Eigenlijk had ik met wat meer tijd willen gerekend hebben om mijn antwoord op uw e-mail van eergisteren beter te kunnen overwegen, maar blijkbaar (en ik hoop echt van niet, wat tenandere helemaal niet is uitgesloten) moet er rapper gereageerd worden dan ik de goesting heb. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik vond mezelf verplicht om D. en J. eerst eens te horen, die dichter uw situatie meeleven, maar weiger kompleet en definitief Mama er bij te sleuren en ik vind zelfs dat gij, uiteindelijk, al uw liefde en bekommernis aan Mama ook moet tonen, zonder IETS of GELIJK WAT, als doel in uw hoofd te hebben. Mama heeft al lang geleden haar part gedaan en wij, haar kinderen, hebben allemaal dezelfde opvoeding, dezelfde zorgen en dezelfde liefde gedeeld. Zonder uitzondering.
Tenware natuurlijk dat gij daar anders over denkt, zonder reden. Dus, op háár de schuld, of een verwijt, te duwen is, voor mij, helemaal onverteerbaar. Het zou onjuist en zelfs onrechtvaardig zijn, één scheef, of één verkeerd beklemtoond, woord, van of aan Mama, te uiten.
Als ge daar op blijft aandringen moet ge de rest van deze brief niet meer lezen, want dat is mijn meest belangrijkste opmerking. G. kan voor het ogenblik alleen maar zijn morele steun geven, wat hij aan het doen is en zal in slagen.
Dat gezegd, kunnen we wat dieper in het onderwerp door dringen. Ik voel dat uw e-mail (de eerste brief in 30 jaar?) bedoeld is om mij, met drie maanden vertraging, te laten weten van uw ziekte, een totale verassing voor mij...
Ge weet natuurlijk heel goed hoe ik denk. Daarom moet ik u dus niet herinneren dat ik niet geloof in heksen, waarzegsters, zigeuners, tovenaars en charlatans (vooral de Braziliaanse). Als het echt waar is wat ge beweert, dan moet gij de eerste zijn om de situatie ernstig aan te pakken. Als ge er van overtuigd zijt dat die kwakzalvers heel erg bezorgd zijn om u en u oprecht willen helpen, mits betaling van een klein fortuintje, dan wil ik u niet tegen houden en sta ik onmiddellijk, honderd percent, gereed om u ook, zoals G. moreel te steunen....
Nog wat dieper doordringend in uw boodschap, vergeet, voor de honderdduizendste keer, dat prinsessenleven in dat groot kasteel, met al die zeldzame meubels, al die honderden lichten en al diene grote "indruk" dat dat maakt. Valt met uw voeten op de grond, huur een appartementje, wáár ge wilt, steek er de meubels in die er in kunnen gestoken worden en verkoopt al de rest. De auto ook, als het enigszins mogelijk is...
Dan eindelijk binnen dringend in de kern van het probleem: het is hoog tijd uw ziekte met ernstigheid aan te pakken. Stop meteen met treuren en klagen, wat ge al 56 jaar met ontzettend groot uithoudingsvermogen aan het doen zijt, bijt op uw tanden en doet wat er gedaan moet worden. Er is geen andere uitweg. Dat dieet dat ge alle dagen, gedurende de gehele dag, prepareert, geeft alléén maar de indruk dat het gezwel aan het verminderen is, maar het doet niets anders dan een papje maken dat gemakkelijk door uw darmen passeert. Het vermijdt het vormen van een stevige "koek" in uw darmen, zodat ge nu altijd rustig naar de stoel kunt gaan. Geloof mij, keer onmiddellijk terug naar uw specialist in Gent, leg uit wat er gebeurd is en vraag onmiddellijk om een volledige behandeling, de operatie ingesloten. Ik zelf ken drie mensen hier in Brazilië die er rustig door geraakt zijn, met of zonder een eventueel-plastieken-zakje-aan-hun-heup. De tijd is kort, beslis onmiddellijk.
Als ge uzelf dan helemaal geholpen hebt, dan kunnen wij, uw broers, u ook en natuurlijk met alle plezier, nog méér helpen, op alle gebied...
Van den anderen kant, ik ben er zeker van dat tegenwoordig, twintig jaar na J.'s ziekte (die duidelijk veel gevaarlijker was), meer dan 80% van de mensen met dikkedarmkanker, die ziekte met volledig herstelde gezondheid overleven, na de operatie en de radio/chemotherapie. Waar wacht ge op?
NB: Ge weet dat ik een ongelovige mens ben, maar ge moet ook weten dat Mama en Ligia bergen weten te verzetten met hun sterk geloof. Hun gebed, zonder veel lawaai, is volop aan het werk. Ik raad u aan uw geloof herop te wakkeren. Het zal u deugd doen en uw inwendige vrede herstellen. Ga naar de Kerk, alléén en dagelijks, zet u neer en herwin uw zelfvertrouwen.
Geloof mij...
