Zaken doen, hier in Brazilië, verschilt van zaken doen in België. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Om de manier van zaken doen hier beter te kunnen begrijpen zal ik twee voorbeelden aanwenden.

Ik zal beginnen met een verhaaltje dat weinig belang heeft op zichzelf, maar typisch is en aanduidt hoe een commercieant, door aanvankelijk aan te dringen op een klein voordeel, merkwaardige verliezen kan lijden, in sequentie.

Een klant in Rio had een manuele "phototypesetter" gekocht, gefabriceerd in Japan door de firma Morisawa, nuttig voor het zetten van titels en ondertitels van kranten, onder andere. De klant had verstaan dat hij samen met die machine (ongeveer dertig duizend dollars) tien extra matrijzen zou ontvangen, elk met een bepaald type van letter en grootte, die in werkelijkheid optioneel waren. Onze verkoper had waarschijnlijk diene indruk gegeven, of niet, maar dat verschil moest opgelost worden door hogere instanties in onze firma. De klant echter wilde geen millimeter van zijn "begrip" afwijken. Het geval werd dus aan de attentie gebracht van de algemene manager in Rio die, alhoewel weinig theoretische achtergrond bezat, toch intelligent was. Zijn beslissing was die gunst toe te staan en zelf naar de klant te bellen om hem deze beslissing persoonlijk mede te delen en hem ook te laten weten dat hij, de algemene manager, Sr. Almeida, tot zijner beschikking stond, eender welke tijd in de toekomst, gedurende zijn volgende eventuele aankopen. Zo gezegd zo gedaan en ze werden heuse vrienden. De volgende keer dat de klant iets nodig had belde hij, zoals afgesproken, rechtstreeks naar Sr. Almeida, met de bedoeling de beste en meest voordelige prijs te verkrijgen, denkend dat hij slim was geweest. Almeida, zonder enig gevoel van wraak, vroeg een ogenblikske geduld, zocht de juiste prijs op, telde er de waarde van tien matrijzen bij en in een kwestie van enige weinige minuten werd ook deze splinternieuwe zaak afgesloten. Het duurde niet lang en daar was hij terug, met de bedoeling nog een nieuwe aankoop te realiseren. Intussen had onze manager niet vergeten dat diene klant "eens" een extra voordeel had bemachtigd, maar had wel vergeten dat dat voordeel intussen al vereffend was geweest. Weeral somde hij de waarde van die tien matrijzen op aan de prijs van het materiaal waarin de klant nu belangstelling had gesteld.

Conclusie: ik heb dat geval gevolgd gedurende ongeveer tien jaar en ik ben er zeker van dat die klant, in de beste vriendschappelijke verhouding, de waarde van die tien matrijzen, op zijn minst, tien keer heeft betaald.

Ik heb er, eigenaardig genoeg, geen spijt van gekoesterd...

Een ander voorbeeld gaat over een klant in Belo Horizonte waarmee ik gedurende verscheidene jaren een nieuwe offset drukpers aan het onderhandelen was geweest. Een zaak van rond de drie miljoen dollars. Na vele reizen, contacten, ontmoetingen, alternatieven en voorstellen gemaakt te hebben (zaken realiseren hier duurt gemiddeld drie/vier jaar), was er tussen ons een waar klimaat van vertrouwen gegroeid (wat de kern van die zaak was en waardoor ik tientallen andere zaken, over de loop van de jaren, ook heb kunnen afronden) en spraken we een nieuwe vergadering af, in Rio, met de aanwezigheid van mijn directeur en belangrijke afgevaardigden van de fabriek in de VSA, met het doel de zaak uiteindelijk te sluiten en de papieren officieel te tekenen. We hadden eerst wat over koetjes en kalfkes geklapt, dan allemaal goed onze penzen gevuld (het middagmaal van Directeurs smaakt veel beter) en het moment was aangebroken om over da zaken te spreken. Vooraleer echter plaats te nemen aan de ronde tafel zocht de eigenaar van de krant mij op, sleurde me ergens in een hoekje mee en vroeg binnensmonds of het niet gepast was, van zijnentwege, een afslag op de geofferde prijs te vragen. Ik trok mijn beste anglicaans gezicht aan dat ik bezit (een masker) en met de verontschuldiging dat ik oprecht en eerlijk wou antwoorden, zei ik, met alle woorden: "NEE"; dat dat onmogelijk zou zijn en dat het bovendien de opgewekte stemming helemaal zou verbreken. Diene heilige mens heeft mijn raad gevolgd, heeft jaren later nog twee keren nog twee grotere en kostelijkere machines gekocht, van hetzelfde merk (over de twintig miljoen dollars reikend) en ik heb er zelf, later, toch WEL spijt over gehad zeker?? Hij verdiende een afslag! Mijn eeuwige beul, mijn geweten...

Hier bestaat er een ongeschreven en uitzonderlijk vreselijke regel dat GOEDE klanten, MEER moeten betalen!!