Ik heb het al eerder ne keer gehad over diene meneer Eduardo Monteiro, één van de zonen van ex-senator Armando Monteiro, rechtstreekse afstammeling van Agamenon Magalhães, ex-gouverneur van de Staat van Pernambuco en bekende politicus. Een oudere broer van Eduardo, Armando Monteiro Neto (President van de CNI) en een neef, Mucio Monteiro Neto (huidig Minister van Staat) zijn levende getuigen van de belangrijkheid van de familienaam “Monteiro”. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen ik in direct contact werd gebracht met de familie, was Eduardo nog Directeur President van de krant “Diário De Pernambuco”, titel die hij veroverd had omwille van het feit dat de krant enorme schulden had gemaakt bij de bank die aan de familie Monteiro toebehoorde, “Banco Mercantil de Pernambuco”, veroorzaakt door de noodzaak een bankgarantie te bekomen voor de invoer van gazettenpapier afkomstig vanuit Zweden, Canada en de VSA. De bedoeling was geweest die schulden te vereffenen door hun eigen administratie in de krant te plaatsen, met ondermeer Paulo Pugliese, zogezegd een specialist in de recuperatie van “wankelende” firma’s.

Enkele maanden daarna echter sloeg het noodlot in op hun eigen familie, die toen nog tientallen firma´s beheerde, waaronder verschillende suiker en alcohol fabrieken, de plaatselijke vertegenwoordigers van Mercedes, Honda en Fiat, enorme boerderijen in het binnenland en weet ik veel. De federale regering had hun bank failliet verklaard en de eigenaars rechtstreeks verantwoordelijk gesteld voor alle eventuele schulden die de bank bezat, zodat ze verplicht waren geweest “onder te duiken”, voor enkele maanden alleszins en verkozen in chique hotels te overnachten om te vermijden door de officiële afgevaardigden van het gerecht, bij hen thuis, genotificeerd te kunnen worden.

Van de andere kant was hij, Eduardo, ontslagen geweest als Directeur President van “Diário De Pernambuco”, door de mede-eigenaars van de groep “Diarios Associados” aan wie de krant (nog altijd) toebehoort en die de belofte hadden ontvangen vanwege de federale regering (FHC), dat ze, mits verdediging van zijn tweede presidentieel mandaat, hij instructies zou verstrekken aan de advocaten van de Staat om de financiële vergoeding (die zich in het gerecht al jaren lang aan het voortslepen was), veroorzaakt door het sluiten, vanwege de toen heersende militaire regering, enkele jaren eerder, onder druk van Roberto Marinho (O Globo) aan de “Radio Clube De Pernambuco”, niet verder te contesteren, wat een contante geldinjectie in de groep betekende van praktisch 220.000.000,00 dollars. Zijn ontslag had natuurlijk alles te maken met het feit dat hij, Eduardo, onmiddellijk zijn handen zou willen gelegd hebben op deze indrukwekkende som, nodig om er zijn eigen bank mee te redden.

Hij heeft dus letterlijk de trein zien passeren, zonder er op te hebben kunnen springen.

Uitsluitend gemotiveerd door haat en uit pure en loutere wraak besloot hij een nieuwe krant op te richten in Pernambuco, met de bedoeling “Diário de Pernambuco” (de oudste krant van Latijns Amerika, bijna 200 jaar) definitief te kelderen.

En daar kwam het moment eraan dat ik geroepen werd die taak te vervullen. Vanaf het concept van de krant, de bepaling van het type drukpers, de prijsonderhandeling en aanschaffing van alle nodige machines, plus hun installatie, de financiering van het gehele project, de aanpassing van een bestaand gebouw (dat eerder een bankfiliaal was geweest), kortom alles, is door mijn handen en hoofd gepasseerd.

Terwijl ik de machines aan het monteren was passeerde Dr. Eduardo (zoals hij genoemd werd) dagelijks langs en elke keer weer ondervroeg hij mij: zijde gij er zeker van dat mijn krant de beste kwaliteit zal hebben van de streek? Zal ik de machines gemakkelijk kunnen uitbreiden, naargelang de nood het eist? Zal ik aan de groeiende circulatie van de krant kunnen voldoen...??..

...en ik maar altijd, alles, bevestigen, ondermeer omdat de verkochte machines van een recentere technologie waren, uitgerust met nauwkeurigere "jaw-type-folders" in plaats van de toen algemeen gebruikte "tuckerblade rotary folders", en "satelliet-type units" in plaats van "stacked units", bestemd voor het drukken van gekleurde bladzijden... beloften die ik allemaal, één voor één, heb volbracht en de nieuwe krant is op de geplande dag gelanceerd geweest, met absoluut succes, rap de eerste plaats innemend op gebied van circulatie (het was wel ook de goedkoopste krant) en tevens de beste drukkwaliteit bezat...

Met de ondervinding die ik toen al opgestapeld had, had ik hem, gedurende een evaluatievergadering, gewaarschuwd had dat kranten zelden winst maakten, vooral gedurende de eerste jaren van bestaan en had er nog aan toegevoegd dat hij speciaal moest letten op zijn te betalen rekeningen, zodat hij meteen antwoordde dat ik me daar absoluut geen zorgen moest over maken..., dat hij daar specialist in was en inderdaad toen ik mijn eerste factuur aan hem voor legde, nadat zijn nieuwe krant al ingehuldigd was, werd ik prompt op de laatste plaats van de rij gezet om mijn goed verdiend geld te ontvangen... en hij is me nog altijd een pak schuldig..

Ziede, indrukwekkende familienamen zijn niet altijd een bewijs van eerlijkheid, trots en betrouwbaarheid...

Diene duivelse smeerlap!