bereid tot afscheid

je kan de vrucht van het leven

geen twee keer eten: dit bestaan

behoeft geen nabestaan

wie echt geproefd heeft

en gulzig doorgebeten

die verlaat de tafel

in vrede en voldaan

neen, voor mij geen zaal

die riekt naar ziekte,

geen zetel waarin ik  scheef

zak en mij bevlek met kwijl

ik wil tot de laatste beet

roerig en oproerig zijn

ik wil tot het laatste weten

en in weemoed de pijn

vereren van een jong begeren

en dan het afscheid

zoals alleen voltooide vruchten

in hun boomgaard zijn te vinden:

geblutst, zeer zeker, en getekend

zoals alleen  het rijpe sporen draagt

de woorden die ik als slot wil spreken

tot de laatste die zal horen: ik behoef

geen nabestaan, ik heb genoeg gevraagd