In samenwerking met de gekende drukpersfabriek “Solna”, van Zweden, had onze firma een montagestructuur opgericht in Campinas, een stad in het binnenland van de Staat van São Paulo, met de bedoeling daar een genationaliseerde versie te creëren van hun populairste sheet-fed offset pers, de Solna 125. Dat bepaald model hadden we, tot dan toe, in groot aantal ingevoerd en om de locale financiering te bevoordelen (Finame), wat de verkoop nog meer zou bevorderen en alsook om vrijstelling van belastingen te bekomen, subsidieerde de regering de productie van dat type machines in Brazilië. Niettegenstaande deze belangrijke voordelen werd het gehele project niet zonder risico's beschouwd. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Nochtans de richting "bergop" vloeide uitstekend en geen enkel belangrijk probleem vereiste grote zorg en bekommernis. Integendeel, de productie van dit model, aanvankelijk vast gesteld op één machine per maand werd rap verhoogd naar twee.

Het succes was absoluut verrassend en in een tijdspanne van amper enkele maanden, werd het aantal geproduceerde machines opgedreven van twee naar vier en vervolgens naar acht, machines per maand. En niet alleen de noodzakelijke investering werd vliegensvlug gerecupereerd maar de netto winst begon aanzienlijk te groeien.

De berg was wel naar boven, maar de wind kwam van achteren en Nonkel Fons was daar niet dichtbij om "remmen" te schreeuwen.

Zoals in alle sprookjes, nochtans, begon er iets mis te lopen en de stijgende inflatie kwam om de hoek loeren, de werkloosheid verhoogde zienderogen, de interesten stegen verontrustend en ne hele hoop andere tegenslagen, het grootste part veroorzaakt door maatregelen getroffen door onbekwame, opeenvolgende, regeringen, maakten van de grafische industrie zijn eerste belangrijk slachtoffer. Terwijl we één, twee, vier en acht machines fabriceerden was de winst constant en praktisch evenredig aan het stijgen geweest, niettegenstaande de groeiende investering, niet alleen in digitaal gecommandeerde industriële werktuigmachines, maar ook in het aantal gecontracteerde arbeiders..

Het gevolg was dat de noodzaak ons verplichte de productie geleidelijk af te doen nemen, het aantal gefabriceerde machines van acht naar zes per maand verminderend, terwijl de winst ineens fel begon in te krimpen en zelfs helemaal aan het verdwijnen was. Toen het noodzakelijk werd het aantal geproduceerde machines terug te voeren, eerst naar respectievelijk vier en daarna naar twee machines, begon de fabriek regelrecht in het rood te werken.

Vooraleer de productie terug week naar één enkele machine per maand is ze stil gelegd geweest, iedereen ontslagen en de boel opgedoekt, in minder dan twee maanden tijd.

En dat avontuur was dus ook weeral voorbij. Iedereen die er bij betrokken is geweest heeft nog in zijne zak moeten peuteren om de schulden te delven en nooit nemeer heeft iemand van een drukpersfabriek in Brazilië gesproken. Het land van de eeuwige twijfel, onzekerheid en onstandvastigheid.

De machine in kwestie deugde wel, technisch beschouwd, maar wat er niet deugde was de algemene corruptie en de onbekwame regeringen.

Conclusie: soms kan “bergaf” veel lastiger zijn dan “bergop”...