Er bestaat geen enkel beroep dat vrij is van eigenaardige “serial” misdadigers. De meest recente, hier in Brazilië, behoort aan de klasse van de tandartsen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik heb het al ne keer eerder gehad over onbekwame tandartsen die, net zoals “proctologisten” (medische specialisten die alles van uitlaatbuizen verstaan) er niet terug voor deinzen, zonder vooroordelen, dicht bij de stinkende adem (zij, van voren en de andere, van achteren) plaats te gaan nemen. Niet te verwonderen dat ze allemaal een eigenaardig karakter bezitten, de manier waarop ze zich zo hevig aan dat twijfelachtig beroep vast blijven kleven.

Feit is dat onlangs de ouders van een “speciale” jongen (de term "speciaal" wordt hier uitdrukkelijk als een figuurlijke representatie aangewend), van een jaar of twintig, een klacht hebben ingediend tegen een arts die alle tanden van hun zoon had verwijderd, zonder daarvoor eerst hun noodzakelijke goedkeuring te hebben ontvangen, terwijl het zich, in de oorspronkelijke versie betrof om de extractie van amper twee, ietwat aangetaste, exemplaren. Toen de familie van een andere patiënt, ook “speciaal”, de reportage had gezien op een plaatselijk Tv-kanaal, stelden ze verrast vast dat het zich om diezelfde dokter betrof, die enkele maanden voordien, een gelijkaardige procedure had aangewend, zonder hen daarover vooraf verwittigd te hebben, zodat ze ook verbaasd hadden geobserveerd hoe hun zoon tandloos, maar glimlachend van oor tot oor, uit zijn kliniek was gestapt.

Vandaag is er een derde geval bekend gemaakt, nogmaals met diezelfde tandarts en weeral met een speciaal kind.

Ik moet er aan toevoegen dat in de drie ontdekte gevallen, totnogtoe, alle tanden terug zijn gevonden geweest, zorgvuldig bewaard in een stukske krantpapier, praktisch allemaal in perfecte staat van onderhoud en gezondheid, duidelijk demonstrerend dat er geen enkele medische reden bestond voor hun respectieve verwijdering.

Eigenaardig is dat de betrokken ouders daar niet vroeger hebben op gereageerd, want ze waren sindsdien zelfs verplicht geweest additioneel geld te verspillen aan een splinternieuw, vals, gebit voor hun lievelingen..

Het lijkt erop dat de tandarts in kwestie, net zoals ik, fan is van een bepaald slurpend geluid. Ik zal het proberen te verklaren. Het is, nochtans, belangrijk eerst te vermelden dat ik gewoonweg weiger, in eender welk café of restaurant, een fles bier bediend te worden dat al open is als de kelner er aankomt. Ik ben, zoals hij waarschijnlijk, maar in een simpelere manier, verslaafd aan het fijn geluidje “piisssst’ dat ogenblikkelijk ontsnapt op het moment dat het metalen dekseltje van de hals van de fles wordt geperst, iets wat diene bepaalde dokter waarschijnlijk ook opwindend vind te horen, alhoewel op een wat doffere toon, misschien zoiets als “plooffft”, iedere keer er een tand uit zijn holte wordt gewipt en het opborrelend bloed een zuigtoon veroorzaakt.

In tegenstelling met mijn gemakkelijk te vervullen verslaving, kan hij, diene eigenaardige dokter, waarschijnlijk heel weinig vrijwilligers lokaliseren om aan zijn geheime, merkwaardige en zelfs bovennatuurlijke wens te voldoen en heeft hij blijkbaar zijn “speciale” klanten aangemoedigd hem die procedure toe te staan, met de uitleg dat ze er nog wat “eenvoudiger” zouden uitzien, zonder tanden...

Eeerrhh, gruwelijk!