Toen Mama aan Nonkel Fons mededeelde dat ze weeral eens zwanger van hem was en hem daarom hartstochtelijk uitnodigde op een geschikte naam te denken voor hun allernieuwste en vrolijkste kindje, in 1948, heeft hij onmiddellijk naar zijn woordenboek “Vlaams – Esperanto” gegrepen en daar een vertaling gezocht voor de volgende woorden die hem, juist op dat moment, in zijn gedachten spookten, terwijl hij vlijtig bezig was de beerput in hun huis, in de Spanjestraat Nº 29, Rumbeke, te kuischen:

wild; ruw; ongetemd; woest; ruig; kwaad; boos; razend; furieus; nijdig; vertoornd; spinnijdig; ziedend; toornig; kil; guur; chagrijnig; nurks; knorrig; korzelig; nors; schofterig; verbitterd; bitter teleurgesteld; felle; grof; platvloers; laag-bij-de-grond; vunzig; lomp; plat; schunnig; onderdrukt; opgekropt; verkropt; verbeten.

De naam die daar volledig mee overeen kwam was: "RUDOOTJE".

Gelukkig voor mij dat hij goed gezind was op dat ogenblik.