Heel in het begin, toen ik nog in Rio De Janeiro woonde, vond ik mezelf verplicht een ander appartement te huren in Copacabana, in de Rua República do Perú, duidelijk beter dan het vorige, in de Rua Barata Ribeiro, waar ik onverwacht en onschuldig, ineens verward was geraakt tussen ne hele hoop goedkope, maar toch geilige hoeren, waarvan ik fan was geworden, alhoewel beseffend dat ze mijn toekomst niet zouden kunnen garanderen...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mijn nieuw verblijf behoorde aan een Joodse vrouw die enkele gebouwen verder leefde en waar het altijd eigenaardig duister was, vooral in de woonkamer (ik weet niet juist van de rest, maar dat was mijn besluit), terwijl ik daar geduldig haar aanwezigheid, elke maand, verplicht was af te wachten om de huur te mogen betalen.

Ik sprak toen nog gebrekkig Portugees natuurlijk en ze merkte meteen op dat ik niet van locale oorsprong was. Ze wilde, geprikkeld, weten van welk land ik dan wel afkomstig was, verdedigde vervolgens, zonder meer, de machtsgreep van de militairen in 1964 tegen de linksgezinde, maar wettelijk verkozen regering, wat ze als een “volksrevolutie” bestempelde, zonder in overweging genomen te hebben dat ik niet eens naar haar opinie had gevraagd en zelfs geen enkel benul koesterde van wat er toen juist gebeurd was, uitzondering gemaakt voor de aanslag op mijn twintigtal LP’s, door de Braziliaanse douane ambtenaars, waarvan ze verdachten dat ze communistische propaganda bevatten en voegde er uiteindelijk ook nog wat vloekwoorden aan toe in verband met Hitler, mens die ik nooit gekend heb, maar zij blijkbaar wel.

Er hing een wierookachtige geur in haar appartement en het zou me niet verrast hebben kwam er ineens een spook vanachteren de zware gordijnen, die permanent gesloten bleven, te voorschijn. Ze droeg donkere niet-typische kleren, zoals de andere gewone inwoners van de stad (“cariocas” genoemd), was uiterst bleek en mager en gedroeg zich net alsof ze een “cú de ouro” bezat (een asshole met een gouden ring aan de ingang).

Ik begreep niet met welke bedoeling juist, maar ze daagde nooit op vooraleer er vijftien minuten verstreken waren, waarschijnlijk om mij de indruk te geven dat ik niet belangrijk was, of omgekeerd dat zij wel belangrijk was en praktisch gene tijd los kon peuteren om mijn klein huurgeldje te komen ontvangen (zonder ontvangstbewijs nochtans, voor haar inkomstbelastingen), of zowel bespiedde ze mij, vanachteren een valse spiegel, gedurende tien lange minuten, om zo mijn eventueel geheime gewoonten na te gaan (bijvoorbeeld eerst aan mijn achterwerk te schartelen en dan, vervolgens, aan mijn vingers te rieken), of zowel om te verifiëren of ik niet ongeduldig óp zou staan en inwendig zou vloeken van de verergering...

Feit is dat ik altijd een zorgvuldig mens ben geweest, dat ik nooit iets heb vervuild, gebarst of gebroken in mijn eigen appartement, in het appartement van de anderen en nog veel minder, in het appartement dat ik van haar had gehuurd en als er ooit eens verse vuile plekken vastgesteld zouden kunnen worden, dan zouden ze te vinden zijn op mijn beddenlaken, bijna alle dagen, waneer ik daar mijn eerste vriendinnetjes, jodelend, vogelde en zij, op het verkeerde moment, teveel begonnen te schudden en de gladde paling onverwachts ontsnapte.

Daarom mijn verrassing en verontwaardiging toen ik haar mededeelde dat ik me mijn eigen eerste appartement, gelukkig, had kunnen aankopen en dat ik het huurcontract wenste op te schorsen. Ze werd opeens verschrikkelijk boos en eiste een volledig vernieuwd appartement terug, geverfd van binnen en van buiten, met nieuwe waterleidingbuizen, een nieuwe badkuip met nieuwe kranen en de gehele verdere “escambão..”

Ik werd overrompeld door de afkeer en besloot niet verder met haar te redeneren, want ze was niet helemaal bij haar verstand, vond ik. Op het werk legde ik mijn probleem uit aan een oude collega die zich bereid stelde met haar te gaan onderhandelen. Enfin, deze tussenkomst heeft mij gespaard van de helft van de eisen die ze stelde en ik ben in staat geweest het ongenoegen te vergeten na een dubbele dosis bier met verschillende caipirinhas ingeslikt te hebben...

De heks..