(Een praktisch voorbeeld van hoe de politiek in het algemeen en de persoonlijke interesses van de betrokken mensen in het bijzonder, de sport verbrodden)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Tadao is al lang op pensioen maar is nog altijd de referentienaam bij uitstek voor de Judo sport over het gehele land en vooral in het Noordoosten. Hij is rechtstreekse afstammeling van Japanse ouders die naar Brazilië zijn uitgeweken in de jaren veertig en is zelf meermalen Braziliaans kampioen gekroond geweest, in verschillende categorieën, zonder te spreken over het feit dat hij aan de Braziliaanse selectie toebehoorde en belangrijke internationale titels heeft veroverd. Hij bezit de rode gordel, negenste DAN en iedereen weet hoe zelden iemand daar geraakt, alhoewel de laatste bekomen in de "Liga Brasileira de Judô".
Veroorzaakt door ruzies en politieke misverstanden tussen de leden van het plaatselijk bestuur, had hij enkele jaren geleden de "Federação Brasileira De Judô" verlaten en zich gevoegd bij de "Liga Brasileira de Judô", kleiner in omvang en minder belangrijk, terwijl hun atleten geen toegang verkrijgen tot de Wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen. Hij bezit, vanzelfsprekend, zijn eigen judo academie en administreert bovendien nog altijd les in verscheidene particuliere scholen.
Zijn dochter, ook zwarte gordel en ex-kampioen, leeft en studeert in Portugal, waar ze doctoraat aan het proberen is in de ene of de andere tak van de sport.
Zijn zoon Sérgio (41), lid van de "Federação Brasileira de Judô", is huidig kampioen van Brazilië in de categorie "Master's" en Pan-Amerikaanse vice-kampioen, onlangs betwist in de VSA.
Sérgio is mijn dochter's (12 jaar oud) professor die haar vier keren per week traint, samen met een tiental andere atleten, nadat ze, in de "Liga", de Braziliaanse titel had betwist en gewonnen, gedurende twee opeenvolgende jaren (2007 en 2008) en waar ze toen al de purperen gordel had bereikt (in België bestaat die kleur blijkbaar niet, maar hij ligt tussen het groen en het bruin, die de voorlaatste kleur is).
Begrijpend dat ze in de "Liga" niet verder dan dat zou kunnen geraken had ik besloten ze naar de "Federação" over te hevelen (van de vader naar de zoon dus, praktisch), waar ze verplicht werd terug te keren naar de groene gordel, want de ene herkent de kleuren van de andere niet.
In de "Federação" heeft ze, gedurende dit nog altijd lopend jaar 2009, twaalf keren de gouden medaille gewonnen in kampioenschappen georganiseerd in steden over het gehele Noordoosten van het land, zoals in de Staten van Pernambuco, Bahia, Rio Grande do Norte en Ceará, waaronder drie gouden medailles tussen meisjes tot en met veertien jaar. Geen enkele keer heeft ze minder dan "zilver" behaald.
Met zo een talent, wilskracht, inspanning, vastberadenheid, goesting en doorzettingsvermogen, besloot ik Sérgio op te zoeken met de bedoeling (op haar aandringen), hem te vragen of hij bereid zou willen zijn, haar twee keren per week, persoonlijke les te verstrekken, vooral om haar techniek te verbeteren, of met andere woorden, haar "Personal Trainer" te zijn, mits aparte betaling, natuurlijk. Het antwoord was dat hij daarvoor echt over geen genoeg vrije tijd beschikte. Ik heb dezelfde vraag nog eens herhaald, drie weken daarna en het antwoord is niet veranderd. Ik voelde mij dus vrij een andere "personal trainer" op te zoeken en iedereen raadde mij een zekere "Eduardo" aan, een oud leerling (en zwarte gordel) van Tadao Nagai en ooit ook eens Braziliaans kampioen geweest. Ze voegden er echter stiekem aan toe hun suggestie niet aan Nagai te laten weten, omdat ze zogezegd elkaar (Tadao en Eduardo) niet kunnen uitstaan. Voor mij nochtans was hun ruzie, mijn ruzie niet...
Enkele weken geleden vroeg Eduardo mij hem het "curriculum" van Gleicy over te handigen, met de bedoeling een gratis studiebeurs voor haar te bekomen in een belangrijke school, wat ik meteen heb gedaan, want tegenwoordig aanvaard ik zelfs gratis pikuren in mijn voorhoofd.
Twee weken daarna kwam Tadao, met zijn vrouw (ook een Japanse), woedend op mij afstomen met de vraag wie het curriculum van mijn dochter aan "zijn school" had af geleverd..
..en daar eindigde de sport en begon de politiek..
Ik wist toen nog niet dat hij leraar was in die school en hijzelf had mij nooit eerder voor gesteld daar een studiebeurs voor mijn dochter te proberen. In alle geval, ik heb er geen spijt van en ben ervan overtuigd dat ik niets verkeerds heb gedaan.
Gevolgen: door zijn persoonlijke tussenkomst is de uitnodiging van de school er niet van gekomen (wat minder belangrijk is, want ik heb nooit van aalmoezen af gehangen), maar erger, op haar recent examen voor haar purperen gordel, waar hij, Tadao één van de rechters was (ik begrijp niet goed wat hij met de Federação nog heeft te zien) is mijn dochter wel degelijk geslaagd (zowel fysisch als schriftelijk) maar heeft ze amper 7,5 op de 10 mogelijke punten behaald, of in andere woorden, juist genoeg, wat oneerlijk is met haar en bovendien onrechtvaardig met mij...
Is dat geen smerige schande!!??
Ik heb het meteen beslist, volgend jaar zal ze een nieuwe academie frequenteren, waar een andere "doodsvijand" van Tadao, de regels uitdeelt...
PS: Hoe hoger de boom, hoe meer wind hij vangt.
