Ik ben vanzelfsprekend gene enkele gecomplexeerde en onevenwichtige artiest en nog minder een extravagante en onnozele schilderaar. Ik begrijp zelfs de bedoeling niet van praktisch alle abstracte schilderijen en ken gene knoop van de verhoudingen tussen lijnen en oppervlakten, terwijl ik ook van de kleuren gene barst versta. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Máár, er bestaat een “máár”. 

In het restaurant waar ik mijn dagelijks biertje rustig zit op te slurpen hebben ze onlangs een schilderij aan de muur gehangen waar er voordien een Tv-toestel stond. Prachtig gedacht. Perfect. 

Het begint mij nu echter zodanig op te vallen dat dat schilderij niet overeen kan komen met de werkelijkheid, dat ik er mijn hoofd over aan het breken ben. Om het beeld voor de lezer duidelijk te maken: er bestaan, op dat rustig landschap, vier simpele huisjes aan de rand van een rivier en hun weerspiegeling daarin is duidelijk zichtbaar, alhoewel niet helemaal realistisch, vind ik. Maar daar gaat het ook niet over. Het probleem is dat drie van die vier huizen hun linkse hevel (gezien vanuit hun voordeur) ten toon stellen, terwijl het vierde huis, blijkbaar op dezelfde rij, zijn rechtse hevel voor beschouwing aanbiedt. 

Of zowel staan die vier huizen niet op één rechte lijn, maar maakt de rivier een scherpe bocht tussen het derde en het vierde huis, of zowel staat het vierde huis niet op diezelfde rij, maar er schuin achter. 

Ik herinner mij nu dat, toen ik pas in Brazilië gearriveerd was, een afgevaardigde van de regering mij naar een fabriek in São Paulo had geloodst om daar eventueel als industriële tekenaar aangeworven te worden. Dat was echt mijn bedoeling niet geweest (alhoewel ik dat beroep ook had geleerd in de wereldberoemde en befaamde Vakschool van Roeselare), terwijl ik op Brazilië aan het aanstreven was. Eerder een "ezelvasthouder", maar niet dát (’t zal te zien hebben met mijn gebrek aan dieptegezicht). 

De chef ingenieur had toen een opgevouwde tekening vanuit zijn tafellade gehaald en open geplooid en had persé willen weten wat ik daarin meende te onderscheiden. Het was nochtans geen tekening in perspectief en wel een gedetailleerde afdruk van een machinestuk, met al mogelijke afmetingen en technische eigenschappen en bepalingen. 

Ik verstond toen nog geen woord Portugees, kon onmogelijk nader bepalen over welk soort machinestuk het zich eventueel zou kunnen betroffen hebben en besloot mijn mond, vol met tanden, dicht te klampen. Gelukkig ben ik toen niet aangeworven geweest en de volgende firma waar ik werkaanvraag deed, was deze waar ik nu 37 jaar voor gewerkt heb. 

Dus nogmaals, ik ben absoluut geen kunstwerkontleder en zelfs geen industriële tekening ontleder, maar dat er iets verkeerds bestaat met dat schilderijtje, dat bestaat er...