Ligia is helemaal niet onnozel, maar een echte verzamelaarster van kunst, één van die zeldzame, die niet meer kunnen ophouden. Ik heb er vroeger een paar zulke gekend. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Terug van Ma, ik heb mij onmiddellijk gereed gesteld, want ze ging al van de eerste minuut in de aanval. Toen ik mijn mosselen wilde spoelen kwam ze op mijn vingers kijken. Mee wa doede da, mee water? Ge moet zoveel water niet gebruiken en hebde groenten? Ah ik heb wel een ajuin. Jamaar, wat is dat hier, dat zakje met gesneden groenten dat hier ligt, vraag ik. Jamaar, ik mag dat toch ne keer zeggen, wat moede anders zeggen. Vroeger probeerde ik dat altijd uit te houden, omdat ik dacht dat ze wel ging stil vallen, maar geloof het maar niet, ze kan dat gerust zes uur uithouden, tot ze zo hees is als een overwerkte pijpster. Ik word daar zot van, het duurt altijd twee dagen vooraleer ik mijn stress kwijt ben. Soit.

Terug naar uw knappe boek. Dat laatste verhaal. Heu, ik ben er even stil van geworden, maar het komt misschien wel terug.

Ik heb ooit een mooie boutade gehoord over schrijven, het is een Engelse: never let truth interfere into a good story of, vertaald, een verhaal moet niet altijd waar zijn als het maar een goed verhaal is. En dat is zeker waar.

In mijn vorige brief zei ik dat ik 10 jaar geleden verhaaltjes maakte van 1 blz. Ik hield toen van die stukjes bij uit de krant, van die faits-divers. En dan maakte ik dat stukje weer lang, opgebouwd zoals ik dacht dat het gebeurd zou kunnen zijn. Gisteren stond er weer zo eentje: een Israëliër ging op zakenreis naar Eilat en bestelde samen met zijn hotelkamer een hoertje. Die kwam binnen en het was zijn dochter. Hij biechtte alles op aan zijn vrouw, omdat hij dacht dat het toch zou uitkomen en deze zei hem dat hij onmiddellijk een deftig werk moest gaan zoeken voor hun dochter. Toen hij thuis kwam waren al de meubels weg en lag er een brief van de advocaat voor de scheiding.

Daar zit toch een schoon verhaal in hé? In de krant is dat maar 7 lijnen.

En nu de schilderkunst: mijn aquarellen kosten 2000/4000/6000 Fr. Zulke hebben Chris en Drisse gekocht. Nara en Asoeka krijgen elk een werk gratis.

Dan zijn er aquarellen van 10.000 Fr van 30 x xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />40 cm in een kader met passe-partout van 50 x 60 cm. Zoéén heeft Johan gekocht, maar hij heeft wel al twee schilderijen gekregen.

Ik denk dat ge beter ook zo twee neemt, dat kost u slechts 20.000 Fr en dat pluimt u niet.

Wilt ge echte schilderijen met olie op doek, dan is het 20.000 en 30.000 Fr per stuk, en dat is wel veel voor uw moeilijke tijden.

Later, veel later, kunt ge dan mijn grotere kopen van 40.000 en 60.000 Fr.

Allez, ik zal Dirk ook zoéén opsolferen, dan hebt ge aI1emaal hetzelfde en moet niemand onderdoen.

Met voorbeleefde dank,

G. Marcel