Jodentruc's niet, hé! "Smart thinking", wel. Wat bedoelt ge met het dubbele van het gemiddelde? Ge hebt het niet goed verstaan, natuurlijk. Mijn voorstel is: ene frank méér dan de gemiddelde verkoopsprijs, voor twee schilderijen. Of beter, ene euro, want de "Frank's" zijn uit de mode. Gedaan met de Frank's en leve de Euro's en de Sombra's (de aandelen van de firma "Sombra en Dochters" staan heden nog laag, maar morgen kunnen ze ineens rap stijgen. Wie weet? Dalen kunnen ze niet méér, in alle geval). xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar ik ben wel degelijk twéé schilderijen aan het bestellen! Ligia zei gisteren nog: "Liefste Rudootje, afhangende van de afmetingen en de prijs van de schilderijen kunnen we er misschien nog twee andere bij kopen ook. Zo kunnen we alle kale muren van het huis in Gent bedekken".

Ligia is niet helemaal bij haar verstand, vermoed ik. Ge moet er niet op letten. Ze denkt dat uw schilderijen anderhalve meter breed zijn, bij een meter hoog. Het schaap. 

Let op, tegenwoordig moet men wel veel aandacht schenken aan publiciteit. Absoluut nodig om succes te oogsten in uw kunstrijke verdienste. De fuivers en excentrieke kandidaten maken meestal veel lawaai en krijgen dus ook een betere kans in de journalistische wereld. Een goed opgerolde moustache, met de punten naar bovén gericht en een minachtende blik, zijn essentieel. Uw schaarse haartjes verward op uwen blinkende kletskop laten pronken, een dikke boek onder de oksels schuiven (met grote letters want oudere kunstenaars zien meestal niet zó goed nemeer, maar ze willen wel gene bril dragen om niet op een boekhouder te gelijken), korte en nerveuze stapjes zetten, enfin, een beetje excentriek zijn, kost niets... 

Spijtig dat ge gene Jood zijt, maar misschien zoudt ge toch één van die typische klakskes moeten gebruiken, gewoonweg om verwarring te stichten. Meestal helpt ene Jood de andere en alleen zij hebben geld in overvloed om het in de kunst te kunnen besteden. Tenandere alleen Joodse orkestenleiders, beenhouwers, artiesten en schrijvers zijn succesvol. Waarom koopt ge geen kandelaar met zeven kaarsen en zet ge die vóór uw venster? Of laat ge uw baard groeien tot aan de navel. Zwarte kleren en puntige schoenen helpen ook, of klagend staan klagen aan de klaagmuur (zegt de ene Jood tegen de andere: ik mag niet klagen), enkele overbodige Palestijnen om "zeep" helpen (ze zijn, in feite, aan het overwegen of ze niet allemaal overbodig zijn en ook aan het beslissen of het de moeite niet is de grenzen van het Joods land uit te rekken tot aan Egypte, aan de ene kant en tot aan Rusland, aan de andere kant) en met oervaste overtuiging zweren dat de oplossing geopperd door de Vice-President van Brazilië, om één van de Staten in de Verenigde Staten op te kopen en er daar het (nieuwe) beloofde land van het Joodse volk van te maken pure onzin is, want daar bestaat geen enkele Palestijn die gepest zou kunnen worden.... 

Jaja, ik weet het, zonder lawaai geraakt men nergens. 't Is daarom dat ik zeg: verlaat uw eenzaam kamertje en schilder in de open lucht. Op uw eigen pleintje eerst, maar dan ook op de Vismarkt en snij een stuk stof uit uw lange broek, daar waar hij uw gat bedekt, zodat de blote billen de aandacht trekken van de voorbij passerende maagden en zij, geërgerd, de politie roepen (en ook de brandweer om hun vlammend vuur te blussen) en ook de reporter van de Gentenaar die uw foto op de eerste bladzijde van de krant zal zetten met de titel: "Schande op de Vismarkt" wat de haat zal verwekken van de helft van de bevolking, maar de liefde, van de andere helft en zo de verkoop zal doen vlotten, zoals de opgestapelde kak in de dikke darm, zodat ge eerst een nieuwe voorraad schilderijen zult moeten voorzien, vooraleer verder te avanceren naar de Grote Markt van Brussel en eens zover, ik zelf nog weinig te doen zal hebben om mijn boek in grote hoeveelheden te kunnen verkopen, tenzij aan de reporter van de "Gentenaar" uitleggen dat ik de broer ben van dienen zot daar, op de Vismarkt...