Je hebt gelijk, het leven hier zonder je leuke mails is maar een saai gedoe. Altijd maar hetzelfde: die uitgestrekte groene zee, die schitterende zon, dat verscheidene kilometers lange strand, die wolkenloze blauwe hemel, dat zacht briesje en die honderden bruine, blote en uitdagende wijfjes die persé willen tonen waar men hun beste kant kan "ontdekken"... xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

G. zou het hier nooit gewend geraken. Zonder al die donkere en dreigende wolken, die heftige hagelregens vergezeld van tientallen dreunende donders en bliksems, die beenindringende, scheurende, wind, die zwaar belaste, naar omlaag geplooide mensen met oneindig veel en belangrijke problemen in hun lauw hoofd..., allemaal typische ingrediënten voor een artiestische ziel die zijn inspiratie alleen maar kan raffineren vanuit zijn eigen toestand van afzien en lijden.. 

Vandaag, voor de eerste keer sinds we teruggekeerd zijn van België, is het traag aan het stofregenen geweest en in de lucht hangen wat dappere wolkjes die mij aan G. en bijgevolg ook aan jou, deden herinneren. Dus peinsde ik: eens vlug haar mail beantwoorden, vooraleer dat slenterig, nutteloos en doelloos leven terug keert en de goesting weg sijpelt. 

Ik begrijp niet hoe G. nog geen PC heeft gekocht op afbetaling. Dan kon ik hem dagelijks wat geile foto’s opzenden van de miljoenen schone meiskes die hier beschikbaar zijn, om zo zijn "gestapelde hoop" wat herop te kunnen kalefateren. De vruchtbare en ophitselijke verbeelding van de doorsnee artiest smelt zoals een klontje in een hete tas koffie, eens hij de vijftig aan het voorbij peddelen is. De soepelheid en weerstand wordt vervangen door dat vreemd gevoel dat het vroeger allemaal gemakkelijker ging en door de zekerheid dat hij nu, om zijn sokken aan te trekken, verplicht is op het bed te gaan zitten, niettegenstaande zijn beslissing om het toch maar rechtstaande te proberen en daardoor wanhopige en zenuwachtige bokkensprongen uit zijn voorraad van belachelijke situaties moet putten om toch maar juist níet te vallen. Of als hij, in gelijk welke omgeving, om wil loeren naar een voorbij defilerende en stralende mulatta, die haar indrukwekkende geheimen altijd langs achteren mee sleurt en hij eerst praktisch een knoop in zijn pezige nek moet leggen en daarna zelfs zijn ogen wat moet toeknijpen om het focus scherp te zetten, terwijl zij intussen al meer dan twintig meter weg aan het pronken is voor andere bewonderaars, hij dan beseft dat hij die uitdagende geheimen toch juist weer niet, deze keer, van heel dichtbij, zal kunnen apprecieren, al of niet kwijlend van de goesting. Een mens begint langzamerhand te besluiten dat hij onmogelijk alles zal kunnen verwezenlijken wat hij zichzelf voorgesteld heeft en de wanhoop overmeestert hem als hij ontdekt dat het grootste part dat nog te doen is, moet gerealiseerd worden in de kleinste spanne van tijd, altijd maar het bed gebruikend als zijn grootste en onvermijdbare steun. Het leven gelijkt een beetje op die enorme speeltuin waar je als pas aangekomen tiener jezelf blind staart op al die tientallen speeltuigen en als je dan eindelijk beseft dat het tijd is om op het eerste tuig te springen, de bel begint te rinkelen om aan te kondigen dat binnen tien minuten de tuin gesloten zal worden.

Dat allemaal als inleiding om duidelijk te maken dat ik nog altijd mijn bokkensprongen aan het trainen ben en bereid ben om, als oudere en wijzere broer, G. ook nog eens van deze zondige warboel, hier, te laten genieten en daarin zijn verse inspiratie te zoeken.                         

Ik begrijp dat Tania, waarschijnlijk uit angst voor die onbeminde familieappendice die daar alleen in Brazilië woont, niet méé komt. Het is dus aangeraden een speciale zalf te kopen om G.´s zijn nek ermee in te smeren en een frisse geldbelegging te maken van 100 frank om hem ermee een nieuwe bril aan te schaffen, met een koordje erom, zodat hij er niet moet naar zoeken wanneer hij hem dringend nodig heeft. Een bijzonder dikke-boek-met-grote-letters is ook aangeraden om er, onder andere dingen, de rijzende bult in zijn broek mee weg te trachten te cijferen..