Maandag 14 april 2003 10:31  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eindelijk, na vier dagen in Rio, waar Hilma ons meer dan normaal ontvangen en geëntertaind heeft, met uitstapjes naar de "Sugar Loaf" en de "Corcovado", het befaamd beeld van Christus met zijn gespreide armen (armen!) boven op een top van de hoogste berg van Rio, romantische uitstapjes per boot naar Angra dos Reis, met de meest befaamde privé-eilanden, waar rijkdom voor ons onbekende grenzen overschrijdt en dan naar een japanees restaurant, waar ik nog nooit zo lekker heb gegeten, niet in Gent en niet in Parijs, naar vriendinnen van haar, van de upper class, na levensgevaarlijke pannes zoals een klapband in de goorste favellawijken van Rio, waar dagelijks de politie bestookt wordt met granaten en ze ons toch te hulp geschoten (geschoten!) zijn om de band te vervangen.

Het geluk dat ons deze eerste week te beurt valt willen we niet verder uitdagen. Vanaf nu blijven we rustig onder de mantel van Rudo, en gaan geen rare dingen meer doen. Vandaag van Salvador, via Aracaju, Maceió naar Recife gekomen.

Niets kan beter gaan dan wat wîj nu beleven. Asoeka en ik zijn in grote verzoening, hoewel de verwîjten als culumbonimbussen (bussen) rijzen (reizen!). We hebben besloten deze kostbare reis niet te vergallen door oude gevoelens.

Vandaag, maandag, krijgen we eindelijk toegang tot het Internet. Voorheen was het bijna niet gelukt, uitgezonderd, na urenlang proberen in Salvador. Ge kunt hier mailen met de snelheid waarmee een laatstejaars prostaatpatient kan pissen.

Dat we niet eerder konden mailen is omdat Hilma geen computer in haar appartement heeft. Ge kunt wel denken dat we smachten naar nieuws gelijk een kaktus naar zon.

Hier geen enkel probleem, we kakken nog gelijk een pensenfabriek worsten draait. Wij gaan nu gaan zonnen en wensen u hetzelfde.

G. - zwetend als een ezel