Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9

21-02-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ingebeeld (2)

hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde

tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren

zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim

*

ik was van mijn
schepping getuige
en kon wederom
de horizon verklaren

21-02-2017 om 12:09 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zijn


vandaag stond ik langs de lijn
voor een dag geschorst of meer
vertoefde even nog in schone schijn

moest echter naar leegte uitwijken
aldaar ging de werkelijkheid
redeloos en onstuimig te keer

voelt u zich ook wel eens teveel
dat moet haast wel
iedereen neemt daar ooit aan deel

of zou het zo zijn
dat het eigen is aan de mens
per saldo staat men alleen

en blijkt het verbinden,
onverhoopt,
een ingebeelde wens

21-02-2017 om 12:08 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uur van de waarheid


zie mij als dichter bij de nacht,
gedachten van de dag
zijn bevlekt en bevracht
maar eindelijk zonder gezag
lossen op in het dagelijks zweet
zout, zuur, vreugd en leed
ik maak van de hemel gewag

de plek waar niets er toe doet
enkel de pendule tikt zijn gang
er is even iets wat niet moet
behoudens de letters die ik
nog even niet bevroed
maar zweven als een duif
die verlate brieven brengt
naar mijn nimf
die op dit uur niet met mij jaagt
of mij verleidt op de weg die ik
straks droom
mijn zin heeft haar niet gevraagd
de strijd haar niet uitgedaagd

dit is het uur van de waarheid
gelijk aan een etmaal gelee
ik word niet meer door mijn ik geleid
de leegte van het donker is gedwee
de tijd staat stil
het hart vertraagt
mij ontbreekt de wil
gister en morgen
zijn afgezaagd
van aardse zorgen

het is de verre slaap
en mijn laatste sigaret
die geluk vertalen in
laat mij
met gesloten ogen
in het ondermaanse verdwalen

21-02-2017 om 12:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerend getij


plots word ik mij weer gewaar
van het ruisen van de wind
een gevoel vol van verwondering
dat ik zo vaak als muziek heb bemind

bladeren laten de geliefde zomer achter
als ware het voortaan een vreemdeling
zij moeten zich van haar onthechten
om te vergaan op de bodem van verwachting
waar zij zich met het aardse zullen vervlechten

zelfs mensen moeten vaak hun thuis verlaten
vluchten dan voor natuurlijk of barbaars geweld
met de onzekerheid of anderen hen zullen dulden :
zij die leven in vrijheid en waar welvaart telt

dit kerend getij kent tevens vaak vele stormen
ook nu weer of nog steeds uit een verre hoek
met mannen, vrouwen en kinderen die zwerven :
velen zijn oprecht naar onze gastvrijheid op zoek

21-02-2017 om 12:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vluchten kan niet meer


nog altijd ontmoet ik
mannen en vrouwen die
iedere dag of nacht,
soms in het zweet, rouwen
als slachtoffer van toen;
wie had dat in '45 nog verwacht

"nooit meer" zeggen we op 4 mei
en gedenken dat vaak ook in stilte
ik ontmoet "de ver van mijn bed show"
en kilte, zelfs vernederende woorden
nu ik zoveel mensen zie op de vlucht
voor hen die wijken, soms verdrinken,
voor een moorddadige tucht
wie van ons zou nog

een schuilplaats bieden
aan een medemens in nood
wie is nog in staat
gastvrij te zijn, het brood
te delen met ontheemden:
wat is onze menselijk maat.

"nooit meer", staat op onze lippen
en vieren onze bevrijding groots
er zijn er nog maar enkele
die dagelijks echt weet hebben
van die oude oorlog,
voelt de herinnering voor ons nu doods?

21-02-2017 om 12:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat niet is.


zeg nimmer dat ik er niet ben
of de indruk geef dat het mij koud laat,
al wat is van zachte waarde
wel is het zo dat ik niet ieder moment ken
als jij zweeft tussen hemel en aarde

dat je er bent is onmiskenbaar
in mijn hand geschreven
maar daarin staat niet elk gevoel
dat met jouw hart, al kloppend,
blijkt te zijn verweven

alleen pure krachten
kunnen uit onzichtbare gedachten
een stille verwachting zeven

een mens, zoals ik, is daartoe
doorgaans niet toe in staat
mijn armen zijn vaak te kort
oren neigen soms geluid te verzachten
en mijn gevoel staat met regelmaat
voor een gesloten poort;
ik weet me dan ook geen raad

we delen de verlatenheid
in het aardse bestaan
de hoop erkent echter niet de gelatenheid;
die duidt ons samen verder te gaan

21-02-2017 om 12:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zij aan zij


in 't land van daar
onbereikbaar ver voor mij
ligt mijn heimwee, zo teder stil

waarom dat woont
in menig stap,
ik heb daarvan geen weet
het is niet uit vrije wil
noch in aanvang gedoopt
ik word zomaar meegesleept

is het haar dans
in kleine pasjes
of de krekel in de avond
die fluistert in mijn oor

is het de kleur groen
in een overweldigend koor
of ligt de smaak aldoor
in mijn mond

ik heb geen weet
doch het leeft wel in mij
't is een wezenlijk verlangen
eeuwig en waar ik ook in gedij

vraag maar niet verder
waarom ik ben bevangen
door het land van daar
over de verte heen, zij aan zij

21-02-2017 om 12:04 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soms


soms ben je zelf
de stille vriend
die naar je luistert
even het beste gezelschap
dat je op enig moment verdient

immers de ander
is iemand die enkel fluistert
en niet jouw verte ziet

vreemde woorden doven
ook al is je weerstand week
ze raken niet je hart,
hoop laat je in de steek

het is vluchten
in een heelal
van verborgen zuchten
maar tegelijk vastzitten
in een klemmende val

zelfs een glimlach
mist zijn doel
er heerst een ijzig gezag;
samen voelt als koel

21-02-2017 om 12:03 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nummer 8

lucht van de lege straat
kent een stadse geur
de stilte is vreemd

ik ga voorbij
de verlatenheid,
aan de linkerzij,
deur voor deur

doeken dienen als luiken
immers de hitte speelt op

het beklede raam
sluit de wereld buiten
de oude man op nummer 8
ontmoet alleen zijn naam

hij denkt in dromen
over de wens naar morgen
als zijn naasten weer zullen komen,
nu leeft hij in zijn avond verborgen

21-02-2017 om 12:03 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.groen blaadje


u lust nog een groen blaadje?
dat is niet aan mijn
dovemansoren gericht
doch enige rijpheid
van het groeiend zaadje
verhoogt de smaak wellicht

niet dat ik zou weigeren
bij het naderen
van mijn aangezicht
toch zal ik het wassen niet laten
het is niet iets
waar ik vaak over zal praten

maar ik maak me zorgen
over de onbevlektheid
toch voor het oog althans
vaak onzichtbaar verborgen

ik zal trachten
al was het maar uit fatsoen
enige afkeer te overwinnen
want al wordt het,
als zijnde vers gekeurd

de groenten van het land
blijken vaak met gif besmeurd

21-02-2017 om 12:01 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat zegt u


dat het mooi weer is
ja, dan hoor ik het goed
met regen is het mis
had ik u ook niet gegroet
of enkel gewuifd

knikken kan ook
doch wegkijken is niet mijn stijl
verstoppen achter mijn sigarenrook
zou niet lukken
de wind waait het weg
o ja, ik zou nog kunnen bukken

veters aantrekken zogenaamd
maar dan loert spit om de hoek
dat heb ik soms,
maar dan zou ik me
ietwat hebben geschaamd

ik loop immers in korte broek
en dan kom ik in een houding
die mij, als heer van stand
niet echt betaamt

wat vertelt u me nou
oh, u moet al verder
het is goed u weer eens te zien
de groeten aan uw vrouw

is die met
de noorderzon vertrokken?
ja, mijn oprecht medeleven
het is geen ramp
zie ik in uw ogen
wel, geniet van het vrije leven

alles zelf doen nu?
ach, u loopt wel weer eens
tegen de lamp

21-02-2017 om 12:00 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vibratie


soms is de diepte
zo ver en leeg
dat woorden weerkaatsen
op de bodem van de ziel

al staan duizenden op wacht
er is er niet een
die zich in het zwart
kan verplaatsen

dat zijn die momenten
in een dode lente
en de winter deuren sluit,

bruggen lijken opgehaald
ook oren verzwijgen dan
haast ieder uiterlijk geluid

toch verzachten klanken
gepaard aan het hart
het gevoel in kille mistbanken

meedrijven op een melodie
die het ritme van de adem
grenzeloos herkent
en zo het moment
uitspreidt en verzacht

ik gun ieder zo'n fragment
als de nacht overheerst
waarin een viool dan gelijk
met de stuurloze macht
op een zachte wind vibreert

21-02-2017 om 12:00 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op 't vroege uur in Mokum


ik zie voor mij uit
over de oude gracht
waar aan beide zijden
rijkdom wordt herdacht

het is een verstard beeld
op dit te vroege uur
een enkele rimpel in 't water
laat mijn ogen iets bewegen;
het voorkomt leeg getuur

boten, ijzeren huizen
achter elkaar, groot in getal
liggen aan een verhoogde kade
daar woont men in het dal
verstild in de onderste stadslade

bolle bruggen, vaak beklinkerd
in diagonaal verband
verbinden beide oevers
ze leggen al eeuwen contact
met de huizen op stand

ieder met een eigen gezicht
dat wel, onderscheid moet er zijn
het duidt op onze lage landse aard
toch leven we naast elkaar
veelal in straten met aan weerszijde
een stilstaande stenen trein

21-02-2017 om 11:59 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Muze


the lady in blue
beschreeuwt ,
al beeldend,
haar schoonheid

die zich tevens doch
onvermijdelijk mengt
met sterfelijkheid

dat is wat ik voel,
het wonderbaarlijke
doet ook lijden,
wordt met melancholie
aangelengd

het is niet enkel
de schepping van een vreugd
vertaald in een sensuele zucht

het heeft ook de dood in zich,
verlies van de tanende jeugd
het omvat beiden
in een levenslange glijvlucht

het pure is ontegenzeggelijk
de dag èn de nacht

maar maakt ook van nature
van de nood een deugd
doorheen de ijzige koude
en vele hete vuren

21-02-2017 om 11:58 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dochters in 't klein


jaren waren zij al onderweg
maar in toenemende mate
vroegen zij vaak, onbewust,
om meer ruimte en om
wat "zekerheid" achter te laten

ach, ik zag hen van klein
naar groter groeien
en toch, ze bleven zo teer
in mijn veel oudere hart

al doende zag ik ze bloeien,
en ze vaak met hun innerlijk
en uiterlijk stoeien.

de voordeur was tot voor kort
een poort van buiten naar binnen
nu is het niet meer om
de veilige thuishaven
van de wereld af te sluiten;
ze gaan aan de volgende
ongewisse reis beginnen

ook wel om zich door jonge
heerschappen te laten verleiden
of om nieuwe dromen te volgen
waar hun ziel van nature om vraagt
ja zeker, gepaard gaande met een
voorspelbare weerbarstigheid

ik zal ze missen, deze meisjes
maar met belangstelling volgen,
" naar vermogen "
op weg naar volwassenheid

*
(voor Dewi en Noa)

21-02-2017 om 11:58 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over de kim


het wordt stil om me heen
of krimpt het buiten in mijzelf
heeft elke mens dat gemeen
een geringer en dalend gewelf

zal het de rijkdom zijn
die mij verblindt
en goed is gezind
dan wel de som van weerstand
en verlies
die altijd komt
maar ik niet verkies

het kan de telkens
kerende zandloper zijn
die mij vermoeid doet raken
en aan een uitgebalanceerde
eeuwige berusting bindt

ach, het is om het even
het uitzicht verdwijnt toch
als sneeuw voor de zon

mij maakt het niet zo uit
wat ik nu zeker weet is
dat altijd weer de lente komt,
naar verluidt,
achter mijn eindeloze horizon

21-02-2017 om 11:57 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Betoog


vrouwen zijn onderweg en
lijken voortdurend in de leg
herkauwen aldoor het kwaad
dat zij immer vinden op hun weg

ons wijzend naar wat liefde
zou moeten of kunnen zijn
met uitzicht op de teder volle baat,

waar is dat te vinden,
juist, in een soort blauw azuur,
een paradijs zonder levenspijn

een ding ontgaat hen echter
daar wonen geen mannen
met haren op hun borst

er rust een edele prins in rozengeur
die zijn gebrul uit wil bannen
en sokken draagt met gelijke kleur

geef mij maar de kroeg op de hoek
bij Tanja aan haar brede toog
zij is voor mij een open boek

oké, wat gerafeld aan iedere hoek
maar heeft geen weet meer
dat ik ooit aan haar tepels zoog

21-02-2017 om 11:56 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'s Herenweg


mannen zijn onderweg
drie mannen volgen elkaar
zoals ik nu zeg
achter verloren dromen

neen, niet een zichtbare
doodlopende weg
maar toch, het zijn
verleden gedachten
die aan hun ogen voorbij komen

en de aanstaande morgen in
het ochtendgloren
gewis niet zullen verzachten

de kruisingen op hun gelaat
verhalen van verwarde snaren
is het levensverraad of
gewoon de laatste jaren baren

d'ogen blikken in de ziel
van een spiegel
als zij, de mannen,
de richting kiezen,
eigen aan hun bestaan

daar gaan ze
drie baarden
ooit komen zij daar aan

21-02-2017 om 11:54 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kringloop


als het grijs komt
of kaalte toeslaat
en jong groen verder ontluikt
schijnt een beeld te ontstaan
waarbij de toekomst morgen is
en het heden al is vergaan

ik zou met die gedachte
toch zelf niet verder gaan
ook al vertragen de jaren
de ziel is nog steeds van vandaag

ik zou het kind in mij
niet tot verplichte rust verklaren
het is nog immer scheppend en vrij

in mijn ziel zijn al doende
vruchten gerijpt en nog steeds
draagt de geringde boom
elk jaar nieuwe scheuten

men hoede zich ervoor
zich niet van wasdom te ontdoen
het bij voorbaat te beschouwen
als een gesloten aureool
of een haast versleten schoen

21-02-2017 om 11:53 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de lente verzaakt


ze gaat
steeds vroeger,
zonder licht

gedachten
verzwaren
het ademen

de lach zwicht
voor verleden gevaren
terwijl de ziel
bij voortduring dicht
in lettergrepen van pijn

in het heden leven
blijkt ooit te zijn

in dromen blijven zweven
welke angst beleven
en morgen
ja, is er een morgen
die voor haar mag zorgen

is het doek te zwaar
voor jouw schouder;
ben je bij mij niet geborgen

wordt mijn kracht, holle macht
mijn liefde een steen des aanstoots
veranderen mijn oren
in een lange schacht
waar kwelling enkel op
kwelling wacht

goud smelt soms
bij koude
regen bevriest vaak
door uitzichtloos verdwalen

ga maar vroeg
ga maar
ik hoop dat een diepe slaap
weer-zin doet verschralen

21-02-2017 om 11:52 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9




Foto

Inhoud blog
  • Memoires 1 tot en met 6
  • Welkom op 9
  • februari
  • Alleen
  • Ochtendstond
  • Oud en Nieuw
  • het jaar verlaten
  • het verschiet
  • Donkere dagen
  • ......
  • hier
  • Epische poëzie "Julius "
  • Verder weg
  • Tijdloos
  • een vriend
  • Voortgang
  • Rondom Loevestein
  • in gedachtenis, Wim Brands
  • Soms
  • Onderweg
  • Heimwee
  • De oude dag
  • Anne
  • Vluchtig
  • Op weg naar de zin
  • Foto in de pas
  • Ta solitude
  • dromen
  • ga ik diep
  • zie mij
  • Keer op keer
  • ken je ook
  • hoe ik ga
  • Tot het einde van de tijd
  • Ingebeeld (2)
  • Zijn
  • Uur van de waarheid
  • Kerend getij
  • vluchten kan niet meer
  • wat niet is.
  • Zij aan zij
  • Soms
  • nummer 8
  • groen blaadje
  • wat zegt u
  • Vibratie
  • Op 't vroege uur in Mokum
  • Muze
  • Dochters in 't klein
  • Over de kim
  • Betoog
  • 's Herenweg
  • Kringloop
  • Als de lente verzaakt
  • A la Campagne
  • zonder titel

  • Gedichten 1 en inhoud van de blogs


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!