Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9

21-02-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijdloos


op mijn gezicht
wordt het oude jaar gekerfd
tekenen lijnen groeven

en groeien dijken rond ogen,
moet de huid zich naar de
zwaartekracht voegen

op mijn gelaat
staat het lied van de tijd
dat mijn geleefd leven toont,
ik heb de melodie
vaak met letters beloond

maar ontegenzeglijk dieper,
door mij,
in harmonische klanken verspreid

zij worden door mijn tijdloze ziel,
als van zelve,
klinkklaar naar buiten geleid

21-02-2017 om 13:13 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een vriend


als ik verschijn
open jij, voor even,
een poort
en roept mijn naam

klampt mij aan
zoals het enkel
bij stille vriendschap hoort

ik ervaar dan
een gouden moment,
zeldzaam van toon

dat je daarna wegrent
en verhuist naar jezelf
daar ben ik aan gewend
immers ieder leeft
onder zijn eigen gewelf

om je te begrijpen
vertellen je ogen genoeg
ik herken je in je bestaan
diep voelbaar in mijn hart

ik weet dat jij er altijd
ergens voor mij zal zijn;
weet dat ik aldoor
met jou ben begaan

21-02-2017 om 13:12 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voortgang


mijn moeder is niet meer
dat is al even
ze heeft lang geleefd
was broos van geest,
doch in overleven bedreven

geaard in schraal zand
met gelovige angst
onder een streng regiem

mijn moeder is niet meer
al even
ze heeft mij gezoogd
gedroogd,
wakker gelegen
was bang voor woorden van buiten

al lang voor het einde
heeft zij zich voor dode ruiten
in eenzaamheid
uitzichtloos moeten bewegen;
van oud naar jong
naar levende vergetelheid

mijn moeder is niet meer;
een deel van haar is mijn leven


... verbeterd oud gedicht ...

21-02-2017 om 13:11 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rondom Loevestein


het is nog vroeg
in Munnikenland
als de nacht eindigt
en een zwarte stern
ginds aan de oever landt

ik schuifel naar een plek,
nog droog, en gelegen
nabij de waterkant
en neem plaats in het gras
ik zie de dag traag dagen;
het licht kan en wil geen
schaduw meer verdragen

op deze woordeloze plek
schept het gloren haar vreugde
in een miraculeuze vertoning
en aast een purperreiger,
als altijd bewegingsloos,
op een spartelende beloning


... Kasteel in Bommelerwaard ...

21-02-2017 om 13:11 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in gedachtenis, Wim Brands


toch doet het telkens zeer
als een dichter de nacht opzoekt
om de ochtend te mijden,

heb zijn ogen
niet zien lijden
hij had wel iets dat mij raakte
en heb vaak zijn rug zien buigen
ook diepte in zijn woorden gehoord
die zijn lippen teder maakten

was het een mokerslag van de duivel
op een wellicht niet verwacht moment;
de muur is dan oneindig breed en hoog

of is de liefde plots opgedroogd
en het licht onhoudbaar weggerend,

ik weet niet wat zo zwaar woog

21-02-2017 om 13:10 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soms


soms vraag ik me af
door wie ik echt word gekend
zo ik mezelf al begrijp
immers wat is mij bewust bekend

als ik word geraakt
binnen de cirkel van het bestaan
ben ik dan mijn eigen draagbaar
van gemist verstaan
in het nu
of in het verleden
in de verwachting,
zit ik in een draaimolen
als ik dit moment verklaar

ik zie die ander aan
het kan de zucht zijn naar een beminde
door een onzichtbare draad
het kan het gemis zijn aan warmte
vaak uitmondend in verraad
als blijkt dat ik niet weer eens
mezelf kan vinden
en de pijn niet kan verbinden

doorgaans weekt de nacht
en schuif ik bij het eerste licht
de trap weer in elkaar
in dat geval maak ik naar mijzelf
een herstellend gebaar

als echter spijlen ontbreken
vraag ik me af
door wie word ik echt gekend
wie is voor mij
in een andere schaduw weggerend
en ik aan het "zijn" mijn vragen verschaf

de antwoorden liggen vaak
in de tijd verborgen
het is ondoenlijk haar te versnellen
intussen is het eigen besef wel gegroeid
gelijk aan ondergrondse wortels
die je niet ziet maar mij toch iets
over eigen eb en vloed vertellen
ook de zon kan je zomaar kleuren
en onvoorwaardelijke liefde
in je doen opwellen

door wie word ik echt gekend

21-02-2017 om 13:09 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onderweg


niet dat ik haar zoek
of juist wel
het zal de lente zijn
die mij beroert
of verlang ik naar mijn huis
waar de duif koert
ik zie hem vaak in de ochtend
op het hekje
waar nu, zo neem ik waar,
iets gevlekt
in een prille struik loert

verlang ik naar jou
of juist niet
verzamel ik enkel stenen
om te stapelen
en sta ik op mijn tenen
om over de einder heen te zien
waar de vervulling wacht
die een mens aldoor wil lenen
en leed van lege kamers verzacht

ik zie uit het raam
en voel de avond
de daken bedekken
met uitgestrekte grijze vlekken

ja, hier is mijn kamer
waar ik altijd voor even toef
omdat ik reis
-dat is mijn doel-
is het ook hier dat ik toch haar voel
ach, het zal de lente zijn
die mij beroert
en mij telkens
van jou naar jou vervoert

21-02-2017 om 13:08 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heimwee


over de jaren heen
groeit in mij
een verlangen
naar huis

niet dat mijn gevoel in
oude dromen blijft hangen
mijn hart gaat naar daar
waar ik nimmer ben geweest

plekken die mij
van verre raken,
het is mijn ziel, zo denk ik
die nog dieper zoekt

naar wat reeds in mij is
of toch wel
naar verwachtingen
die op mijn weg te vroeg
zijn opgedoekt

ik kan wel iets zeggen
hoe het daar is;

ik zal opgenomen zijn
in velden bij zonsondergang,
en verblijven in de stilte,
in de rust van de oude dag

het onaantastbare
roept mij dan al wenkend
en, dat weet ik zeker,
met een beminnelijke lach

21-02-2017 om 13:08 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oude dag


zo laat nog in de avond
zeker, deze dag nadert zijn einde

prevelt al doende mijn stem
het gebed van wat was,
over vandaag,
dus haast het oude zijnde

ik ben nu en hier
in gedachten verzonken
doch ook zowaar reeds zwevend
op weg naar boven

al raak ik door de jaren
wel vaker verstrikt
in verder kijken,
soms gelijk aan staren

ik word dan door het gemoed
ongevraagd beproefd:
het wil in mij wat vuur doven

ik geraak dan verblind,
én kan onderwijl
niet in mijzelf geloven

21-02-2017 om 13:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anne


morgen kom jij
zo vroeg al
in mijn huidige dagen

je armpjes zijn dan
wijd geopend
alsof jij mij zegt
zal ik jou dragen
dat doen je ogen ook
van nature, zo onbevangen

wie is nu bij wie te gast
of delen wij elkaar
voel je misschien
ook mijn verlangen

wie kan dan later
echt zeggen
heb ik op jou
of jij op mij gepast

21-02-2017 om 13:06 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vluchtig


ik was vergeten
hoe groot je ogen waren
of hoe speels zij konden zijn
zag dat weer even
't wist opnieuw
mijn hartstocht te verklaren

was vergeten
hoe mooi je was
en mijn wereld
wist te bespelen
met de lachende flirt
die ik op je lippen las

en jouw woorden
mijn hart streelden
terwijl ik mij verbeeldde
dat jij enkel mij toebehoorde

*
ik onderging het weer
en verdwaalde,
zomaar,
net als die ene
eerste keer

21-02-2017 om 13:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op weg naar de zin


de draagkracht van lijf en geest
kan het scheppend vermogen
allengs minder doen belonen

ik heb lang de rek kunnen gedogen
maar ontmoet thans de grens
waar het verstand moet tonen
dat mijn adem stilaan achterblijft

dat een nieuwe uitdaging
van haar vervulling wegdrijft
en ik gedwongen word
tot mijn aardse vertraging

ik zal ruimte moeten zoeken
in de kern van het bestaan;
de diepgang van de eenvoud,
immers die is, zo denk ik, met
eeuwige schoonheid begaan

21-02-2017 om 13:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto in de pas


niet zomaar keer ik
mijn gezicht naar je toe
en ditmaal zonder glas

je ziet het gewicht
onder mijn ogen
weliswaar gezakt
maar ik ben
geenszins levensmoe

ik betrap mezelf
op een lichte lach
althans zo neem ik het waar
het maakt, denk ik,
van naderend licht gewag

zij zegt, ik wil ook
uw oren zien,
de wet schrijft dit voor

het ijs is gebroken
mijn fantasie doet zijn werk
en werpt mijn sjaal in de hoek ;

mijn pose is zodoende
zondermeer sterk

21-02-2017 om 13:04 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ta solitude

dagen dragen traag
over lege nachten heen
donker verslindt het licht
'k hoor stil geween
achter handen,
ze bedekken je gezicht

juist als dagen gaan lengen
en men verhaalt van hoop
zie ik je in jouw stilte zuchten
gevoelens laten zich mengen
kennen geen reinigende doop

het zijn die dagen
die traag dragen
en ik je hand wil omsluiten

ook om een morgen te vragen
met doorzichtige ruiten
waarin je ogen het wagen
rozen te ontwaren
en je oren luisteren naar
vogels die nog altijd fluiten

21-02-2017 om 13:03 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dromen


ja, ik zie u wel denken
in welke wereld vertoeft
hij, die turende grijze

zal hij naar gisteren wenken
of nu al naar de dag van morgen
in een golf van melancholie;
in koude of warmte geborgen

ik zie vlammen die vervliegen
uit brandend hout
dat haast tot as is teruggekeerd
en kijk in de haard naar mijn jeugd

waar ik met het woud
was vertrouwd en zinnen zocht
uit woorden die takken
mij hadden geleerd
uitmondend in klanken
van toenemende vreugd

ik zie nog kronkelende wortels
van de blauwe eik, daar,
met donzig mos toegedekt
ja, daar verblijf ik nu
totdat ik, zo mogelijk,
door een witte engel
uit het sluimeren word gewekt

21-02-2017 om 13:02 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ga ik diep


hoe voelt gij
vraagt iemand mij,
zomaar
"en plein public"

geef ik iets prijs
als ik in mijn diepste glij
en kond doe van roerselen
die ergens klinken als muziek
met tussen de balken
mijn eigen wisselende wijs

gister ging ik nog onbestemd
over wegen van verwachting
thans weer over paden
waar mijn zin wordt afgeremd
en hoop wordt uitgeladen

zo gaat het op en neer
van momenten vol tevredenheid
naar een tijde van pijnlijke
doch menselijke in verlegenheid

dat alles in wisselwerking
met de parate rede
en indrukken die schaven
of warmte printen op de huid

u ziet al
ik schrijf niet zomaar, het is geluk
dat ik ervaar
ook niet, het is heden nacht

hoe ik mij voel
ach, ik zeg het maar';
redelijk kwetsbaar, zacht
terwijl mijn lippen tegelijk
weet hebben van
woorden met een
gemeenzame stuwkracht

21-02-2017 om 12:21 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zie mij


ik zag voor het eerst diepte
in de verte van haar blik
ontmoette haar
even was er een kier

kijk mij hier
leek zij te zeggen
een open gebaar
met zuchtende slik

pas nu dringt het tot mij door,
hier keek een kind
even uit de wind
weg van een dwingend koor;
was zij wel ooit bemind
tot het moment, hiervoor

hoe zij dat ervoer
kan ik niet weten
alleen ik ving de glinstering
in een verlengd ogenblik
dat mag een tel van geluk heten;
een schijfje steen in mindering

21-02-2017 om 12:20 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Keer op keer


vaak zie ik de mens, alleen
als ik hem passeer of hij mij
soms kijken we elkaar aan
dan hebben we iets gemeen

niet altijd zijn de ogen open
zeker, de leden zijn uit elkaar
maar kunnen zich nog tonen
als waren zij gebroken
of in een vluchtig wuif gebaar
groeten of hooghartig honen

aan een uiterlijke rimpel
herken ik iets meer in het gezicht
en de wenkbrauw is daarbij een wimpel,
al helpende op duiding gericht

hoe hij gaat, vertelt nog meer
waardig, soepel of verstijfd
toch blijft het een puzzel, keer op keer
immers mijn blik is nochtans ingelijfd

21-02-2017 om 12:12 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ken je ook

ken je ook
dat ontglippen
van wat je dacht
vast te hebben

of de idee je wereld
dagelijks uit de krant
te kunnen knippen,

dat het blijkt
niet meer te zijn
dan een farce,
iets dat was

mijn handen lijken
dan te trillen
alles, ja alles wil als zand
door mijn vingers slippen

zo voelt ook soms
de liefde dralend aan
haast stuurloos en vervreemd

het lijkt of ze de eigen weg
is gegaan

ken jij dat ook

ja, dan voel ik me
pas echt ontheemd

21-02-2017 om 12:12 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoe ik ga


werwaarts ga ik
als deze kromme allee, aldaar
zich kruist met het pad
waar links en rechts
nog bramen rusten in de nevel

en het vocht van sappig gras
mijn blote voeten wassen
omdat najaarswarmte
zich laat gelden,
werwaarts ga ik

wat ligt ten grondslag
aan een te verkiezen richting
ga ik af op gevoel
dan wel het redelijk denken
u kent mijn aard,
doch, werwaarts ik

daar aangekomen
voelt het als
kiezen uit
"quattro stagioni"

het kind ligt ver achter mij
ouder ligt om de hoek, ginds,
onzichtbaar maar niet ongemerkt,
het lijkt balanceren in het nu,
werwaarts ga ik toch

spreid op het snijpunt
even de armen
ik ben een kruis
en vervolg mijn richting,
voorwaarts

21-02-2017 om 12:11 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9




Foto

Inhoud blog
  • Memoires 1 tot en met 6
  • Welkom op 9
  • februari
  • Alleen
  • Ochtendstond
  • Oud en Nieuw
  • het jaar verlaten
  • het verschiet
  • Donkere dagen
  • ......
  • hier
  • Epische poëzie "Julius "
  • Verder weg
  • Tijdloos
  • een vriend
  • Voortgang
  • Rondom Loevestein
  • in gedachtenis, Wim Brands
  • Soms
  • Onderweg
  • Heimwee
  • De oude dag
  • Anne
  • Vluchtig
  • Op weg naar de zin
  • Foto in de pas
  • Ta solitude
  • dromen
  • ga ik diep
  • zie mij
  • Keer op keer
  • ken je ook
  • hoe ik ga
  • Tot het einde van de tijd
  • Ingebeeld (2)
  • Zijn
  • Uur van de waarheid
  • Kerend getij
  • vluchten kan niet meer
  • wat niet is.
  • Zij aan zij
  • Soms
  • nummer 8
  • groen blaadje
  • wat zegt u
  • Vibratie
  • Op 't vroege uur in Mokum
  • Muze
  • Dochters in 't klein
  • Over de kim
  • Betoog
  • 's Herenweg
  • Kringloop
  • Als de lente verzaakt
  • A la Campagne
  • zonder titel

  • Gedichten 1 en inhoud van de blogs


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!