Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9

21-02-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oude dag


zo laat nog in de avond
zeker, deze dag nadert zijn einde

prevelt al doende mijn stem
het gebed van wat was,
over vandaag,
dus haast het oude zijnde

ik ben nu en hier
in gedachten verzonken
doch ook zowaar reeds zwevend
op weg naar boven

al raak ik door de jaren
wel vaker verstrikt
in verder kijken,
soms gelijk aan staren

ik word dan door het gemoed
ongevraagd beproefd:
het wil in mij wat vuur doven

ik geraak dan verblind,
én kan onderwijl
niet in mijzelf geloven

21-02-2017 om 13:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anne


morgen kom jij
zo vroeg al
in mijn huidige dagen

je armpjes zijn dan
wijd geopend
alsof jij mij zegt
zal ik jou dragen
dat doen je ogen ook
van nature, zo onbevangen

wie is nu bij wie te gast
of delen wij elkaar
voel je misschien
ook mijn verlangen

wie kan dan later
echt zeggen
heb ik op jou
of jij op mij gepast

21-02-2017 om 13:06 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vluchtig


ik was vergeten
hoe groot je ogen waren
of hoe speels zij konden zijn
zag dat weer even
't wist opnieuw
mijn hartstocht te verklaren

was vergeten
hoe mooi je was
en mijn wereld
wist te bespelen
met de lachende flirt
die ik op je lippen las

en jouw woorden
mijn hart streelden
terwijl ik mij verbeeldde
dat jij enkel mij toebehoorde

*
ik onderging het weer
en verdwaalde,
zomaar,
net als die ene
eerste keer

21-02-2017 om 13:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op weg naar de zin


de draagkracht van lijf en geest
kan het scheppend vermogen
allengs minder doen belonen

ik heb lang de rek kunnen gedogen
maar ontmoet thans de grens
waar het verstand moet tonen
dat mijn adem stilaan achterblijft

dat een nieuwe uitdaging
van haar vervulling wegdrijft
en ik gedwongen word
tot mijn aardse vertraging

ik zal ruimte moeten zoeken
in de kern van het bestaan;
de diepgang van de eenvoud,
immers die is, zo denk ik, met
eeuwige schoonheid begaan

21-02-2017 om 13:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto in de pas


niet zomaar keer ik
mijn gezicht naar je toe
en ditmaal zonder glas

je ziet het gewicht
onder mijn ogen
weliswaar gezakt
maar ik ben
geenszins levensmoe

ik betrap mezelf
op een lichte lach
althans zo neem ik het waar
het maakt, denk ik,
van naderend licht gewag

zij zegt, ik wil ook
uw oren zien,
de wet schrijft dit voor

het ijs is gebroken
mijn fantasie doet zijn werk
en werpt mijn sjaal in de hoek ;

mijn pose is zodoende
zondermeer sterk

21-02-2017 om 13:04 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ta solitude

dagen dragen traag
over lege nachten heen
donker verslindt het licht
'k hoor stil geween
achter handen,
ze bedekken je gezicht

juist als dagen gaan lengen
en men verhaalt van hoop
zie ik je in jouw stilte zuchten
gevoelens laten zich mengen
kennen geen reinigende doop

het zijn die dagen
die traag dragen
en ik je hand wil omsluiten

ook om een morgen te vragen
met doorzichtige ruiten
waarin je ogen het wagen
rozen te ontwaren
en je oren luisteren naar
vogels die nog altijd fluiten

21-02-2017 om 13:03 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dromen


ja, ik zie u wel denken
in welke wereld vertoeft
hij, die turende grijze

zal hij naar gisteren wenken
of nu al naar de dag van morgen
in een golf van melancholie;
in koude of warmte geborgen

ik zie vlammen die vervliegen
uit brandend hout
dat haast tot as is teruggekeerd
en kijk in de haard naar mijn jeugd

waar ik met het woud
was vertrouwd en zinnen zocht
uit woorden die takken
mij hadden geleerd
uitmondend in klanken
van toenemende vreugd

ik zie nog kronkelende wortels
van de blauwe eik, daar,
met donzig mos toegedekt
ja, daar verblijf ik nu
totdat ik, zo mogelijk,
door een witte engel
uit het sluimeren word gewekt

21-02-2017 om 13:02 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ga ik diep


hoe voelt gij
vraagt iemand mij,
zomaar
"en plein public"

geef ik iets prijs
als ik in mijn diepste glij
en kond doe van roerselen
die ergens klinken als muziek
met tussen de balken
mijn eigen wisselende wijs

gister ging ik nog onbestemd
over wegen van verwachting
thans weer over paden
waar mijn zin wordt afgeremd
en hoop wordt uitgeladen

zo gaat het op en neer
van momenten vol tevredenheid
naar een tijde van pijnlijke
doch menselijke in verlegenheid

dat alles in wisselwerking
met de parate rede
en indrukken die schaven
of warmte printen op de huid

u ziet al
ik schrijf niet zomaar, het is geluk
dat ik ervaar
ook niet, het is heden nacht

hoe ik mij voel
ach, ik zeg het maar';
redelijk kwetsbaar, zacht
terwijl mijn lippen tegelijk
weet hebben van
woorden met een
gemeenzame stuwkracht

21-02-2017 om 12:21 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zie mij


ik zag voor het eerst diepte
in de verte van haar blik
ontmoette haar
even was er een kier

kijk mij hier
leek zij te zeggen
een open gebaar
met zuchtende slik

pas nu dringt het tot mij door,
hier keek een kind
even uit de wind
weg van een dwingend koor;
was zij wel ooit bemind
tot het moment, hiervoor

hoe zij dat ervoer
kan ik niet weten
alleen ik ving de glinstering
in een verlengd ogenblik
dat mag een tel van geluk heten;
een schijfje steen in mindering

21-02-2017 om 12:20 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Keer op keer


vaak zie ik de mens, alleen
als ik hem passeer of hij mij
soms kijken we elkaar aan
dan hebben we iets gemeen

niet altijd zijn de ogen open
zeker, de leden zijn uit elkaar
maar kunnen zich nog tonen
als waren zij gebroken
of in een vluchtig wuif gebaar
groeten of hooghartig honen

aan een uiterlijke rimpel
herken ik iets meer in het gezicht
en de wenkbrauw is daarbij een wimpel,
al helpende op duiding gericht

hoe hij gaat, vertelt nog meer
waardig, soepel of verstijfd
toch blijft het een puzzel, keer op keer
immers mijn blik is nochtans ingelijfd

21-02-2017 om 12:12 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ken je ook

ken je ook
dat ontglippen
van wat je dacht
vast te hebben

of de idee je wereld
dagelijks uit de krant
te kunnen knippen,

dat het blijkt
niet meer te zijn
dan een farce,
iets dat was

mijn handen lijken
dan te trillen
alles, ja alles wil als zand
door mijn vingers slippen

zo voelt ook soms
de liefde dralend aan
haast stuurloos en vervreemd

het lijkt of ze de eigen weg
is gegaan

ken jij dat ook

ja, dan voel ik me
pas echt ontheemd

21-02-2017 om 12:12 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoe ik ga


werwaarts ga ik
als deze kromme allee, aldaar
zich kruist met het pad
waar links en rechts
nog bramen rusten in de nevel

en het vocht van sappig gras
mijn blote voeten wassen
omdat najaarswarmte
zich laat gelden,
werwaarts ga ik

wat ligt ten grondslag
aan een te verkiezen richting
ga ik af op gevoel
dan wel het redelijk denken
u kent mijn aard,
doch, werwaarts ik

daar aangekomen
voelt het als
kiezen uit
"quattro stagioni"

het kind ligt ver achter mij
ouder ligt om de hoek, ginds,
onzichtbaar maar niet ongemerkt,
het lijkt balanceren in het nu,
werwaarts ga ik toch

spreid op het snijpunt
even de armen
ik ben een kruis
en vervolg mijn richting,
voorwaarts

21-02-2017 om 12:11 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tot het einde van de tijd


de tijd gaat voorbij
aan mijn binnenbeeld
zij toont de varianten
van dezelfde ervaringen

van het begin tot nu
of al dan niet daarvoor geteeld
maar duidelijk van meerdere kanten
in een caleidoscoop van verklaringen

ik geraak dan dieper bewust
het leidt vaak tot plotse openbaringen
alsof ik uit een slaap ontwaak
er is dan even niets dat mijn onrust sust

het zijn vraagt om open ogen
maar het is echter niet zo
dat een voortschrijdend inzicht
eindigt bij een dragend gedogen

morgen wordt er weer iets opgelicht,
zo de adem dit kan dragen,
men wordt wel wijzer maar ik weet niet
of dit leidt tot al maar meer,
mij nog toekomende,
vreugdevolle nadagen

21-02-2017 om 12:10 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ingebeeld (2)

hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde

tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren

zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim

*

ik was van mijn
schepping getuige
en kon wederom
de horizon verklaren

21-02-2017 om 12:09 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zijn


vandaag stond ik langs de lijn
voor een dag geschorst of meer
vertoefde even nog in schone schijn

moest echter naar leegte uitwijken
aldaar ging de werkelijkheid
redeloos en onstuimig te keer

voelt u zich ook wel eens teveel
dat moet haast wel
iedereen neemt daar ooit aan deel

of zou het zo zijn
dat het eigen is aan de mens
per saldo staat men alleen

en blijkt het verbinden,
onverhoopt,
een ingebeelde wens

21-02-2017 om 12:08 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uur van de waarheid


zie mij als dichter bij de nacht,
gedachten van de dag
zijn bevlekt en bevracht
maar eindelijk zonder gezag
lossen op in het dagelijks zweet
zout, zuur, vreugd en leed
ik maak van de hemel gewag

de plek waar niets er toe doet
enkel de pendule tikt zijn gang
er is even iets wat niet moet
behoudens de letters die ik
nog even niet bevroed
maar zweven als een duif
die verlate brieven brengt
naar mijn nimf
die op dit uur niet met mij jaagt
of mij verleidt op de weg die ik
straks droom
mijn zin heeft haar niet gevraagd
de strijd haar niet uitgedaagd

dit is het uur van de waarheid
gelijk aan een etmaal gelee
ik word niet meer door mijn ik geleid
de leegte van het donker is gedwee
de tijd staat stil
het hart vertraagt
mij ontbreekt de wil
gister en morgen
zijn afgezaagd
van aardse zorgen

het is de verre slaap
en mijn laatste sigaret
die geluk vertalen in
laat mij
met gesloten ogen
in het ondermaanse verdwalen

21-02-2017 om 12:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerend getij


plots word ik mij weer gewaar
van het ruisen van de wind
een gevoel vol van verwondering
dat ik zo vaak als muziek heb bemind

bladeren laten de geliefde zomer achter
als ware het voortaan een vreemdeling
zij moeten zich van haar onthechten
om te vergaan op de bodem van verwachting
waar zij zich met het aardse zullen vervlechten

zelfs mensen moeten vaak hun thuis verlaten
vluchten dan voor natuurlijk of barbaars geweld
met de onzekerheid of anderen hen zullen dulden :
zij die leven in vrijheid en waar welvaart telt

dit kerend getij kent tevens vaak vele stormen
ook nu weer of nog steeds uit een verre hoek
met mannen, vrouwen en kinderen die zwerven :
velen zijn oprecht naar onze gastvrijheid op zoek

21-02-2017 om 12:07 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vluchten kan niet meer


nog altijd ontmoet ik
mannen en vrouwen die
iedere dag of nacht,
soms in het zweet, rouwen
als slachtoffer van toen;
wie had dat in '45 nog verwacht

"nooit meer" zeggen we op 4 mei
en gedenken dat vaak ook in stilte
ik ontmoet "de ver van mijn bed show"
en kilte, zelfs vernederende woorden
nu ik zoveel mensen zie op de vlucht
voor hen die wijken, soms verdrinken,
voor een moorddadige tucht
wie van ons zou nog

een schuilplaats bieden
aan een medemens in nood
wie is nog in staat
gastvrij te zijn, het brood
te delen met ontheemden:
wat is onze menselijk maat.

"nooit meer", staat op onze lippen
en vieren onze bevrijding groots
er zijn er nog maar enkele
die dagelijks echt weet hebben
van die oude oorlog,
voelt de herinnering voor ons nu doods?

21-02-2017 om 12:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat niet is.


zeg nimmer dat ik er niet ben
of de indruk geef dat het mij koud laat,
al wat is van zachte waarde
wel is het zo dat ik niet ieder moment ken
als jij zweeft tussen hemel en aarde

dat je er bent is onmiskenbaar
in mijn hand geschreven
maar daarin staat niet elk gevoel
dat met jouw hart, al kloppend,
blijkt te zijn verweven

alleen pure krachten
kunnen uit onzichtbare gedachten
een stille verwachting zeven

een mens, zoals ik, is daartoe
doorgaans niet toe in staat
mijn armen zijn vaak te kort
oren neigen soms geluid te verzachten
en mijn gevoel staat met regelmaat
voor een gesloten poort;
ik weet me dan ook geen raad

we delen de verlatenheid
in het aardse bestaan
de hoop erkent echter niet de gelatenheid;
die duidt ons samen verder te gaan

21-02-2017 om 12:05 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zij aan zij


in 't land van daar
onbereikbaar ver voor mij
ligt mijn heimwee, zo teder stil

waarom dat woont
in menig stap,
ik heb daarvan geen weet
het is niet uit vrije wil
noch in aanvang gedoopt
ik word zomaar meegesleept

is het haar dans
in kleine pasjes
of de krekel in de avond
die fluistert in mijn oor

is het de kleur groen
in een overweldigend koor
of ligt de smaak aldoor
in mijn mond

ik heb geen weet
doch het leeft wel in mij
't is een wezenlijk verlangen
eeuwig en waar ik ook in gedij

vraag maar niet verder
waarom ik ben bevangen
door het land van daar
over de verte heen, zij aan zij

21-02-2017 om 12:04 geschreven door Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 9




Foto

Inhoud blog
  • Memoires 1 tot en met 6
  • Welkom op 9
  • februari
  • Alleen
  • Ochtendstond
  • Oud en Nieuw
  • het jaar verlaten
  • het verschiet
  • Donkere dagen
  • ......
  • hier
  • Epische poëzie "Julius "
  • Verder weg
  • Tijdloos
  • een vriend
  • Voortgang
  • Rondom Loevestein
  • in gedachtenis, Wim Brands
  • Soms
  • Onderweg
  • Heimwee
  • De oude dag
  • Anne
  • Vluchtig
  • Op weg naar de zin
  • Foto in de pas
  • Ta solitude
  • dromen
  • ga ik diep
  • zie mij
  • Keer op keer
  • ken je ook
  • hoe ik ga
  • Tot het einde van de tijd
  • Ingebeeld (2)
  • Zijn
  • Uur van de waarheid
  • Kerend getij
  • vluchten kan niet meer
  • wat niet is.
  • Zij aan zij
  • Soms
  • nummer 8
  • groen blaadje
  • wat zegt u
  • Vibratie
  • Op 't vroege uur in Mokum
  • Muze
  • Dochters in 't klein
  • Over de kim
  • Betoog
  • 's Herenweg
  • Kringloop
  • Als de lente verzaakt
  • A la Campagne
  • zonder titel

  • Gedichten 1 en inhoud van de blogs


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!