Fragmenten, momenten, wat gaat het toch snel vijftig jaar zijn gevlogen, Dat weten jullie wel.
Fragmenten, momenten., dat zijn er al wat Vijftig jaar samen… dat doet me toch wat
Fragmenten, momenten, met lach en geween. Vijftig jaar … Daar kan je niet omheen
Die jaren tezamen zijn nog niet klaar, Fragmenten, momenten, komen en gaan. Beleef er nog velen En doe dat .. TE SAAM ! (Jubilarissen) Francine juli 2005
Ik was een gedroomd fotomodelletje voor nonkel Jean.
Mijn ma als jonge bruid.
°1931 +1986 Mijn ma, nooit oud, altijd in.
Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou mij deren kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - Zeven maal, om met zijn tweeën te staan. 'De gestorvene' van Ida Gerhardt
Je kende me wel,
maar wist niet wie ik was.
Je wist dat je hier woonde,
maar toch was je niet thuis.
Het verleden vult je gedachten
en heimwee maakt je triest,
maar ook een beetje boos.
Je zou liever zorgen voor…..
Maar je voelt je machteloos.
Ik zou willen zorgen voor….
Maar ‘k voel me machteloos
(Dementie) 1995 Francine
Ine, ons peuterpubertje
Zij is als een liedje, Dat luid klinkt en zacht. Ze is een melodietje , heel lief met veel kracht
De noten die dansen, bij haar op en neer. Hoogtes en laagtes, heen en weer.
Ze is als een vlinder, die vliegt in de wind. Ze is een echt raadsel , dat wonder dat kind.
Francine 24.05.2005
Ine 3 jaar
Lies & Sam maart 2005
Lies & Ine
Hierboven ben ik al 3 maandjes oud!
Ý Ik ben niet boos ik peuterpuber !
Ý Slaap als een reus, slaap als een roos, slaap als een reus van een roos, rozeke, zoetekoekedozeke, doe de deur dicht, van de doos ik slaap...... P.Van Ostaeyen
Ine en Lies oktober 2005
***
Voor de dag van morgen *** Wanneer ik morgen dood ga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken,
Vertel het aan de huizen van steen vertel het aan de stad hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo lief had als ik jou.
Nieuwjaarke zoete, t varken heeft vier voeten Vier voeten en ne staart, Is dat dan geen centje waard?
Al sinds mensenheugenis kennen we dit gebruik waarbij het oud jaar werd uitgezongen en het nieuwe jaar ingezongen . Dit gebruik dat afstamt van de oude Germaanse midwinterfeesten duurden van half november tot half januari. Op die manier probeerde men de goden gunstig te stemmen opdat de dagen na 21 december (de kortste dag) weer langer zouden worden.
In de Middeleeuwen was nieuwjaarszingen een ritueel waarbij zangers langs de deuren trokken, een lied zongen en daarvoor eten en drinken opeisten. Dat bedelen ging soms vrij direct. Men drong de huizen binnen en nam mee wat men van zijn gading vond.
In de negentiende eeuw gingen bepaalde beroepsgroepen langs de deur met nieuwjaarswensen. Vuilnisophalers en lantaarnopstekers ontvingen dan een fooi voor het rijm dat door de plaatselijke schoolmeester was gemaakt. Nachtwakers trokken het langst zingend door de straten om een nieuwjaarsfooi. Dit zingen gebeurde op oudejaarsavond.
Deze verkapte vorm van bedelen en werd gezien als een welkom extraatje.In de eerste helft van de twintigste eeuw verdwenen de laatste zingende nachtwakers.
Op sommige plaatsen is dit gebruik verdwenen terwijl het op andere plaatsen zelfs aangemoedigd wordt door de organisatie van wedstrijden en dergelijke. Dit nieuwjaarzingen gebeurt nu heel vredig, ludiek en speels door kinderen van 4 tot ongeveer 12 jaar, zij gaan op oudjaar s morgens langs de deuren en zingen hierbij oudejaarsliedjes. In ruil voor hun gezang krijgen ze dan wat snoep of een geldstukje. Wanneer er echter geen beloning volgt klinkt heel soms uit de mond van de meer gedurfde zangertjes(zie:de directe aanpak uit de Middeleeuwen):
"Hoog huis,laag huis er zit een gierige pin in huis"
Vandaag begint officieel de winter en die werd vroeger traditioneel ingezet met de plezante"buitensluit" . Dit in onbruik geraakt spelletjehield in dat diegene die binnen waren de deur of ingang blokkeerden om die zij wilden binnenkomen buiten te sluiten. Die persoon die tevergeefs de deur trachtte te openen werd verwittigd door het roepen van :" buitensluit en ..wat beloofd ge .."? Je mocht enkel dan binnen wanneer je ,je tol betaalde, dat ging van geen huiswerk,een centje, een snoepje maar ook een kusje kon volstaan!
Een mooi verwijs naar de winter die we ook liefst buitenlaten! Toch jammer dat dit gebruik ook is buitengevallen. Of wordt het toch nog gespeeld?
Natuurlijk vierden we ook het kerstfeest met heel de familie. De opzet en organisatie kwamen van ons moe. Omdat ze boven ons woonden en er beneden meer plaats was gebeurde het daar. En ruimte hadden we zeker nodig, vooral de laatste jaren wanneer de familie begon aan te groeien . Menig lief of vrijer heeft er zijn ontgroening als toekomstig familielid mogen beleven!
In de begin periode echter waren we met 9 kinderen en allen kregen we van de koppels volwassenen een pakje vanonder de kerstboom. Dit waren bescheiden en veelal praktische cadeautjes .Dat kon gaan van een boek, sokken een sjaal handschoenen of muts maar van ons moe kregen we steevast ondergoed (broeken)cadeau. Dat was zo van toen we kleine dreumesen waren tot we meer kokette tieners werden . En dan werd met die onderbroeken wel eens serieus gelachen. Want het betrof hier degelijke onderbroeken zonder strikske of kantje en volledig tijdloos. Waar we nog het meest moesten om lachen was dat moe iedere keer dacht dat ze een echte verassing voor ons had! Onze reactie was er dan ook altijd één van gespeelde verbazing! Waar ons moe het meest van hield was dat wij kinderen ons verkleedde en toneelstukjes opvoerde. Dat was natuurlijk iets wat we met alle graagte deden!
Er werden ook gezamenlijke spelletjes gedaan zoals het onder de tafel doorgeven van allerlei attributen waarnaar we moesten raden. Ook de toen klassieke fopartikelen kwamen aan bod. Zo waren er:suikerklontjes waar een plastiek spinnetje in zat, neppralines, lekkende glazen en meer van dat soort sfeermakers.
En in plaats van het vuurwerk dat nu met deze dagen de lucht in geschoten wordt waren wij in de wolken met onze sterrestokjes-vuurwerk! Het kerstfeest bij moe was gewoon hartelijk, luidruchtig,warm, gezellig en .schitterend!
Hermanneke uit Beveren ging naar bed, toen zijn vrouw zei dat er licht brandde in het tuinschuurtje, wat ze net kon zien uit het slaapkamerraam. Hermanneke ging naar de achterdeur om het licht in het schuurtje uit te doen, toen hij zag dat er een paar kerels (kerstmannekes?) zijn spullen aan het jatten waren. Gauw belde hij 112, en zei: er lopen dieven in mijn achtertuin, en die stelen mijn spullen. De brigadier vroeg: zijn ze ook in huis?, en Hermanneke zei : nee. Toen zei de brigadier: doe de deur goed op slot, dan komen we als we tijd hebben even langs, want alle politieauto's zijn op dit moment ergens anders bezig. "ok" zei Hermanneke, hing op en telde tot honderd, toen belde hij weer 112: met Hermanneke uit Beveren , ik belde zojuist ook al dat er dieven in de tuin rondliepen : wel ik heb ze allemaal doodgeschoten. En hij hing de telefoon weer op.
Binnen vijf minuten kwamen er drie politiewagens en een ambulance aanscheuren. De politieagenten rekenden de inbrekers in op heterdaad De brigadier kwam naar Hermanneke en zei: ik dacht dat jij ze had neergeschoten? Hermanneke zei: Ik dacht dat jij geen auto's ter beschikking had!
Ons kent ons. Deze uitdrukking om aan te duiden dat men zichzelf of dichte familie goed kent is een goede verwijzing naar het Antwerpse(?) gebruik om over nichten en kozijns te praten met het bezittelijke voornaamwoord ons. Het overkwam me meermaals dat wanneer ik over nichtjes of kozijns sprak men me vroeg of ik over mijn zussen en/of broers sprak. Bij ons is dit gebruikelijk , over een nicht spreken we dus van ons .. en over een kozijn gaat het van onzen Zelfs al zien of horen we elkaar niet meer het blijft ons/onze.
Als dit dan toch een typisch Antwerps fenomeen is spruit dit dan voort uit ons chauvinisme, onze groepsgeest, onze hebzucht, of onze ? Verduidelijkt dat angst of niet open staan voor vreemden van sommigen van onze Antwerpenaars?
Alhoewel het ook kan wijzen op een close of een hechte groep en goede familiebanden.Over onze man spreken we van' die van ons' of de mannen over hun vrouw als 'di van ons'! (soms die van olle)
Bij onze kinderen gaat dit gebruik er, samen met het Antwerpse dialect er toch wat uit, alhoewel de meer favoriete nichtjes en/of kozijn toch nog op die ons manier, bewust of onbewust, worden benoemd.
Imagine there's no heaven, it's easy if you try, no hell below us, above us only sky. Imagine all the people, living for today yu-huh. Imagine there's no countries, it isn't hard to do, nothing to kill or die for, and no religion to Imagine all the people living life in peace yu-huh. You may say I'm a dreamer but I'm not the only one I hope some day you'll join us, and the world will be as one. Imagine no possesions, I wonder if you can, no need for greed or hunger, a brotherhood of man. Imagine all the people, sharing all the world yu-huh. You may say I'm a dreamer ...
December, de feestmaand begon al met de verjaardag van ons ma op 2 december . Er volgde dan die spannende periode rond sinterklaas en dan waren er de verschillende kerstfeesten die we bezochten. De organisatie van die kerstfeesten gebeurde door de Belgische dienst der Posterijen. Dat maakte van deze uitstappen ook een heel familie gebeuren want zowel onze pa als zijn broer Francois waren werkzaam bij de Post Ik herinner mij vooral de feesten in de feestzaal op het Antwerpse Kiel en in de Biljart Palace op het Astridplein. Het feest werd opgeluisterd door clowns, goochelaars en acrobaten maar de climax was natuurlijk het kerstmanneke die voor alle kinderen een geschenk, aangepast aan de leeftijd, had meegebracht. Op het einde van de voorstelling werden de familienamen met initialen van onze vaders afgeroepen gevolgd door meisjes of jongens en het geboortejaar van het kind. Bij ons moest er altijd wel iemand op het podium komen want wij vulde met onzeclan haast elk jaartal in. Op één van die kerstfeesten kregen we vooral boeken en daar is dan mijn leeshonger ontstaan. Met de boek of boeken die we kregen was ik zeer gelukkig en kon niet wachten om te beginnen met het lezen ervan! Ik kreeg er heuse klassiekers zoals Onders moeders vleugels van Louise Alcott en de "Oliver Twist" van Charles Dickens maakte zon onuitwisbare indruk dat ik hem haast stuk las. Ik zag meermaals een verfilming en nu nog prijkt hij bij mijn beste- boeken top 10
De winterpiek van vorige dagen, de erbarmelijke toestand van sommige medemensen en het overlijden van 2 daklozen in ons landje deed me denken aan een oud liedje dat moe ons leerde.
Dit liedje zongen we op 31 december bij het nieuwjaarkezoete - zingen. Dit klonk zo anders dan de gebruikelijke en veel gehoorde nieuwjaarsliedjes dat we meermaals complimentjes kregen voor het mooie en originele liedje dat we brachten.
We staan hier in de kou te schudden en te beven. Ons hartje klopt van rouw. Ach wil ons toch wat geven, wat bier of brandewijn maar geld zou beter zijn Want in die arme dagen Ons beurseke is zo klein ons beurseke is zo klein.
(+-1963) Angst .Verwachting .blijdschap .verontwaardiging . boosheid en verdriet. Deze gevoelens werden mij door sinterklaas gebracht .
Als kleine gasten waren we de dagen, zelfs weken voor sinterklaas extra braaf en extra lief. Dat schreven we dan ook aan sinterklaas in onze brief, héél netjes en héél doordacht .Later gooiden we die zorgvuldig geschreven brief, met de hulp van onze ouders, in de kachel want de lettertjes zouden de goed heilig man wel via de schouw bereiken.
De eerste dagen van december lagen we stil en stokstijf in ons bed te luisteren of hij al op ons dak was en de nacht van 5 op 6 december durfden we amper te ademen en probeerden we vooral niet in t slaap vallen! Beneden stonden de 3 borden met wat eten voor het paard, suiker, wortel, brood en een raapje te wachten tot de inhoud werd omgewisseld met marsepein, chocolade en mandarijntjes.
In de Grand Bazaar op de Groenplaats hadden we hem natuurlijk al gaan begroeten .Op de vierde verdieping onder de grote koepel zat hij op zijn troon de handjes te schudden van de verwachtingsvolle, meestal angstige kindjes, die in een lange in de rij stonden aan te schuiven. Van de bijhorende zwarte Pieten kregen we een klikker( hoe heet nu zo een ding?) een prulletje in blik waar je moest op nijpen en dat een klikkend geluid voortbracht. Overal in de winkel en op de Meir hoorde je dat geklik. Eens thuis verdwenen die spullen dan ook op onverklaarbare wijze (?)
Ik moet een jaar of elf geweest zijn toen het mysterie van sinterklaas voor mij ontluisterd werd. Aan het begin van mijn puberteit reageerde ik met geschokte verontwaardiging, mijn vertrouwen was serieus geschonden. Toen mijn pa dan ook rond die decemberperiode zoetlief een afbeelding van de sint in de krant liet zien kijk eens wie hier staat reageerde ik gepikeerd en boos op zijn "leugens".
Jaren later, ik had toen zelf al kindjes, die op hun cadeautjes wachtten.Weer was het sinterklaasnacht en ook toen durfde ik amper te ademen en zeker niet in t slaap te vallen. Geen gerommel op het dak, wel bang afwachten. In het ziekenhuis waakten bij ons ma die moeizaam ademend haar laatste nacht passeerde.Net 55 jaar geworden stierf zij op 6 december en verdween met sinterklaas.
Vandaag was het grootoudersfeest in het schooltje! Daar kregen we een boswandeling met zoektocht voorgeschoteld. En echte speurneuzen zijn altijd in het bezit van een vergrootglas! Wie zie ik daar nu?
Ik heb hier een cadeautje, Oma,opa voor wie,voor wie is dat? 'k heb voor u Voor oma en opa een pakje klaar. Zij zijn zo'n lieve schat. Feest,feest,feest! Dag oma,dag opa Kusjes om ter meest! Ik vind jullie zo lief Ine Dag oma ,dag opa, Ik blijf je hartedief! Sam
Het lijkt wel of de herfsten en winters vroeger kouder waren . We hadden dan ook niet de luxe van een centrale verwarming .Enkel de huiskamer werd verwarmd door een kolenstoof. Aan de achterzijde van ons huis boden de weilanden en de polder geen enkele isolatie.. Ik deelde de kamer en het bed met mijn zus en in de winter gebeurde het meer dan eens dat ons geen blik op de buitenwereld gegund werd door de ijsbloemen die het raam volledig inpalmden. Met onze nageltjes krabde we het ijs weg tot we de weiden en de polder, waar nu de autosnelweg ligt, met een wit tapijt bedekt weer zagen!
Bij erge koude werd samen met een extra sasieeen verwarmd strijkijzer,zo één dat op de kachel verwarmd werd, in handdoeken gewikkeld en onder in ons bed gelegd. Bij gebrek aan voldoende strijkijzers werd die functie wel eens overgenomen door een verwarmde baksteen. We kropen wat dichter bij elkaar en de koude bleef uit ons bedje!
En nu de nachten frisser worden staat mijn raam halfopen, de centrale verwarming staat uit, een extra sasie,wat dichter bijeen en... ik slaap weer als vanouds!
Een min of meer verwaarloosde hobby in mijn, naar mijns inziens, veel te korte leven is toneelspelen. Tientallen jaren na toneelspelen in verschillende (amateur)gezelschappen lag deze microbe knusjes opgeborgen. Tot enkele jaren geleden onze jongste dochter actief werd in een vrijetijdsbeweging voor mensen met een handicap. Deze organisatie heeft verschillende activiteiten op haar programma staan waaronder ook toneelspelen.De microbe ontwaakte toen ik werd gevraagd om bijstand achter de coulissen te verlenen, maar dat ontaardde in het spelen van een klein rolletje.Ik leerde deze mensen met hun mentale achterstand beter kennen, begrijpen en appreciëren. En ondertussen draai ik voor de tweede keer graag mee in hun productie. Ik begeleid de hoofdrolspeelster en praat door middel van een klein rolletje het stuk aaneen.
Onlangs werden in de media de meest gevreesde mensen bekend gemaakt. Tot mijn grote verontwaardiging en verbazing zijn dat zowel onze allochtone medemens als mensen met een mentale handicap. Onbekend maakt onbemind dus nodig ik iedereen bij deze uit om te komen kijken naar de voorstelling van het stuk "Geschikte bloemen" Deze enigszins beperkte maar uitermate lieve, aanhankelijke mensen spelen de ziel uit hun lijf in dit toneelstuk. En echt je kan niet anders dan van hen houden, stuk voor stuk!
Het stuk 'Geschikte bloemen' werd geschreven en geregisseerd door Debbie Vermeersch en Claus Stoll. Meer dan 20 acteurs met een handicap brengen je het mooie verhaal van een bloemenverkoopster die op een pleintje wil komen wonen maar die niet door iedereen wordt aanvaard. Dit theaterproject is een produktie van Troefel vzw en Ludentia vzw. Beiden zijn organisaties die vrijetijdsbesteding organiseren voor personen met een handicap.
Speeldata:première op donderdag 3 november om 20 uur avondvoorstellingen op vrijdag,4 november om 20 uur op zaterdag 5 november om 20 uur matiné op zondag, 6 november om 15 uur
Plaats: Cultureel Centrum Brasschaat Auditorium Gemeentpark 10 2930 Brasschaat
Maar de chrysanten en het verplichte kerkhofbezoek op 1 november waren ook toen reeds een jaarlijks fenomeen.
Voor de volwassenen een naargeestige en deprimerende periode, voor ons, kinderen, betekende het een uitstap naar familieleden die we maar af en toe zagen.
Zo gingen we steevast naar het Schoonselhof het alomgekende kerkhof in Hoboken. Welke graven er juist bezocht werden of welke getooid werden met een pot chrysanten van het kraampje voor het kerkhof, het boeide me niet echt. Enkel het familiebezoekje nadien had nog iets verrassend.
Mijn interesse werd pas gewekt na het overlijden van onze bejaarde buurvrouw. Nu was er op het kerkhof van Merksem een graf van iemand die ik in levende lijve had gekend. Ik moet nog vrij jong geweest zijn toen ik, op zoek naar het graf van dat madammeke, de opschriften op de graven begon te lezen. En voila mijn luguber trekje was geboren. Om niet als een freak aanschouwd te worden waren deze, toch wel griezelige en spannende wandelingen, mijn geheim!
Nu ben ik niet de echt een persoon om de graven van mijn dierbare frekwent te bezoeken of te verzorgen. Voor mij, zijn deze overledenen op een plekje diep in mijn hart. En toch bezoek ik graag kerkhoven, zoals Père Lachaise in Parijs, het Joods kerkhof in Praag of dichter bij huis het Schoonselhof. De artistieke grafzerken met hun opschriften die heel wat verraden over de begraven persoon kunnen mij enorm boeien. Zo bezochten we ooit een kerkhof in Groot-Brittanie waar beroep en overlijdensoorzaak op de zerken vermeld wordt.
En om in de sfeer van Halloweense doodshoofden en rammelende kettingen te blijven : In Dublin hoorde we van een gids dat er, tijdens de 19e eeuw, bij nacht en ontij lichamen van het kerkhof gestolen werden om dan te verpatsen aan professoren van de universiteit. Deze gretige afnemers hadden op deze manier "levens"echt studiemateriaal.
Regional price fluctuations may have been in place, for six bodies from the best graverobbers in London could cost as little as £72, while a body in Edinburgh might cost between £10 and £20
Wanneer de herfst de lucht verkilde kregen we extra bescherming tegen de seizoensgebonden verkoudheden. Verscholen onder onze kleding, gelukkig maar, moesten we ons onderlijfje aan.
Het onderlefke, zoals dat genoemd werd , een katoenen hemdje met een flanellen binnenkant en een knoopjessluiting op de rug, werd gedragen over een onderhemdje ter voorkoming van een borstvalling. Die onderlijfjes waren de maidentrip van moe haar nieuwste aanwinst.: haar Singer naaimachine.
Dit, zou later blijken, werd haar trouwe assistent in het creëren van praktisch al onze kleding tot en met de allernieuwste modelletjes. Maar voor het zover was dienden we eerst die onelegante,goedbedoelde onderlijfjes af te dragen.
Er restte mij dus maar één ding:......zonder verkoudheden snel groot worden !
Integenstelling tot mijn moeder, die op 55 jarige leeftijd stierf, haalde haar grootmoeder de gezegende leeftijd van 92 jaar.
Ik heb mijn overgrootmoeder dan nog heb gekend en de bezoeken bij grotemoe" en "groteva" leverden onuitwisbare herinneringen .
Men stapte daar letterlijk en figuurlijk terug in de tijd. Ondanks haar aanspreektitel was dit vrouwke in haar donkere lange kleed nauwelijks 1,5O m groot . Door haar gebrek aan tanden verstond ik amper wat ze zei. Er werd verteld dat ze zelfs zonder tanden een onversneden appel kon eten. Het huisje waar ze woonden was op maat van zijn bewoners, piepklein. Via de voordeur kwamen we terecht in de leefkamer waar in het midden een grote Leuvense stoof zijn warmte verspreidde. In kast in de muur was er een bed verborgen: de bedstee.Vanonder hun glazen stolpen op de schouw keken de onaantastbare heiligenbeelden minzaam op me neer. Boven de achterdeur hing het grote oog met de tekst hier vloekt men niet God ziet U. Deze woning was niet echt de meest gezelligste plek voor een kind, maar heel wat uitnodigender was het door die deur, onder dat grote oog, in de tuin te gaan dwalen.
In die grote wilde tuin kwam je eerst en vooral de geit tegen die, met een ruime ketting, aan een paaltje was vastgemaakt. Volgens mij was dat mekkerende beest best tevreden met mijn kinderlijke aandacht . En dan had je natuurlijk het wc-huisje met het uitgesneden hartje in de deur en de grote plank met het gat erin. Dit moest natuurlijk uitgetest worden zij het met een zekere argwaan!
De grote verscheidenheid aan bessen en enkele fruitbomen maakte deze tuin een waar paradijs.
Deze grotemoe mocht dit weekend in de krant verschijnen. Naar aanleiding van 850 jaar Ekeren had ik, reagerend op een oproep, mijn overgrootouders trouwboek uit 1904 vermeld .
Vergezeld van de anekdote over grotemoe die door haar kleine gestalte haar trapje naast de stoof moest gebruiken om in haar bedstee te raken . Zo had haar lange nachtkleed, op een avond vuur gevat ze en is ze brandend de straat opgelopen. Gelukkig zonder veel kwaad overleefde ze dit hachelijke avontuur.
Een journaliste van het nieuwblad vond dit verhaaltje de moeite om in de krant te vermelden.
Zo belandde de grotemoe uit de 19de eeuw in een krant van de21 ste eeuw
Wij werden grootgebracht in het Antwerpse dialect het plat Antwaarps. Mijn kleinkindjes worden in het Nederlands opgevoed. Voor mijn ene grootmoeder (langs moederskant) was zelfs het taaltje van mijn dochters : boekenvlaams.
Dan maak ik de volgende bedenking: Zouden mijn kleinkinderen mijn grootouders nog verstaan hebben en vice-vers ? Zouden ze dit liedje dat ons moe graag in haar moedertaal zong begrijpen?
Mne vraaier is een tippeke En a droagt ne frak mê een slippeke En nen oet mê nen brieje rand En een stokske in zen nand En dan gon we nor de stoasse Oem een stukske spikkeloase En dan gon we nor de stad Oem een stukske sjokkollat!
De scholen zijn weer begonnen en net als toen was het ook nu weer voor talrijke kleine mensjes een eerste van vele schooldagen . Ons kleindochtertje was er één van en met een stoïcijns snuitje schikte zij zich alsof ze nooit anders gedaan had. Maar wat moet dat hartje tekeer zijn gegaan!
Buiten het orkestgebeuren is er niet veel herinnering aan mijn kleuterschool-periode bewaard gebleven. Waar er nu volop aandacht en promotie rond vers fruit gevoerd wordt, werd toen veelleer melk aangeprijsd. Zo bestond er de Melkbrigade. Voor elk glaasje melk dat je dagelijks dronk mocht je op een blad een glas inkleuren. Zo kon je een grote letter M verdienen die je dan trots als een pauw opgespeld droeg.Bij deze campagne hoorde het versje:"Milleke melleke mol karwitsel karditsel kardol."Ook in de school kon men s zomers verse heerlijk koele mmmm melk aanschaffen. En tijdens de wintermaanden had men de brrr..horlicks, (een soort chocolade melk) Verder herinner ik me ook de middagdutjes in de school. Ons hoofdje moesten we op onze onderarmpjes op het tafeltje leggen, onze oogjes toe en dat duurde .. Hoeveel tijd hier aan gespendeerd werd weet in niet maar ik hield helemaal niet van deze verplichte rust. Gelukkig wordt dit in het moderne kleuterschooltje niet toegepast, onze kleindochter zou dit zeker ook niet op prijs stellen.Het glaasje melk daarentegen....MMMM
Mijn eerste echte vriendschap ontstond in de kleuterschool , Joséke woonde toen ook nog in onze straat. Tot aan onze puberteit waren wij onafscheidelijk . In onze kleutertijd waren we een keertje mooi op het voetpad met ons" v' loke aan t spelen. Erg verdiept in ons spel werden we ruw verstoord toen moe me nog maar eens van de straat kwam plukken.Omdat ik niet veel zin had om mee te gaan, zette ik het op een verontwaardigt krijsen. Toen ze me ongeduldig vastgreep onder haar ene - en het fietske onder haar andere arm begon ook Joseke luidop te wenen. Wat een kameraadschap! Moe schonk echter geen aandacht aan ons gebrul .Tot mijn vriendinnetje haar moeder even later aan de bel hing om naar Josekes fietske te vragen. Niks kameraadschap! Moe had in haar ongeduld het ontroosbare kind haar fiets meegenomen. Haar geween werd in een klap duidelijk. Maar dit voorval deed zeker geen afbreuk aan onze vriendschap.
Leuke kinderpraat(met naam en leeftijd) wordt in dank aanvaard! Ook je op-en aanmerkingen worden gretig gelezen.AAN GROTE AFBEELDINGEN HEB IK GEEN BOODSCHAP en zal ik verwijderen!
You' ll win every fight you fight, every game you play you can never lose, we will be by your side all the whay you'll win every fight you fight, every game you play on't you be afraid, you will win every fight every day
never give up, my friend if you don 't see the end if you don 't see the top,don 't stop we know we know you'll win every fight you fight, every,game you play you will reach the top, at the top, that's where you will stay
Francois, Jean,Louis
Fietstochtje rond 1935
STOP zeehondenmoord!
'k zou zo gere willen leve in ne wereld zonder haat zonder macht en zonder streven waar dat al van 't zelve gaat 'k zou zo gere wille leven in ne wereld zonder pijn waar dat iedereen al kan geve en dat geestig es te zijn
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder geld da de nie van schrik moet beve veur ne oorlog en geweld 'kzou zo gere wille leven in ne wereld zonder doel waar gerekend wordt mee scheefkens geen bankiers en gene boel
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder werk waar dat alles gaat al spelend dat de 't werke niet en merkt 'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder schrik hoe dat zou zijn 't es om 't even zeker beter, dat wete 'k ik
'k zou zo gere gelijk de bome staan mee wortels in de grond en mijn takke naar omhooge en geen woord in mijne mond 'k zou zo gere kunnen vliege gelijk ne vogel in de lucht zachtjes op de wolke wiege geen lawaai zelfs gene zucht
'k Zou zo gere 'k zou zo gere 'k zou van alles willen doen schone luchtkastele bouwe en tons slape tot de noen 'k zou zo vele wille geve veur ne wereld mee veel groen waar nog veugels kunne leve en mijn liedjes niet van doen
(Walter de Buck)
TEST OEWAIGE !
Zeddenenechte Antwaarpener?
kunde dees woorde inies oât spreke zonder te doddele ? probeert morris : akosterniondoeng
.gif)
Inbrekers in de tuin...
.gif)
