Fragmenten, momenten, wat gaat het toch snel vijftig jaar zijn gevlogen, Dat weten jullie wel.
Fragmenten, momenten., dat zijn er al wat Vijftig jaar samen… dat doet me toch wat
Fragmenten, momenten, met lach en geween. Vijftig jaar … Daar kan je niet omheen
Die jaren tezamen zijn nog niet klaar, Fragmenten, momenten, komen en gaan. Beleef er nog velen En doe dat .. TE SAAM ! (Jubilarissen) Francine juli 2005
Ik was een gedroomd fotomodelletje voor nonkel Jean.
Mijn ma als jonge bruid.
°1931 +1986 Mijn ma, nooit oud, altijd in.
Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou mij deren kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - Zeven maal, om met zijn tweeën te staan. 'De gestorvene' van Ida Gerhardt
Je kende me wel,
maar wist niet wie ik was.
Je wist dat je hier woonde,
maar toch was je niet thuis.
Het verleden vult je gedachten
en heimwee maakt je triest,
maar ook een beetje boos.
Je zou liever zorgen voor…..
Maar je voelt je machteloos.
Ik zou willen zorgen voor….
Maar ‘k voel me machteloos
(Dementie) 1995 Francine
Ine, ons peuterpubertje
Zij is als een liedje, Dat luid klinkt en zacht. Ze is een melodietje , heel lief met veel kracht
De noten die dansen, bij haar op en neer. Hoogtes en laagtes, heen en weer.
Ze is als een vlinder, die vliegt in de wind. Ze is een echt raadsel , dat wonder dat kind.
Francine 24.05.2005
Ine 3 jaar
Lies & Sam maart 2005
Lies & Ine
Hierboven ben ik al 3 maandjes oud!
Ý Ik ben niet boos ik peuterpuber !
Ý Slaap als een reus, slaap als een roos, slaap als een reus van een roos, rozeke, zoetekoekedozeke, doe de deur dicht, van de doos ik slaap...... P.Van Ostaeyen
Ine en Lies oktober 2005
***
Voor de dag van morgen *** Wanneer ik morgen dood ga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken,
Vertel het aan de huizen van steen vertel het aan de stad hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo lief had als ik jou.
Het rollen van de tekst stopt door er met je cursor op te gaan!
18-11-2008
WANNES
Ad oe moeder oe gemokt ee, ad oe moeder oe gemokt ee, wilde wete wa da'ze pakte? Wilde wete wa da"ze dee Oem die vorme te creëren, oem da vliês te zjeneren. Wa da zoe ee'gegeve in oe cellen ee gewreve Onderd roêzen uitgelezen, in de vijzel fijngewreven en dörbij ne liter melk uit de moederlijke kelk
'k ep gin zigeunerin vandoeng of gin waorzeggerij oe dad oe moeder oe mokte weet ek beter schat dan gij, oe dad oe moeder oe mokte weet ek beter schat-dan gij!
(vertaling op aanvraag)
Ik kom uit een wandtapijt, een los geweven gobelin waarin bruinen domineren van sepia tot het fijnste oker, zodat het er altijd herfst is. Maar de regens zijn er mild en lauw, en voeren luchten vol goudpoeder mee in hun spoor. Voorbij de rand van de laatste weide staat, als een luchtspiegeling boven Gibraltar, de lijn van een bergkam.
De liefdesbriefjes die ik (lang geleden) ontving waren meestal meerdere volgeschreven blaadjes en het enige wat niet tot onze standaardtaal behoorde waren de vele kruisjes waarmee de brieven werden afgesloten. De liefdesbetuigingen anno 2008 zouden er echter zo kunnen uitzien:
Hetgeen in mensentaal wil zeggen:
Bel me alsjeblieft---ik hou echt heel veel van je----ik denk de hele dag aan je---zal voor eeuwig en altijd van je houden-----ik hou van je met heel mijn hart-----dikke kus voor jou
In de nu heersende jongerencultuur is deze schrijfwijze heel normaal en handig om o.a. de kosten van sms berichtje te beperken. Een echte standaard is er niet en het beperkt zich niet tot louter letters
-? = slaap je? +1 = meteen Nx=niks Cu@= zie je bij MOS = mondje gesloten
Hopelijk blijft deze creativiteit met taal beperkt tot korte berichtjes .
Ik ben momenteel bezig met een kanjer van een boek en ik mag er niet aan denken dat ik die op die manier zou moeten lezen.
TAFN= dat is voorlopig alles ! En een mooi afsluitertje GHV= groetjes handjes en voetjes
Lieve Pa,Ik stond vandaag aan je grafzerk, want jij hechtte toch zon belang aan het kerkhof en een mooie steen.
Wel die mooie steen waarop je foto prijkt was het laatste wat we je konden schenken .
Als ik dan naar die foto kijk dan word ik week vanbinnen ook al zijn er reeds tien jaar verstreken. Er is natuurlijk al heel wat gebeurt maar sommige dingen vertel ik liever niet, ge zou het ook niet willen weten!
Maar weet ge, uw kinderen zijn bomma's en bompa's geworden en ge zou al negen keer overgrootvader zijn geweest! De oudsten komen al in hun apenjaren en de jongste is juist één jaar geworden.
Toch wel echt erg dat mijn kleinkindjes jou of ons ma nooit gekend hebben. In één van mijn kleindochtertjes herken ik heel wat trekjes van jou. De kindjes vragen geregeld naar mijn mama en papa en dan vertel ik hen over je. Je zag het niet echt meer zitten na ons ma haar overlijden hé pake? Waarom moest ze ook zo vlug gaan ? Wat hebben we toen toch een krak gekregen ! Nog even en ik ben ouder dan zij was, een onwerkelijke gedachte!
Op de plek waar ons ma lag zijn ondertussen nieuwe graven gekomen maar ons moe haar graf bestaat nog , hier heel dicht bij jou!
Als ik vrouwen met hun bejaarde vader zie wandelen, awel pa dan ben ik jaloers en dan denk ik aan mijn pake. Natuurlijk gun ik het hen van harte, zoals onze nichten die hun ouders nog hebben Jouw broers zijn flinke grijsaards , in hun gelaatstrekken zie ik jou , ze hebben gelukkig ook de tantes nog aan hun zij.
Er is heel wat veranderd maar sommige dingen veranderen nooit. Zoals de aarde blijft draaien en het leven verdergaat. t Is nu de tijd van het vallen van de bladeren en dan wordt een mens wat melancholiek en dan krijg ik de kerkhofblues.
Ik zal hier een bloemeke achterlaten pa, want jou neem ik mee op dat speciale plekje diep in mijn hart.
Straks staan de kerkhoven er weer fleurig bij, de chrysanten worden dan weer massaal aangekocht om tot aan de eerste vorst te bloeien op een pas gepoetste grafzerk hier of daar. Een kerkhof dat het hele jaar door veel aandacht krijgt is het Parijse Père-Lachaise. Je kan deze monumentale begraafplaats een virtueel bezoekje brengen, ...... een chrysantje hoeft niet!
Verbazingwekkend toch dat in deze tijd van Nintendo's, play-stations computer en tv programmas de Smurfensticker, die de afgelopen zomer bij Delhaize werden uitgedeeld, zo een succes kenden. Er onstonden zelfs Smurfen-sticker-ruilbeursen om de verzameling kompleet te maken.
In de jaren 60 was het ondenkbaar niet één of andere verzameling te hebben. Zo verzamelde men uiteraard postzegels maar ook sigarenbandjes en bierviltjes. Van Communieprentjes moest je er zeker van elk klasgenootje of vriendinnetje één hebben.
Als havenarbeider kwam ons Vokke in contact met schepen van verschillende landen . Hij bracht geregeld met vreemde talen bedrukte luciferdoosjes mee. Nieuwsgierig en verwonderd over de lange reis die die kleine doosjes hadden gemaakt onstond mijn eerste verzameling. De houten stokjes interesseerde mij niet, maar van de verpakking, meestal eveneens uit hout, kleefde ik de bedrukte bovenkant, met de vreemde anderstalige woorden, netjes in een schriftje.
De doosjes waren zéér apart en verscheiden, Ik keek dan ook erg uit of ons vokke er ééntje had kunnen bemachtigen van weer een ander ver continent . Aan de verzameling kwam een eind en het schriftje werd jammer genoeg herinnering .
De luciferdoosjes-verzameling was enigszins origineel maar de echte must in die jaren waren de sleutelhangers!
Er waren sleutelhangers in alle vormen ,kleuren en objecten. Al dan niet met reclameboodschap, je kreeg deze gadgets overal. Als je er een flink aantal had werden ze aan een plank met nageltjes opgehangen.Want dat hoorde zo! Na enig gezeur hing pa voor ons ook zo een plank, waarin tientallen nageltjes geslagen waren, aan de muur. Aan elk nageltje werden één of meer sleutelhangers opgehangen tot een bont, rommelig en kleurrijk geheel
Misschien herken je dit alles en heb je nog zo een knalgele banaan in plastiek aan een kettinkje liggen dan heb je, als deze hype ooit nog eens toeslaat, in elk geval al een voorsprong!
'Hoe is het?' Of hoe maak je het?' Veelgehoorde en goedmenende maar heel oppervlakkige vragen waarop uiteindelijk maar één goed antwoord mogelijk is, en dat is :goed .
Meer moet dat niet zijn, een ander dan een positief antwoord wordt hier niet op prijs gesteld. Als men naar waarheid een eerder negatief antwoordmoet geven, vereist dit enige uitleg en dan ben je al gauw een zaag of een zeurpiet.
In augustus onderging ik een kijkoperatie en werd mijn gal verwijderd. Tijdens het herstel hiervan ondervond ik tijdens wandelingen steeds meer en meer pijn in mijn rechtervoet. Na herhaaldelijk van kastje naar muur te zijn gestuurd werden twee zogenaamde stressfracturen in mijn voet vastgesteld. Een euvel dat gewoonlijk voorkomt bij lang marcheren( marsvoet) of bijsporters(lopen)(?) Ik moest 6 weken in het gips van tenen tot knie. Na die ellendige weken was er geen enkele beterschap, daarom besliste de specialist dat ik nog twee weken in het gips moest. Die laatste week in het gips kreeg ik enorme pijn in mijn hele been en toen het gips er uiteindelijk af mocht zei die dokter dat ik last had van stijfheid, normaal na het gips. De pijn ging echter niet weg en in november stuurde de huisarts mij door naar de spoed. Na er onvriendelijk te zijn ontvangen waarom ga je niet naar de consultatie? werd een trombose in mijn dijbeen vastgesteld. Nu moet ik wekelijks mijn bloed laten controleren bloedverdunners nemen en mijn verplichte outfit zijn extra strakke trombosekousen.
Enkele weken geleden kreeg ik last van mijn knie en dus weer echo en röntgenopnames, er werd artrose met ontstekingen vocht in de knie vastgesteld. Maar door de bloedverdunners die ik neem kan hiervoor geen medicatie gegeven worden.
Ondertussen doet de voet waar het allemaal mee begon nog steeds pijn en kan ik niet serieus stappen. Dus gaan we morgen op bezoek bij een andere,hopelijk betere, orthopedist !
En bij dezen: nu heb ik toch eens kunnen zagen en zeuren want..... neen het gaat niet!!
Als toemaatje een Antwerps gezegde: Het rotten van een ezel begint bij de poten!
Ons Ineke, net geen vijf jaar, is erg ingenomen met een zwart jongetje uit haar klas. Als we haar vragen of ze van plan is met hem te gaan trouwen reageert ze verontwaardigt: "Neen dat kan toch niet want Giovanni heeft een bruin velletje en ik een roze !" En na even nadenken besluit ze:"Ik zal wel met Sofia trouwen!"
Dit weekend hadden wij het genoegen aanwezig te zijn op een pubertijds- ceremonie van een Tamil meisje. Dit is vergelijkbaar met de katholieke plechtige Communie hier. Volgens de Hindu traditie wordt dit feest gevierd nadat het jonge meisje voor het eerst gemenstrueerd heeft. Haar kindertijd is dan voorbij en zij is klaar voor de huwelijksmarkt. Heel het gebeuren is vastgesteld volgens de regels van het Hindoeïsme en dient om het kwade te bezweren. Toen we in de zaal aankwamen werd geheel vrijblijvend een grote gele stip op het voorhoofd boven onze neus aangebracht. De zaal was versierd met kleurrijke uitheemse slingers en westerse ballonnen. De meeste genodigden waren Tamils waarvan de dames waren uitgedost in kleurrijke sari's,bestaande uit zes meter glanzende stof. Getooid met vele blinkende en rinkelende juwelen leken ze weggestapt uit de sprookjes van duizend en één nacht. De mannen namen het werk op zich,dit was duidelijk een feest voor de vrouwen. Er werd ons drinken geoffreerd en dat werd vergezeld door koekjes en cakejes. Even later kwam een limousine aanrijden met daarin het gesluierde meisje . Omringt door de dames werd ze de zaal binnengeleid. Zij nam plaats op een podium waar een soort altaar met vele glitters stond. Voor haar op de grond waren granen in een bepaalde vorm gelegd. Ondertussen kregen wij een vegetarische maaltijd van 9 verschillende gerechten aangeboden. De hoofdrolspeelster het 12 jarige prinsesje zat daar heel de tijd glimlachend mooi te wezen . Af en toen verdween zij voor een tijdje om dan in andere kledij weer plaats te nemen . Soms werden er speciale gebaren rond haar gemaakt en haar eten werd aangereikt door jongere kinderen. Er werd er enorm veel gefotografeerd. Toen het moment er was waarop de genodigden hun geschenkje aan de feesteling kon geven moest men in formatie mee poseren . De symboliek van heel het gebeuren konden we niet zo goed vatten maar de belevenis op zich was fenomenaal. Bij het verlaten van het feest kregen we elks een zakje met verrassende inhoud namelijk tradionele gebakjes, 2 zakjes kruiden, een mangoblad ,een citroen, een banaan en houtschilfers Van cultuurschok gesproken dit is dus mogelijk in onze 21ste eeuw waarin de wereld steeds meer op een dorp gaat lijken en dat op amper 10 minuutjes van ons huis. Dit terwijl vandaag de dag een jonge man terecht staat voor het plegen van racistische moorden! Hier was duidelijk het kwaad niet bezworen! Begrijpe wie begrijpe kan!
Men heeft zo van die periodes in een leven dat er van alles tegelijk gebeurt en dan is het maar de kunst het Noorden niet te verliezen!
Zes weken geleden werd mijn gal, wegens steen, operatief weggenomen. Na enkele dagen gehospitaliseerd te zijn geweest, ging ik aan mijn erbarmelijke conditie werken en wat vaker wandelen. Toen ik pijn in mijn voet kreeg bleef ik volharden in de boosheid. Uiteindelijk ben ik toch, wegens te veel pijn en het onvermogen nog te stappen, bij de dokter beland. Na de nodige onderzoeken werd een gips van tenen tot knie voorgeschreven die de opgelopen stressfractuur de nodige rust moet gunnen om te kunnen herstellen. Ons Ineke was van de partij om toe te zien hoe haar bomma een gips aangemeten kreeg, het was dan ook zij die de kleur mocht kiezen. Dat maakt dat ik nu met een fluor oranje blok aan mijn been zit. Terwijl ik strompelend de nodige onderzoeken onderging werd onze dochter die toen 7 maanden zwanger was in het ziekenhuis opgenomen en aan de weeënremmers gelegd. De bevalling dreigde voorspoedig in te zetten. Momenteel is deze situatie eventjes onder controle en moet dochterlief thuis platte rust houden. Het frustreert mij dan ook enorm dat ik mij niet kan verplaatsen om haar bij te staan! Met de nodige medicatie wordt getracht de bevalling nog 3 weken uit te stellen zodat de baby nog even kan aansterken voor hij ons kan vervoegen! Ik wacht vol spanning en zet alvast mijn beste oranje beentje voor om ons kleinzoontje, die een Nederlandse papa heeft, te begroeten!
Het eerste woordje dat ik leerde lezen en schrijven zit in het diepste putje van mijn geheugen en ik kan er niet bij!
Is, maan, roos, vis, pet, zijn de eerste woordjes die onze Sam nu leerde en zo komen er alle dagen nieuwe bij.
Op 3 september stapte hij voor het eerst met zijn grote rode boekentas de grote school binnen. Rekenen vindt hij het allerleukst maar ook met elk nieuw aangeleerd woordje is hij blij, het echte lezen is niet ver meer af!
Ons Liesje gaat naar school ! Apetrots omdat het nu eindelijk zover was stapte ze de kleuterschool binnen. Al vlug nam ze daar het voortouw om de juf te helpen in ..het juf zijn.
Enkel de overmacht van de jongetjes in haar kleine klasje bezorgde haar een eerste probleempje ,een heuse identiteitcrisis! Thuis na de school ging ze als een echte jongen met gespreide beentjes voor het toilet staan en was ze zeer ernstig naar haar piemeltje aan het zoeken ! Wanneer ik haar zei dat zij als meisje toch geen piemeltje heeft, zette ze haar keel open en moesten we eens als 'meisjes' ondereen praten!
Op een feestje bij Franstalige familieleden kreeg onze hond veel aandacht van Simon, het vijfjarige neefje. Toen Luc hem grappend zei dat de hond hem niet verstond omdat Simon franstalig is,repliceerde de kleine gevat: "Jawel want ik spreek hondentaal en dat kan jij niet verstaan!"
ATV hield een wedstrijd waarin men zocht naar een nieuwe ode aan 't stad ,het schitterend gebrachte lied: Zot van A werd de welverdiende winnaar , een meezinger waar men vrolijk van wordt!
Zot van A
Guillaume Van der Stighelen/Martin Rijnink
Met dank aan Harry De Mey voor de slogan van 't Stad.
Als ik op de blauwe steen
Het water langs zie stromen
Denk ik nee er is geen een
die mij zo kan doen dromen
'k heb gelachen en geschreeuwd
'k heb gevloekt en 'k heb gezworen
in 't gezelschap van een meeuw
niet ver weg van awen toren
en ik dacht wat krijg ik na
'k wordt subiet sentimenteel
Dat groot bakkes toch van ma
'k krijg het amper uit mijn keel...
Ik zen zot van A
Ik zen Zot van A!
stapel stapel zot van A
Ik zen zot van A
Ik zen zot van A
stapel zot van A
Ik zen zot van A kroegen - kroegen!
Volgestopt me excentrieken -trieken!
Van A twee voetbalploegen - ploegen!
Die mekaar niet kunnen rieken- rieken!
Refr
Ik zen zot op A Miekes- Miekes!
En A Jannekes en A Joskes- Joskes!
En A Patjes en A Fikskes Fikskes!
A Martino?s en A smoskes smoskes!
Refr
Ik zen zot van A werkers werkers!
Die geweldig kunnen stoeffen - stoeffen!
En A modeontwaarpers-twaarpers!
En A schilders op hun sloeffen -sloeffen!
Refr.
En als het es niet goed ga
En g'hange't weer eens uit
Dan gaan ik naar die blauwe steen
En ik schreeuw het uit
Ik zen zot van A - Ik zen Zot van A! - stapel stapel zot van A
Ik zen zot van A - Ik zen zot van A - stapel zot van A
Lang niet geschreven wegens....... blogmoe, geen tijd of gewoon geen zin. De onderwerpen die liggen nog steeds voor het grijpen . Zeker met onze (nu nog drie) kleinkindjes. In november krijgen we er, tot onze grote vreugde , een kleinzoontje bij! De kinderuitspraken worden "wel" geregeld aangevuld. Die ontwapenende praatjes blijven mij verbazen en plezieren.
Onze oudste kleinzoon gaat in september naar de "grote" school, hij is nu geen kleutertje meer en de stoere taal is dus nooit veraf. De woorden koel en graaf horen steevast tot zijn steeds meer uitbreidende vocabulaire. En hij weet ook zo veel, zoniet alles. Toen ik hem vroeg of hij in september ook naar de muziekschool zal gaan,hij houdt erg van zingen, reageerde hij uit de hoogte:
" nee hoor, ik weet zo ook wel hoe je op een viool moet blazen!"
Nu er in deze uitzonderlijke zachte winter toch wat sneeuw voorspeld wordt denk ik terug aan de vroegere winters. De sneeuwmannen die we toen maakten stonden soms dagen te pronken terwijl de sneeuwpoppen nu amper de tijd krijgen om een hoed op te zetten.
Er waren winters dat de sneeuw dagenlang bleef liggen .
Op de lagere school konden we haast niet wachten tot de bel voor de speeltijd ging. Op de besneeuwde speelplaats wedijverden we om de langste en gladste glijbaan.
Heel gedisciplineerd stonden we in een rijtje onze beurt af te wachten om met een kleine aanloop enkele meters ver te glijden op de steeds gladder wordende ijsbaan.
Na de schooluren werden schaatsen bovengehaald en het glijden werd verder gezet op de dichtgevroren vijver achter de Sint Lucaskliniek.
Onze pa die er erg vroeg uit moest om de post te bedelen trok sokken over zijn schoeisel om niet onderuit te gaan op de gladde wegen. Er werd gesakkerd en gevloekt maar die sneeuwpret was onbetaalbaar en zoals nu blijkt misschien iets uit een (ver) verleden en niet meer te evenaren ?
De versiering is weer voor een jaartje opgeborgen, de boom kan herademen en staat nu van de emotie bekomen te glunderen in de tuin. Het gewone leven herpakt zich, de kindjes weer naar school en iedereen met een frisse kop weer aan het werk. Dat was vroeger wel iets minder, erg veel gewerkt werd er in het Antwerpse niet op deze verloren maandag . In de tijdtoen ze nog geen jaarlijksverlof hadden gingen dearbeiders op religieuze feesten, zoals Driekoningen (dan kreeg men vrij), flink uit de bol. Het loon dat bij velen op zondagavond werd uitbetaald, alsook de eindejaarspremie, werd op deze dag serieus verbrast. Zodanig dat men s maandag een te grote kater had om te kunnen werken . Een verloren maandag dus voor de patroons van de bedrijven. (Hoewel: omdat die patroons ook eigenaar waren van de cafés waar hun werknemers hun geld opdeden, viel dat verlies(?) reuze mee.) Om met hun praktisch lege beurs ook niet met een lege maag te zitten, struinden de mannen alle cafés en slagers af om toch maar iets te eten te hebben voor hun kroost. De slagers maakten van de nood een deugt en maakten, van de vleesresten na de eindejaarsfeesten, gehakt en verpakten ze in bladerdeeg wat goedkoop, lekker en vullend was en gaven die dan aan de arbeiders, zodat ze die dag dan toch nog iets te eten konden krijgen. Later werd deze gewoonte voor de zoetebekken aangevuld met appelbollen. De traditie wil dat men op deze dag, wanneer men in een Antwerpse café wat gaat drinken men er een worstenbroodje geserveerd krijgt. Of deze traditie nog in ere gehouden wordt is nog maar de vraag. Misschien toch maar beter recht naar huis want moeder heeft worstenbroodjes gebakken!
Leuke kinderpraat(met naam en leeftijd) wordt in dank aanvaard! Ook je op-en aanmerkingen worden gretig gelezen.AAN GROTE AFBEELDINGEN HEB IK GEEN BOODSCHAP en zal ik verwijderen!
You' ll win every fight you fight, every game you play you can never lose, we will be by your side all the whay you'll win every fight you fight, every game you play on't you be afraid, you will win every fight every day
never give up, my friend if you don 't see the end if you don 't see the top,don 't stop we know we know you'll win every fight you fight, every,game you play you will reach the top, at the top, that's where you will stay
Francois, Jean,Louis
Fietstochtje rond 1935
STOP zeehondenmoord!
'k zou zo gere willen leve in ne wereld zonder haat zonder macht en zonder streven waar dat al van 't zelve gaat 'k zou zo gere wille leven in ne wereld zonder pijn waar dat iedereen al kan geve en dat geestig es te zijn
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder geld da de nie van schrik moet beve veur ne oorlog en geweld 'kzou zo gere wille leven in ne wereld zonder doel waar gerekend wordt mee scheefkens geen bankiers en gene boel
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder werk waar dat alles gaat al spelend dat de 't werke niet en merkt 'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder schrik hoe dat zou zijn 't es om 't even zeker beter, dat wete 'k ik
'k zou zo gere gelijk de bome staan mee wortels in de grond en mijn takke naar omhooge en geen woord in mijne mond 'k zou zo gere kunnen vliege gelijk ne vogel in de lucht zachtjes op de wolke wiege geen lawaai zelfs gene zucht
'k Zou zo gere 'k zou zo gere 'k zou van alles willen doen schone luchtkastele bouwe en tons slape tot de noen 'k zou zo vele wille geve veur ne wereld mee veel groen waar nog veugels kunne leve en mijn liedjes niet van doen
(Walter de Buck)
TEST OEWAIGE !
Zeddenenechte Antwaarpener?
kunde dees woorde inies oât spreke zonder te doddele ? probeert morris : akosterniondoeng
.gif)
Liesje (3) die met mama en papa een kijkje nam in een Turks stoombad vond dat het daar 'lichte donker' was.
.gif)
