De versiering is weer voor een jaartje opgeborgen, de boom kan herademen en staat nu van de emotie bekomen te glunderen in de tuin.
Het gewone leven herpakt zich, de kindjes weer naar school en iedereen met een frisse kop weer aan het werk.
Dat was vroeger wel iets minder, erg veel gewerkt werd er in het Antwerpse niet op deze “verloren maandag” .
In de tijd toen ze nog geen jaarlijks verlof hadden gingen de arbeiders op religieuze feesten, zoals Driekoningen
(dan kreeg men vrij), flink uit de bol.
Het loon dat bij velen op zondagavond werd uitbetaald, alsook de eindejaarspremie, werd op deze dag serieus verbrast.
Zodanig dat men ’s maandag een te grote kater had om te kunnen werken .
 Een verloren maandag dus voor de patroons van de bedrijven. (Hoewel: omdat die patroons ook eigenaar waren van de cafés waar hun werknemers hun geld opdeden, viel dat verlies(?) reuze mee.) 
Om met hun praktisch lege beurs ook niet met een lege maag te zitten, struinden de mannen alle cafés en slagers af om toch maar iets te eten te hebben voor hun kroost.
 De slagers maakten van de nood een deugt en maakten, van de vleesresten na de eindejaarsfeesten, gehakt en verpakten ze in bladerdeeg wat goedkoop, lekker en vullend was en gaven die dan aan de arbeiders, zodat ze die dag dan toch nog iets te eten konden krijgen.
Later werd deze gewoonte voor de zoetebekken aangevuld met appelbollen.
 De traditie wil dat men op deze dag, wanneer men in een Antwerpse café wat gaat drinken men er een worstenbroodje  geserveerd krijgt.
Of deze traditie nog in ere gehouden wordt is nog maar de vraag.
 Misschien toch maar beter recht naar huis want moeder heeft…worstenbroodjes gebakken!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

08-01-2007 om 15:32 geschreven door Marina