BACK IN TIME TO THE FIFTIES-SIXTIES Hoe was het eind van de jaren vijftig en begin van de jaren zestig op muzikaal gebied in Ruiselede, Vlaanderen, Belgie en de rest van de wereld ?
17-02-2016
1967 - IK WIL ALLEEN MAAR VAN JE HOUDEN - DE HEIKREKELS
1967. In dit jaar kwam er een zeer uitzondelijke verandering in de benadering van de Vlaams-Nederlandse muziek.
Almeteens scoorden Nederlandse groepen met een Rock 'n roll samenstelling : 3 gitaren, keyboard en drums heel hoog in de hitparade.
Een van die succesgroepen was "DE HEIKREKELS ". Ze speelden dus Nederlandstalige nummers, men kon het niet anders noemen dan smartlappen met een tekst die soms niet kon, maar het had succesZe stonden onder contract bij TELSTAR, het platenlabel van de reeds overleden Johnny Hoes.
De gitaar en het keyboard hadden een prominente rol in hun muziek. Voor mij was hun muziek goed, want de gitaar speelde zeer mooie solos en het was allemaal zeer dansbaar.
In Vlaanderen hadden De Heikrekels twee grote hits in 1967 : IK WIL ALLEEN MAAR VAN JE HOUDEN en WAAROM HEB JIJ ME LATEN STAAN.
Ze stonden respectievelijk op nr 3 en op nr 14 in de vlaamse hitparade en ze bleven in de hitparade voor verschillende weken.
Dit was goed nieuws voor de vele Vlaamse orkestjes die zich nu ook konden profileren met Vlaamse nummers die dagelijks op de radio en ook TV konden gehoord en gezien werden.
Met "Les Charletans" speelden we natuurlijk ook deze nummers verschillende keren per avond.
Onder de video, in bijlage, een audio opname van deze song door Les Charletans. De opname is van 25.4.1970, op het afscheidsoptreden van Germain Van de Weghe, Uw dienaar. Noel Callewaert zingt en speelt drums ( drums spijtig genoeg praktisch niet te horen op de opname), Geert Maes speelt ritmegitaar, Germain Van de Weghe sologitaar, Sylvan Maes speelt orgel en bas.
HIERONDER EEN AUDIO-VIDEO VAN "IK WIL ALLLEEN MAAR VAN JE HOUDEN" DOOR DE HEIKREKELS. LUISTER NAAR DE GITAAR : DIT WAS EEN UITDAGING VOOR ELKE SOLO - GITARIST.
1967. Dit nummer INDESCRIBABLY BLUE van ELVIS PRESLEY (Zie vroeger meermalen in deze blog) werd uitgebracht op 8 januari 1967, de 32e verjaardag van Elvis.
Het was een zeer mooi nummer en het was geschreven door DARELL GLENN, en hij was de zoon van ARTIE GLENN, de schrijver van een van de vorige grote hits van Elvis :"Crying in the chapel".
In 67 waren de millionsellers schaars voor Elvis, want "Indescribably blue" was zijn enige plaat die meer dan een miljoen verkocht.
Hij stond ermee op nr 26 in de States en op nr 20 in de UK.
De zeer mooie backing vocals waren van The Jordanaires, zijn oude maten, en de zeer hoge stem kwam van de leadzangeres van het meisjeskwartet The Imperials.
Deze laatsten zouden later ook meeedoen aan zijn komende liveoptredens, na Elvis' filmcarriere.
Dit zeer mooie nummer was zijn 54e millionseller.
In Vlaanderen kwam Elvis in 67 er helemaal niet mee in de hitparade, dus verre van in de top 20. In die tijd heb ik dit nummer ook nooit gehoord. Spijtig.
Elvis zou binnenkort wel degelijk terugkomen, want in 69 maakte hij terug millionsellers , en ook in Vlaanderen herontdekte men toen Elvis Presley, alhoewel hij door zijn films nooit echt weggeweest was.
HIERONDER EEN AUDIO-VIDEO VAN INDESCRIBABLY BLUE DOOR ELVIS PRESLEY.
1967. VAN MORISSON werd geboren in Belfast, Noord Ierland in 1945.
Aan 11 jaar begon hij te zingen en te spelen in Skiffle groups. (Zoals The Shadows en vele andere Britse groepen begonnen zijn.)
In 1960 ging hij dan ook naar Duitsland, zoals praktisch alle Britse groepen, en hij speelde ook 4 maand voor de Amerikaanse soldaten in Duitsland.
Na zijn terugkeer in Belfast stichtte hij in 1964 de groep THEM en ze brachten verschillende singles uit, waarvan de meest succesvolle was "Here comes the night". Deze song werd over heel de wereld verdeeld en haalde overal goede noteringen.
Kort daarop kwamen er problemen in de groep en alles splitte en Van moest noodgewongen een nieuwe groep vormen die hij weer "Them" noemde.
In 65 hadden ze een grote hit met GLORIA, geschreven door Van zelf deze keer.
IN 67 schreef Van dan zijn grote millionseller : BROWN EYED GIRL. Hij stond op nr 7 in de States en verkocht zeer goed in de UK en in Europa.
Zijn stem was heel speciaal en deed soms denken aan Mick Jagger.
In Vlaanderen stond Van Morrison niet in de hitparade in 67, hij was wel zeer regelmatig te horen op de radio en hij stak ook hier in de jukeboxen. Het zou echter tot 1989 duren tot Van in de Vlaamse hitparade verscheen met "Have I told you lately".
In 2000 heeft Van Morrison ook een zeer speciale CD uitgebracht : een duet cd met Linda Gail Lewis, jawel de zus van Jerry Lee Lewis. De muziekwereld is toch nog klein blijkbaar.
HIERONDER EEN AUDIO-VIDEO VAN BROWN EYED GIRL DOOR VAN MORRISON.
1967.DENNY LANE was de leadzanger van THE MOODY BLUES, een Engelse groep van 5 man die oorspronkelijk rythm and blues brachten.
Denny had reeds in veel groepen gespeeld voor dat hij in 64 "The moody blues" stichtte.
Ze kregen algauw de mogelijkheid om op te treden in Londen in de fameuze MARQUEE CLUB en ze werden opgemerkt door een platenfirma. Ze namen "Loose your money" op, maar het was hun tweede plaat die een millionseller werd GO NOW.
Hiermee haalden ze nr 1 in de UK en nr 10 in de USA.
Dan wel het stiller rond hen, maar in 67 waren ze daar terug met NIGHTS IN WHITE SATIN.
Dit nummer werd nr 19 in de UK maar het had enorm succes in Europa, zelfs nr 1 in Frankrijk.
Ze kenden veel personeelswisselingen en in 67 was de stichter van de groep, DENNY LANE, er zelfs niet meer bij.
In vlaanderen ging GO NOW aan de hitparade voorbij in 64. "Nights in white satin" stond februari 68 op nr 6 in de Vlaamse top 20 en bleef 9 weken in de hitparade hangen.
HIERONDER NIGHTS IN WHITE SATIN DOOR THE MOODY BLUES.
1967. NANCY SINATRA had reeds in 1966 een millionseller met "These boots are made for walking". (Zie voeger in deze blog)
In 67 was ze daar terug maar nu samen met haar vader Frank Sinatra : SOMETHING STUPID. Hun producer voor deze song was Lee Hazlewood. Lee was de medeschrijver van al de hits van de stergitarist uit de jaren 50 : DUANE EDDY.
"Something Stupid" stond terzelfdertijd nr 1 in de USA en in de UK..
In Vlaanderen vind ik Something Stupid op nr 2 in april 67, met een looptijd van 16 weken in de hitparade.
Nancy had echter in 1967 nog een grote hit, maar dan samen gezongen met haar producer Lee Hazlewood : JACKSON.
Dit nummer stond ook nr 2 in Vlaanderen in juli 67 en het nummer bleef 13 weken in de hitparade.
Ik vond Jackson beter dan Something Stupid. Het was wel een feit dat de Sinatras het heel goed deden in 1967.
HIERONDER EEN PLAYBACK VIDEO VAN JACKSON DOOR NANCY SINATRA EN LEE HAZLEWOOD. DIT NUMMER WERD DOOR VELEN GECOVERD NADIEN. OP HET EINDE VAN DE VIDEO STAPT NANCY IN EEN WAGEN BESTUURD DOOR HAAR BROER FRANK SINATRA JR.
1967. LIGHT MY FIRE werd geschreven door alle leden van de Amerikaanse groep THE DOORS.
De zanger van de groep was de legendarische JIM MORRISON (geboren in Florida 1943 en overleden in 1971).
Ze waren dus geen Britten deze keer maar Amerikanen. Jim Morrison werd ervan verdacht een groot gebruiker van geestverruimende middelen te zijn.
Hun single "Light my fire" werd dus een echte millionseller, maar ook hun LP "The Doors"waarop de single voorkwam verkocht ook veel meer dan een miljoen exemplaren. Een groot succces dus.
De single werd nr 1 in de States en ook in de UK verscheen hij op de hitlijsten.
In Vlaanderen kwam deze song niet in de top 20 in 67, maar hij stond er wel eventjes in, in juni 91, 24 jaar na datum dus.
HIERONDER EEN LIVE VERSIE VAN LIGHT MY FIRE DOOR THE DOORS. ZEER SPECIALE ZANG EN EEN UITGEBREIDE ORGEL - EN GITAARPARTIJ. HET NUMMER DUURT 9 MINUTEN, ZOALS DAT DE GEWOONTE BEGON TE WORDEN IN DIE TIJD.
1967. De tweede millionseller voor de SPENCER DAVIS GROUP was I'M A MAN, meegeschreven en ook gezongen STEVE WINWOOD.
Ze stonden met deze song nr 2 in de UK en nr 5 in de USA.
Met hun eerste millionseller GIMMY SOME LOVIN' (Zie voeger in de deze blog) waren ze in 66 niet in de Vlaamse Top 20 geraakt, wel in 67, maar met deze "I'm a man" kwam ze er helemaal niet in. Zeer raar.
Ze waren hier anders wel goed gekend want ze stonden in februari 66 in de Vlaamse hitparade met "Keep on running" ook een zeer mooi nummer.
In 1972 waren ze daar terug in Vlaanderen met hun Spencer Davis maxi single.
Onder video, een live video van Keep on running door The Spencer Davis group.
HIERONDER I'M A MAN, EEN LIVE VERSIE, DOOR THE SPENCER DAVIS GROUP.
1967. De Britse groep The Paramounts toerden in 1966, zoals zovele andere Britse groepen, in Duitsland en een van de leden van The Paramounts was GARY BROOKER.
Bij zijn terugkeer in Engeland besloot Gary om op zichzelf te beginnen en te trachten een groep te starten.
Kort daarop onmoette hij ene KEITH REID, een dichter, en die liet hem oa een gedicht lezen dat hij gemaakt had : A WHITER SHADE OF PALE, een rare, moeilijk verstaanbare, tekst.
Ze gingen ermee naar Essex music en de platenfirma raadde Gary aan er muziek bij te schrijven, wat hij ook deed.
De groep, PROCOL HARUM, genoemd naar een Birmaanse kat en Latijn voor "onder deze dingen" nam dit nummer op en het werd onmiddellijk een daverend succes.
Zij stonden nr 1 in de UK en nr 3 in de USA. In Europa scoorden ze zeer hoog, zelfs in Frankrijk stonden ze nr 1.
In de eerste uitgaveperiode van de plaat verkochten ze maar liefst 6 miljoen exemplaren, een record. De song had veel weg van Bach en de onbegrijpbare tekst werd in het Engels "Dylanesque" genoemd, naar de soms ook zeer speciale teksten van Bob Dylan.
Een tweede millionseller volgde : HOMBURG, ook in 67, terug geschreven door het duo Brooker - Reid.
De groep kende echter zeer veel personeelswisselingen en het was moeilijk om er een identiteit op te plakken.
In Vlaanderen waren we mee en "A whiter shade of pale" stond in juni 67 op nr 1 en Homburg op nr 8 in november 67.
IN 1972 waren ze daar dan terug met "A whiter shade of pale" en ze stonden terug in de Vlaamse hitparade, 5 jaar na datum.
HIERONDER A WHITER SHADE OF PALE DOOR PROCOL HARUM.
1967. PETULA CLARK kwam reeds verschillende keren vroeger aan bod in deze blog.
In 67 had ze terug een millionseller met THIS IS MY SONG. Het nummer was geschreven door Charlie Chaplin voor zijn film "A countess from Hong Kong" en hij was reeds 77 toen hij deze song schreef.
Petula nam het nummer eerst op in het Frans als "C'est ma chanson" en later werd het overgedaan in het Engels voor de Amerikaanse en Britse markt.
De song werd een zeer grote hit in Europa en ook de States.
In vlaanderen stond Petula in maart 67 op nr 1 in de Vlaamse hitparade en zebleef er 18 weken in.
Ze was dagelijks verschillende keren te horen op de radio en ook op de jukeboxen.
HIERONDER EEN VERSIE VAN THIS IS MY SONG DOOR PETULA CLARK, ZOWEL IN HET ENGELS ALS IN HET FRANS. EEN ZEER MOOIE STEM.
1967. MONJA gezongen door de Duitse ROLAND W. was een heel speciaal slownummer en het stond in de Vlaamse top 100 van 1967.
In december 67 kwam het met stip op nr 11 in de Vlaamse top 20 en het zou 11 weken in de hitparade blijven.
ROLAND WALCHLER was zijn volledige naam en hij werd geboren in Stuttgart in 1941( Hij overleed in september 2009).
Na zijn middelbaar belandde hij in Parijs en in de kunstenaarswijk St Germain des Préz. Hij probeerde het als schilder en als zanger.
Daarna ontdekte hij Londen en een groot stuk van de wereld, om uiteindelijk weer in Duitsland als zanger aan de kost trachten te komen.
Zijn MONJA werd, gelukkig voor hem, in 1967 een Europese monsterhit.
Dit nummer werd algauw verschillende keren per avond door de vele orkesten gespeeld op alle mogelijke trouwfeesten en bals. Zelfs tot op de dag vandaag wordt dit nummer nog gevraagd.
Met Les Charletans speelden we dit nummer natuurlijk ook.
In Bijlage, onder de video, vind je een audio-video van Monja door Les Charletans in 1967 in Zwevezele, zaal Het Volkshuis. De opnamekwaliteit is natuurlijk van die tijd.
HIERONDER EEN AUDIO - VIDEO VAN MONJA DOOR ROLAND W.
1967. Een knotsgekke plaat, in het Frans, stond in juni 67 op nr 7 in de Vlaamse hitparade en deze plaat bleef maar liefst 14 weken in de Vlaamse hitlijsten staan. LE TELEPHON door ene NINO FERRER.
Franse muziek had zeker niet mijn voorkeur, maar dit vond ik nu eens zeer goed, hilarisch eigenlijk.
NINNO FERRER werd geboren in Italie in 1934. zijn vader was een ingenieur en Nino ging met zijn moeder alleen in 1939 in verlof in Frankrijk, maar als gevolg van de oorlogsdreiging konden ze niet terug naar Italie.
In 1947 werd de familie weer herenigd, maar ze verhuisden naar Frankrijk, het geboorteland van zijn moeder.
Nino studeerde hier voor archeoloog, schilder en musicus, voornamelijk Jazz genoot zijn voorkeur.
Later begeleide hij ook grote namen oa Otis redding, Sam Cooke en Sam and Dave.
IN 1963 begon hij zelf platen te maken, maar het grote succes bleef uit, maar in 1967 kwam dan zijn hit LE TELEPHON uit en dit werd wel een groot succes.
Nino was blijkbaar zeer rusteloos en hij ging terug naar Italie, kwam dan weer terug naar Frankrijk, maakte veel platen soms met, maar meestal zonder, veel succes.
Uiteindelijk schoot hij zichzelf dood in 1998. Een triestig einde voor toch wel een zeer creatief iemand.
HIERONDER NINO FERRER MET LE TELEPHON. IK HOOR HET NOG ALTIJD GRAAG.
ACTUEEL - APACHE - THE SHADOOGIES - GALMAARDEN 20 JULI 2010
ACTUEEL. THE SHADOOGIES trachten de muziek van de fifties en de SIXTIES levendig te houden doordeze mooie muziek LIVE te spelen over gans Vlaanderen en tot zelfs in Nederland.
De playlist bevat The Shadows, Rock 'n roll, country en blues voornamelijk uit de jaren 1955 tot 1965 met ook veel, latere, afgeleide muziek.
WIJ SPELEN LETTERLIJK "THE BIRTH OF ROCK 'N ROLL".
Sinds 2006 hebben we reeds een groot aantal optredens verzorgd en we zijn nog niet van plan om ermee op te houden. De goede reactie van ons publiek is voor ons een stimulans om verder te doen.
HIERONDER APACHE, DE EERSTE GROTE HIT VAN THE SHADOWS UIT 1960, LIVE, GESPEELD DOOR THE SHADOOGIES IN GALMAARDEN, VLAAMS BRABANT. HET WAS "ZOMAAR EEN ZOMERAVOND" EN WE HADDEN EEN ZEER MOOI PODIUM EN EEN MAGNIFIEKE LICHTINSTALLATIE EN ZELFS EEN ROOKMACHINE TER BESCHIKKING.
1967. In 1967 waren het de hippies die het blijkbaar voor het zeggen hadden met hun "flower power ".
Zij predikten MAKE LOVE, NO WAR en kleedden zich op een rare manier, volledig niet conventioneel.
Hun muziek klonk ook anders en werd phychedelic genoemd.
SCOTT MCKENZIE kwam uit Virginia en hij nam een song op geschreven door John Phillips, de leider van de Mamas and the Papas. (zie vroeger in deze blog).
De song noemde SAN FRANCISCO, naar de stad die de bakermat van de hippie beweging was geworden.
Men voelde de verheven sfeer in de song en het werd zeer vlug een millionseller en een echte wereldhit.
Hij haalde nr 3 in de states, nr 1 in de UK, nr 1 in Duitsland, Belgie, Denemarken en Noorwegen. In gans Europa stond de song hoog in de hitparade.
In Vlaanderen zelf stond hij ook nr 1 in augustus 67 en bleef zelfs 17 weken in de hitparade.
Rock 'n roll was natuurlijk weer ver weg bij deze hippie sfeer maar het zouden toch ook de hippies zijn die, nadien, massaal, aanwezig zouden zijn op de rock 'n roll revival festivals. Meer daarover binnenkort.
HIERONDER EEN LIVE UITVOERING DOOR SCOTT MCKENZIE ( IN TABAART EN WAARSCHIJNLIJK OP SANDALEN ) VAN "SAN FRANCISCO". DE KLANK VAN DE LIVE SONG IS NIET ZO BEST MAAR IK GEEF HEM OM DE HIPPIE SFEER EEN BEETJE AAN BOD TE LATEN KOMEN. HET WAS OP HET MONTERAY FESTIVAL, IEDEREEN IS BLIJKBAAR ZEER LIEF, MAAR ZEKER HIGH. TUSSEN HET PUBLIEK ZIE JE OA JIMMY HENDRICKS EN BRIAN JONES VAN THE ROLLING STONES.
1967. Een groep uit Memphis, dus geen Britse deze keer, haalde nr 1 in de States en nr 5 in de Uk.
Het was de groep THE BOX TOPS met hun nummer THE LETTER.
Ze begonnen, zoals zovelen, in de middelbare school. Een van hun leden was BILL CUNNINGHAM, de basgitarist. Deze man was recent jarenlang de basgitarist van Jerry Lee Lewis, en hij reisde dus met Jerry de wereld rond. Onlangs werd hij echter doodgeschoten in een appartementsgebouw waar hij de security verzorgde. Triestig einde van een zeer vriendelijke man.
Het nummer "The letter" zou, later, in de jaren 70, door Joe Cocker, gecoverd worden met veel succes. Ik had ook het nummer nog niet gehoord of opgemerkt voor dat ik de versie van Joe Cocker hoorde had later in de jaren 70.
Toch stond dit nummer op nr 2 in Vlaanderen in oktober 67 en het bleef zelfs 12 weken in de Vlaamse hitparade staan. In 1967 stond ik aan het begin van mijn carriere als financieel directeur en had met Les Charletans tot 120 optredens per jaar. Ik zal daardoor wellicht minder aandacht gehad hebben voor de Vlaamse hitparade en dit mooi nummer hebben gemist.
Onder video, in bijlage, een live versie van The letter door JoeCocker uit 1970.
oo1966. LES CHARLETANS uit Zwevezele bestonden dus vanaf de lente van 1966 uit : SYLVAIN MAES : accordeon + achtergrond-zang, NOEL CALLEWAERT : drums en zang, GERMAIN VAN DE WEGHE : zang en gitaar.
Toen ik de groep vervoegde hadden ze al een zekere bekendheid en werden reeds veel gevraagd voor trouws en bals. Met een gitaar erbij werden wij al vlug nog meer gevraagd. Minstens een keer per week werd er gespeeld, maar het aantal keren dat we 2 maal of meer per week moesten spelen liep rap op. Dit was inderdaad de tijd van VOOR de opkomst van de disk jockeys, alles werd live gespeeld.
Aanvankelijk in 66 en 67 was dit nog goed te combineren met mijn job als hulpboekhouder, maar vanaf 1968 werd ik financieel verantwoordelijke van de firma Seghers Construct in Gent en dat werd een zware dobber, zeker als we tijdens de weekavond moesten spelen en ik 's anderendaags moest werken.
Ik kocht mij algauw een andere gitaar want mijn electrische gitaar met klankkast was dus beschadigd uit het leger gekomen en ik opteerde voor een platte gitaar Egmond, de Hollandse tegenhanger van Fender. Een Fender kostte veel te veel geld.
Sylvain Maes kocht een nieuwe versterker HOHNER en ook een orgel-accordeon op statief met electronische bassen erop.
Dit was een absolute verbetering en onze klank was deze van zang, gitaar : begeleiding maar ook solo, drums, accordeon of orgel en een prachtige bas. Voor de gitaar was er reverb en een beetje vibrato. We hadden wel een beperking : we hadden geen ritmegitaar en we speelden geen Shadows. The Shadows spelen zonder ritmegitaar was niet aangewezen en klonk ook niet zoals het moest. Regelmatig zongen we met 3 stemmen in harmonie.
Dit was een zeer drukke periode in mijn leven en dit duurde tot 25 april 1970, met honderden optredens meestal in West- en Oostvlaanderen. Op 30 april 1970 ben ik dan getrouwd met GRETA PARDO en ben ik gestopt met regelmatig optreden. Daarna gebeurde dit sporadisch nog wel eens een keer. Daarover later.
Mijn opvolger als zanger-gitarist werd GEERT MAES, de broer van Sylvain. Hij speelde eveneens saxofoon en Les Charletans zijn uiteindelijk gestopt op 11 juli 1974. Sylvain Maes treedt vandaag nog op : alleen of met Geert Maes of met een tweede accordeonist. Noel Callewaert zingt nog altijd. Ikzelf heb The Shadoogies opgericht in 2005. Geert Maes musiceert thuis nog dagelijks en treed ook nog sporadisch op, zelfs een keer met The Shadoogies in 2009 in Gemert (NL).
Onder de fotos een video van Les Charletans met Sea Cruise uit 1974. Sylvain Maes : Keyboard, bas en backing vocals, Geert Maes : gitaar, zang, saxofoon en backing vocals, Noel Callewaert : drums, zang en backing vocals.
HIERONDER EEN AANTAL MOOIE ZWART WIT FOTOS VAN DE GROEP :
1966. Op nummer 4 van de Vlaamse hitparade stond in juni 66 een nummer : OH OH WHAT A KISS gezongen door MICKY DAY. Het nummer bleef ook niet minder dan 17 weken in de Vlaamse hitparade staan.
Dit nummer stond op nr 15 in de Vlaamse top 100 van 1966. Zeer uitzonderlijk.
Het was een simpel gezongen nummer met een orgeltje dat leek op dat van Johnny and the Hurricanes.
Dit nummer werd enorm veel gespeeld op de radio en op de jukeboxen en alle orkesten in Vlaanderen speelden dit nummer ook. Met Les Charletans was dit ook een vast nummer op ons programma.
Ik zie nu dat de zanger ene MICKY DAY was, maar die ken ik niet en ik heb er nadien ook nooit meer van gehoord. Hij komt wel voor bij Waalse muzieksites. Het zou dus kunnen dat het een Brusselaar of een Waal is. Zijn uitspraak van het Engels is in ieder geval niet al te best.
Na enig zoekwerk vind ik dat het nummer in Nederland ook gezongen werd door ene WILL ANDY en ook door een zekere Amerikaan ANDY FISHER, blijkbaar een countryzanger.
Raar maar waar Micky Day en Will Andy stonden allebei in Vlaamse hitparade met hetzelfde nummer in Juni 66. Micky op nr 4 en Andy op nr 7. Alleszins een zeer uitzonderlijke situatie.
Volgens sommige bronnen zou het nummer van Mexicaanse oorsprong zijn , zeer oud en ook gezongen indertijd door Caruso en zelfs door Mario Lanza. Aan dit laatste twijfel ik ten sterkste gezien de eenvoud van de song.
Moest iemand hier iets meer over weten dan mag je mij altijd mailen.
HIERONDER EEN AUDIO-VIDEO VAN OH OH WHAT A KISS DOOR MICKY DAY. EEN MOOIE HERINNERING.
1967. ENGELBERT HUMPERDINCK werd geboren als Arnold Georges Dorsey in Madras, India in 1936.
In 1947 kwam zijn familie ( 2 ouders en tien kinderen) terug naar Leicester, Engeland.
Op school leerde Engelbert piano en gitaar spelen, en later ook saxofoon.
Na zijn middelbaar probeerde hij het als ingenieur maar het was de muziek die zijn grote liefde was.
Na zijn legerdienst, in 1956, hij was toen 20 jaar, begon hij in clubs te zingen en won een prijs op het eiland Mann.
Hij werd hierdoor opgemerkt door de platenfirma Decca en er werd een plaat uitgebracht met de titel "Mister Music Man". Dit werd geen groot succes en de platen bleven uit, en van 1960 tot 1964 was het knokken om iedere dag te overleven.
In 1965 ontmoette hij dan de manager van de toen reeds bekende TOM JONES en deze besloot om Arnold te managen en zijn naam werd "Engelbert Humperdinck".
Hij nam, terug voor Decca, een nieuwe plaat op "Stay" en werd door Decca naar het Knokke festivalgestuurd.
Zijn song van dit festival :" Dommage, Dommage" (zie een vorig bericht in deze blog) werd een grote hit in Belgie en Nederland.
Dan kwam zijn monsterhit RELEASE ME in 1967, een regelrechte millionseller.
Deze song was geschreven door twee Amerikaanse country componisten en werd in de States een grandioos succes in de jaren 50. Ray Price en Jerry Lee Lewis, en honderden anderen, namen het op. Hier hadden we dus terug een song, vroeger eerst uitgebracht door Jerry Lee lewis en later tot een millionseller gezongen door een Engelsman. (Zie het bericht in deze blog over Tom Jones met "The green green grass of home").
Ook in 67 scoorde Engelbert een tweede millionseller met THERE GOES MY EVERYTHING en een derde met THE LAST WALZ. Ook zijn LP : "Release me" verkocht meer dan een miljoen.
De jaren van hongersnood waren duidelijk voorbij voor Engelbert.
Release me stond nr 1 in de UK en nr 4 in de USA. In Vlaanderen stond "Release me" op nr 1 in feburari 67, "There goes my everything" op nr 2 in juni 67 en "The last waltz" op nr 1 in september 67.
Met Les Charletans speelden we alle drie deze nummers bij ieder optreden en ze waren ook zeer grote jukeboxhits.
HIERONDER EEN LIVE VIDEO VAN RELEASE ME DOOR ENGELBERT HUMPERDINCK. KOUDE RILLINGEN KRIJGT MEN HIERVAN.
1966. THE SHAKESPEARS stonden in januari 1965 op nr 17 van de Vlaamse hitparade met SHAKE IT OVER.
Zie een audio-video van shake it over in bijlage, in maart 66 en ook nog eens in maart 1978 stonden de Shakespears met het nummer SUMMERTIME op nr 15 in 66 en in 1978 op nr 5 in de Vlaamse hitparade.
Onder de video een korte bio van The Shakespears.
HIERONDER EEN AUDIO-VIDEO VAN SUMMERTIME DOOR THE SHAKESPEARS.
