BACK IN TIME TO THE FIFTIES-SIXTIES Hoe was het eind van de jaren vijftig en begin van de jaren zestig op muzikaal gebied in Ruiselede, Vlaanderen, Belgie en de rest van de wereld ?
11-12-2016
1959 - VLAAMSE TOP 10 - VIDEO VENUS FRANKIE AVALON
1959. De Vlaamse top 10 zag er in juli als volgt uit :
1. SWEETHEART MY DARLING MIJN SCHAT : CATERINA VALENTE 2. VENUS - FRANKIE AVALON 3. CAFE ZONDER BIER - BOBBEJAAN SCHOEPEN 4. PERSONALITY - LLOYD PRICE 5. PETITE FLEUR - CHRIS BARBER 6. MARINA - ROCCO GRANATA 7. LONELY BOY - PAUL ANKA 8. DIE GITARRE UND DAS MEER - FREDDY QUINN 9. TIGER - FABIAN 10. WAAROM ZIJ DE BANANEN KROM - TONY COSARI
Dit was een zeer mooie lijst en alles stond erin : Classic Rock ' roll, Vlaams, Nieuwe Rock 'n roll (meer stroop), Duits, Italiaans door ene Rocco Granata.
Mijn voorkeur ging uit naar Tiger van Fabian en Personality van Lloyd Price, maar ook Frankie Avalon en Paul Anka vond ik goed.
Ondertussen had ik mijn eerste gitaar kunnen kopen (zie foto) met bons van de solomargarine en was ik reeds verwoed aan het oefenen met hulp van een schriftelijke KLAVAR cursus. (Zie hierover ook mijn eerste bericht van 11 december 2008). Het eerste liedje waarvan ik min of meer de akkoorden kon spelen was : Cafe zonder bier van Bobbejaan Schoepen. Het waren er maar drie do, fa en sol7 maar dat was reeds een hele karwei. Er was ook een kort solo tussenspel dat enkele keren voorkwam : sol, la, si do en dat ging ook.
Ik speelde en zong dit voor aan mijn moeder en ze moedigde me aan om verder te doen en ik heb volgehouden.
We komen nog een aantal keren terug op deze Vlaamse top 10 want deze was voor mij van groot belang in de ontwikkeling van mijn muziek.
Frankie Avalon had dit jaar liefst 3 millionsellers : VENUS, JUST ASK YOUR HEART en WHY. Rock was in deze liedjes ver te zoeken, het begin van een nieuwe wending.
HIERONDER VENUS VAN FRANKIE AVALON BIJ DICK CLARK. DE AANWEZIGE MEISJES GAAN UIT DE BOL VOOR DEZE MOOIE JONGEN WANNEER HIJ ZIJN LIEDJE LIPT IN DE TV STUDIO. DE TIJD VAN DE TEENY BOPPERS WAS DUS ECHT BEGONNEN EN ZOU NOG LANG DUREN.
1959. Fabiano Forte, een Italiaan ?, was een zeer mooie jongen en was geboren in Philadelphia in 1943. Hij was dus in 1959 zestien jaar oud en ikzelf was 15. Hij werd ontdekt door een platenfirma die op zoek was naar een schone jongen die ook nog een beetje ritme in zich had en een rauwe stem had. (the groll in the voice).
Tot dan was de CLASSIC ROCK'N ROLL een fenomeen dat veel tegenstand had ondervonden van de blanken die het zagen als niggermusic en er van af wilden. Ze hadden Elvis, Jerry Lee en de zwarten Chuck Berry en Little Richard (zie vroeger in deze blog) moeten slikken maar verder kon en mocht niet. De platenfirmas zochten dus mooie jongens en meisjes om verwaterde rock te zingen en te spelen met teksten die voor iedereen aanvaardbaar waren en zelfs de ouderen kon aanspreken. FABIAN (FORTE) voldeed blijkbaar aan hun profiel en zou en moest gelanceerd worden, ook als voorbeeld voor de toekomst. En aldus gebeurde.
Ik werkte in 1959 (15 jaar oud), tijdens de grote vakantie, bij een landbouwer, Jozef Bruneel, in Ruiselede gedurende 6 dagen per week. Ik verdiende een beetje geld en leerde de boerenstiel zeer goed kennen. Ik reed met de paarden, met de tractor, met de pikmachine , ging mee met de pikbinder, hielp bij de dorsmachine, enz...
Ik kreeg ook te eten 's middags en 's avonds en op een middag kon ik het dagblad inkijken en er stond een ganse bladzijde in over de tweede generatie rock 'n roll met als voorbeeld FABIAN. Er werd beschreven hoe alles in zijn werk ging. De platenfirma's zochten dus mooie jongens en die werden dan in de studio gehaald om songs in te zingen die zeer gemakkelijk te zingen waren, niet te hoog en niet te laag. De begeleiding werd verzorgd door super studiomuzikanten. Alles werd op voorhand op band ingespeeld en de zang werd nadien toegevoegd. De valse en onzekere tonen van de zang werden elektronisch bijgeregeld of gewoon overstemd door de instrumenten en backing vocals.
Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dit las, ik was er zeker van dat dit niet klopte omdat ik dan reeds een rock 'n roller geworden was en de nieuwe muziek koesterde. En nu dit. Het scheen uiteindelijk dan toch te kloppen, alhoewel het niet zo overdreven was zoals beschreven was in de gazet, die een beetje sensatie had gezocht.
Fabian kon wel zingen en had ritme maar hij was natuurlijk geen Caruso en had ook niet die pretentie. TIGER werd wel zijn enige millionseller na een tweetal flops maar de meisjes waren stapelgek op hem. Hij kwam op TV, in veel films en deed succesvolle tournees. Tot op vandaag treedt hij nog op en is nog steeds mooi en succesvol.
HIERONDER EEN AUDIO VERSIE VAN TIGER DOOR FABIAN. ZEER GOED VOLGENS MIJ. LET OP DE BACKING VOCALS, DE GITAARSOLOS MET TWEE GITAREN IN PLAATS VAN EEN. EEN ZEER GOEDE ROCK PLAAT, NOG GEEN ZOETE STROOP ZOALS KORT DAARNA ZOU KOMEN.
1959. Zoals ik reeds een aantal keren vermeld heb stond de radio steevast aan bij het ontbijt bij ons in de Knokstraat nr 20, Ruiselede. Natuurlijk wat dat voor het nieuws maar ook, en zeker voor mij, voor de muziek.
Veel van de hits van die tijd werden reed 's morgens gespeeld en er werden ook liedjes gedraaid die niet zomaar in de hîtparade stonden maar blijkbaar de favorieten waren van de radio disk jockeys. Een van die nummers was HEARTACHES BY THE NUMBER van ene GUY MITCHELL. Dit was een slow swingend nummer en ik vond dit mooi : de stem, de tekst en het orkest en ook dit liedje neuriede ik bij het naar school rijden met de fiets. Dit was 7 kilometer dus ik kon wel een volledige langspeelplaat volneurien tijdens de rit.
Deze plaat was Guy zijn zesde millionseller, dus hij was geen onbekende maar ik kende hem niet goed. Nu zie ik dat hij geboren was in 1927, dus 30 jaar in 1959. Geen tienderidool dus maar een crooner. Hij zong reeds als kind op radiostations en in het middelbaar zong hij in de schoolband. Na het leger zong hij terug , was een tijd ziek en in 49 won hij een talentenjacht.
In 1950 kwam de doorbraak met de millionseller my MY HEART CRIES FOR YOU geschreven door orkestleider Percy Faith. Het liedje was wel een Franse traditional dus geadapteerd door Percy. De millionsellers bleven komen : in 1951 : THE ROVING KIND en MY TRULY TRULY FAIR, in 1952 : PITTSBURGH, PENNSYLVANIA, in 1956 : SINGING THE BLUES en de zesde dus in 1959 : HEARTACHES BY THE NUMBER.
Guy stond enkel in 1957 in de Vlaamse top 20 met Singing the blues, geraakte tot nr 4 en bleef 7 maanden genoteerd.
ONDER DE VIDEO EEN MP3 VAN SINGING THE BLUES. GEWOON OP TIKKEN.
HIERONDER HEARTACHES BY THE NUMBER DOOR GUY MITCHELL. EEN AUDIO VIDEO MET FOTOS.
(goed)1959. WILL TURA, alias Arthur Blanckaert uit Veurne, was reeds reeds zeer jong als zanger en muzikant (accordeon en gitaar) begonnen en speelde bij verschillende orkesten en was regionaal reeds goed bekend.
In 1959 kwam hij dan , inspelend op de rock ' roll, met een coverversie van de hit "Personality", van de zwarte zanger Lloyd Price. De Vlaamse titel was : ONVERGETELIJK.
Het nummer had zeer weinig van de rythm and blues van Lloyd Price maar de melodie zat goed en Will zong het goed, maar natuurlijk met zijn Westvlaamse tongval die hij naderhand min of meer bleef behouden.
Will geraakte, als Vlaming, in 1959 in de Vlaamse hitparade op nr 13 met "Onvergetelijk" en hij bleef zelfs 3 maand in de hitparade staan.
Dit was wel iets speciaals : Will was Vlaams, hij zong in het Vlaams en zijn nummer was iets ofwat Rock 'n roll getint.
In 1960 zou een Nederlander dit overdoen namelijk Peter Koelewijn met "Kom van dat dak af". Will zou wel verder Rock ' roll blijven zingen maar zijn grootste successen zouden geen rock zijn. Tijdens zijn optredens zong hij wel (goed) Rock 'n roll.
Hieronder een audio - video van ONVERGETELIJK door Will Tura.
We hadden de instrumentale groepen The Champs met Tequila en Duane Eddy met Rebel Rouser, maar de groep die mij het meest aanstond was Johnny and the Hurricanes met hun enige millionseller in 1959, RED RIVER ROCK.
Dit was de beat versie van de standard RED RIVER VALEY. Deze song zette de trend voor het gebruik van een orgel in de rock. Het werd gespeeld op een klein orgeltje en de klank was kerkorgel (pipe organ). Ze beweerden dat ze op een Hammond speelden maar het zal dan wel een zeer kleine geweest zijn. (Alles was reeds elektronisch). De Hammond orgels in Europa waren allemaal mastodonten (bv Kor Stijn in het liedje van Dorus - Twee motten - speelde op een Hammond met maar liefst 3 handklavieren en een enorm voetklavier, als ik niet mis ben). Een grote lesleybox maakte ook deel uit van het geheel maar dus niet bij de Hurricanes. Op fotos zag je soms wel een grotere orgel, maar meestal was het een klein exemplaar.
Johnny Paris was de leider van de groep. Hij was saxofonist en , zoals op de platen Duane Eddy, kon je de saxofoon goed in horen iedere song. Hij scheurde met zijn saxofoon dat het een lust was. Verder hadden we fantastische drums en gitaarsolos om U tegen te zeggen. Op de juke box was de klank fantastisch zonder meer. Johnny stond met zijn Hurricanes in november 1959 op de tweede plaats in de Vlaamse top 20 en zou daar liefst 6 maanden in blijven.
Weinig orkesten coverden deze song, ze waren bang van radikaal af te gaan, het origineel was te goed en te speciaal. Johnny Paris overleed een aantal jaren terug en na zijn de succesperiode in de jaren 50 en 60 hebben we nog weinig van hem gehoord.
HIERONDER EEN AUDIO VERSIE MET FOTOS VAN RED RIVER ROCK. ZEER MOOIE MUZIEK.