Jaarlijks verdwijnen minstens 250.000 auto's in België geruisloos. De wagens worden geëxporteerd, illegaal gesloopt of van valse nummerplaten voorzien. Dat zegt Febelauto, de federatie van de autosloopsector in België, vrijdag in De Morgen.
Deze Kop met volgende commentaar las ik in een Belga-bericht op de site van "De Tijd".
"De onduidelijkheid over het lot van de auto's heeft alles te maken met de manier waarop ze geregistreerd worden in ons land. "We weten wie de bestuurder is, maar niet wat er met de auto gebeurt", zegt Thomas De Spiegelaere, woordvoerder van de Dienst voor Inschrijvingen van Voertuigen (DIV).
Wie vandaag zijn nummerplaat terugstuurt naar de DIV heeft immers de vrijheid om met zijn voertuig te doen wat hij wil. Door de gebrekkige registratie is het niet duidelijk of die voertuigen nog rijden, verkocht of gesloopt zijn of naar het buitenland werden verscheept.
"Zo'n 130.000 mensen laten hun wagen legaal slopen", legt directeur Catherine Lenaerts van Febelauto uit. "We schatten dat daarnaast nog eens vijftigduizend auto's per jaar illegaal worden gesloopt." Een veel belangrijker aandeel van de Belgische wagens is bestemd voor export."
Mijn bedenkingen hieromtrent:
Dit betekent dat er meer dan 680 voertuigrn per dag in rook opgaan! Dat is voor een "moderne land als België" toch verontrustend! Dat men niet weet wat met deze voertuigen gedaan wordt: verkopen, slopen of naar het buitenland doen gaan.
Eens werd België alom geprezen voor zijn statisch vermogen en capaciteit. De wieg van de statistiek stond inderdaad in ons Land. Blijkbaar kan het verkeren, zoals Bredero al zegde.
Ik las op de site van "De Standaard" hetgeen volgt:
BRUSSEL - Volgens premier Yves Leterme blijft 15 juli de deadline voor een verklaring rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Dat heeft hij dinsdagavond gezegd in het VRT-programma Terzake. Leterme vindt ook dat de deelstaten betrokken moeten worden bij de discussie over de staatshervorming.
Open VLD eiste dinsdag in de media dat premier Leterme tegen 15 juli een akkoord heeft over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en op de proppen komt met een een stevig sociaal-economisch plan.
In Terzake bevestigde de eerste minister dat 15 juli de deadline blijft, hoewel daar volgens hem 'een paar dagen bij of af' kunnen. Hij had naar eigen zeggen ook geen moeite met de uitspraken van zijn coalitiepartner. Die herhaalt alleen maar wat is afgesproken, luidde het.
De premier liet weten dat het kernkabinet volgende week samen met de ministers voor Institutionele Zaken - Didier Reynders en Jo Vandeurzen - gaat bekijken hoe de zaken zullen worden aangepakt. 'Ik verwacht daar voorstellen te zullen neerleggen over de globale aanpak', stelde Leterme.
De regeringsleider voegde eraan toe dat wat hem betreft ook de deelstaten best mee aan de onderhandelingstafel zitten. 'Hoe kun je het arbeidsmarktbeleid hervormen indien de gewesten daar niet bij betrokken worden?', liet hij optekenen.
'Geven en toegeven'
Yves Leterme herhaalde dat er voor BHV een onderhandelde oplossing moet worden gevonden. Zonder oplossing voor het dossier is geen goed bestuur mogelijk, meent hij. 'Het moet worden opgelost. De vaste wil moet er zijn en dat veronderstelt een vorm van kwetsbaarheid en dat men op 1 jaar voor de verkiezingen met geven en toegeven een oplossing probeert te vinden', zei Leterme.
De eerste minister benadrukte dat de Vlaamse partijen moeten aanvaarden dat de Franstaligen bepaalde dossiers op tafel leggen (de uitbreiding van Brussel). Dat houdt volgens hem niet automatisch in dat die eisen ook in het uiteindelijke compromis zitten.
Over de benoeming van de drie Franstalige burgemeesters in de Vlaamse rand wees de premier erop dat dit in de eerste plaats een verantwoordelijkheid van de Vlaamse overheid is. 'Maar ook zij is betrokken en een belanghebbende partij. Ook van die kant is exclusieven stellen niet de meest verstandige aanpak van het dossier', klonk het.
Leterme kondigde tot slot nog aan dat de ministerraad zich volgende vrijdag een hele dag gaat buigen over de budgettaire en sociaal-economische toestand. Bedoeling is dat in samenspraak met de sociale partners gekeken wordt welke sociaal-economische maatregelen kunnen worden genomen. De premier had het over het vastleggen van een aantal randvoorwaarden voor het sociaal-economische beleid.
Mijn commentaar: Geen woorden maar daden.
De problemen van het Federale België zijn gekend. Waarom nog wachten om beslissingen te nemen?
Ik las vandaag op de site van de 'Gazet van Antwerpen' hetgeen volgt:
"Franstaligen gaan door knieën en roepen belangenconflict in
De Kamer heeft gisteren uiteindelijk niet gestemd over de Vlaamse B-H-V-voorstellen. De Franstaligen voorkamen dit door amendementen in te dienen. Vandaag roepen ze ook - zeer tegen hun zin - een tweede belangenconflict in.
Door geen belangenconflict in te roepen, dachten de Franstaligen Yves Leterme, zijn kartel en de Vlaamse (meerderheids)partijen onder druk te zetten. Maar de Vlamingen gaven geen kik, bleven op hun lijn, vroegen gisteren om de B-H-V-voortellen op de agenda van de plenaire Kamer te zetten en onmiddellijk te bespreken en te stemmen.
Uiteindelijk gingen de Franstaligen door de knieën. Na een vergadering waaraan alle voorzitters en fractieleiders in de Kamer deelnamen, beslisten ze om twee initiatieven te nemen.
Een, gisterenavond dienden ze een reeks amendementen in op de Vlaamse B-H-V-voorstellen en vroegen ze meteen ook om het advies van de Raad van State. De RvS heeft daar acht werkdagen de tijd voor, wat inhoudt dat de stemming minstens tot donderdag 22 mei wordt verdaagd.
Twee, vandaag roept de Cocof (Commission Communautaire Française) een tweede belangenconflict in, waardoor de Vlaamse B-H-V-voorstellen zelfs voor vier maanden de diepvries ingaan.
Vier maanden is meer dan de twee maanden die Yves Leterme meent nodig te hebben. Gisteren liet hij in de Kamer in antwoord op interpellaties over de problemen binnen de regering immers weten dat hij vasthoudt aan de datum van 15 juli voor een onderhandelde oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde en de tweede fase van de staatshervorming."
Mijn commentaar:
Ik denk dat de krant zicht vergist. Het zijn niet de frantaligen die het onderspit moeten delven, maar de vlamingen die het gelag verloren hebben en zullen moeten betalen.
Vóór de verkiezingen van 10 juni ll. hebben alle partijen uit het Noorden van dit Land openlijk gezegd dat zij éénzijdig, solidair en zonder toegeving zouden overgaan tot de stemming van de splitsing van BHV.
Wat blijkt nu?
Het 'symbooldossier' wordt nu tesamen met de tweede reeks van gewestmateries verschoven naar 15 juli e.k. voor beslissing. Dus zullen de vlamingen daarvoor een 'prijs' dienen te betalen voor de splitsing van BHV. Geen overwinning zoals voorgespiegeld door alle partijen vóór de federale verkiezingen van 10 juni ll!
Wanneer gaan de media in Vlaanderen nu eens correct hun publiek voorlichten en de waarheid zeggen? Het is toch een illusie te denken dat dit dossier éénzijdig met een meerderheid tegen een minderheid kan opgelost worden.
Vandaag las ik de commentaar van Peter Vandermeesch in De Standaard. Hij schrijft ondermeer:
"Terwijl de politieke wereld straks een jaar volop bezig is met hogere institutionele wiskunde, blijkt uit een dossier dat De Standaard deze week publiceert dat het niet goed gesteld is met onze economie. Ja, we doen het beter dan Brussel en Wallonië als het aankomt op de groei van ons bbp, op het investeringstempo en op het ondernemerschap. Maar hoe dom is het om ons blind te staren op deze twee regio's?
Veel belangwekkender en meteen veel zorgwekkender is de vergelijking met de 125 regio's in het algemeen en de vijftien Europese topregio's in het bijzonder. Met onze werkkracht en vakkennis zit het nog goed. Maar als het gaat over criteria als ondernemerschap, arbeidskosten en oudere werknemers, schuilen we in de grijze middenmoot of bengelen we achteraan in het Europese peloton.
Ondanks alle retoriek is de Vlaamse economie er tussen 1995 en 2005, in vergelijking met de Europese concurrenten, niet significant op vooruit gegaan. Het plan 'Vlaanderen in Actie', dat door minister-president Yves Leterme werd gelanceerd en nu door diens ambitieuze opvolger Kris Peeters wordt getrokken, heeft bijster weinig vruchten afgeworpen. Vlaanderen dreigt in het drijfzand van de zelfvoldaanheid vast te lopen.
De studie die we vandaag toelichten zet aan tot bescheidenheid. Ze toont bovendien meteen hoe essentieel het is voor onze regio om symbolische gevechten als de splitsing van een kiesarrondissement achter ons te laten en alle politieke aandacht te wijden aan de dossiers waarover het echt gaat. Vlaanderen gaat Leterme straks niet afrekenen op de vraag of hij links of rechts een 'prijs' betaald heeft voor de oplossing van het al decennia lang aanslepende dossier van BHV. De premier én zijn regering zullen wel afgerekend worden op de vraag of ze de institutionele, economische en sociale omstandigheden hebben gecreëerd waarbij Vlaanderen, Brussel en Wallonië wél tot de topregio's van Europa kunnen worden gerekend. It's the economy, Kris en Yves."
Mijn commentaar:
Eindelijk eens een stem uit het Noorden van dit Land die de waarheid durft onder ogen te zien en deze ook durft te zeggen. Vlaanderen is niet dé topregio die velen deze toemeten. Wij doen het beter! Uitspraken als "vijf miniuten politieke moed" hebben de meeste vlamingen doen geloven dat zij het zouden en konden hard maken. Dit is puur eigendunk en pretentie tot en met.
De harde econommische realiteit is gans anders. Vlaanderen bengelt in de "middenmoot", ja zelfs achteraan, als het erop aankomt om te vergelijken met andere Europese Regio's. Bestuursplannen (geïnitieerd door Yvo Leterme) die dit imago moe(s)ten opkrikken, hebben geen of weinig effect. Gesproken van 'goed bestuur'!
Vlaanderen wordt wakker! Gedraag je realistisch en kuis vooral vóór je eigen deur. Je toekomst gaat erop achteruit. In plaats van al je energie te stoppen in 'symbooldossiers' zoals BHV, spendeert deze aan je opbouw van je toekomst voor je kinderen en ouderen. Werk genoeg aan de winkel dus!
Ik las het volgend bericht op een Belgische Wijnsite:
"Uit een massaonderzoek bleek bij Delhaize dat 70% van de wijnaankopen door vrouwen gebeurt. Vrouwen kiezen daarbij ook nog eens anders: ze gaan voor het gerecht dat ze in gedachten hebben en laten zich daarbij leiden door prijs en etiket. Mannen kijken eerder naar de herkomst van de wijn.
Dit onderzoek wordt onderschreven door een intern onderzoek van Carrefour. Vrouwen kopen het vaakst, maar zoeken goedkoop spul. Dit criterium leek zelfs zo determinant dat men overwoog om de rekken te rangschikken volgens prijs en niet langer volgens herkomst.
Voorlopig houdt men het toch bij de herkomst in beide supermarkten dus blijft men zich richten tot de mannen. Beetje inconsequent, toch?
Toch een paar bedenkingen bij dit onderzoek. Waarom zien we alleen mannen met een kar vol flessen wijn langs de kassa trekken en nooit vrouwen? Waarom houden vrouwen het vaak bij één of hooguit twee flesjes? Andere bedenking: werd het onderzoek niet té zeer administratief bekeken, bijvoorbeeld op basis van de klantenkaarten? Als dat het geval is, worden de onderzoekers natuurlijk misleid. Mijn klantenkaart staat namelijk op naam van mijn vrouw, en dat feit alleen al zou voor een serieuze vertekening van het onderzoek kunnen gezorgd hebben..."
Mijn bevindingen hieromtrent:
Uit eigen ervaring ben ik geneigd de bevindingen van dit onderzoek als niet geloofwaardig te beschouwen. Er zijn, volgens mij, zeer weinig vrouwen (en de uitzonderingen bevestigen de regel) die kaas gegeten hebben van de kennis van wijn. Dit wil niet zeggen dat vrouwen geen wijn drinken en deze smakelijk kunnen vinden. Maar een diepere kennis, achtergrond, karateristieken, enz... zijn meestal niet aan hen besteed.
Dat 70 % vrouwen wijnen kopen in de supermarché zegt niets over hun kennis en capaciteit om een goede wijn aan te kopen! Zijn er nog "slechte" wijnen? Een zeer goeie vraag! De warenhuizen zijn er op uit om te verkopen, punt andere lijn. Wie en wat gekocht wordt, is een andere kwestie!
Las vandaag op de 'De Standaard'-site hetgeen volgt:
"Gisteren ontstond een verhit debat over de vergoedingen van experten in de regering Leterme I. SP.A-fractieleider Peter Vanvelthoven maakte in De Standaard bekend dat de federale ministers dit jaar over 6,7 miljoen euro beschikken om experts en consultants in te schakelen. Vorig jaar bedroeg dat budget maar drie miljoen en in 2006 3,4 miljoen.
Leterme deed de berichtgeving gisteren grotendeels af als onzin. Hij vond het niet kunnen dat cijfers uit de begroting van de interim-regering Verhofstadt III werden voorgesteld als zouden het cijfers van de regering Leterme I zijn.
Leterme vond dat Vanvelthoven appelen met peren vergeleek. Het voorziene begrotingskrediet onder paars zou volgens hem 5,9 miljoen geweest zijn en geen 3 miljoen. En omdat er nu een vicepremier extra is, loopt het bedrag in 2008 op tot 6,7 miljoen.
Op het kabinet-Dewael kwam men gisteravond met een heel andere verklaring aandraven: de interim-regering, waarin Leterme minister van Begroting was, heeft bij de begrotingsopmaak een fout gemaakt. De expertsbudgetten voor de vicepremiers zijn twee keer ingeschreven, wat een overboeking van algauw anderhalf miljoen euro betekent.
Ook bij Leterme erkende men uiteindelijk gisteravond 'dat er een materiële fout is gemaakt bij de begrotingsopmaak'. De regering zal nu wellicht zelf een amendement indienen op haar begroting om de juiste cijfers ter goedkeuring aan het parlement voor te leggen."
Mijn commentaar:
Nu komt de waarheid naar boven. Leterme heeft zich vergist als Minister van Begroting in de Voorlopige Regering.
Waarom dit niet eenvoudig toegeven t.o.v. de oppositie: missen is menselijk Of staat Leterme daarboven? Onbegrijpelijk als reactie. Dit beloofd voor de toekomst. Meer klaarheid, helderheid in de beleidsdaden, maar vooral meer nederigheid, is welkom voor deze federale 'équipe'.
Ik las zopas op Internet in de krant 'De Standaard' hetgeen volgt:
De regering-Leterme I mag dit jaar ruim dubbel zoveel uitgeven aan externe experts en consultants. Dat blijkt uit cijfers uit de begroting. Leterme is kwaad en doet de cijfers af als klinkklare onzin.
Ministers en staatssecretarissen krijgen niet alleen geld om kabinetsmedewerkers aan te werven en te betalen. Ze mogen ook een beroep doen op externe experts en consultants. Op die manier kunnen ze kennis inhuren die niet op hun kabinet of in de administratie aanwezig is.
'Eigenlijk is alles aan het artikel fout', zegt Leterme over het artikel aan VRT-radio. 'Ik denk dat u best gewoon het artikel aan de kant schuift en er geen rekening mee houdt.'
Ook voor SP.A, dat de cijfers naar buiten bracht, is Leterme niet mals. 'Nu snap ik waarom de begrotingen ontspoord zijn', sneert Leterme.
Vanvelthoven blijft echter bij zijn standpunt. Hij haalde de cijfers naar eigen zeggen uit de begrotingsnota van Leterme zelf. 'Het zijn cijfers die Leterme als begrotingsminister onder de regering Verhofstadt heeft opgesteld.'
Mijn bedekningen hieromtrent:
Dat een Eerste Minister zo reageert op een analyse van een lid van de oppositie, die de door de regering neergelegde uitgavenbegroting in het Parlement ernstig bekeken heeft, lijkt mij een vaag teken aan de wand voor de toekomst van deze coalitie.
Leterme haalt geen enkel tegenargument aan om de uitspraken van de oppositie te ontzenuwen. Enkel weg ermee met dit document, deze analyse in de prullemand. Zeer eigenaardig zulke houding, vind ik.
Er bestaat in een democratie iets zoals een oppositie, wiens taak het is de beleidsploeg te wijzen op hun gebreken en tekortkomingen. Dit heeft blijkbaar de Sp.a gedaan.
Dat dit voor de Premier niet 'plezant' is, dat moet hij er maar bijnemen, dat zou hij toch moeten geweten hebben, of, was er in de Vlaamse Regering dan geen oppositie!?
Las vandaag in de krant 'De Standaard'op Internet wat volgt:
"Ministers en staatssecretarissen krijgen niet alleen geld om kabinetsmedewerkers aan te werven en te betalen. Ze mogen ook een beroep doen op externe experts en consultants. Op die manier kunnen ze kennis inhuren die niet op hun kabinet of in de administratie aanwezig is.
SP.A-fractieleider Peter Vanvelthoven vlooide de begroting 2008 uit en stelde tot zijn verbazing vast dat de federale regering dit jaar dubbel zoveel geld uittrekt voor experts als in 2007. 'Premier Yves Leterme (CD&V) zegt altijd dat de knip op de beurs moet en dat zijn regering elke euro dubbel zal omdraaien alvorens hem uit te geven. Tegelijk stellen we vast dat hij zijn kabinet bijna 10 keer zoveel aan consultants wil laten uitgeven als zijn voorganger', aldus Vanvelthoven.
Absolute koploper is vicepremier Laurette Onkelinx (PS). Zij mag 1.148.000 euro uitgeven aan experts. Vorig jaar mochten Sociale Zaken en Volksgezondheid samen 609.000 euro uitgeven. Daarna volgen minister van Financiën Didier Reynders (MR) en staatssecretaris voor Begroting Melchior Wathelet (CDH), met elk 917.000 euro. Reynders had vorig jaar een budget van 167.000 euro. Bij Freya Van den Bossche (SP.A), de voorgangster van Wathelet, was dat 291.000 euro.
Voor CDH-minister van Werk Joëlle Milquet is 687.000 euro uitgetrokken. Premier Leterme en minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open VLD) moeten het met 1.000 euro minder doen. Vooral bij de premier valt de stijging op. Guy Verhofstadt (Open VLD) gaf 70.000 euro uit aan consultants in 2007 en 213.000 euro in 2006. Op het kabinet-Leterme wordt spaarzaam gereageerd. 'Het dossier van de experts is nog niet gefinaliseerd', klinkt het. Een andere forse stijger is minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V). Zijn budget groeit van 242.000 tot 456.000 euro.
In totaal mogen de excellenties voor 6,7 miljoen euro extern advies inhuren. Vorig jaar was dat 'slechts' 3,1miljoen en in 2006 3,5 miljoen. Vanvelthoven vraagt zich af of goed bestuur niet betekent dat ministers meer een beroep moeten doen op hun ambtenaren in plaats van op consultants. 'Ik hoor de liberalen altijd zeggen dat de overheid moet afslanken. Maar minder ambtenaren betekent blijkbaar meer consultants.'
De lichtpunten zijn schaars. Jo Vandeurzen (CD&V) is de enige vicepremier die dit jaar minder zal uitgeven aan experts. De minister van Justitie krijgt 231.000 euro, vorig jaar was Justitie nog goed voor 387.000 euro. De enige minister die dit jaar geen budget heeft voor extern advies, is Vincent Van Quickenborne (Open VLD), bevoegd voor Economie. Dat departement trok vorig jaar nog 236.000 euro uit, dit jaar 0 euro."
Mijn bedenkingen hieromtrent: men wil, zoals in Frankrijk de ambtenaren die op pensioen gaan niet meer (of maar voor 50%) vervangen, maar anderzijds huurt men zgn. kennis in van buitenuit. Het gaat hem meestal om personen die werken onder een zelfstandig statuut en wiens inbreng en verantwoordelijkheid beperkt is.
Indien hun missie goed verloopt en een succes wordt, zijn de pluimen voor de opdrachtgever (=> minister), indien het verkeert loopt, is het de schuld van de 'consultant', die in alle geval dit door hem te dragen riscico (geen verlenging meer, geen nieuwe opdrachten, enz...) verzilvert in zijn kostenplaatje (=> riscico-premie).
Dit is een manier van doen en denken op het federale politieke vlak waar ik het niet eens mee kan zijn. Ik vind dat er genoeg 'deskundigheid' aanwezig is onder de actieve ambtenaren om deze taken tot een goed eind te brengen. Als dit niet zo zou zijn, dienen de nodige maatregelen genomen te worden om daaraan te verhelpen door opleiding, bijscholing, best practice, enz...
De ambtenaren zijn daar om hun taak te doen, ze vragen niet beter! Waarom ze niet benutten voor hetgeen ze aangeworven zijn? Goed bestuur blijkt het antwoord te zijn! Ik ben daar niet van overtuigd.
Ik las vandaag op de site van 'De Standaard' hetgeen volgt in verband met de problemen rond het opmaken van de begroting:
"Als het gaat om de begroting, dan heeft SP.A weinig recht van spreken. Daarmee reageert premier Yves Leterme op de vraag van de socialistische oppositie naar een onmiddellijke begrotingscontrole.
'Sommige inkomsten worden op jaarbasis ingeboekt en vallen onder deze of gene maand. Dat kan grote verschuivingen geven', geeft Leterme toe aan VRT-radio.
Hij vindt echter dat SP.A beter zou zwijgen als het gaat om het opstellen van sluitende begrotingen. Vooral ex-minister van Begroting Freya Van den Bossche krijgt ervan langs. 'We moeten voor een stuk puin ruimen', verwijst Leterme naar het beleid van de vorige begrotingsminister."
Mijn bevindingen hieromtrent:
Leterme zou moeten weten dat negen maanden onderhandelen om een, eerst een voorlopige, dan een definitieve regering te vormen, er de oorzaak van zijn geweest dat het beudgettaire uit de hand gelopen is.
Het is zeer gemakkelijk om de vorige regering op te zadelen met alle zonden van Juda inzake de begroting.
Het persbericht vervolgt: "De SP.A zou na het beleid van Van den Bossche beter in eigen boezem kijken, besluit Leterme."
Mijn bedenkingen:
Het is gemakkelijk nu een ex-minister van begroting van kritiek te beladen, die zich niet meer kan verdedigen. Ik vind dit persoonlijk zeer onfair; dat had ik niet verwacht van Yvo met de Geit.
Ik las zoeven in de krant 'De Standaard' op internet hetgeen volgt:
De Vlaamse regering rijdt milieu-onvriendelijk en geeft zo het slechte voorbeeld. Slechts vijf van de zeventig dienstvoertuigen zijn groene wagens, zegt Vlaams parlementslid Joris Vandenbroucke (Spirit) zaterdag in Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen. Patricia Ceysens is de voorbeeldigste leerling.
Begin vorig jaar pakte de Vlaamse regering uit met een actieplan om het wagenpark van de Vlaamse overheid (2.700 dienstvoertuigen) milieuvriendelijker te maken. De ecoscore - een indicator tussen 0 en 100 die de milieuvriendelijkheid van een auto weergeeft - van de dienstvoertuigen moest naar omhoog. Op de Belgische markt zijn 544 "groene wagens" te koop met een ecoscore hoger dan 70.
"Wat haar zeventig eigen dienstvoertuigen betreft, geeft de Vlaamse regering het slechte voorbeeld. De gemiddelde ecoscore bedraagt amper 58,9, wat even veel is als het gemiddelde van alle nieuw in België verkochte wagens in 2005", zegt Vandenbroucke.
Het wagenpark van het kabinet van Patricia Ceysens haalt een gemiddelde ecoscore van 68,5, minister-president Kris Peeters en minister Hilde Crevits komen aan 56,4.
Als ik dat lees doet de idee ontstaan dat alle politici van hetzelfde hout gesneden zijn. Enkele jaren terug was de slogan van Vlaanderen: WIJ DOEN HET BETER!
We zien nu het resultaat! Het komt mij voor dat de politici, en vooral deze die de lef hebben om te zeggen dat zij het beter zullen doen, het voorbeeld moeten geven aan de gemeenschap, de maatschappij, de kiezers die hen verkozen hebben. Maar wat zien we: niets daarvan. Zakkenvullers, postjesjagers, schoumelaars tot en met. Het is triesig, zeer triestig dit te moeten vaststellen, nu de bevolking zich de riem moet toesnoeren om rond te komen met de middelen die ze hebben.
Na meer dan 9 maanden is het 'kind' geboren! Welke bevalling! Met Verhofstadt als vroedvrouw! En het was niet gemakkelijk. En boven de doopfont gehouden en gedoopt door Albert II.
Als gaat nu opperbest in het koningrijk België. Iedereen tevree (te zien op TV)! De bevolking kan nu rustig Paaseieren gaan rapen en even uitblazen na één van de spannendste politieke trillers van de laatste jaren in Europa life meegemaakt te hebben.
Maar alles wat blinkt is niet van goud! En men moet de kiezer ook niet voor een idioot nemen.
Wat is er dan niet loos aan deze regering Leterme I?
Ten eerste, is er geen vertrouwen tussen de vijf regeringspartners, wat zij zelf ook mogen zeggen. De afgelopen maanden hebben duidelijk bewezen dat diepe kloven zijn geslagen tussen de verschillende partijen die nu de regering uitmaken, door het steeds maar afgeven op personen. Dit laat sporen na, dat kan niet anders. En dit wordt niet zo maar goedgemaakt door 21 uur te onderhandelen aan één stuk! Het beste bewijs van de achterdocht is de regeringsverklaring: een cataloog van intentieverklaringen zonder budgettaire berekeningen. Men kan daarmee alle kanten uit. Dus dit belooft voor de komende weken en maanden.
De wijze waarop deze coalitie is tot stand gekomen is alleen maar mogelijk, denk ik, in een land als België. Surrealistisch tot en met! Niet alleen heeft 'Mister 800.000 stemmen' het zelf niet klaargekregen om een regering op de been te brengen tijdens deze periode - hij kreeg zelfs twee dikke doelkansen, die hij niet benut heeft! - maar is het de aftredende Premier Guy Verhofstadt, die, onder internationale druk en op aandringen van het Hof, België terug institutioneel op de kaart heeft moeten zetten, door een voorlopige regering van drie maanden te leiden. Leterme doet me denken aan Tindemans, die ook een reuze succes boekte, maar zich moest tevreden stellen (kon geen regering op de been brengen) met een post van minister van Buitenlandse Zaken!
Als grote politieke overwinnaar is dus Verhofstadt uit de bus gekomen, hij wiens partij de verkiezingen in Vlaanderen samen met de SP.a verloren heeft. Hij, de Mozart van de Belgische politiek! Mozart (de echte) wiens talent(en) niet door de toenmalige machthebbers (zijn broodheer in Salzburg en de politieke machtshebbers in Wenen, die zweerden bij de Italianen!) kon geappreciëerd worden.
En dit allemaal als men weet dat de bevolking zich bloot betaalt aan energiefakturen die steeds maar zwaarder worden en die de levensstandaard zienderogen doen dalen. Terwijl de de partijbonzen maar postjes bedenken voor hun lievelingen. Staatssecretariaten zonder zelfs inhoudelijk deze te hebben gedefinieerd! Dat is Belgisch, super surrealistisch!
En laatst, de rol van de communicatie in dit alles. In het noorden van dit Land is het 'Madame non' die gedurende deze 9 maanden er de oorzaak van is, dat er geen beleidsploeg kon worden samengesteld. Dit is de algemene teneur die ik hoor bij mijn vrienden in Vlaanderen. Voor de frantaligen is het de persoon van Leterme zelf en ook als leider van het cartel met de NV.A, die er de oorzaak van is dat het zo stroef ging. De verschillende media in de beide landsgedeelten hebben dit maandenlang zo bespeeld.
Toen de 30ste juni kwam, was Guido, de Witte, niet zo gram. Hij wist dat het nu vakantie was; dus geen zorgen meer over school en klas.
Zijn uitslag was ja goed. Ge moet weten wat dat ventje doet; leren doet hij naar iedereen's wens, doch dit in nog niet z'n grens.
't Ravotten op straat, kampen bouwen en bivakeren: daarvoor is hij steeds paraat. Waarom moet hij zich generen.
Wanneer het paardje te ver een gaat, grijpt de ruiter in met een daad; dan lekken dikwijls tranen, doch de Witte zal andere plannen beramen.
Zo was 't eens gebeurd, dat hij Lidwina's zwier afbrak. Hij had er zo mee geleurd, dat hij het er slecht van af een bracht.
Zo dan kwam tot stand, het prachtig popelnest. A propos, nog in dit verband, het lag in richting west.
Vuurtje stoken, en pensen (pijpen) roken, was zo naar z'n zin, ja, hij kreeg er zelfs haar van op z'n kin.
Schone liedjes duren niet lang, en toen de avond kwam, zag hij z'n droom vergaan: "Een nieuwe zwier" daar kwam het op aan.
Dit is maar één van z'n belevenissen, laten we zwijgen van "De ruit" en "De hand". Ja, gekunt er u zelf van vergewissen; dit om u te vertellen, de witte kruipt nog in 't zand
Dit gedicht schreef ik in het begin van de jaren zestig en is opgedragen aan mijn jongste broer GUIDO, bijgenaamd de Witte.
Leterme nu toch eindelijk in de startblokken...of niet!
Op 12 mei 2007 schreef ik een berichtje in mijn Blog hieromtrent Leterme met als titel: Leterme nu toch in de startblokken...of niet.
Toen was hij nog Minister-President van de Vlaamse Regering en bleef daar zolang als mogelijk om niet 'te vroeg' in het strijdperk te moeten treden in de federale politieke arena. Was het toen reeds 'faalangst' dat hem ertoe aanzette zolang te wachten?
We kennen het vervolg van het verhaal: daar moeten we niet meer op terugkomen. De schuldvraag van de verschillende mislukkingen in de federale onderhandelingen werd uitgebreid behandeld in de media en ikzelf heb ook mijn mening hieromtrent klaar en duidelijk verkondigd.
Dé vraag is nu of Leterme nu eindelijk het roer zal in handen nemen en het schip veilig naar de bestemming zal kunnen leiden.
Merkwaardig wel dat de twee belangrijkste 'beleidsdaden' van de voorlopige regering, nl. de definitieve opmaak van de begroting en het afsluiten van een akkoord omtrent de staatshervorming, zonder de aanwezigheid van Leterme hebben plaatsgevonden. Wat in 8 maanden niet mogelijk was, wordt nu in 8 dagen een realiteit. Begrijpe wie dit kan (begrijpen)!
De uitslag van de federale begroting en de staatshervorming...
Enkele dagen terug werden, in een nachtelijke sfeer zoals bijna in de meeste regeringscoalities, de laatste loodjes gelegd om de federale begroting sluitend te maken. De dramatisering van het begrotingswerk werd nu wel overschaduwd door het af te sluiten akkoord omtrent de staatshervorming tussen de politieke partners. De beide 'beleidsdaden' werden onderling gelinkt.
Wat de begrotingsmaatregelen betreft vind ik dat er niets spectaculairs naar voren wordt geschoven:
=> alle deelnemende partijen kunnen zich vinden in sommige maatregelen en die uitleggen aan hun achterban,
=> de traditionele trukken zijn nog steeds van dienst, zoals het 'overschatten' van de inkomsten en 'onderwaarderen' van de uitgaven, ook het inschrijven van 'hypothetische' te innen inkomsten, enz..
Wat het akkoord omtrent de staatshervorming betreft, die in verschillende fasen zal uitgevoerd worden, vind ik dat fundamenteel 'het probleem' niet is opgelost. De politieke formaties uit het Noorden van dit Land staan zeer kritisch wat betreft de 'inhoud' en de 'uitvoerdatum', vooral van de maatregelen die vervat zouden liggen in de tweede fase. De overdracht vervat in de eerste fase worden afgedaan als 'borrelfhapjes'!
Wat niet kon opgelost worden tijdens de afgelopen maanden verleden jaar, vanaf 11 juni eigenlijk, is nog steeds aanwezig, t.w. er is geen eengezindheid omtrent de richting waarheen het moet uitgaan met de federale staat en met de deelstaten. De visies op deze materie blijven zo verschillend en uiteenlopend dat het waarschijnlijk zeer moeilijk zal zijn hieromtrent een 'akkoord' te bereiken.
Deze week is het zover. De federale Minister van de Voorlopige Regering dienen zich te buigen over de begroting 2008, wetende dat we reeds drie maand verder zitten in dit jaar, als de 'definitieve' regering begin april deze begrotingsmaatregelen zal moeten in beleidsdaden omzetten.
Een begroting opmaken, en dit geldt zowel voor een begroting van een Land, een Ministerie, een Openbare Dienst, een Stad of een Gemeente als deze voor een gezin, een familie, is een 'oefening' waar men alle kanten uitkan.
Men kan begroten (voorzien in de soorten en het volume van de inkomsten en de uitgaven op jaarbasis) zoals men wil. Ik verklaar mij nader. Als men de vooruitzichten stoelt op 'realistische' parameters, dan heeft men een begroting waarvan de waarschijnlijkheid dat zij waarheidsgetrouw is (dus na aflopend jaar correct), zeer groot is. Als men de hypothesen niet laat aansluiten met de werkelijkheid (b.v. door de economische groei te onderschatten) , dan heeft men een 'fantasie-begroting'.
Welke kant zal de 'voorlopige regering' met het budget uitgaan, die moet begroten voor de 'definitieve'? Dat is de vraag die zich heden stelt.
Gezien de kalender van de regionale verkiezingen volgend jaar, zullen er voor de verschillende formaties 'geschenkjes' moeten inzitten om hun kiezerspubliek te kunnen bekoren. De 'verhoging' van de (laagste) pensioenen is zo een maatregel. Elke partij heeft dit ingeschreven in haar programma. Een ander punt, waar een groot gedeelte van de bevolking grote hoop koestert op een postitieve beslissing, is de afschaffing van de zgn."solidariteitsbijdrage".
Een derde voorbeeld waar de burger om vraagt zijn maatregelen om de 'koopkracht' te vrijwaren. Er is de zgn. indexaanpassing; maar iedereen weet dat dit niet voldoende is om de verloren 'koopkracht' terug te winnen. De prijzen van sommige produkten en diensten stijgen meer dan 2 %. Er zijn voorbeelden genoeg te noemen. Dit niet aanvaarden is blind zijn, en dat kan ik toch niet veronderstellen van politici die dagelijks onder de mensen komen en weten (of dit zouden moeten) wat onder de bevolking leeft.
Ik persoonlijk heb de indruk dat de huidige 'voorlopige' Ministers zich maar weinig inlaten met de problematiek van de begroting en met de werkelijke problemen van de burgers. Ik vermoed dat zij meer begaan zijn zich te positioneren om hun partijbelangen of hun eigen politieke loopbaan uit te tekenen. Dit is wat ik ervan denk als ik de verschillende politieke debatten volg op de radio en de Televisie.
Ik hoop dat ik mij vergis, maar de afgelopen zes maanden verleden jaar hebben toch geen positieve indruk op mij achtergelaten wat betreft de doeltreffendheid waarmede men problemen in het algemeen en 'politieke' problemen in het bijzonder oplost.
