Het kan niet elke dag mooi weer zijn. Van gebraden kieken zijn we nu overgestapt naar verzopen kieken. Maar goed, wij maken een uitstap! We zitten al bijna anderhalve maand in de Abers en voor de eerste keer rijden we met de auto erop uit. Met blij gemoed en "Vlaamsche" liederen zingend tuffen we gezwind naar Quimper, de hoofdstad van de Finistère. Daar staat nog steeds de koning Gradlon op zijn paard tussen de twee torens van de scheve kathedraal. Gradlon had een frivole dochter Dahut en hij was er niet blij om. Daarom verdreef hij haar in de zee. Dood is ze allerminst, want op geregelde tijdstippen lokt ze de vissers met haar erotische verschijning. Gradlon en Dahut, het heerlijke gevoel van te mogen opdrogen is ons te beurt gevallen. Wij danken de hemelsluizen!
Rijden met GPS of navigatieassistentie is leuk. Bij het verlaten van ons dierbaar België had ik al direct ondervonden dat de madam met de Vlaamse stem de weg niet erg goed kende. Dat lijkt mij volkomen normaal als je in het buitenland terecht komt. Ik zette het Duitse meisje aan de klap, maar iedere keer als ik langs een kerkhof reed, zei ze “Ziel erreicht”, doel bereikt. Dat bleek ook geen optie. Nu heb ik het Franse meisje aan mijn zijde. Ze is jong, frivool, creatief en heel alert. Ze is misschien een beetje bedeesd, wellicht omdat ze als frisse maagd de weg moet wijzen aan een ouwe vent als ik. We hebben een goede relatie en hopen op meer. En hier zie je dan Cyriel, de jongste broer van Kamiel en Emiel. Ook hij is per toeval in de kookpot beland. Met zijn twee kilo hadden we er een rijke maaltijd aan.
Een koppel uit Allgäu, Bayern, zal vaart mogen maken voor de terugreis van 1.600 kilometer. Ze vertrekken zaterdag met caravan en moeten maandag gaan werken. Mijn schoonbroer en –zus zijn aangekomen. Ze blijven een week in de Abers. Als eerste kennismaking kan je best een eindje gaan wandelen richting zee, liefst bij laag tij. Bea is van plan een gummi zwempak te gaan halen. Zij kan dan op eender moment van de dag of nacht een frisse duik in de zee gaan nemen. Heel wat senioren hebben hier de gewoonte het zwempak aan te trekken om het kille en zilte zeewater te trotseren.
Onze Vlaamse vrienden zijn ook vertrokken. Maar er komt nog meer Vlaanderen naar de camping. Straks komen leden van de familie ons vervoegen. Ik zal mijn stijl van communicatie moeten aanpassen. Tussendoor komt er nog bezoek van een vierkoppig gezelschap, waar we altijd leute mee hebben. En nog later komen er vrienden uit Spanje. Zij komen van verre uit het land van Sinterklaas en spreken nu ook het schoon Vlaams. Ze zeggen hier op de camping dat ik zo bruin ben als een kieken dat te lang in de oven gezeten heeft. Het zal wel kloppen, zeker wat het kieken betreft. Straks rijd ik naar de tomatenboer met een bestelling voor verse tomaten voor de helft van de camping. Een kanjer van een zonsondergang maakt dat ik hier wat foto’s plaats.
Een avond vol muziek met Gwennaëlle geeft een boost in je leven. Gwennaëlle is een wonder in muziek. Een vrouw alleen speelt een heel orkest. Het is niet voor niets dat zij “femme orchestre” genoemd wordt. Rekening houdend met het publiek zong zij gisteravond voor ons de Valse Musette, pakkende liederen van Edith Piaf, meezingers en stelde zelfs voor om te gaan jodelen in de duinen. Ik heb al haar al vele malen zien optreden, en nooit verveelt het me. Met accordeon of gitaar brengt ze het publiek in vervoering, en dat allemaal gratis voor ons campinggasten. Tijdens mijn nachtrust denderde de circusmuziek met drums en accordeon nog steeds in mijn kop. Wie in Vlaanderen nog eens een trouwfeest geeft, dan kan ik Gwennaëlle aanbevelen!
Crêpes de Bretagne. Denk nu niet dat dit gaat over pannenkoeken voor een kinderfeestje of een verjaardagspartij. Het gaat over het bereiden van een heuse maaltijd. Crêpes worden gemaakt met boekweitmeel. Daarop gaat een laagje spek of paddenstoelen of kaas of tomaten of paprika of zeevruchten of zalm of hesp of artisjokken of… eender wat. Marithé geeft de les en Bea assisteert. Marité gebruikt de Crampouz, een Bretoens baktoestel speciaal voor de crêpes. De cursisten kijken hun ogen uit en zijn weer klaargestoomd voor het examen. Je moet dus niet denken dat het allemaal vanzelf gaat.
Ottmar en Katharina uit Bayern zijn vertrokken naar Noord-Bretagne, Ploubazlanec, tegen Île de Bréhat, en daarna naar de Heimat. Later komen er nog anderen vrienden uit Duitsland aan op de camping. Vele bezitters van motorhomes komen aan en blijven één nachtje. Als ik hen vraag van waar ze komen, weten ze het niet. Ze laten zich enkel leiden door hun navigatiesysteem. Tankstations zijn het belangrijkste in hun vakantieleven. We zitten met een briesje uit het Noordoosten. Een Fransman heeft zijn voortent afgebroken en zijn caravan 180 graden gedraaid. Steunpootjes indraaien, steunpootjes uitdraaien. Morgen of overmorgen zal hij dat nog eens mogen doen, wanneer er een strakke wind uit het Zuidwesten komt. Zo blijf je immers in beweging en worden de tentharingen optimaal benut.
Het heeft een paar druppels geregend. De vissen kunnen terug drinken. En de dagen laten zich hier goed vullen. Als ik een namiddagje een boek wil lezen, dan kom ik aan amper twee bladzijden. Altijd is er een buurman of –vrouw, die aan onze caravan blijft plakken. Duits of Frans, het is altijd prettig. Dan komt het vertaalwerk er nog bij als leuke bezigheid. Een Fransman wist niet dat satellieten ergens hoog in de lucht hangen. Hij probeerde zijn schotelantenne te richten alsof het een afweergeschut was. En zo gaat het leven hier door op Les Abers.
Zeevruchten eet je met stijl en waardigheid. Het zijn sacrale momenten vol ingetogenheid en eerbied voor de schepping. En dan zijn wij vandaag naar de markt van Lesneven gereden. Omdat we er niet alles vonden, dat we nodig hadden, moest Bea nog wat eten uit de zee gaan zoeken. Ze zal dan weer schelpjes op het menu plaatsen.
Hier heb je dan Emilius, maar wij noemen hem kortweg Miel. Miel zag het niet meer zitten en was in een diepe depressie beland. Daarom mochten wij een handje helpen om hem te verlossen van de aardse lasten. Zo zal Miel straks ook in de kookpot verdwijnen en het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Ondertussen laat ik jullie nog naar andere beelden kijken van al het eetbare uit de zee.
Wat zou je denken van een portie verse vlezige tomaten? Elke zaterdag kunnen we hier bij een grote tomatenkweker een voorraad ophalen, anderhalve euro voor een kilo. Voor die prijs kan ik thuis geen kwaliteitstomaten kweken. Het regent een minuskuul druppeltje, eindelijk na drie weken droogte. De natuur snakt er naar. De gazons op de camping zijn roestbruin en de kweek van mijn bonen hier op mijn campingperceel wil maar niet lukken. Laat de druppels als euro’s uit de lucht vallen! De boeren zullen content zijn!
Als de vos de passie preekt, boer pas op uw ganzen
Slechts weinige mensen weten dat ik een ornitholoog ben. Zo heb ik vandaag enkele zeldzame soorten gespot. Eerst zag ik de duwvogel. Iedereen kent de trekvogel, maar de duwvogel is een zeldzaamheid. Hier zie je hem. Dan heb ik de oei-oei-vogel kunnen ontwaren. De oei-oei-vogel heeft namelijk een immense balzak, en als deze landt, dan doet hij altijd “oeioei”. Op het perceel naast het onze huist er een vos. Echt waar. Na zijn middagdutje mocht ik een foto van hem nemen, rekening houdend met de privacywetgeving.
Er zijn lezers die niet weten dat er onderaan de pagina van de blog een knopje staat om door te lezen naar de vorige bladzijden. “Uitzending gemist? Duw op de knop!”
De camping begint goed vol te lopen. Het blijft mooi weer in Bretagne en daarom is Camping des Abers een geliefd oord. Motorhomes rijden hier rondjes om een geschikte plaats te vinden. Wie niet gereserveerd heeft, moet vrede nemen met een plaats achteraan. En het wordt nog drukker, want vanaf de tweede helft van juni beginnen de vakanties in drie Bundesländer in Duitsland: Hessen, Rheinland-Pfalz en Saarland. Alle gereserveerde plaatsen zullen dan bezet zijn. Vandaag is het de dag van de logistiek. Er worden inkopen gedaan en voedings- en schoonmaakmiddelen worden gebunkerd. Hopelijk zit er een zeemeermin achter de kassa van de Leclerc.
Vandaag moesten we in restaurant L’écallier zijn. Daar lag de “Poêlée de poissons” op ons te wachten. Samen met onze Vlaamse vrienden verdwenen vele vissen en zeevruchten in onze magen. Een aanrader voor elkeen die in Les Abers wat anders wil dan pizza’s en koffiekoeken! Na de middag werd het ernst. Dan rolden de pétanqueballen. Wij, twee Vlamingen, namen het op tegen een Duits koppel. Het was niet moeilijk om te winnen tegen de Duitsers, mede dank zij mijn vermeende gedrevenheid en doelgerichte kennis van het “pointer” en “tirer”. Er komt nog een revanche. Vlamingen zijn nooit te verslaan!
Reine uit Mannheim, Duitsland, is een 73-jarige oud installateur van sanitair. Samen zijn we vele kilometers aan het afmalen te voet door de Abers. Hij is onvermoeibaar en ik ben in mijn nopjes. Zo stappen we langs de Aber Benoit en de Aber Wrac’h en we zijn van plan nog vele tochten te doen menige uren en kilometers lang. Met rugzak en stafkaart zijn we op stap. Reine vertelt over zijn jeugd in de naoorlogse periode in Duitsland en Baden-Württenberg. Ik vertel over de politieke problemen in België. Reine begrijpt niet dat er in zo’n klein land zoveel regeringen zijn met zoveel tegenstellingen en met zoveel verspilde energie en kosten. Alle gesprekken gaan uiteraard in het Duits. Ondertussen zijn Claudia en Walter uit Hamburg ook aangekomen, ook goede vrienden van ons.
De kookcursus “langoustines bereiden” verliep voortreffelijk. Met een klas vol toegewijde cursisten deed lerares Marité haar best. Het lesprogramma omvatte o.a. het kortstondig koken van de langoustine in ziedend zoutwater en het presenteren op culinaire en gastronomische wijze. Had meester-kok Paul Bocuse nog geleefd, dan had hij alvast het examen van de cursisten voor zijn rekening genomen. Al bij al, meer dan de helft van de cursisten slaagde voor de testen, ook al waren er vele vragen over de anatomie van de kreeft en zijn afgeleiden. Volgende week is er terug een culinaire les. Misschien leren ze hutsepot op Vlaamse wijze klaarmaken met varkenspoten, koolrapen en polderpatatten.
Brest is een grootstad met hels verkeer en immens uitgestrekte wijken. Ik ben er vandaag naar toe gereden met de autocar voor 2 euro. Brest is een grauwe stad. WO II heeft veel verwoest en de wederopbouw is erg slordig georganiseerd. Wie echter moeite doet om vele kilometers te lopen, kan toch een aantal bezienswaardigheden in de stad ontdekken. Zo is er de haven, de kazerne van Napoleon Bonaparte, de militaire haven en uiteraard zijn er de winkelstraten. Ik voelde me er als een boerke van Landéda tussen al de reclamepanelen, appartementsgebouwen en druk doorgangsverkeer.
Wie er vroeg bij is, kan profiteren van een mooi stuk natuur: de mist die over de zee en het land hangt. Straks zal het toneel in een paar minuten totaal veranderen. Het gaat heel snel, wanneer de zon het haalt van de mist.
Vandaag werd onze nieuwe caravan officieel ingehuldigd door een Duitse, Nederlandse en Vlaamse delegatie. Meer Europa zat er niet in. De Champagne vloeide rijkelijk in de plastieken glazen. In plaats van oesters als hapje werd Bretoense taart met slagroom gedegusteerd. Mijn toespraak in het Duits ging over “Die demographische Wirksamkeit des Kampieren von Mittelalter bis Heute”. Op die manier breng ik nog wat cultuur en geschiedenis in het recreatieve leven: de studie van het kampeerleven vanaf de Hunnen tot in de 21ste eeuw. Na mijn voortreffende lezing ging Bea de taarten verdelen. Gelukkig was Arlette er bij als oud wiskundelerares om een ronde taart exact te verdelen in segmenten, zodat iedereen een even groot stuk kon bekomen. Met de stelling van Pythagoras en de waarde van π kon Bea de klus aan met dank aan Arlette.
Teneinde de kennis van de lezer te verrijken, beschrijf ik hier hoe het met de cultuur van de oester er aan toe gaat. Oesters worden gekweekt in oesterbanken. Na een aantal jaren zijn zij rijp voor de consumptie. Zij worden geplukt en naar bakken vervoerd, waar zij permanent vers zeewater krijgen, om zand en andere ongemakken weg te spoelen. De klant koopt ze per dozijn. Het openen vereist enige ervaring. Bea en Daniel hebben er geen probleem mee. Je eet oesters ofwel rauw met een beetje peper en/of citroen, of je kan ze eventjes in een warme oven zetten om ze dan met een sausje op te dienen.
