Ik ben Ronny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam traumadour.
Ik ben een man en woon in Veurne () en mijn beroep is vroeger wel ja.
Ik ben geboren op 28/03/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De wereld, de mensen, de natuur, de geest....
Waarom een blog?
Communicatie! Het gevoel niet nutteloos zo maar allerlei dingen te denken en te schrijven.
Mijn doel?
Dat mensen mij verstaan en de brug van vooroordelen naar naoordelen durven nemen.
Protest!
Een aantal jaren jong? Geleefd!
Ik herinner me de tijd toen we mekaar afvroegen wat hij of
zij, deel van het kwartet ouders-schoonouders, eigenlijk kwam doen. Zag hij of
zij niet dat we onze drukke dagelijkse bezigheden moesten onderbreken om
onbenulligheden te horen over een pijntje hier en een lastje daar?
Zouden we het toen ook zo goed hebben laten voelen ( ik vind
al die werkwoorden na elkaar altijd wat storend, maar je kunt er geen missen,
anders werkt het niet) als we het nu, vanuit dat veranderd generatiestandpunt,
zelf aanvoelen als wat teveel, wat storend?
Je weet niet meer alles, en wil het ook niet vragen want dat
ruikt naar bemoeizucht. Nee zeg! Zo ben je niet! Maar je verwacht (dat mag
toch?) dat je minstens de essenties verteld worden.
Nu ik dit opschrijf, zweeft er een glimlach. Die essenties
naar mijn eigen ouders waren o zo beperkt. De harde feiten die ze anders toch
zouden horen, de verjaardagen waar ze (pfff ) toch bij aanwezig zouden zijn en
de geplande reizen waardoor ze (oef!!) hun visiteregelmaat moesten onderbreken;
maar wel regelmatig bellen! (leve die pre-GSM tijd, waar de telefoon in het
hokje bij de camping toch zo dikwijls stuk was.)
Zei mijn kleinzoon laatst: Nu moet ik toch niet voortdoen,
want nu gaan jullie koffie drinken en een halfuur babbelen. Eigen duim of
gehoord? k Ben wijs geweest en k heb geen koffie gedronken. Even de essenties
gevraagd en weg! Zoals de koppen van de krant. Maar ik heb wel een precedent
gemaakt .
Na wat meditatieve vertering, weet ik dat hier een proces
van loslaten start. Niet alleen je mond houden, maar zelfs het niet allemaal
meer weten. En doen ze t eigenlijk niet om ons te beschermen? Bloeddruk of zo?
Daarnet deed ik een testje. Op de vraag die ik mij stelde hoe het komt dat blogs die later bijgewerkt zijn dan die van mij toch onveranderd bleken, deed ik een experimentje en voegde een puntje "." toe. En ja, ik stond weer op de eerste plaats, goed voor de kijkcijfers.
Maar onmiddellijk trok er eentje aan mijn oor: 'Hela, da's niet serieus hé! Nu gaan mensen komen kijken en ze vinden niets nieuws!'
'Jamaar, ik wist het niet echt en ik zal het niet meer doen, en om het goed te maken zal ik een klein biechtje schrijven..... Is 't dan goed?'
