Hier staat de Hydrangea Annebel nog redelijk overeind,maar nu na de laatste regenbuien,zijn de bollen wel topzwaar en ondanks de steun rondom liggen ze toch behoorlijk plat. Jammer,want als het droog wordt komen ze toch niet meer overeind. De stelen zijn te dun om de zware bol te dragen. Misschien moet ik ze toch niet helemaal snoeien. Volgend jaar maar eens op de manier snoeien zoals de gewone boeren Hortensia. Op de voorgrond zie je een Netelsoort en deze kleurt prachtig met het witte van de Hortentia.,ik ben even de naam kwijt van de Netel, dat gebeurt steeds vaker de laatste tijd. Eerst kon ik zo de Latijnse en Nederlandse naam van de meeste bloemen noemen, maar daar heb ik hoe langer hoe meer moeite mee. We zullen maar denken dat ik dat niet alleen heb en mijn zoon zou zeggen,we worden ouder Mama.

Je kunt zien aan de lege plekken,waar de konijnen een feestmaal hebben gehad. Links staat nog een reek voor een pol Liatris, in de hoop dat ze nog wat lieten staan,maar ondertussen is ook deze pol gesneuveld aan het vreetgelag van de konijnen. En als je de konijntjes ziet,dan snap je niet dat zulke kleine konijntjes zoveel schade aan kunnen richten. Ik zie ze regelmatig in de tuin,maar ze zijn watervlug. En niet groter dan een kleine knuffel ze passen zo in je hand. Maar ik krijg er in ieder geval geen gevangen.

Dit jaar heb ik de stoel aangekleed met zalm oranje en rode eenjarigen. Past erg goed bij de kleur van de plavuizen. Het is een zeer warm vurig geheel. Deze staat ook aan de voorkant en past goed bij de Siernetels.

Achter op de veilingkistjes bij de pottafel staan diverse soorten Pelargoniums ,voornamelijk gekocht voor de bladkleuren. Tussen de 2 zinken potten staat de Abutulon die ik zelf gezaaid heb,hij zit vol knop en doet het nog steeds erg goed.Nu een beetje verzopen ,want het is nu een omgekeerde wereld,nu geven we geen water,maar schudden we het teveel uit de pot of schotel.

Zoals ik al eerder vertelde, was ik van plan om deze keer geen bloeiende planten in de potten bij de voordeur te zetten. In het voorjaar stonden hier de viooltjes in.
Ik heb gekozen voor de Siernetels en ik moet zeggen ik vind ze best aardig staan een beetje dinker misschien,maar dat went gauw. Ze zijn erg makkelijk en een taaie plant is het ook. Ze hebben alleen flink water nodig en je hoeft niet iedere keer de dooie bloemetjes er uit te halen, dat geeft een beetje minder werk. Ze krijgen wel een bloeiaar, maar dat is niet van betekenis het gaat hier puur om de kleuren van het blad. Ik knijp die er dan ook uit,want dat kost alleen maar energie en die kan de plant beter aan zijn bladeren besteden. Want daar gaat het tenslotte om.

Deze Clematis groeit op een oude stronk,waar ook de trompetter tegenop klimt. Hier twee maal plezier nu de Clematis en straks de Trompetter Madame Galen.

Vorig jaar heb ik in deze pot de witte soort gehad en die hebbeb in Januari nog gebloeid. Dus heb ik ze dit jaar weer gekocht,maar dan wel de rose soort. Ik had ze nog nooit eerder in het rose gezien,maar ik moet zeggen in deze rechthoekige hoge loodkleurige pot is het echt een plaatje.

Deze Kokardebloem hebben de konijnen niet ontdekt. Deze staat zoals je ziet dicht bij de Schoenlappersplant , het blad is links nog net te zien, en dat is waarschijnlijk zijn geluk geweest,want ik had er drie polletjes geplant en de anderen zijn kaalgevreten.Jammer want ik vind hem erg mooi,het was een nieuwe aanwinst en wist niet of hij goed bij de rest zou passen in het nieuwe stuk border. Hopelijk komen de andere volgend jaar terug en de konijnen niet.

Deze plantjes heb ik vorig jaar als een eenjarige gekocht en in deze potten geplant. Tegen de winter heb ik de potten tamelijk droog weggezet in mijn plantenkasje. En van het voorjaar weer wat aarde erbij gedaan en wat osmocote mestkorrels en zie hier ze zijn er weer.
Ze heten Convolvus en als je het naleest, schrijft de een dat het een eenjarige is en de ander schrijft dat je hem over kunt houden. Nou bij mij is het deze keer gelukt en we proberen het maar weer dit jaar. Wie weet.

Deze Hebe heb ik voor in de tuin geplant toen wij hier zijn komen wonen. Ik had helemaal geen ervaring met de Hebesoorten, ik vond het wel een aardige plant,of hoort hij bij de heesters,ik weet het niet. Hij bloeit in ieder geval ieder jaar erg goed en ziektes heeft hij ook nooit. Alleen nu met een flinke regenbui hangt hij wat uit elkaar,maar dat komt waarschijnlijk vanwege de bloei. En straks als hij weer opgedroogd is,komen de takken vanzelf weer overeind. Als hij niet bloeit heeft hij daar geen last van. Links op de foto staat ook een Hebe, maar deze heeft nog nooit gebloeid,ik weet ook niet of die wel kan bloeien.

Deze stokroos heb ik vorig najaar gekregen van mensen, waar ik zaad aan had gevraagd. Toen kreeg ik later de hele plant,waarschijnlijk vonden ze hem te hoog in hun voortuintje.Daar stond de plant er florisant bij,maar bij mij is hij niet zo hoog en de onderste blader zijn er allemaal af.
Ook heeft hij allemaal van die oranje stipjes,ik noem het roest op zijn blad.
Dat zal ook wel de reden zijn,waarom de konijnen deze laten staan. Zo zie je maar weer dat al negatieve dingen,ook iets positiefs hebben. Laten we het daar maar op houden.

Oenotera tetragona en Lychnis coronaria ofwel zoals de duitsers zeggen tegen Oenotera nachtkerze en de Lychnis noemt men ook wel prikneus.De gele Oenotera had ik dacht ik daar weggehaald,maar er zijn schijnbaar nog wat wortels blijven zitten. Ik vond de kleurencombinatie nou niet je van het,want daar stonden alleen de paars rose bloemen. Zoals je op de foto ziet de prikneus met zijn mooie zilveren vilten blad en er tussendoor het kaasjeskruid en een tuingeranium.Wel twee zeer felle kleuren die samen erg schreeuwend overkomen. Misschien laat ik de gele wel staan met het paarse kaasjeskruid,want de lychnis zaait zich teveel uit, die moet ik straks nodig uitdunnen,want die vraagt op veel plekken teveel aandacht

Dit is de enige Campanula,die ik nog in de tuin heb,dat wil zeggen,die bloeit. Waarschijnlijk om dat hij tussen andere planten in de border staat waar de konijntjes niet goed bij kunnen.Alle andere soorten en dat zijn er toch nog zes,hebben ze helemaal kaal gevreten.Ik weet ook niet of die nog terug komen. Ik denk dat ik dit jaar niet veel meer foto’s kan maken,want veel bloem zal ik niet meer krijgen. Ik wil niet zeuren,maar ik kan wel huilen. Ook de siergrassen zijn aan de beurt geweest,tenminste de lagere soorten. Hopelijk laten ze de andere staan .Ook vier soorten Rudbeckia’s zijn kaal en de rose en gele zonnehoed ook.De herfst en winterchrysanten hebben er aan moeten geloven en de malva’s.De liatris die volop in knop stond is al aardig op weg af te slanken.Ik ben er inmiddels achter,waarom we dit jaar zo veel last van de konijnen hebben.Er zijn drie poezen verdwenen in de buurt,allemaal in een week tijd. En die hebben waarschijnlijk altijd de konijnen weg gehouden.Dus er zit ook nog een kattenmepper ergens,want drie stuks spoorloos is toch wel heel toevallig.