Kasteel LAARNE

Om het kasteel te redden van de totale ondergang werd het in erfpacht gegeven aan Charles, baron Gillès de Pelichy, die architect De Tracy aantrok voor een grondige restauratie. De taak werd zo groot dat de aangevatte werken stilvielen, zodat het kasteel aan een onherroepelijke overrestauratie ontsnapte.

Sinds 1943 is Kasteel Laarne beschermd als monument en werd ingericht als museum.

Met plaatselijke gidsen werd bijna heel de historie vanuit de Middeleeuwen verteld.

Vanaf 1962 vatte de nieuwe voorzitter van de vereniging,( vzw koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden van België), ridder Joseph de Ghellinck d’Elseghem, onder leiding van architect Paul Eeckhout, grootschalige werken aan. Daarna kon het slot in 1967 worden opengesteld voor het publiek. Het gelijkvloers werd heringericht met veelal 17e-eeuwse meubelen, wandtapijten en schilderijen. Ook de keuken werd helemaal heringericht met originele borden en lepel ... Een vork bestond nog niet en een mes werd als wapen gezien.

Alle tapijten kwamen uit het 'Brusselse'. Zij werden opgehangen om de kamers mee te helpen verwarmen.

De heer en mevrouw Claude Dallemagne schonken hun Europees vermaarde collectie zilver aan het Slot. De 446 zilveren siervoorwerpen worden sindsdien tentoongesteld in een speciaal daartoe ingerichte zaal op het eerste verdiep. Het echtpaar betrok er een appartement tot aan het overlijden van Claude in 1986.

In mei 2012 werd de Wapenzaal Robert de Ribaucourt ingericht en opengesteld. De Pessemier 's Gravendries besteedde meerdere jaren aan het opsporen en terugvorderen van alle archiefstukken en landboeken van het Slot van Laarne die overal verspreid zaten. Al deze artefacten, waarvan de oudste uit de 14e eeuw stammen, zijn intussen summier gerestaureerd, geklasseerd en geïnventariseerd.

Naar Overmere Donk

In het restaurant DE NIEUWE PLUIM aan het Donkmeer werden wij verrast met een flinke portie paling ! Ieder volgens zijn opgegeven keuze. Daarna nog een Dame Blanche en voor zij die dit nog wensten een koffie/thee...

Kasteel WIJNENDAELE

Na de rit met de autocar was de wandeling naar het kasteel fris en deugddoend. 

Op 25 mei 1940, na de inval van België door nazi-Duitsland, had in Wijnendale het laatste en dramatische gesprek plaats tussen koning Leopold III van België en vier leden van zijn regering (eerste minister Hubert Pierlot, minister van buitenlandse zaken Paul-Henri Spaak, van binnenlandse zaken Arthur Vanderpoorten en van landsverdediging generaal Denis). Hoewel de capitulatie nabij was, weigerde de koning samen met zijn ministers naar het buitenland te vluchten om daar de strijd voort te zetten. Als opperbevelhebber van het leger wilde hij bij zijn troepen blijven en zich krijgsgevangen laten nemen. Dit conflict leidde na de oorlog tot de Koningskwestie.

De familie Matthieu (sinds 1953 Matthieu de Wynendaele) is vandaag nog steeds eigenaar van het kasteel en bewoont een gedeelte ervan. De huidige kasteelheer is Jean-Jacques Matthieu de Wynendaele. Hij heeft, in 1983, in samenwerking met het Torhoutse stadsbestuur het domein en het kasteel gedeeltelijk opengesteld als museum voor bezoekers. Dankzij de toenemende aandacht was de restauratie van het slot mogelijk. Nadat in 1980 het Wijnendalebos werd beschermd als landschap werd het kasteel in 1982 beschermd als monument en de omgeving als dorpsgezicht.

Er dienden heel wat manoeuvers uitgevoerd voor de perfecte foto !

Samen met de plaatselijke gidsen werden wij opnieuw ondergedompeld in de gehele historie. Er werd nogal wat 'uitgehuwelijkt' tussen de graafschappen,koninkrijken en prinsbisdommen...!  Of de jonge Dames ( 16 jaar !) daarmee altijd gelukkig waren is de vraag .

Begeleidster Valerie en voorzitter André konden het niet laten zich in de 17de eeuw te wanen. De huidige eigenaar-bewoner kwam ons bedanken voor ons bezoek.

het 5-uurtje

Als verrassing kon dit tellen. Tot op het laatst had men geen idee wat er in het programma werd aangekondigd. Voorzitter André bracht de redding. Een koffie met pannenkoeken à volonté !

OPNIEUW EEN DAG OM TE ONTHOUDEN.

Samenstelling : secretaris André Valaert

foto's : André jr; André sr; Jacques en Alex

Café DEN ENGEL

Men kwam samen in Café Den Engel op de Grote Markt, een van die typische bruine kroegen waar de tijd geen vat op heeft. We genoten er van een verkwikkend kopje koffie of thee met een lekkere suikerwafel.

 Bezoek aan het

MUSEUM VAN MIEGHEM

Eugeen Van Mieghem was een havenschilder.(1875-1930). Hij wordt ook wel de Kunstenaar van het volk genoemd, door zijn vele portretten van het typische havenvolk dat hem fascineerde. Hij schilderde ook veel taferelen uit de eerste wereldoorlog en daarna van de emigranten van de Red Star Line. 

Het museum bevindt zich in het Redershuis aan de Ernest Van Dijckkaai, tegenover het Steen en de Schelde. Dit burgerhuis werd in 1896 gebouwd door havenschepen Gustave Albrecht.

Hier was lange tijd het sterrenrestaurant La Rade gevestigd. Het gebouw werd in 1981 geklasseerd als beschermd monument en werd recent aangekocht door de Koninklijke Belgische Redersvereniging.

Deskundige gidsen deelden ons in 2 groepen voor een rondleiding door het prachtige herenhuis. De interieurdecoratie is bijzonder luxueus en zit vol symboliek, met bijvoorbeeld een mozaïekvoorstelling van Venetië als heerseres over de zeeën, maar ook sublieme elementen van de Japanse Edoperiode. De gidsen gaven ons ook nog een uitleg over de evolutie in het werk van Van Mieghem, wiens leven ook nog werd uitgebeeld in een boeiende kortfilm.

In het museum zijn onder andere het portret van Vincent Van Gogh door Van Mieghem en de belangrijke tekening La Fleur du Banlieue te bewonderen.

Bezoek aan de

SINT PAULUSKERK

De Antwerpse Sint-Pauluskerk is oorspronkelijk een dominicaner kloosterkerk uit de 16e eeuw. De kerk verving vanaf 1517 een gebouw dat in 1276 was ingewijd door Albertus Magnus en is grotendeels gebouwd in laat-gotische stijl. 

De kerk bevat honderden bijzondere kunstschatten – schilderijen, beeldhouwwerken en houtsnijwerk - die bijna alle gemaakt zijn door Antwerpenaren.

Bijzonder vermeldenswaard zijn ook het orgel en de schatkamer. 

In 1968 werd de kerk door brand zwaar beschadigd; omwonenden, voor een groot deel parochianen, wisten een groot deel van de kunstwerken in de nacht uit het interieur te redden. De restauratie van de kerk liet hierna lang op zich wachten; pas na twintig jaar kreeg het gebouw weer een dak.

De prachtige Calvarieberg in openlucht, treft men aan bij het betreden van het poortgebouw dat de toegang tot de kerk vormt.

Een zeer geslaagde dag !

Nieuwjaarsdrink 2018

Bij de verwelkoming van voorzitter André Van Dyck werd er ook een wijziging van toegang tot het gebouw meegedeeld. Iedereen moet in de toekomst voorzien zijn van een toegangsbadge. Daarover werd dan onderling heel wat gepraat wat niet belette dat er vele Nieuwjaarwensen werden uitgewisseld.

De 68 deelnemers aan deze drink waren zo enthousiast dat zij, die reeds een badge hadden verkregen, deze met plezier lieten zien.

De bijeenkomst verliep verder, zoals altijd, in een gezellige sfeer.

Dank aan de organisatoren Marita met Paul en medehelpers.

Het Bestuur

wenst u veel kijk- en leesplezier bij het nieuwe seizoen.

                                                        Luc                              Jacques                            Alex                               André jr                                   André sr

Video-namiddag

22ste editie

Van bij het binnenkomen werd de deelnemerslijst opgevolgd, onder toeziend oog van de bewaker. Wie zat er al in de zaal ? 
Voorzitter André en penningmeester Alex keken na of iedereen er was.

Na het welkomstwoord van de voorzitter was Jacques, als operator aan de pc, de man die alles draaiende moest houden. Secretaris André gaf bij elke kortfilm een inleiding.

Er stonden wel 16 kortfilms op het programma. Een mooie afspraak onder de cineasten is dat men overeenkomt wie welk onderwerp tot zich wil nemen.

Op het programma was er ook koffie/thee en een stukje taart voorzien. Na heel wat gezellig weerzien kon men de allerlaatste 'nieuwtjes' te weten komen.

Stoelendans, terug naar de zaal. Er kon al geoefend worden mocht men in een rusthuis  terecht komen werd er gefluisterd... !
Tijdens de projectie's kreeg men een kort overzicht te zien van de gedane uitstappen en prachtige buitenlandse reizen tijdens het voorbije seizoen. Het bestuur hoopt dat men reeds enthousiast is om er volgend jaar opnieuw bij te zijn. Het nieuwe programma is klaar en ziet er volgens onze voorzitter zeer belovend uit !
Misschien een oproep aan onze jongere gepensioneerde-leden om ook eens in te schrijven ?

URSULINEN in O.L.V.WAVER

Na de koffie met een stukje appelvlaai werd men ontvangen in een mooie ontvangstkamer waar de gids ons het ontstaan en het verloop van het klooster en school toelichtte. De uitbeeldingen (zegening van stichteres Angela Merici (1474-1540) bij de paus) werden op doek geschilderd.

 Het klooster van de Ursulinen en het bijbehorende luxueuze ‘Pensionnat de demoiselles’  werd in de 19e eeuw in Onze-Lieve-Vrouw-Waver opgericht.  De prachtige wintertuin met glas-in-loodramen in art nouveau is niet alleen een beschermd monument maar ook uniek in België.

Niet alleen aan de elegante wintertuin, maar ook aan de Empiregang, het Oratorium, de Kloosterkerk, verschillende zeer mooie zalen en de Eretrap kreeg men interessante weetjes te horen. Bij de rondgang was het af en toe : kijk ook eens omhoog ! Merendeels diende men hier 'naar omlaag' te kijken om de prachtige bevloering te ervaren.

Muurschilderingen, planten, glas in loodramen, originele stoelen en tafels ( zie een stukje onderkant van een tafel ) zijn nog steeds in oorspronkelijke staat bewaard gebleven. 

Tijdens de rondgang kwam men ook voorbij de pianogang. In een 30-tal hokjes kon men pianoles volgen. Onze secretaris André en Amanda (in de 2de groep) gaven een demonstratie. Gelukkig was er toch één piano die gestemd was, de rest allemaal zo vals als een kat...

Het middagmaal werd genomen aan de voet van de St. Rombautstoren in het restaurant THEATRIUM. Na het kervelsoepje een lekker stukje konijn... meer moest dat niet zijn.

Wie vlug was kon nog even in de kathedraal een kijkje nemen vooraleer de wandeling naar de Dossinkazerne aan te vatten.

KAZERNE DOSSIN - Mechelen -

De nieuwe Kazerne Dossin – Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten opende op 1 december 2012 zijn deuren voor het publiek.

Vanaf 1942 werden Joodse gevangenen, die verbleven in het Fort van Breendonk, verzameld in de Kazerne Dossin. Voor deze kazerne werd gekozen omdat Mechelen centraal gelegen is tussen Antwerpen en Brussel, een gebied waar de meeste joden woonden. De kazerne werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitse bezetter gebruikt als doorgangskamp (SS-Sammellager Mechelen) om Joden en zigeuners te transporteren naar Auschwitz.

Vanuit dit kamp werden 25.484 Joden en 352 zigeuners gedeporteerd. Minder dan vijf procent (1240) keerde terug. Aanvankelijk werden de Joden er verzameld via een tewerkstellingsbevel. Later ging men over op een agressieve aanpak: in Antwerpen en Brussel werden razzia’s gehouden. In de zomer van 1942 werden de meesten gedeporteerd. In honderd dagen verzamelden Duitsers en gewillige Belgische politiemannen 16.873 Joden en zigeuners van wie er 385 overleefden.

Momenteel is de site geïntegreerd in het Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten.

Om deze laatste daguitstap van het seizoen af te sluiten was er nog een zeer smakelijke koffietafel voorzien in het Vrijbroekhofpark. In het donker, heen en terug naar het restaurant, langs een lange rij hoge bomen ... het was wel iets !

Als allerlaatste activiteit : de VIDEO-NAMIDDAG

TOT DAN !

Foto's : André VAN DYCK, Jacques MOONEN, André VALAERT 

Opmaak:secretaris André Valaert

ATLANTIKWALL te Raversijde

Het museum toont een deel van de Atlantikwall, een verdedigingsgordel uit de Tweede Wereldoorlog. Wij maakten een wandeling met een plaatselijke gids. Het is een geheel van bunkers en loopgraven, die gedeeltelijk in hun oorspronkelijke staat werden gerestaureerd. Men had zich wel degelijk in de duinen ingegraven en via onderaardse gangen ( uit bakstenen ) liep men van de ene post naar de andere commandopost. Een foto van Rommel, die ter plekke geweest is, wordt op een stalen deur opgehangen.

Veel kon bewaard  blijven omdat Prins Karel, de eigenaar van de gronden en die daar woonde in een vissershuisje, zich tegen de verdere afbraak bleef verzetten.

De kanonnen werden onder stalen koepels geplaatst ter bescherming. Dit kanon is het enige welke naar het binnenland werd gericht. Misschien kon het gevaar ook van die kant komen ...

De goedbewaarde stellingen van de batterij Saltzwedel neu uit 1941, verdedigden oorspronkelijk de Oostendse haven en werden na 1942 ingeschakeld in de Atlantikwall.

Tijdens het beklimmen van trappen, op en neer, kon men in verschillende kamers de munitie, opgeslagen eetwaren, de telefooncentrale en vele uitkijkposten bekijken. Ook 'vluchtwegen' werden voorzien maar men moest zich dan wel uitgraven omdat het dak ervan met zand en graszoden werd afgedekt.

Een smakelijk middagmaal werd opgediend op de luchthaven Oostende. Men had zicht op de tarmac waar niet veel beweging te zien was. Toch de moeite dit eens te doen.

Bezoek PAUL DELVAUX

In een rustige omgeving bevindt zich de P. Delvauxlaan nr. 42 te St.Idesbald. Het museum is ondergebracht in een stichting en werd helemaal vernieuwd.

Bij een ingelaste rustpauze aan zee in DE PANNE kon men nog genieten van het nazomerzonnetje.

Met een koffiebuffet in 't Boldershof te Oostkamp werd deze mooie dag afgesloten. 

P.S.  Meer te zien op de videonamiddag in november !

AMERICAN CEMETARY MEMORIAL

Na de morgenstop in Namen bezocht men de Amerikaanse begraafplaats van Hamm in het groothertogdom Luxemburg.
Daar liggen 5.000 Amerikaanse slachtoffers van WO II. Ook generaal PATTON ligt daar begraven. In december 1945 werd zijn dienstwagen in Duitsland aangereden door een Amerikaanse legertruck. Patton raakte verlamd en overleed twee weken later aan zijn verwondingen. Tot daar de officiële versie.
In 1999 raakten echter gegevens bekend die er op wezen dat de aanrijding mogelijks geen ongeval was, maar een aanslag. De Amerikaanse inlichtingendienst zou willen verhinderd hebben dat Patton, eenmaal teruggekeerd in de States, bezwarende feiten kon bekendmaken die een hinderpaal zouden vormen voor de carrière van onder andere Dwight Eisenhower, die voorbestemd was om president te worden. De ware toedracht van de feiten zal allicht nooit helemaal bekend zijn. Hoedanook, Patton was een van de bepalende figuren uit WO II. Hij werd 60 jaar.

M E T Z

Metz werd gedurende de Frans-Duitse Oorlog van 1870 belegerd en door het nieuwe Duitse Rijk bij de Vrede van Frankfurt ingelijfd. Het was de hoofdstad van het Duitse district Lotharingen van 1871 tot 1919. Na de annexatie bleef de stad groeien, vooral ook omdat veel Duitse immigranten zich er vestigden. Gedurende enkele decennia zou de stad een Duitstalige meerderheid hebben. Opvallend zijn de enorme gebouwen in neoromaanse of neogotische stijl, die in de Duitse periode werden gebouwd. Sinds de Eerste Wereldoorlog hoort Metz weer bij Frankrijk, alhoewel de stad tijdens de Tweede Wereldoorlog was ingelijfd bij nazi-Duitsland

Kathedraal St. ETIENNE

De kathedraal St. Etienne stamt uit de veertiende eeuw toen twee kerken samengevoegd werden. Het middenschip van de kathedraal heeft een hoogte van 42 meter en is één van de hoogste gotische bouwwerken in Europa.
Wij wandelden door het middenschip om de hoogte te ervaren.
Door zijn glas-in-lood oppervlak van 6500 m² daterend van de 13de tot 20ste eeuw, (waaronder enkele van Chagall) wordt deze ook wel «Lantaarn van onze lieve heer» genoemd.

CENTRE POMPIDOU - METZ -

Centre Pompidou-Metz, is een indrukwekkend bouwwerk, gebouwd volgens het winnende ontwerp van de hand van de architecten Shigeru Ban en Jean de Gastines, geassisteerd door Philip Gumuchdjian Architects. De ruimte is zo ontworpen dat de kennismaking met moderne kunst in al zijn vormen als een unieke belevenis ervaren wordt. Het is een bruisend kunstcentrum waar het hele jaar door evenementen elkaar opvolgen.
Een golvend houten dak overkoepelt het geheel. Boven de luifel is een spits met een lengte van 77 meter gemonteerd, een verwijzing naar het jaar van de opening van het museum in Parijs (1977). Met plaatselijke gidsen vernam men meer dan enkel de constructie.

N A N C Y

Tijdens de regentschappen van Karel III en van Leopold breidt de stad zich uit. Ook op cultureel vlak neemt de stad dan een vooraanstaande plaats in. In 1737 geeft Lodewijk XV het hertogdom Lotharingen aan Stanislaus Leszczyński, zijn schoonvader, die net afgezet is als koning van Polen. Hij regeert over het hertogdom als een verlicht heerser, bij zijn dood in 1766 vervalt het hertogdom weer aan de Franse kroon. En zo vertelde onze gids Nadine verder tot onze groep deelnemers fier poseerden bij zijn standbeeld.

Art-Nouveau wandeling

Nancy is gekend voor zijn musea en gebouwen met als hoogtepunt de Place Stanislas, maar Nancy telt ook nog talrijke goed bewaard gebleven stadspoorten en heel wat mooie Art Nouveau huizen. Gids Nadine leidde ons tot bij de mooiste villa, namelijk Villa Majorelle (die spijtig genoeg in de stijgers stond).

Geen nood er was nog heel wat meer te horen en te zien tijdens deze ochtendwandeling.

Musée des Beaux Arts

Ook was een bezoek aan Musée des Beaux Arts voorzien . Dat een relatief kleine stad als Nancy zo'n museum herbergt, is mooi meegenomen. Binnenin het schitterende 18de eeuwse gebouw ga je de smeedijzeren trap op naar de tweede verdieping, waar je tijdreis door de kunst begint. Met prachtige werken van oude meesters als Rubens en Caravaggio. Op de gelijkvloers zagen wij werken van de expressionisten en impressionisten, zoals Monet en Picasso.

In de kelderverdieping konden wij glaswerken (sierraden en vazen) bewonderen van de bekende GALLé en DAUM. Enkelen konden het niet laten zich te laten 'vereeuwigen' bij een uniek stuk.

Na al die uitleg van de plaatselijke gidsen was een terrasje welgekomen . En dan nog op het mooiste plein van Frankrijk !

SAARBRÜCKEN

Na een vroeg vertrek tot in Saarbrücken was het de beurt aan gids Thomas om ons heel de stad te laten zien, zo bleek. Geen enkel kwartier heeft hij bij de rondrit overgeslaan. Gelukkig bleef onze chauffeur er rustig bij. Na de middag werd bij de wandeling overgeschakeld van het Frans naar het Duits . Dit om enkelen van onze groep te plezieren ...

Ook aan de middagmalen werd er zorg besteed volgens de plaatselijke eetgewoonten ... zo kreeg men 'quiche lorraine', 'schnitzel' maar bijzonder waren wel de avondmalen in de buurt van het hotel... men kon al kiezen van de kaart ! Zo iets had men nog nooit meegemaakt. De porties waren zelfs ook navenant ...en overal wijn, bier of water inbegrepen.

Met dank aan het bestuur voor deze prachtige 3-daagse. Iedereen die er bij was zal zeker nog nagenieten.

Opmaak : secretaris André Valaert

Tekst Memorial : voorzitter André Van Dyck

Bezoek Basiliek van KOEKELBERG

Met plaatselijke gidsen vernam men heel wat meer dan er vrij in- en uit te lopen in deze kolossale kerk.
De Nationale Basiliek van het Heilig Hart in Koekelberg is de vijfde grootste kerk ter wereld. De middenbeuk is 164 meter lang, de breedte 107 meter. Het gewelf ligt op 29 meter en de koepel is 90 meter hoog. De kerk is opgebouwd uit gewapend beton dat bedekt is met bakstenen, geglazuurde terracotta, verschillende soorten marmer, arduin en parket.
Dit 'Art-Deco' gebouw is het levenswerk van architect Albert Van huffel. In 1905 , ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België, legde Koning LEOPOLD II zelf de eerste steen. In 1951 wordt de kerk ingewijd door kardinaal VAN ROEY.

Wat onmiddellijk opviel bij het binnenkomen waren de vele mooie glasramen. Meredeels werden zij geschonken door weldoeners, zowel particulieiren als verenigingen. Er waren nog vele 'witte' ramen te zien (die het gebouw 'winddicht' houden) wachtende op een vrijwillige gever ...  

Boven kon men genieten van een panoramisch uitzicht over de stad Brussel.

Onze gids wees naar het herdenkingskleedje dat stond opgesteld in een zijkapel. Naar aanleiding van de Nationale Erkenningsdag voor de slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk heeft in de basiliek van Koekelberg onlangs een plechtigheid plaatsgevonden. In aanwezigheid van aartsbisschop Jozef De Kesel is een standbeeld onthuld ter ere van de slachtoffers.Tijdens de viering werd het kunstwerk "Esse est Percipi" (Zijn is waargenomen worden) onthuld, een beeld van een meisjesjurk dat de breekbaarheid van de kindertijd moet symboliseren. Het standbeeld werd aangeboden door de slachtoffers en hun naasten.

Bezoek aan het Museum voor NATUURWETENSCHAPPEN

Bij deze tijdelijke tentoonstelling GIF kon men slangen, hagedissen, kikkers, spinnen, insecten en andere dieren bewonderen die levend en giftig zijn.
Via een duidelijk plannetje kon men van de ene zaal naar de andere wandelen.
Het museum Natuurwetenschappen te Brussel behoort tot de tien belangrijkste natuurhistorische verzamelingen ter wereld – Brussel is de grootste van Europa na die van Parijs en Londen. Schatten als de Iguanodons van Bernissart, de Spy neanderthalers, de Dautzenberg-schelpencollectie, de vier maansteentjes, de Tasmaanse buidelwolf of de insectencollectie van baron De Selys Longchamps ... zijn uniek in de wereld.
De tijd die wij daarvoor kregen was te kort om dit allemaal op te zoeken. Ook was er aan de kinderen gedacht. Zij konden zich uitleven met vele ‘doetoestellen’ en het tekenen van dieren.

Na deze bezoeken was een wandelingetje naar de Grote Markt voorzien. Wij werden verwelkomd met oorverdovende ‘muziek’ waar een groep toekomend TOMORROWLAND-publiek zich reeds opwarmden … zelfs onze gids Sofie werd er moe van.

Na het terrasje werd een leerzame en gezellige dag afgesloten met een lekkere broodmaaltijd.

Op naar de volgende activiteit ! 

    Kasteel van GAASBEEK

Bij aankomst was er een koek en een tasje koffie of thee voorzien. Een deel van ons gezelschap kreeg toch de 'bovenkamer' toegewezen ...

Eind 18e eeuw had de familie geen mannelijke nakomelingen en kwam het kasteel door huwelijksbanden in handen van de Milanese patriciërsfamilie Arconati Visconti. Paul Arconati-Visconti bezat ook het Broodhuis op de Grote Markt. De laatste markiezin Arconati Visconti was een Française, geboren Marie Peyrat, die het kasteel renoveerde en zijn huidige uitzicht gaf. Ze stierf in 1923.
Zij schonk het domein in 1921 aan de Belgische Staat, die de gebouwen en het park in 1924 openstelde voor het publiek.

Zo konden wij een rondgang maken met plaatselijke gidsen die ons heel wat konden vertellen.

Vele prachtige wandtapijten sierden de kamers. Doornikse, Brusselse ...Onze gids wist precies hoe en waar deze tapijten gereinigd en hersteld worden.

De binnentuin met achteraan een panoramisch landschap.

Rozentuin COLOMA

In het hartje van Sint -Pieters – Leeuw , op amper 10km van het centrum van Brussel, ligt een 15ha groot park met als topattractie de internationale rozentuin van Coloma met niet minder dan 3000 rozensoorten uit alle continenten. Op niet minder dan 60.000 struiken bloeien dagelijks 200.000 rozen.Tijdens ons bezoek hadden heel wat rozen afgezien van de droogte ... maar velen toonden zich in volle pracht en glorie !

En zoals altijd wist gids Nadine ons er heel veel over te vertellen.

 Stad HALLE

Halle maakt deel uit van de regio Zennevallei en ligt aan de rand van het Pajottenland.

In de Sint-Martinusbasiliek bevindt zich een miraculeus Mariabeeld uit de 13de eeuw. Het beeld, dat door de heilige Elizabeth van Thüringen aan de kerk geschonken werd, zorgde ervoor dat Halle een belangrijk bedevaartsoord werd. De oudste vermelding van een Mariaprocessie in Halle klimt op tot 1335. Het Onze-Lieve-Vrouwebeeld stelt Maria voor als de Virgo Lactans, de voedende moedermaagd. De legende verhaalt dat Onze-Lieve-Vrouw in 1489 de stad behoedde bij een aanval van Filips van Cleve. Het gezicht en de handen van Maria zouden zwart geworden zijn door de kruitdampen, toen ze bij de belegering de kanonballen in haar mantel opving. Sindsdien staat het beeld ook bekend als de 'Zwarte Madonna' van Halle.

Enkele kanonballen worden in een nis bewaard en konden zelfs aangeraakt worden ...

Als afsluiting van deze prachtige dag werd er nog halt gehouden in het bezoekerscentrum met streekprodukten.

Na heel wat proeven werd er ook gekocht of wat dacht u ? 

De broodmaaltijd in Haaltert was goed voor de hongerigen.

Het bestuur mag weer eens content zijn voor dit genomen initiatief. Spijtig dat voorzitter André Van Dyck heeft moeten afzeggen. Iedereen hoopt dat hij er volgende keer terug bij is.

Opmaak secretaris André Valaert

B R E T A G N E

Rouen

 Bij de start van de reis maakte men er een daguitstap van. Tijdens de wandeling in ROUEN, de stad van Jeanne d'Arc., kon men de vakwerkhuizen bekijken en intussen verder kennismaken met de medereizigers.

 Men bezocht de kathedraal, de Gros Horloge en de Place du Vieux Marché. Opnieuw was er een jarige in de groep wat tijdens het middagmaal met het nodige gezang werd gevierd. 

CONCARNEAU

Rechtover het Hotel de l'Ocean had men een prachtig uitzicht op de baai. 

Concarneau in het Bretons: Konk-Kerne, een havenstadje aan de Atlantische kust, aan het zuiden van de punt van Bretagne.

De oude binnenstad van Concarneau, La Ville Close, ligt op een eiland in de natuurlijke haven en is nog geheel omsloten door de oude stadsmuren. De stadsmuur en toren uit de 16e eeuw werden vernieuwd en in de 17e eeuw voor de artillerie omgebouwd. Via een brug is het eiland met de andere delen van stad verbonden. Nu kan er gewandeld worden langs vele winkeltjes en restaurantjes.

LOCRONAN

De naam van de plaats LOCRONAN herinnert aan de heilige Saint-Ronan, die rond 500 hier moet gepredikt hebben. Hij is één van de populaire heiligen van Bretagne, die een tijdlang in de buurt als kluizenaar heeft geleefd en naar men zegt, begraven is op de plaats, waar tegenwoordig de gelijknamige kerk staat. Ter ere van deze heilige vindt ieder jaar op de tweede zondag van juli een groot "Pardon" plaats, die de Petite Troménie wordt genoemd. Om de zes jaar, de volgende in 2019, daarna in 2025, wordt de Petite Troménie een Grande Troménie, met een processie van 12 km, rond de Montagne de Locronan gelopen.

Er was heel wat verwondering bij de prachtige kathedraaltorens van ROUEN en QUIMPER.

Bij de wandeling in de PASSAGE POMMERAYE te NANTES was secretaris André verwonderd zichzelf in een spiegel tegen te komen ...

CARNAC

Men zou Bretagne niet bezocht hebben zonder in Carnac te passeren. Gids Nadine zei het op voorhand : we rijden ergens naartoe waar men nog altijd niet weet wat het is, voor wat het gediend heeft en hoe ze op die plaatsen zijn terecht gekomen ! In totaal resteren er nu nog ongeveer 2600 van de oorspronkelijke naar schatting 11.000 megalieten. Men spreekt in Frankrijk van menhirs of steencirkels. Aangenomen wordt dat veel van deze monumenten waren gekoppeld aan rituelen rond de zon en de maan. Het waren zo goed als zeker ook een soort kalenders. De Kelten, die rond 400 v.Chr. in dit deel van Europa arriveerden, maakten gebruik van deze monumenten voor hun religieuze ceremoniën.

Tijdens de ritten werd er af en toe halt gehouden om de fotografen extra te plezieren...

Les Machines de l'Île

Velen kennen 'de olifant' en andere poppen die mechanisch rondstappen maar zelf op zo'n machine zitten en dan nog ronddraaien ook, dat is pas een belevenis.

Gids Nadine en enkele collega's konden het niet laten zich in het kader te vereeuwigen !

Deze reis, waar heel wat meer te beleven viel, werd nog afgesloten met een Breugelbuffet in de Westhoek. Dit alles zal zeker aan bod komen op de video-namiddag van november.

Aan allen: tot dan !

Aardbeienterras RIJSBERGEN

Bij een iets vroeger vertrek en na een uurtje rijden kwam men tijdig aan in Rijsbergen, een dorpje in de gemeente ZUNDERT, gelegen in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Men werd opgewacht door de welbespraakte aardbeienboer met een kopje koffie en een stukje aardbeienvlaai.

Op de vraag hoe het komt dat er ook nog aardbeien zijn in sepember/oktober toonde de man zijn 'vrieskamer'. Daar worden de plantjes bewaard tegen - 1,5 ° zodat men zelf kan bepalen wanneer er zal geoogst worden. Het rijpingsproces duurt ongeveer 2 maanden, er zou geen smaakverschil zijn !

Heel het proces van de aardbeienkweek werd op een ludieke manier uitgelegd. Van de bloemetjes tot de bijtjes ...maar die bijtjes zijn er niet meer. Het zijn nu de hommels (die men aankoopt à 1 € 't stuk in een doosje van 50 ) die voor de bestuiving zorgen.

Er werden heel wat bakjes versgeplukte aardbeien gekocht, enkelen gingen naar huis met een grote plant.

Basiliek OUDENBOSCH

Oudenbosch is vooral bekend vanwege de grote Basiliek van de H.H.Agatha en Barbara die er tussen 1865 en 1892 gebouwd is in opdracht van Pastoor Willem Hellemons (1742-1887).

De enthousiaste plaatselijke gidsen vertelden heel wat anekdoten, precies of zijzelf nog bij de bouw aanwezig waren geweest.

De koepel van de basiliek is een (verkleinde) kopie van de Sint-Pietersbasiliek en de voorgevel is een kopie van de voorgevel van de Sint-Jan van Lateranen in Rome.

Eén van onze 3 groepen poseerden even voor het hoofdaltaar.

Kasteel BOUVIGNE

Het Landgoed Bouvigne ligt in de omgeving van Breda en bestaat uit een sprookjesachtig kasteel, poortgebouw en koetshuis.

Wij bezochten de drie tuinen onder begeleiding van gids Nadine. De Franse tuin werd rond 1913 aangelegd; de Engelse tuin rond 1920 en de Duitse tuin in de jaren dertig.

Weetje : Het kasteel bezit een tamelijk opvallende gelijkenis met het grotere Kasteel van Schoten in België. De heerlijkheid Breda stond eertijds ( van 1167 tot 1268 ) onder gezag van de Heren van Schoten (de vlaggen van Schoten en Breda zijn identiek ).

Toch is er van een relatie tussen beiden niets bekend. 

Wijnboerderij DE SANTSPUY

Wij bezochten in een landelijke omgeving, even buiten ETTEN-LEUR de wijn- en aspergeboerderij DE SANTSPUY van familie Gilbert en Loes SWEEP .

De welbespraakte Gilbert vertelde hoe de familie en hijzelf in het bijzonder, in het bezit kwamen van al die gronden ... door veel te werken en de hypotheek af te betalen ...

Voor de pluk zijn er een 6-tal buitenlandse arbeiders. Elke asperge wordt één voor één uit de grond geplukt, daarna gewassen en 7 maal gefotografeerd. De lengte, de dikte,het gewicht en het aantal vlekken worden allemaal opgetekend waarna zij worden gesorteerd en klaargemaakt voor verkoop. In het winkeltje konden velen het niet laten enkele pakjes te kopen. Ook verschillende zelfgemaakte likeuren waren in trek die we gretig mochten proeven.

Deze prachtige uitstap werd afgesloten met een overvloed aan toespijs bij de broodjes met de gebruikelijke Hollandse 'kroket'.

Samenstelling secretaris André

V E U R N E

Veurne is een typische provinciestadje en, ondanks het in verhouding lage aantal inwoners, een regionaal centrum voor de Westkust en Westhoek. Maar men kwam niet voor het stadje, wel voor een zeer uitzonderlijk boeiend verhaal ...

Een ontbijt was voorzien in de brasserie EXCELSIOR op de makrt. We dachten de énige groep te zijn... Met onze groep van 63 er bij was dit inderdaad "Volzet" te noemen. Alles verliep zeer vlot.

Wandeling met bijzonder verhaal ...

Met een plaatselijke gids vernam men de levensloop van ene juffrouw Rachel Ryckewaert, 20 jaar, meer dan 4 maanden zwanger... Zij hoopte in oktober 1917 weldra te huwen met wachtmeester, sergeant,  Emiel Ferfaille. Hij is ondanks zijn belofte, al van 17 juni, minder enthousiast. Hij hield er immers een tweede verloofde op na, een zekere Augusta ... Aan haar had hij ook een huwelijk beloofd...

De tweede groep kreeg hetzelfde verhaal te horen. Telkens er een andere faze aan bod kwam wandelde men naar de plaats waar het toen echt gebeurde !

De laatste keer dat de doodstraf voor een gewoon misdrijf in België uitgevoerd werd, was in 1918, een veroordeling door de krijgsraad. Wachtmeester-foerier Emile Ferfaille uit Menen (geboren in 1891) werd terechtgesteld in Veurne. Ferfaille diende bij het 2e Zware Artillerie. De soldaat werd na vonnis van de krijgsraad 3DA op 27 maart 1918 onthoofd. De executie vond plaats terwijl de Duitsers de stad beschoten met artillerie. Bij gebrek aan een exemplaar moest een guillotine zelfs ingevoerd worden vanuit Frankrijk.

Wat zou de man als 'gewoon misdrijf' uitgespookt hebben ?

Bezoekers- & Innovatiecentrum

JULES DESTROOPER

In het centrum kreeg men eerst een korte uitleg over het ontstaan en het verloop van de rijke geschiedenis van de wereldberoemde koekjes uit West-Vlaanderen.
Opgestart in 1886 en nog steeds trouw aan de originele recepturen, worden de Jules Destrooper biscuits ondertussen tot ver buiten België gesmaakt. Meer dan 125 jaar betekent natuurlijk een hele evolutie, ook doorheen de oorlogsjaren.
Enkel de beste ingrediënten zorgen voor de jarenlange kwaliteit met heel wat nationale en internationale erkenningen tot gevolg.

Er moest na al die uitleg uiteraard eens geproefd worden ... Onze kranige oudste deelnemer Emiel (93) had een vraag ... Hij had een foldertje bij van Albert Heijn die een promotie voorstelde van hetzelfde pakje koekjes Jules Destrooper à 1,29 €... in het centrum kon men dat kopen à 1,75 € ... Men keek raar op !

In de loop der jaren werden er ook ijzeren dozen met statiegeld uitgegeven. Zelfs met een schilderij van Paul Delvaux. Daar is men van teruggekomen. De staat waarin zij werden teruggebracht ...?

Tijdens de ritten van Veurne naar Diksmuide en Alveringem, nabij de dorpjes Avekapelle, Pervijze, Lo-Reninge en Beauvoorde kon men genieten van de prachtige landschappen en wolken die goedgezind waren.

D I K S M U I D E

De stad Diksmuide heeft een overwegend agrarisch karakter en biedt op dat vlak veel werkgelegenheid, waarbij zij een centrumfunctie vervult in dienstverlening en nijverheid. Diksmuide staat ook bekend als de Boterstad, wat verwijst naar de bloeiende zuivelhandel, die eeuwenlang een van de belangrijkste welvaartspijlers van de stad was. Zij is echter het bekendst vanwege de Eerste Wereldoorlog, waarbij ze het hard te verduren had aan het IJzerfront.

Tijdens het uurtje 'vrije tijd' wandelden er velen tot bij het vernieuwde begijnhof.

't Hof van Commerce

Café-restaurant 't Hof van Commerce situeert zich naast de Stavelebrug en met zicht op de IJzer. Na 15 jaar is 't Hof van Commerce de gedroomde pleisterplaats geworden van vele wandelaars, fietsers, waterratten, motaars, bier- en piconproevers en alle andere levensgenieters want genieten kan je er! 's Zomers op het terras langs de IJzer en 's winters rond het gezellige haardvuur.

Dat het geen traditioneel eethuis is, staat vast. Daar zorgt de flamboyante dame des huizes, Iris wel voor. "Bediening aan tafel bestaat hier niet", verklapt Iris. "Men krijgt een bord en men bedient zichzelf aan het buffet in de beenhouwerij. Daar ligt een uitgebreid assortiment aan groenten, fruit, sausjes en uiteraard vlees: alles van het varken".

In alle plaatsen van deze herberg zijn vele rariteiten en attributen tentoongesteld. Tijdens het eetfestijn komt men ogen te kort. Zelfs een plakkaat van ANHYP werd ontdekt, destijds de Antwerpsche Hypotheekkas. Men gaf toen nog 3,60 € intrest en maakten reklame met 'Grondpandobligatiën' uit te geven.

Wie kan dat nog geweten hebben ?

Voorzitter André Van Dyck dankte de chauffeur Johan en gids Nadine voor de goede begeleiding en wenste iedereen een behouden thuiskomst.

Bezoek museum PLANTIN-MORETUS

Ons activiteitenprogramma 2017 is onder een goed gesternte van start gegaan. De bestuursleden verwelkomden de aankomende groep. Na een verkwikkend kopje koffie of thee in café Den Bengel op de Grote Markt, trok men met 70 deelnemers onder een aangenaam lentezonnetje naar de Vrijdagmarkt.

Het Museum Plantin-Moretus is een historisch museum over de drukkersfamilie Plantin-Moretus aan de Vrijdagmarkt .
In de zestiende eeuw bevond zich hier de boekdrukkerij Plantijn, die door Christoffel Plantijn werd gesticht. Na zijn dood werd de drukkerij overgenomen door zijn schoonzoon Jan I Moretus. De drukkerij werd de ontmoetingsplaats voor tal van geleerden en humanisten, zoals Justus Lipsius en Simon Stevin.
In 1876 verkocht Edward Moretus (1804-1880) de drukkerij met volledige inboedel aan de stad Antwerpen en de Belgische staat. Een jaar later, in 1877, kon het publiek het woonhuis en de drukkerij bezoeken.
Nadat het museum in 1944 zwaar beschadigd was door een Duitse V2-raket, werd het in 1951 heropend.
In 2002 werd dit museum genomineerd als UNESCO werelderfgoed en in 2005 effectief, als eerste museum ooit, op de lijst van werelderfgoed geplaatst, wegens de uitzonderlijk goed bewaarde historische drukkerij uit de zestiende eeuw.

Wij bezochten het vernieuwde Plantin Moretusmuseum waar wij getuige waren van de pracht en praal van weleer : antiek meubilair, goudleer aan de muren, mooie portretten, een prachtige bibliotheek met veel originele manuscripten.

Jan I Moretus (Johann Moerentorf) (Antwerpen, 2 mei 1543 – 22 september 1610) was een Vlaams drukker. Hij werkte vanaf 1557 voor Plantijn, werkte zich op als rechterhand van Plantijn en trouwde in 1570 met Martina Plantijn, de tweede dochter van de Antwerpse uitgever en drukker Christoffel Plantijn. Na Plantijns dood werd Moretus de eigenaar van de drukkerij. Na diens dood nam zijn vrouw de zaak over, hoewel ze het beheer aan haar zonen Balthazar I en Jan II Moretus overliet. Met Jan Moretus startte het uitgevers- en drukkersgeslacht Moretus, dat zou blijven bestaan tot diep in de 19de eeuw.
Hij drukte in totaal 640 werken, vooral ernstige werken van religieuze aard, meestal in het Latijn geschreven.Maar ook werken over geschiedenis, humanisme en belangrijke auteurs maken deel uit van zijn uitgaven. Hij was de uitgever van alle werken van Justus Lipsius, waarvan hij 62 uitgaven drukte.
Na het overlijden van Jan I Moretus in 1610 kwam de Officina Plantiniana in handen van zijn zonen Jan II en Balthasar I Moretus. Die moesten samen het bedrijf als één geheel leiden.
De gebouwen in Antwerpen waar de drukkerij zich bevond en de familie woonde is heden omgevormd tot het Plantin-Moretusmuseum.

Lang voor facebook en twitter, werden woord en beeld reeds wereldkundig gemaakt. We bewonderden uniek drukkersmateriaal en konden ons inleven in het werk van de drukkers uit die tijd. Zeker onze voorzitter André gaf een demonstratie hoe het vroeger was.

In brasserie De Pelgrim kond men in een relaxte sfeer genieten van een lekker driegangenmenu.

En uiteraard verschillenden met 'een bolleke' .

Naar de stadsbrouwerij DE KONINCK

Het bezoek aan de Stadsbrouwerij De Koninck gebeurde in een interactieve toer.  Door een aantal themaruimtes kwam men alles te weten over Antwerpen als bierstad, de Belgische bieren en het brouwproces. Tal van interactieve middelen en audiovisuele effecten zorgden voor een 360° totaalbeleving.

Het bezoek was allesbehalve saai en soms echt grappig. Om af te sluiten kregen men nog een proeverij van 3 lekkere biertjes.

Een zeer geslaagde dag !

foto's André Van Dyck & Luc Verschooren

Opmaak blog : secretaris André Valaert

Nieuwjaarsdrink 2017

op 1ste vrijdag


Voorzitter André Van Dyck kondigde in zijn welkomswoordje aan dat er een klein aandenken was om het jaar goed in te zetten.

Secretaris André toonde de mooie kalender en gaf even aan dat men daarop de volgende bijeenkomsten kon optekenen.

Enkele sfeerbeelden van de talrijke aanwezigen. Dank aan Marita en Monique om voor het aperitief te willen zorgen.

Fotograf Alex zag onze oudste deelnemers Paul Wispelaere (96 j.) samen met Emiel Van Beirendonck (93 j.) in goede doening.

Links onder zien we Paul met Ludo Van Proeyen (75 j.) met wie hij destijds op Anhyp de dienst PERSOONLIJKE LENINGEN vertegenwoordigde. Het waren zij die een akkoord gaven op de aanvragen of niet. Meermaals kwam dit na onderhandeling in orde. Dat kan uw secretaris als voorheen kantoorhouder bevestigen.

Men heeft zo te zien heel wat te vertellen !

AAN TAFEL : Bij het eetmaal is er telkens een gezellige drukte en kon men de  voorgestelde plannen van het nieuwe seizoen bespreken . Zij die reeds ingeschreven waren voor de buitenlandse reizen waren benieuwd wie ook nog mee ging. Er zijn nog altijd een paar plaatsen vrij ...

Het bestuur.

 Het Bestuur van
VRIENDENKRING AXA BANK
wenst u veel lees- en kijkplezier bij de activiteiten van het nieuwe seizoen.

                                    André                                               Luc                                       Alex                                       André                                      Jacques

Jaarlijkse Videonamiddag

Voor de 21ste keer organiseerden men deze namiddag. De dag vooraf werden de montages uitgetest. Deze maal met een splinter nieuwe projector en nieuw 16/9 scherm !

Voorzitter André Van Dyck gaf in zijn welkomstwoordje een overzicht van de zeer gelukte ondernomen activiteiten van het voorbije seizoen. De aanwezige leden werden bedankt voor hun betoonde interesse. Hij gaf aan dat er nog een paar plaatsen vrij waren voor de geplande buitenlandse reis naar Zuid-Bretagne en gaf de boodschap volgend jaar bij de daguitstappen er vlug bij zijn gezien de stijgende belangstelling.

Jacques was de operator en secretaris André leidde elke projectie in met een kort woordje.

In het eerste deel van het programma kwamen volgende cineasten aan zet :

PauL VAN NOTEN/André VALAERT/Luc SNOEKS/Rudi BROECKX/Johan VERKINDEREN

Er diende stapvoets  met de stoelen geschoven ! Een activiteit die vooraf niet gepland was ...

Zoals naar jaarlijkse gewoonte is er een 4-uurtje voorzien met een stukje biscuittaart of fruittaart. Het aantal 'reserve-stukjes' waren vlug aan 'de man' gebracht...

Na heel wat genot en gebabbel werd het 2de deel van de projectie aangevat. 

Volgende cineasten waren aan zet :

Luc VERSCHOOREN/André VALAERT/Jacques MOONEN en Alex ZELLIEN.

Het bestuur kon terugblikken op een zeer geslaagde namiddag. Dit dank zij de inzet van alle bestuursleden en vele vrijwilligers die hielpen afruimen. Ook werd Mevrouw Nicole van Sodexo, die op rust gaat, eerder in de bloementjes gezet voor haar aanbrengen van de koffie en taart de voorbije jaren. Wij vermelden dit nog op onze Nuttige Weetjes. 

DOORNIK

Doornik of Tournai is altijd een belangrijke stad geweest en dat merken we meteen toen we op de Grote Markt waren. Het is ook de stad met de vijf kerktorens en de 2de oudste stad van België na Tongeren.

Bij het ontbijt was meestal de vraag aan de tafelgenoten: 'hoe is' t ? alles in orde ? ' ...

Bij een prachtige nazomer kon men rustig aan de stadwandeling beginnen met plaatselijke Nederlandstalige gidsen.

Het belfort is gebouwd in 1192, staat symbool voor de gemeentelijke vrijheden. Zijn klok (de "Bancloque") werd gebruikt om de bevolking te waarschuwen voor processen, executies, invasies, brand, enz. Het belfort deed dienst als wachttoren, gevangenis, klokkentoren en stadhuis. De top biedt een adembenemend zicht op Doornik en haar omgeving maar dat was niet voorzien in ons programma.

Een stad aan de Schelde, dus strategisch vrij belangrijk, kreeg daarom ook een middeleeuwse stadsomwalling. Tijdens de wandeling kwamen we langs restanten uit die periode en werd er heel wat verteld over de verschillende bouwstijlen uit ... de zoveelste eeuw ! 

Doorniks porselein was een van de grootste passies van de verzamelaar Raoul Warocqué. In 1893 kocht hij op 23-jarige leeftijd het servies van Villermont aan, dat 204 delen telt. Hij vulde zijn verzameling aan met verschillende serviezen. Snel verschijnen er ook zeldzame stukken in zijn collectie, zoals de exemplaren met polychrome vogels.  Tijdens de grote “Tentoonstelling van de oude Doornikse kunstindustrieën” in 1911 vormt Doorniks porselein het hoogtepunt van de Henegouwse kunstindustrie. De verzameling van Raoul Warocqué wordt alom geroemd als de mooiste in zijn soort. Wij konden dit allemaal bekijken en kregen er nog uitvoerige uitleg bij door de plaatselijke gidsen. 

Saint AMAND LES EAUX (Fr)

Voor sommigen was dit een eerste kennismaking hoe dat allemaal in zijn werk gaat ...

Beroemd om zijn minerale en thermale wateren, kuurfaciliteiten, zorg, wellness of esthetische en verschillende sportieve activiteiten worden er aangeboden van maart tot november. De wateren van Saint-Amand zijn vooral bekend voor de behandeling van alle problemen in verband met reumatologie en luchtwegen.

Als we hoorden dat er dagelijks 900 'patiënten' over de vloer komen dan moet dat toch wel helpen ... zeker als de ziekenkas tussenkomt wat het geval is. Een sessie van 20 minuuten kost tussen 470 à 530 € !

Bij de stad Saint-Amand-les-Eaux ligt het woud van Raismes-Saint-Amand-Wallers met een grootte van meer dan 6000 hectare waar men de aarde haalt voor de modderbaden. 

De abdijtoren is het belangrijkste monument. Er zijn slechts twee gebouwen van de Dominikaanse abdij overgebleven : 'de toren' van 82 meter hoog met verschillende eclictische zuilstijlen en een 'Schepenhuis'. Men had ons een Nederlandstalige gids beloofd...het lukte de man om zich verstaanbaar te maken.

Na de uitvoerige uitleg bij de rondleiding was een terrasje welgekomen ...

Als afsluiter van deze laatste daguitstap van dit seizoen werd er gretig gesmuld uit de mosselpot ...

Voorzitter André Van Dyck gaf bij zijn slotwoordje nog een overzicht van het zeer gelukte voorbije seizoen. Hij beloofde volgend jaar minstens hetzelfde te realiseren. En nu afwachten wat onze video- en fotografen ervan zullen laten zien op de video-namiddag.

Samenstelling secretaris André Valaert

 Stad BONN  (D)

Tijdens het ontbijt in Restaurant Elysée te Genk kon er kennis gemaakt worden met de leden die voor het eerst onze buitenlandse reis mee maakten.

Bij de stadsrondrit in Bonn vernam men van de plaatselijke gids heel wat over de verhuis van de Duitse regering en de Bondsdag in 1999 naar Berlijn. Bonn blijft echter een belangrijke werkplaats, ongeveer 8.000 van de 18.000 Duitse ambtenaren werken daar nog steeds . Ook zijn er nog enkele Duitse ministeries met hoofdzetel in Bonn, onder meer Defensie en Agricultuur. Bonn wordt dus ook Bundesstadt genoemd.

Heel wat 'oude ambassades' staan nu te verkommeren.

Wij reden langs heel wat villawijken en konden de prachtige gevels bewonderen.

Op de Markt in het centrum van Bonn is het oude in rococo stijl opgetrokken stadhuis gelegen. Tot 1978 was daar het gemeentebestuur vertegenwoordigd. Nu wordt het stadhuis gebruikt voor verschillende ceremonies en bijzondere bijeenkomsten van de gemeenteraad. Meer dan eens wordt de mooiste zaal gebruikt om te trouwen.

Enkele van onze fotografen waren van de partij.

Wij poseerden even op de trappen van het stadhuis voor een groepsfoto.

Het Beethoven-Huis

De familie Beethoven woonde in de linker tuinvleugel van dit pand. Ludwig werd hier in december 1770 geboren in een piep-klein achterkamertje. Men gaat er prat op de grootste Beethoven-collectie ter wereld te kunnen bezitten. Meer dan 150 originele documenten uit Beethovens tijd in Bonn en Wenen zijn er te zien.

De originele vleugelpiano staat wel in een museum van Boedapêst ... 

Tijdens ons bezoek probeerde men ons van een moderne presentatievorm, genaamd Fidelio, op 3D te laten genieten... de reacties van onze deelnemers waren gemengd ...

In Restaurant ZUM GEQUETSCHTEN genoot men van een Souppe - Hähnchenbrust Hawaii en dessert.

Hotel GOLDENER ANKER

Het Hotel GOLDENER ANKER **** in Bad Neuenahr-Ahrweiler beviel ons vanaf de eerste kennismaking. Ook bij het avondbuffet werd er regelmatig aangeschoven. Enkele vonden spijtig dat het maar voor één nacht was.

Collega Monique kon voor het vertrek velen laten uitwuiven...

Met onze gids Nadine maakten wij een mooie stadswandeling tot over het brugje van de Ahr.

De hallenkerk stamt in zijn huidige vorm, volgens vermeldingen, uit 1623 of 1628. Zij staat centraal in het stadje en heeft op de westelijke dakaanzet een achtkantige toren aan de bovenzijde afgesloten met topgevels en een achtkante spits. Ze werd in 1902 gerenoveerd vertelde Nadine nog ... hoe dat zij dat allemaal zo maar weet ! Ook wist zij alles af van de te nemen baden want Bad Neuenahr is een thermenstad.

BEWEGUNGSTHERAPIE
Wir machen Sie wieder fit!

Wijnkelder WINZEGENOSSENSCHAFT MAYSCHOSS

De rit langs de Ahr-rivier bracht ons tot bij Mayschoss. Wij kregen heel wat uitleg over de druivenpluk. Alles gebeurt met de hand gezien de stijle bergwanden.Zelfs met een helikopter wordt er gesproeid. 

Na de vier proefbeuren kon er gekocht worden. De Ahr-Riesling viel bij  velen in de smaak. 

Radiotelescoop Effelsberg

Omdat de kabelbaan in Altenahr, welke voorzien was in het programma, niet meer actief is werd een alternatief gezocht. Gelukkig want het bezoek aan de radiotelescoop Effelsberg was een grote meevaller. 

Met zijn paraboolantenne van 100 meter diameter was hij tot het jaar 2000 de grootste bestuurbare radiotelescoop van de wereld. Toen nam de Green Bank Telescope in de Verenigde Staten die titel over.

Wij kregen na een kort 3D filmpje nog heel wat uitleg.

Het Bestuur is blij te kunnen vaststellen dat dit genomen initiatief van deze 2-daagse zeer geslaagd is.

Hopelijk tot het volgende !

Foto's CASSIMONS/VALAERT/VAN DYCK

Samenstelling secretaris André Valaert

Bezoek aan de site HERKENRODE

Bij aankomst werd er koffie en thee voorzien met daarbij een lekker stukje Limburgse vlaai.

Met plaatselijke gidsen kreeg men tijdens de rondgang heel wat geschiedkundige uitleg over '600 jaar Vrouwen in Herkenrode' .

De Abdijsite Herkenrode is een stille getuige van een groots verleden, dat begint in 1179 in het centrum van het graafschap Loon. In 1217 werd Herkenrode de eerste vrouwenabdij van de cisterciënzerorde in de Nederlanden. De adellijke dames die de abdij eeuwenlang bestuurden, drukten hun stempel op de regio.

Sinds 2002 is de tiendeschuur uit 1656, ten tijde van abdis Anna Catharina de Lamboy, met een oppervlakte van 1000 m² en 15 m hoog, deels met steun van privésponsors gerestaureerd. Grote tentoonstellingen, concerten en allerlei evenementen en feesten vinden er plaats.

Begin mei 2007 is de restauratie van het Poortgebouw voltooid wat een eindpunt is van een lange dreef afgeboord met een dubbele rij bomen.

De portierswoning biedt sinds midden 2009 een onderkomen aan de administratieve diensten.

In het Borrelhuis te Hasselt werden wij verrast door de aanwezigheid van oud-Anhypcollega 87-jarige Bob BILLEN en echtgenote. Heel wat nieuwtjes werden hem door onze secretaris André en Mevrouw Simone Van Oosten-Kenis ( die 6 jaar lang loketbediende op zijn kantoor was ) uitgewisseld.

Vele andere aanwezige Anhyppers kwamen hem begroeten. Hij moest fel nadenken om ze nog te herkennen. 

Bezoek JAPANSE TUIN

Van bij de start trachtte gids Francis ons de Japanse filosofie bij te brengen. Het 'hekje' waar we zijn binnen gekomen verwelkomt de goede geesten en bij het sluiten ervan laten we de slechte geesten en gedachten achter want zij houden niet van hekjes en kronkelende paadjes. Dus weg met alle beslommeringen, kijk naar de mooie dingen die op ons afkomen.

Onze groep was helemaal mee ...

Langs begaanbare brugjes kwam men langs een waterval en had men een mooie kijk op het theehuisje.

De theeceremonie
Een dergelijk theehuisje (chashitsu) ligt in een tuin, zodat de gast direct bij het betreden van de tuin, op weg naar het theehuisje in een andere wereld terecht komt. Na het reinigen van de handen en het gezicht met water betreedt men samen met de andere genodigden het theehuisje. Door een lage opening zodat men gebukt (en vroeger ook zonder wapens) en meestal op de knieën het huisje moet binnengaan. Deze wijze van binnengaan bevorderde het gevoel van nederigheid. Bij de theeceremonie gebeurt alles volgens strikte rituelen en voorgeschreven handelingen. Het is een manier om een bepaalde geestelijke gemoedstoestand (wabi) te bereiken.
De theeceremonie wordt in het Japans wel met verschillende begrippen aangeduid, zoals met chadô of sadô, dat 'de weg van de thee' betekent, maar ook bijv. met 'cha no yu'. Letterlijk vertaald staat hier 'heet water voor de thee'.

Wil men zo een theeceremonie bijwonen, dit kan maar moet wel tijdig aangevraagd worden.

Op uitkijk over de vijver.

We kregen voldoende tijd om te genieten.

Als afsluiting van deze daguitstap reed men naar Tongerlo waar in het TORENHOF Abdijbrood met kaas en hesp met een fris slaatje, koffie of een Abdijbiertje werd aangeboden.

Opnieuw zal er heel wat meer te zien zijn op de video-namiddag in november.

Foto's André Valaert & André Van Dyck