De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Al maandenlang laat de asielcrisis in België haar sporen achter. Nu heeft de regering besloten om niet nog meer mannelijke migranten in de overvolle migrantencentra op te nemen. Maar de Afro-Arabische mannen gaan niet weg: ze blijven en belegeren in Brussel de straten met tenten.
'Tofste meester van de school” misbruikte kinderen op zijn schoot in de klas.
Meester Peter vertrok dertig jaren lang iedere ochtend welgemutst naar zijn school waar een hele snoepwinkel voor hem openging, waar hij zijn lusten en driften kon bevredigen bij onschuldige kinderen die hun goedlachse meester niets kwalijk konden nemen. De klas van Peter was als een pretpark waar verdorven geperverteerden elke dag hun geile en wulpse wensen in vervulling zien gaan. En elk schooljaar kwam er verse aanvoer van nieuwe leerlingen om van te proeven.
Peter was meester van het vierde leerjaar van basisschool Sint-Franciscus in Turnhout. Nu krijgt hij zes jaar cel voor aanranding van twaalf meisjes uit zijn klas. Van nog andere meisjes kon niets bewezen worden of waren de feiten verjaard. De directrice die op de hoogte was van de feiten, werd vrijgesproken. Onbegrijpelijk!
In zijn diepste binnenste weet Peter dat hij seksueel pervers is en hoopte dat het daglicht nooit zou schijnen op zijn gruwelijke seksuele daden. Hij handelde bewust en uit eigen vrije wil, genoot elke schooldag van het vertier en de genoegens die schoolmeisjes hem gaven. Sigmund Freud: "Echte perverten zijn bewust pervers."
Dertig jaar lang leerlingen betasten???... Hoe kon meester Peter dat zolang ongemerkt volhouden? Een mogelijke verklaring is dat de aangerande meisjes al die jaren stilletjes gezwegen hebben om hun eigen hachje te redden of uit angst voor de 'toffe' meester.
We mogen ook niet vergeten dat in deze hele heisa rond kindermisbruik er kinderen bestaan die als 'slachtoffer' pervers gedrag kunnen uitlokken. Kinderen die geilen op volwassenen... het bestaat!
Er circuleren de laatste tijd nogal wat warrige berichten over een taaltest voor nieuwkomers. Eerst zeggen ze dat de verplichte test niet betrouwbaar is, dat ze niet meet wat ze hoort te meten, en dat ze niet haalbaar is tegen september. Het inburgeringstraject zit met de handen in het haar. Tegen volgend jaar zou er pas een betrouwbare test kunnen komen.
Daarna wordt gezegd dat anderstalige nieuwkomers een verplichte gestandaardiseerde taaltest moeten afleggen vanaf 1 september. Die gestandaardiseerde NT2-taaltest zal uitmaken of iemand voldoende ingeburgerd is. De inburgeraars volgen een opleiding "Nederlands als tweede taal', bekend als het beruchte en verdoemde NT2. Let op, beste lezer. Nederlands als TWEEDE TAAL Hier begint de achterstelling al van de Nederlandse taal. En zo worden de nieuwkomers al wijsgemaakt dat het Nederlands minderwaardig is.
NT2 was vroeger ook een migrantenproject in het onderwijs waarmee Koen Jaspaert fortuinen en eer verdiende, maar NT2 in het onderwijs werd een grote flop en bracht migrantenleerlingen geen stap verder. In tegendeel, ze segregeerden meer en meer van hun blanke klasgenoten en de minachting voor de zuivere Nederlandse taal bleef groeien.
Van gebuisde nieuwkomers wordt verwacht dat ze terugkeren naar het land vanwaar ze gekomen zijn, maar onderduiken als illegaal ligt meer voor de hand. Tja, taaltesten en illegalen...
En dan gaan ze bij de testafnamen ook nog tolken gebruiken. Ideaal om achterlijke nieuwkomers de juiste antwoorden in te fluisteren, of om hen te helpen bij verbale expressies bij de test.
Ik heb vandaag mijn hart al opengesteld voor een poesje van de buren. Ik heb het eten gegeven, aaitjes gegeven, ik heb het geknuffeld en gestreeld. De emoties waren wederzijds. Poesjes zijn vlug tevreden en komen met die uitingen van genegenheid wel een hele dag toe. Soms gebeurt het toch dat het poesje 's namiddags nog een aaitje wilt komen stelen. En dan voel ik me schuldig als het me niet vindt, waar ik ook ben.
Vanochtend heel vroeg kwam 'poeske', zo noem ik haar, door de regen naar me toe getrippeld. Ik veeg dan eerst haar pelsje droog, terwijl ze uitnodigend haar kopje omhoog houdt en op haar achterste pootjes gaat staan. Klaar om gestreeld en geknuffeld te worden. Ondertussen bedenk ik wat ze vandaag zou lusten. Garnalen, zalm, witvis of tonijn? Alle vier tegelijk dan maar, en alle vier in een sausje. Ik haal mijn poezenservies tevoorschijn en spreid de malse brokjes uit over de vier bordjes. Terwijl ik haar bordjes klaarmaak, schuifelt ze ongeduldig langs mijn benen en vraagt zich af waarom het niet wat vlugger kan. Ze geeft ook likjes met haar tong op mijn handen, als teken van dankbaarheid. Daarna gaat ze wachten onder het afdakje waar ze beschut kan genieten van haar koud buffet. Als ze klaar is, kauwt en lekt ze nog wat na, en verdwijnt dan onmiddellijk. Wandelt verwaand weg met haar snoet in de lucht. Geen mens doet haar dat na. Ze gunt me geen blik meer. Het is uit met de liefde. Zou de liefde van een kat ook door de maag gaan?...
Nauwelijks te geloven: met toestemming van de Duitse regering mochten Afghaanse vluchtelingen hun tweede vrouwen inclusief talrijke kinderen na laten reizen. Eigenlijk is bigamie in Duitsland verboden. Voor migranten wordt echter natuurlijk een uitzondering gemaakt. De belastingbetaler verzorgt ze toch graag, toch?
Het geval Sven Pichal is een speciaal geval. Het begon in 2010 toen hij trouwde met zijn vriend Kristof. Trouwen met een vriend dus. Dat was zijn eerste grote fout. Zijn tweede blunder was het in huis halen van twee kinderen die niet van hem waren. Zonder zich te bezinnen over de bodemloosheid van pleegkinderen, stortte hij zich in een uitzichtloos avontuur dat gedoemd was om fataal te eindigen.
Vieze vuile prentjes bekijken en verspreiden, dat verwacht je toch niet van een betrouwbare radiopresentator, pleegvader van een tweeling, boegbeeld van de holebigemeenschap?
Toch wel! Juist wel! Bij het geval Pichal zijn alle ingrediënten aanwezig om verdacht te worden van perverse activiteiten zoals het bezit van kinderprono en het verspreiden ervan.
Een man als echtgenoot, twee exotische vruchten in huis, als homokoppel opgezadeld zitten met twee bodemloze pleegkinderen, vreemde kinderen die niet van hem zijn, dat moet gegarandeerd misgaan. Het noodlot sloeg toe toen Sven in de nabijheid van twee on-eigen kinderen wat wankel in zijn schoenen begon te staan. Het vervolg kennen we.
Wie weet wat hij in zijn jeugd allemaal meegemaakt heeft om tot zulke idiote beslissingen te nemen in zijn volwassen leven.
Pichal werd bijna wereldberoemd toen hij ergens in augustus aangehouden werd in een groot onderzoek naar beelden van kindermisbruik waarbij ook nog anderen aangehouden zijn. Hij werd gelinkt aan kindermisbruik en werd achter de tralies gezet van de gevangenis van Turnhout. Zijn ontslag bij de VRT was er om persoonlijke redenen, zo klonk het aanvankelijk. Later ontrafelden er zich meerdere feiten, de details zullen wel voor altijd geheim blijven.
Advocaat Walter Damen liet weten dat Sven zich professioneel zal laten begeleiden. 'Begeleiden'? Toch blijft de kans op recidive groot als hij na begeleiding weer op zichzelf aangewezen wordt en in de nabijheid van kinderen komt die niet van hem zijn en waarmee hij moet leven...
De standvastigheid en stabiliteit van een traditioneel gezin wordt duidelijk aangetoond door het geval Pichal!
Op 1 september was het afgelopen met zalig nietsdoen en lanterfanten en rondhangen. Na twee eindeloos-lange maanden van dolce farniente werden leerlingen wakker geschud en kwamen in vakantiestemming weer naar school. De meesten nog half gedrogeerd, en slechts sommigen zagen al leergierig uit naar nieuwe uitdagingen en nieuwe kennis. Door de opengewaaide schoolpoorten stroomden ze binnen, meer dan 1 miljoen leerlingen, waar ze op een bankje hun vakantieroes kunnen uitslapen.
Met grensoverschrijdend enthousiasme kondigde de nieuwslezer het nieuwe schooljaar aan. De eerste schooldag werd in zowat alle scholen rooskleurig voorgesteld. De werkelijkheid is anders. Leerkrachten zullen in september met de moed der wanhoop beginnen met alle achterstaliige kennis weer op te frissen. Tegen kerstmis of zo zullen de meeste leerlingen wel een beetje terug op hun positieven gekomen zijn, maar de rest van het schooljaar slinkt de nieuwe leerstof alweer als een kaartenhuisje ineen. Er is geen stevige basis voor nieuwe leerstof.
En dan zijn er de belangrijkste obstakels in een vlot verloop van het schoolgebeuren: de anderstaligen, achterblijvers en achterlijken, bruingetinten en kroeskopjes, gehandicapten en psychisch gestoorden.
Toch zien scholen de komst van het nieuwe schooljaar optimistisch tegemoet. Het niveau van de leerlingen baart hen geen zorgen. De leerstof van de voorbije schooljaren is aan hen voorbij gegaan. Leerschade is niet te overzien. Was te verwachten. Milde beoordelingen, lage latten, makkelijker leerstof, overgeslagen lesonderwerpen... En de tolerantie voor migrantenleerlingen kent geen grenzen.
Als leerkrachten dan na een vermoeiende schooldag weer thuiskomen, is er voetbal op tv. Met een bak jupiler en een zakje chips in de hand, dromen ze van een klas vol geniale leerlingen, van een harmonieus multicultureel schoolleven, van een hemel met opperste inclusiviteit en diversiteit, gelijkheid en verdraagzaamheid... Bestaat die hemel wel?
Soms zou ik eens in de hoofden willen lezen van dit soort tuig dat hier in de hemel op aarde wil wonen. Wat willen ze krijgen? Hoe goed moet er voor hen gezorgd worden? Van welke voordelen kunen ze genieten? En welke zijn hun rechten?
Nicole de Moor van Asiel en Migratie spreekt eerbiedig over "alleenstaande mannen", maar in feite zijn het parasieten, lintwormen en mee-eters die onze gestructureerde samenleving destabiliseren. En die verwoestende invasie is al jaren aan de gang.
Alleenstaande mannen die asiel aanvragen krijgen geen opvangplek, zegt de Moor. Zij wil niet dat kinderen deze winter op straat moeten slapen. Haar asielbeleid is lichtjes aangepast maar toch mag iederéén asiel aanvragen?! Desnoods overnachten ze in een rijtjestent op de stoep voor een rijtjeshuis. Wie vaart er wel bij de berg asielzoekers die alsmaar hoger wordt? Wie heeft er voordeel bij als het aantal asielaanvragen explodeert?
De Moor houdt van asielzoekers, ze wil op iedere straathoek en op elk pleintje opvangplekken creëren. Overal, op de hei en in de wei, wil ze nieuwe opvangcentra openen: "We blijven nieuwe centra openen, iedereen heeft het afgelopen jaar gezien hoe moeilijk het is om opvang te creëren."
De Moor heeft iets tegen alleenstaande mannen, vooral als ze van zo ver komen, er gehavend uitzien, en met een louche tronie duistere plannen hebben om ons land naar de vaantjes te helpen.
Wie wél een boontje heeft voor alleenstaande mannen is Kati Verstrepen, voorzitter van de Liga voor Mensenrechten, die zegt dat de hele groep alleenstaande mannen niet mag uitgesloten worden, maar dat ze individueel bekeken moeten worden op het risico om gekwetst te worden. Oei, kwetsbare vreemdelingen!... en ons land voelt zich geroepen om hen te beschermen tegen alle gevaren en onheil.
Er is ook nog een andere vrouw die zich aangetrokken voelt door alleenstaande asielmannen: Mobiliteitsminister Elke Van den Brandt (Groen). Ze moeit zich met het asielbeleid van Nicole de Moor en is het eens met de uitsluiting van alleenstaande mannen: "Die mensen hebben het recht op opvang... Dit is een beleid dat nieuwe tentenkampen zal creëren..."
Misschien komt er wel een #alleenstaande mannen tellen ook.
Er is een tanende belangstelling voor Oekraïense vliuchtelingen. Toen Oekraïne aangevallen werd, kwamen vluchtelingenstromen op gang en er welde een krankzinnige vorm van naastenliefde op bij menige Vlamingen, zichzelf wegcijferend en zonder besef van gevaar voor eigen welzijn vingen ze met open armen Oekraïense drommels op. Jonge mannen mochten niet vluchten, die moesten vechten en doodgaan.
Vlaamse opvanggezinnen keken ernaar uit om samen met een paar Oekraïners op de sofa naar Thuis of Familie te kijken, maar nu is de charme verdwenen om samen met hen aan tafel een hapje te eten, en samen afwassen in de keuken is ook al afgelopen. Boodschappen doen in gezelschap van een Oekraïner was in het begin een hele belevenis, maar wordt nu een karwei.
In heel Europa is sprake van een afkoeling van de stemming tegenover de miljoenen Oekraïne-vluchtelingen, die sinds het voorjaar van 2020 in veel westerse landen toevlucht hebben gevonden. Ze worden echter steeds vaker als een belasting gevoeld.
Ik hoor Ivan De Vadder in De Afspraak nog aan zijn panelleden vragen of ons land wel 200.000 Oekraïense vluchtelingen kan verwerken. Dat was in maart vorig jaar, de tijd dat naïevelingen stonden te popelen om vluchtelingengezinnen uit Oekraïne bij hen in huis te halen. Wat een karikatuur van menslievendheid! Zelfverloochening en naastenliefde voor onbekenden uit een vreemd land kan extreme vormen aannemen, zelfs ziekelijke uitwassen. Wildvreemden in je eigen knusse huisje? Wie is er nu zo betoeterd? 'De daders' zouden vervolgd en gestraft moeten worden.
200.000 Oekraïense vluchtelingen in ons land? Het zou wel eens een veelvoud kunnen worden, of nog erger, meerdere veelvouden. Vele Oekraïeners hebben het hier zo goed dat ze nooit meer terug willen naar hun thuisland en ze mogen ook nog eens familieleden naar hier halen. Als iedere Oekraïner zijn zussen en broers, tantes en nonkels, oma's en opa's, neven en nichten, laat overkomen naar ons land in het kader van gezingshereniging, zal het bevolkingscijfer de hoogte ingejaagd worden. Oekraïners zijn daarom verantwoordelijk voor meer dan de helft van de bevolkingsgroei.
In elke Oekraïense vluchtelingenstroom zitten fake vluchtelingen verborgen, illegale migranten, gelukzoekers en andere foefelaars. En dat komt allemaal naar hier... We hebben niets meer vernomen over die groep illegalen. Misschien zijn ze wel mee opgekuist aan het Zuidstation en in de vuilniswagen gekieperd?
Cynthia Bolingo (foto) is een atlete van Congolese afkomst. In de WK-finale liep ze gisteren de 400 meter in een duizelingwekkend tempo. Ze haalde de vijfde plaats. Dat is een evenaring van de beste Belgische vrouwelijke prestatie ooit in een loopnummer.
Als een pijl uit een boog schoot Bolingo naar de eindstreep, Ze ging net niet door de geluidsmuur.
Die VRT toch... Mijn blanke-Vlaming-gevoel verbleekte toen de nieuwslezeres het had over ONZE landgenote, een BELGISCHE atlete, alsof Bolingo eentje van ons is, alsof ze op ons lijkt en zeker geen negerin was. Er was in het nieuws ook geen enkele verwijzing naar haar Congolese afkomst. Met een wijde boog werd er omheen haar ras en kleur gewandeld. Een gemixte samenleving laat dat niet toe. Jammer dat die negerachtige donkere huidskleuren niet witgewassen kunnen worden.
***
"Een Jongen van bij Ons", zo noemde een nieuwslezer ooit de smoelentrekker op de foto.
Op een avond zag ik op tv een negerke gekke bekken trekken, terwijl hij oerwoudkreten slaakte en spastische bewegingen maakte op een afstompend ritme. De nieuwslezer noemde hem "een jongen van bij ons, hij woont in Sint-Niklaas".
"Een jongen van bij ons"... Deze extreme vorm van xenofilie overschrijdt alle fatsoensnormen aangaande ons eigen volk. Als je fier bent op je eigenheid laat je je toch niet opslokken door anderssoortigen? Wij zijn niet 'oikomaan' genoeg. Wij moeten meer van onszelf en van ons eigen volk houden. Wij zijn niet genoeg ingenomen met onszelf. En ik voel me helemaal niet verwant met het negerke op de foto.
Gisteren en vandaag werden protestmarsen georganiseerd tegen het zinloze geweld onder jongeren in Zelzate. Tuigjongeren zonder geweten! Stille marsen hebben nog nooit iets opgeleverd, en nu zeker niet. Politici en anderen die willen opvallen, komen wél aan hun trekken.
Maar WIE zijn die tuigjongeren die straffeloos andere jongeren in elkaar mogen timmeren, slaan en vernederen? De media zwijgen hardnekkig over ras, kleur, etnische afkomst en godsdienst die ze belijden... En dan weten we genoeg.
De pestvideo's kregen hun eigen leven op sociale media en uitvoerig op tv ook nog. Verontwaardiging alom. Het accent lag dan ook op gewelddadige kinderen en niet op de essentie, nl. bruin apen die bekvechten met blanke apen.
Links pamperbeleid voedt het gevoel van straffeloosheid bij uitheemse jongeren en stelt ouders niet verantwoordelijk voor de gewelddadige feiten van hun spruiten die thuis de baas zijn. Stille marsen en vredige protestacties zijn een zoet sausje overheen de
Nu volgt een mooi stukje proza van 'tScheldt, dat voorzichtig en meesterlijk tot de kern van het probleem doordringt.
Weer geweld op kinderen die niet van hetzelfde geloof zijn…
We publiceerden gisteren 2 filmpjes uit de Voorhuidgemeente Zelzate waar bepaalde bevolkingsgroepen andere bevolkingsgroepen ongestraft mogen treiteren, in elkaar kloppen, pesten. Let goed op onze woordkeuze. Wij zijn meesters geworden in het slalommen tussen deugwoorden na de huiszoekingen, arrestaties en ondertussen tientallen éénzijdige verzoekschriften wegens spot en cartoons.
De burgemeester van Zelzate, de kaviaarsocialist Brent Meuleman kon zijn gesubsidieerde vakantie in Spanje niet onderbreken, en stuurde zijn Reserve Voorhuid-bulldog Luc Van Waesberghe de straat op om zogezegd te laten zien dat alles onder controle is.
Die laatste nam dan de ondenkbare beslissing om de politie van Zelzate Gestapo-gewijs het tijdelijke recht te geven jongeren tussen 10 en 18 jaar te controleren ZONDER specifieke redenen. Zo zijn ze wel de socialisten.
Dat is als het oplossen van het drugprobleem in Antwerpen door een kernbom op Antwerpen te gooien.
Het hoeft niet te verwonderen dat Zelzate een soort rovershol geworden is waar een bepaald soort jeugd de bovenhand heeft gekregen.
Het bestuur van Zelzate is namelijk in handen van socialisten die geloven dat de aanblik van Conner Rousseau genoeg is om van Zelzate een moderne samenleving te maken.
Hou u vast, de schepen van jeugd is de in een Mao-concentratiekamp opgevoede Steven De Vuyst. Hij is derde schepen en van de partij PVDA. Op zijn naamkaartje staat dat hij bevoegd is voor “jeugd, wonen, milieu, klimaat, feestelijkheden, uitleendienst, ontwikkelingssamenwerking en diversiteit”. Lachen toch? Zijn lievelingsettertjes zijn top of the bill als het aankomt op jeugd, niet-moslims het wonen te beletten, het milieu te verzieken, een klimaat van angst te creëren, feestelijk andere kinderen te vernederen, het uitlenen van klappen, het ontwikkelen van een pestmaatschappij en ja divers… dat laatste behoeft geen tekening. Kortom Steven De Vuyst is bezig aan een feilloos parcours!
Wie vooral een excellente rol speelt in Zelzate is uiteraard het Parket. Dat is de ‘gesloten afdeling van de psychiatrie voor gebuisde juristen’. Natuurlijk kennen zij al die ettertjes die er vrolijk op los kloppen. Het Parket heeft de lokale politie de laatste 20 jaar gebruikt als waterdragers naar zee en dweilers onder open kranen. Enfin, we gaan ervan uit dat het Parket de voorgaande zinnen niet begrijpt, want daar is enige vorm van intelligentie voor nodig.
Er is een idiote discussie op gang gekomen omtrent de eerste schooldag. Het nieuwe schooljaar start op vrijdag 1 september en dat brengt sommige ouders op rare gedachten. Zij willen nog wat langer vakantie vieren en pas op maandag 4 september hun kinderen naar school sturen.
Zulke ouders onderschatten het Belang van de Eerste Schooldag, wanneer kinderen kennismaken met hun leerkrachten en medeleerlingen, met nieuwe vakken, nieuwe leerboeken, de eerste schooldag wanneer ze proeven van het schoolleven, het 'school-gevoel' als basis van een succesvol schooljaar.
Als de overheid beslist om het schooljaar op maandag 4 september te laten beginnen, lijkt het op een laatste stuiptrekking van de coronastrategie om scholen te sluiten, zoals in de coronaperiode toen verloren leerstof zomaar wegwaaide en het onderwijspeil zich een gat in de grond boorde, zo laag was het gezonken.
Er is al genoeg geknibbeld en geknabbeld aan kostbare schooldagen tijdens de coronacrisis. En daarom stel ik voor dat het nieuwe schooljaar begint op maandag 28 augustus 2023!
Op het strand van Bredene is gisteren het levenloze lichaam aangespoeld van een 16-jarige jongen. Hij verdronk de avond voordien bij een verboden zwempartijtje. Zijn hulpgeroep mocht niet baten want door de sterke stroming kon niemand hem nog redden. Het waren gekken die hun leven waagden om hem aan de kant te brengen.
De drenkeling woonde in Sint-Jans-Molenbeek. Nu zijn er al twee tieners uit Molenbeek in zee verdronken. Vorige maand verdronk er in Oostende een jongeman in gelijkaardige omstandigheden, ook buiten de bewaakte uren. Die twee hebben dus het zwemverbod straal genegeerd.
Mannen uit Molenbeek hebben problemen met het navolgen van regels en voorschriften. Bevelen en instructies vinden ze maar niks en respect voor gezag hebben ze evenmin.
Ik heb deze eigenwijze mentaliteit vroeger ondervonden bij migrantenleerlingen die liever hun eigen gang gingen in plaats van te luisteren naar wat van hen verlangd werd, te luisteren naar uitleg en instructies, zoveel moeite hadden ze om zich te schikken naar bevelen en naar gezag.
En dan was er ook nog neger George Floyd die problemen had met politiebevelen en daarna stierf in de armen der wet...
De bioscoopfilm Barbie breekt alle records. Een kaskraker. Allah weet waarom.
Eerst waren er Libanon en Koeweit die de Barbie-film verboden, en nu volgt Algerije, ook een islamitisch land, dat de film verbiedt.
Andere Arabische landen zullen nog wel volgen om een film te dwarsbomen die westerse verdorvenheid uitstraalt, die homoseksualiteit en geslachtsverandering promoot, die religieuze en morele waarden van moslims schendt.
Dit islamitisch Barbie-gezeur doet me denken aan een voorval vroeger met een moslimmeisje dat van haar vader niet meemocht op schooluitstap naar de Generale Bank in Hasselt omdat dat niet bij haar godsdienst paste, het was "veel te westers". De Generale Bank als symbool van westerse zedeloosheid? De uitstap "te westers"?... En de dop. ziekenkas, OCMW, kindergeld... zijn die niet westers???
Het gerenommeerde economisch tijdschrift “Business Insider” komt met het nieuws dat het “waardenwesten” waarschijnlijk niet echt fijn vindt, veel helder denkende mensen echter sinds het begin van de sanctieoorlog tegen Rusland voorspelden: Rusland wordt steeds rijker, terwijl het Westen biljoenen (!) verliest en in een nog nooit eerder vertoonde recessie dreigt af te glijden.
In onze brievenbus vinden we hallucinante energiefacturen. In de supermarkt zien we nooit geziene prijsstijgingen. Aan de benzinepomp houden we ons hart vast als de euroteller door blijft draaien. En op koude dagen dragen we een jas om tv te kijken.
Heeft de EU zich niet misrekend met de sancties tegen Rusland?... Ondanks sancties van westerse landen stijgen Russische olie-inkomsten naar recordhoogtes, levert de export van meststoffen forse inkomsten op voor Rusland, maakt het gasconcern Gazprom miljardenwinsten en meer van die winstgevende ondernemingen die van Rusland een rijker land maken.
Toch houden westerse mainstream media leugenachtig vol dat de sanctiepolitiek een verwoestend effect heeft op de Russische economie.
Annick was een duivelskind. Zij droeg het kwade in zich, in haar genen, in haar poriën, in haar hele wezen. Met alle duivels van de hel had ze de liefde bedreven, ze had het kwade in zich laten groeien. De hel was haar thuis, daar leefden haar duivelse bondgenoten. Ze droeg kleine satannekes binnen in zich, waar de ongeboren vruchten zich nestelden en voortwoekerden als hardnekkige kankergezwelletjes, en van waaruit ze greep hadden op haar hele leven, op haar hele doen en laten. Annick was een kwaadaardige wolf in schaapsvacht, ze koos meedogenloos haar slachtoffers uit, viseerde hen, tiranniseerde hen, en dan, op het allerpijnlijkste moment, gaf ze hen de genadeslag.
Tot zover een beetje beeldspraak om de werkelijkheid te illustreren. Over Annick, de stille terrorist.
Als nieuwe leerling verscheen Annick (foto) in het eerste middelbaar van het lyceum van de jaren 90. Zij was de stille terrorist van de klas. Onopvallend manipuleerde ze de klas om die naar haar hand te zetten. Giechelen, babbelen, anderen plagen, lessen storen... En toch was ze geen lawaaimaker, zij liet anderen opdraaien voor het tumult. Zo subtiel ging ze te werk.
De mannelijke leerkrachten van het lyceum waren vertederd door Annick, het lieve meisje met het engelengelaat. Ze wisten helaas niet dat ze door de duivel gedreven werd. Het viel me op dat Annick in de klas telkens een strategisch plekje koos, vlakbij de lessenaar van een leraar. Zij zocht de lichamelijke nabijheid op van elke leraar, in de hoop dat toevallige vluchtige en onschuldige aanrakingen meteen gebruikt konden worden om de leraar aan te klagen voor aanranding, of zelfs voor misbruik. Die kneepjes had ze van haar moeder geleerd, die haar dochter inprentte dat alle mannen potentiële verkrachters zijn en dat ze hun verdiende loon moeten krijgen.
De fantasie van Annick was grenzeloos. Die putte ze uit de giftige verhalen van haar moeder, ook een duivelsvrouw. Haar fantasieverhalen verspreidde ze waar ze maar kon. Iedereen geloofde onvoorwaardelijk de verzinsels van Annick. Lasteraars, leugenaars en roddelaars worden toch altijd geloofd. Zo kwamen enkele leraren met goede naam en faam in de problemen, Vanuit hun hachelijke situatie konden ze het dan thuis gaan uitleggen bij hun vrouw. Wees dan al integer en rechtschapen zoals alle zaligen in de hemel, je reputatie is voor de rest van je leven verknoeid, dankzij de verzinsels van een pubermeisje, verzinsels die nooit onderzocht werden, maar klakkeloos voor waarheid aangenomen werden.
Op dinsdag 15 augustus gaat een protestactie door tegen allochtoon geweld op Vlamingen aan het station van Denderleeuw onder het motto: ‘Vlaamse levens tellen ook’.
Aanleiding voor het protest is de aanval op de Vlaming David, die door allochtonen aan het station in elkaar getimmerd werd.
Kort daarna ging het er in Ninove nog erger aan toe: daar werd Nico De Groote doodgeslagen door een allochtoon.
Voor de initiatiefnemers van #VLTO is het genoeg geweest. ‘Als er iets gebeurt met een allochtoon komen er daarna allochtonen op straat om van zich te laten horen. Als er iets met een Vlaming gebeurt is er meestal stilte. Dat moet veranderen. Vlaamse levens tellen ook. Het wordt tijd dat Vlamingen net als allochtonen op straat komen, om samen slachtoffers of nabestaanden te steunen, en veiligheid en gerechtigheid te eisen.’
