Vanaf 7 uur genieten we buiten van onze koffie en ontbijt. Heerlijk! Om de sombere weersvoorspelling één dag voor te zijn rijden we richting noorden.

We willen picknicken en wandelen langs het meer in Oriola, mar het meer is op een plasje na  opgedroogd.

We verkennen Viana de Alentejo. Zowel het kasteel als de huizen zien er verkrot uit.

We overnachten in Terrugem, na een zonnig avondterrasje.

Terrugem heeft geen wandelingen en in het dorp valt niets te beleven.

We begeven ons naar Villa Velha de Rodao. In het toeristisch bureau krijgen we een kaart waarop twee wandelingen staan aangegeven.

Die doen we morgen...  Nu zitten we, lui als we geworden zijn,  in het groen, tot de laatste zonnestraal.

Vannacht heeft het, voor het eerst sinds deze reis, geregend.

Wanneer we aankomen in Casal Da Lapa, is de zon er al in geslaagd om de miezerige wolken te verdrijven.

We wandelen bij het meer  “ Baragem de Luzia”. Er staan nog meer wandelingen aangegeven. Wat een fijn vooruitzicht!

Het is fris, klam en nat. We hebben ineens veel minder zin in wandelen.

We schuiven doorheen het druilerige maar  prachtige berglandschap, helemaal tot in Baril de Alva, ten zuiden van Olivera. We willen overnachten op de ruime camperplaats, rustig en midden in de natuur. Maar we zijn niet de enigen die dat willen... De mobilhomes plakken bijna letterlijk tegen elkaar.

Na heel lang wikken en wegen begeven we ons terug naar Baragem de Luzia voor een extra nachtje.

We wandelen onder een diepblauwe hemel in het gebergte. De heerlijke geur van de bloeiende brem blijft ons vergezellen tijdens deze tocht.

Bij Vroem staan twee banken voor ons klaar: één in de aangenaam warme zon en één in de schaduw.

We sluiten deze dag en ook Portugal af met op de actergrond het getsjielp van de vogels. We zijn vooral blij over onze tot nu toe veilige reis en onze gezondheid die dit toelaat.

De zon haalt ons alweer uit ons bed en nodigt ons meteen uit naar buiten voor een warm afscheid.

We nemen haar mee nnar het frisse België en hopen dat zij zich onderweg niet bedenkt. Dat lukt ons alvast tot in La Alberia, Spanje.

Na de laatste Spaanse boodschappen in Pamplona rijden we naar de Spaans-Franse grens.

We stoppen in Punto de Artesiaga, tussen Eugui en Irurita, om te wandelen. We zijn meteen verkocht om hier ook te overnachten.

In Nederland trotseren we gigantische files. Wat moeten we ons hier tijdens werkdagen voorstellen?

We overnachten op de drukbezette, maar verder rustige camperplaats in Sittensen.

Op een bord staan verschillende wandelingen in de omgeving aangegeven.

Goed idee voor een volgende uitstap, op één dag rijden van thuis.

Voorbij het terrein van de voor ons vertrouwde doorreisparking (bij de Storebæltsbroen) vinden we een plaatsje aan het water.

Het verkeerslawaai op de beroemde verbindingsbrug blijft ons achtervolgen. Maar deze doodlopende weg verlost ons wel van het af en aan gerij van voertuigen.

We kopen zegels aan het postloket in het Zweedse warenhuis “ICA”.

Voor zo ‘ n klein bedrag willen we het Zweeds geld dat we thuis nog hadden liggen tevoorschijn halen. Maar de biljetten zijn niet meer geldig. Je kon ze inruilen tot … juni 2017. We begeven ons naar de Forex-bank, de enige bank die verouderde briefjes van 200 en 500 kronen nog omruilt. (doch enkel naar Euro!)

We overnachten aan het water, nu aan de Zweedse kant van de Oresund brug die Denemarken met Zweden verbindt.

We picknicken in de warme najaarszon, op een zitplaatsje bij het water, afgebakend met windschermen.

De rustige omgeving nodigt ons uit om verder te wandelen. Tot onze verrassing laten de dreigende donkere regenwolken ons met rust.

We maken een korte wandeling over het Skåneledenpad. We lopen aan de rand van het bos en kijken neer op de vogels, die zich koesteren in het zonnetje op de stenen in het kabbelende zeewater.

We overnachten op de parking aan de rand van het natuurgebied.

Vannacht heeft het flink geregend. Maar vanaf de ochtend worden we getracteerd op zon en zomerse temperaturen.

We volgen het Skåneledenpad over Domsten tot in Viken, en weer terug.

We picknicken aan het water bij de vogels.

Het blijft de hele dag regenen. Goede gelegenheid om onze voorraad in te slaan. We stoppen op de ruime parking in Hässelholm, bij de molen.

Een voetgangerspad brengt ons in een paar minuten naar de binnenstad.

We overnachten in Skyrup, aan de rand van het Finja Sjön.

Wat een rust!

Het 18 km lange wandelpad slingert zich door het bos in het groen, langs het water, helemaal rond het meer.

De lucht is somber en miezerig maar het is niet koud en ...we blijven droog.

Enkele kranige muggen herinneren ons eraan dat we hier tijdens de zomermaanden best wegblijven.

Daar is de zon weer!

We willen profiteren van de aangename warmte en niet te ver rijden.

We begeven ons naar Träneräds Mossa, bij Ljungbyhed. We wandelen doorheen de dichte bosse van het Söderåsens National Park.

Wanneer de dagjeswandelaars zijn vertrokken hebben wij heel het bos voor ons alleen. We overnachten onder een prachtige sterrenhemel.

We overnachten op de grote parking, ongeveer 3 km van het meer. Morgen willen we de 16 km lange wandeling rond het meer maken.

Onze wandeltocht loopt grotendeels door het bos. De zon slaagt er slechts af en toe in het donkere wolkendek te doorbreken.

Na een uurtje rijden bereiken we de langlaufparking in Sävsjö. Hier vertrekt de tocht die we morgen willen maken.

De zon schijnt volop en het is net niet te warm voor een stevige dagtocht van 17,5 km.

Flink van ons, vinden we zelf.

Blij dat we dit nog aankunnen.

We bevinden ons op een open plek in het bos, aan de rand van het meer Stora Holmsjön.

Nooit gedacht dat we op een herfstdag in Scandinavië, buiten naast onze Vroem van het zonnetje kunnen genieten.

Perfect!