De tocht van vandaag, georganiseerd door de Kadees van Aalst wil ik voor geen geld missen. Immers de start is in de Sintjozefsschool in Mere en hier heb ik mijn jeugd gesleten. Toepasselijkerwijze heet de tocht Papeterstocht, naar de spotnaam van de Merenaren. Volgens een volksverhaal zouden de Merenaren een kaatstoernooi gewonnen hebben tegen de Erpenaren. Als prijs mochten die van Mere aanschuiven voor een eetfestijn op de Vlaamse kermis in Erpe. Maar de Erpenaren, vol van naijver schotelden de Merenaren enkel pap voor. Vandaar dus………..

Gevieren verlaten we het schoolplein en stappen naar het dorp toe

Links tegenover de kerk staat de pastorie met in de tuin een beeldje van Sint Bavo, de patroonheilige van Mere. Via de Cauwenberg gaan we een lang tegelpad op naar de wijk Beek  om dan op een graspad naast de Molenbeek terecht te komen. De Molenbeek heeft overigens haar naam niet gestolen want ooit waren hier wel 12 molens bedrijvig op de beek.

We volgen de beek tot aan de watermolen op het gehucht Broek. Deze molen werd reeds vermeld in 1571 al is hij later wel eens heropgebouwd. De molen bleef tot 1975 actief en thans is het een beschermd monument. De vallei van de Molenbeek hier werd ook als landschap beschermd. Onlangs werd in het molenhuis een taverne en kunstatelier geopend

In de Oude Broekstraat draaien we af en komen voorbij een visvijver.

We wandelen verder door het Blauwbos en het natuurgebied Den Dotter. Dit gebied heeft zijn naam te danken aan het feit dat de dotterbloem hier welig tiert.
Het landschap van Den Dotter bestaat uit de vallei van de Molenbeek, enkele zijvalleitjes en landschappelijk waardevolle kouters. Opmerkelijk feit is dat we hier nog maar liefst drie watermolens aantreffen waaronder de Gotegem- en Engelsemolen
Even later komen we aan de Gotegemmolen :Dit is was ooit een korenmolen. Het gehuchtje ligt net op de grens van drie gemeenten : Haaltert, Mere en Aaigem en is het hoogst gelegen punt. Vlakbij een authentiek volkscafé :” De Cabaree”. Het draagt reeds meer dan 200 jaar deze naam.
Via Gotegem gaat het dan langs den Dries en Landries naar Aaigem en naar Heldergem alwaar we in Huize Glorieux een eerste controle hebben. De regio waartoe Heldergem behoort in nog steeds een toonbeeld  van landelijke authenticiteit : “de boer bewerkt zijn land en op tweede Sinksendag is er de jaarlijkse grote kermis”. Het ontbreken van enige actie in deze streek werd oa door Jan De Wilde al bezongen.

 Na de controle wandelen we voorbij het jonge geboortebos. Voor iedere nieuwgeboren inwoner kan er een boompje gepland worden. We gaan verder langs de St Amanduskerk. In de kerkmuur zien we zeven opvallende nissen ter ere van de Heilige Korneel. Vroeger stond de kerk wat verder, op een plaats die nu nog ‘Oud Dorp’ genoemd wordt. De vroegere kerk werd in 1859 verwoest door de bliksem en het schijnt dat slechts acht toenmalige burgers van de gemeente de kerk op dezelfde plaats wilden behouden.

Erna volgen we een betegeld pad en later enkele veldwegen. We gaan via Landelede en Boekent zijdelings langs Kerksken richting Denderhoutem toe en we komen voorbij een oude steenbakkerij. Ooit waren er hier in de streek trouwens vele van deze steenbakkerijen. We bereiken via een aantal modderige wegeltjes het Eiland in Haaltert. Dit zeer landelijke gehucht ligt  vlak op de grens met Denderhoutem. Als we voorbij de stokhoude vaak verwaarloosde hoeves komen lijkt het wel of we honderd jaar teruggeworpen worden in de tijd. Even later zien we voor ons de kerk van Haaltert, dewelke ’s avonds en ’s nachts schandalig rijkelijk wordt in het licht en de kijker gesteld. We komen aan in de tweede controlepost in de Middelkouter in het centrum van Haaltert. We nuttigen er een lekker soepje.

En dan op naar de volgende controle in Nieuwerkerken, slechts een vijftal km verderop . We stappen via  het dorpsplein van Haaltert . Er volgen nu een aantal bekendje paadjes die we reeds eerder verkenden tijdens Eurodaxwandelingen

Onderweg blijven we even babbelen en daardoor spelen we onze twee vrienden kwijt

Als we langs een veldweg naast een leeg akkerland stappen zien we hen plots de overkant wandelen. Blijkbaar hebben ze de splitsing op het dorpsplein in Haaltert niet gemerkt. Gelukkig kunnen ze ons een eindje verderop weer vervoegen. Via Laar komen we in Nieuwerkerken aan. Het zaaltje waar de controle is zit barstensvol maar toch kunnen we vrij vlug een plaatsje vinden.

Dan vatten we de laatste lus aan. Deze gaat langs een aantal bewoonde bewijken en dan langs een lange veldweg. We stappen langs de wijk Maal . Tot onze verbazing zien we nog maïsvelden dewelke niet gerooid werden. Dan klimmen we langs een berm omhoog. We gaan de brug over de E40 over en erna over een spoorwegbrug. Aan de vele geparkeerde auto’s weten we dat het einde vlakbij is. Zoals gebruikelijk blijven we nog even plakken en nemen afscheid van onze vrienden.

01-03-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Vandaag is het weer carnaval in Aalst maar ook nationale wandeldag en omdat ik de twee wil combineren kiezen we de 24 km afstand. Dit jaar mag Postwandelclub Merelbeke de nationale wandeldag voor Oost-Vlaanderen organiseren.

We gaan vanuit de sportzaal van start doorheen enkele woonwijken

Via den Boshoek gaan we langs een park naar het Gentbos toe. Dit bos maakte ooit deel uit van een groter bos tussen Bottelare en de Schelde. Maria Theresia, keizerin liet het bos met beuken beplanten. Nadat het bos in het bezit kwam van de familie Stas De Richelle, werd het veel later aangekocht door de provincie, evenwel zonder het kasteel.

Via een tramwegel komen we voorbij de oude pastorie van Bottelare, een deelgemeente van Merelbeke en even vederop het centrum komen we voorbij de Sint Annakerk, heel herkenbaar aan de koepel. De kerk is  een driebeukig gebouw in witte Balegemse zandsteen, met merkwaardig portaal en poortgebouw (1663

Hier in Balegem is er controle voorzien. Na een korte rustpauze gaan we verder via Bottelare Dries. We wandelen langs braakliggende akkers en zien in de verte een oude hoeve. Op het dak staat in constrasterende kleuren de naam : “Den Doel”.

We stappen nu naar Munte toe langsheen het Makenbos. In Munte zien we een beeldje De Muntenaar en tegenover de kerk een heel oude gerestaureerde “afspanning” : “Oud Munte”. Het kasteel “Ter Zinkt” (Zink = put? ) met domein en bos eromheen is niet toegankelijk voor publiek. Via Biest dalen we langs een kasseiweg af naar Melsen toe vlak langsheen het Makegembos met zijn vele bronnen. Dan komen we op de tweede controle. Na een lekker soepje wandelen we nu door de Scheldevallei langs de Melsenbeek. We zijn nu vlak bij Schelderode maar eer we aan het St Martinuskerkje zijn wacht er ons nog een klimmetje. Rechts boven ons staat het kasteel ten Dale met park.

We wandelen dan langs de oude Scheldearm : de Schelderodeput. In dit gebied werd aan klei winning gedaan en hier waren heel wat steenbakkerijen

Aan een andere meander staat de St Elooiskapel,. Jaarlijks werd hier een paarden-optocht gehouden.

Stilaan naderen we het einde . Voorbij de Kerkhoek zien we alweer een kasteel, het zoveelste vandaag : het kasteel “Blauwhuis”. Even later vervoegen zich ook andere afstanden bij ons. Langs een aantal woonwijken bereiken we dan weer de startzaal.

En nu op nor Oiljst carnaval!

22-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

08-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

We houden het bij een wandeling vlakbij in Herzele.
Langs rustige maar vaak modderige wegen stappen we rondom Herzele. In Groot Herzele zijn heel wat kastelen terug te vinden. Vorige week met de wandeltocht vanuit Heldergem en waarbij we ook doorheen Ressegem stapten, konden we er al zien.

We hebben tweemaal controle in Sint-Lievens-Esse. Om de vijftig jaar wordt hier de heilige Livinus, een martelaar van het christelijke geloof,  herdacht . En ieder jaar is er trouwens ter ere van deze heilige ook een wandeltocht vanuit Gent waar een relikwie bewaard wordt tot in Sint Lievens Houtem. Deze wandeltocht heeft gewoonlijk plaats ergens in de zomer en wordt georganiseerd door de - hoe kan het anders- Sint Livinusstappers.

En er wordt hier nog wel meer gefeest : een affiche vlakbij de kerk in Sint Lievens Esse leert ons dat ieder jaar, de eerste zaterdag na Aswoensdag er Walmkenbrand is. Dit is een lentefeest waarbij de winter symbolisch wordt verbrand.

Onderweg zien we ook een windmolen. Dit is naar ik verneem  de molen Ter Rullegem.
De Molen te Rullegem is een houten staakmolen . Ooit waren de wieken van eik maar ze werden vervangen door stalen na een storm. Het is trouwens niet de enige molen in Herzele ; Er is ook nog de molen ter Rijst.

We komen ook regelmatig op een geasfalteerde oude tramroute.  Het huidige fiets en wandelpad was ooit een heuse tramroute die liep van Gent tot Geraardsbergen.

In een druk gesprek verwikkeld met een wereldberoemde en door vrouwelijk schoon geliefde cafébaas slagen we er zelfs in van ondanks het perfect uitgepeilde parcours anderhalve km verkeerd te lopen. Bovendien waren we er tamelijk gerust in, want zoals wel meer gebeurt, volgden we een andere wandelaar, die dus ook verkeerd was. Samen keren we het ganse eind terug
Maar om een km meer of min zeuren we niet. 
In de startzaal blijven we nog even nagenieten bij enkele vrienden alvorens huiswaarts te keren waar huiselijke taken wellicht nog niet verricht werden door bereidwillige kaboutertjes


 

07-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Voor grote kerels
maar ook voor kleine ventjes
niemand zal zich hoeven bukken
niemand zal zich moeten rekken

01-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

01-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Vandaag verkennen we een stukje “Vlaanderen” in Frankrijk.

In Terdegem organiseert “Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde” een wandeltocht rondom Kassel (Cassel).

Na ruim een uur rijden bereiken we zonder omwegen te maken de start in het gemeentelijk feestzaaltje vlakbij de kerk. Daar is men reeds volop bezig met het grillen van beenham één van de redenen waarvoor sommige wandelaars hier komen wandelen.

We starten onze 33 km langs rustige vlakke verharde wegen. Vlak voor ons ligt de Kasselberg met vlak ernaast de Wouwenberg of de Recolettenberg.

Met zijn 176 m is de Casselberg meteen ook het hoogste punt van de (Franse en ook Vlaamse) Westhoek, waartoe dit stukje Frans Vlaanderen behoort.

Stilaan beginnen we te stijgen. Langs een aantal mooie, droge en soms bevroren veldwegen gaan we de richting van Cassel uit. Het kerkje toornt hoog boven ons uit. We stijgen langsheen een oude stadsmuur, gaan onder een oud brugje door en bereiken zo het stadje. We laten het centrum nog even links (feitelijk rechts) liggen en dwalen door een aantal eeuwenoude straatjes geplaveid met kasseitjes. We merken dat heel wat straatnamen en uithangborden Vlaams klinken. Rechts bemerken we een oude stadspoort : Le Porte d’Air ( of Ariënpoort). Vanaf hier beginnen we aan een stevige klim tot de tot van de Recolettenberg en daar in een schooltje is er dan een eerste controle.

Van hieruit maken we een lusje. We dalen af tot aan een spoorweg die we via een parallelle veldweg geruime tijd volgen. Dan komen we in het dorpje met Vlaamsklinkende naam Zuidpene. Ooit werden  hier aan het riviertje Pene zware veldslagen gevoerd. De Franse koning Lodewijk XIV veroverde dit stukje Vlaanderen, dat helaas geen natuurlijke hindernissen noch duidelijke grenzen had op de Verenigde Nederlanden (toen onder Spanje). Dit stukje Vlaanderen werd onherroepelijk bij Frankrijk gevoegd. Stilaan werd “La Flandre flamingante” verfranst vooral omdat Frankrijk geen andere taal toestond in het openbaar leven dan het Frans. De inwoners van deze streek koesteren echter meestal hun Vlaamse roots. Daar waar het Vlaams enkel door ouderen gesproken werd , is er de laatste jaren toch weer een  heropleving van het Frans-Vlaams.

We verlaten deze bijzondere plek, gaan een brugje over en beginnen andermaal aan de klim naar de controle toe.

Gesterkt met een broodje en een tas koffie vervolgen we onze wandeling. Langs een kasseipad klimmen we tot de top van de Casselberg. Hier staat een windmolen en verderop ook een monument die de Slag van Cassel herdenkt. We dalen terug af tot aan het gotische Onze Lieve Vrouw kerkje van Cassel. Ten tijde van de Franse Revolutie diende dit kerkje als paardenstal en gevangenis.

We dalen af langs een veldweg en zien in de verte reeds een ander dorpje liggen : Steenvoorde. Hier in dit dorpje, dat de hoofdplaats is van het gelijknamige kanton heeft ieder jaar een reuzenommegang plaats. In dit dorpje onstond na een bedevaart trouwens ook ooit de beeldenstorm waarbij een aantal Roomskatholieke heiligdommen vernield werden.

Na de controle maken we van hieruit een relatief “platte” lus. Over de vlakke kale velden snijdt een koude wind in onze gezichten.

We komen in het dorpje Oudezeele waar we rond de kerk wandelen. Ook hier verraden de  namen op de graven op het kerkhof vlakbij het kerkje de Vlaamse oorsprong.

Trouwens : één van de allerberoemste Fransmans had Vlaamse voorouders. Ik heb het hier over monsieur Charles De Gaulle. Eigenlijk is “de Gaulle” een verfransing van Vandewalle, de oorspronkelijke naam van deze familie!

We keren nu terug richting Steenvoorde en gelukkig zit de wind ons nu in de rug.

Na een laatste controle vatten we het laatste stukje aan. De veldwegen langswaar we nu gaan zijn ondertussen ontdooid en liggen er soms glad bij. Het wordt ook drukker want wandelaars die een kortere afstand wandelen zitten hier ook op het traject.

alle afstanden. En dan duiken vlak voor ons de Recolettenberg en Casselberg weer op. Nog even en we zijn er!

Het einde van een mooie tocht in een vrij onbekend stukje Vlaanderen.

01-02-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

31-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Voor onze wandeling van vandaag houden we het dichtbij. De Sportvrienden organiseren vandaag in Heldergem hun jaarlijkse Steenbeektocht. We vertrekken meteen en laten de kerk links van ons liggen en volgen het Steenbeekpad. We komen voorbij het kerkhof. Even later zien we één van de vele watermolens die deze streek rijk is : De Engelse Molen op deMolenbeek. Het was ooit een vlaszwingelmolen en een oliemolen. Later deed hij enkel dienst als graanmolen.

We draaien rechts een pad op en lopen nu naast de Molenbeek langs de wijk Dries.  Aan een splitsing moet onze afstand de richting van Kerksken uit. We maken er een lange lus rondom de wijk Boekent en komen dan terug aan de splitsing om deze keer via Landries recht naar Aaigem toe te stappen. Op het dorpsplein is het een drukte van jewelste. Er heeft deze ochtend een woningbrand gewoed en de brandweer is nog aan het nablussen. Buurtbewoners geven elkaar hun eigen versie van de feiten. Wij stappen op de controlepost af. In een zaal die wat krap gekozen is voor de vele wandelaars vinden we toch nog een plaatsje. We komen hier tweemaal.

Na de koffie vatten we de eerste lus aan. We gaan rechts een tegelpad op en komen zo weer achter de Sint Niklaaskerk van Aaigem. Het dorpsplein van Aaigem werd trouwens recentelijk heringericht. Via Opaaigem komen we voorbij een oorlogsmonument dat werd opgericht voor een neergestort vliegtuig. We zijn nu op weg naar Ressegem. Vlakbij de kerk ligt een soort van wal. Ik ben het niet zeker maar misschien is dit een overblijfsel van de wal rondom het kasteel.

Voorbij de kerk gaan we al snel weer een veldweg op. In de verte zien we een windmolen en het kasteel van Herzele/Ressegem. Verderop en terug dichterbij Aaigem werd een overstromingsgebied aangelegd om te voorkomen dat de Molenbeek bij overvloedige regenval de bewoonde lagergelegen wijken onder water zou zetten. Via Aaigemberg klimmen we dan terug naar de controlepost.

Er rest ons nog één lusje te doen. We volgen het Molenbeekpad die ons langs meerdere veldwegen leidt. Later volgen we dan terug het Steenbeekpad zijdelings van Woubrechtegem.  We staan nu vlak voor de windmolen die we daarstraks nog in de verte zagen.

Via de Hoogkouter en de wijk Oom bereiken we stilaan weer Heldergem. Vlak boven ons zien we het kerkje al. Er rest ons enkel nog een klimmetje langs een lang tegelpad.

En dan zit onze zaterdagse wandeling er alweer op

31-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Na een hele korte nachtrust zijn we al vroeg op weg naar Geraardsbergen voor de Manneke Pistocht. Omdat we iets later zijn dan voorzien en ook omdat ik me nog niet al te fit voel komen we terug op onze beslissing om de langste afstand te bewandelen en we schrijven ons in voor de op één na langste afstand : een goeie 23 km. Ik bestel nog snel een pakketje Geraardsbergse Mattentaarten (één van de drie M’s van Geraardsbergen - Mattentaarten, Muur en Manneke Pis). De Geraardsbergse Mattentaarten zijn een  erkend Europees streekprodukt. Buiten de grenzen van Geraardsbergen mag de naam niet gebruikt worden

Als het gebruikelijke kopje koffie met versgebakken appelcake binnengespeeld is gaan we van start. We verlaten de stad en bewandelen soms spekgladde asfaltwegen afgewisseld met sompige , modderige veldwegels. We mogen zelfs een maïsveld dwarsen.

Kurt , de parcoursmeester van de Padstappers is wereldberoemd in de wandelwereld in het (her) ontdekken van wandelpaden. Daarbij wordt een beetje modder zeker niet geweerd. Er dient echter bijgezegd te worden dat er meestal voor alternatieven gezorgd wordt zodat ook de minder mobiele mens hier kan wandelen. Chapeau!

Na de eerste controle in een zaaltje in Goefferdinge stappen we via  een hobbelig kasseipad voorbij het dorpskerkje. We volgen een wegje naast het riviertje Mark. We gaan even later dwars door een drassige weide en volgen dan opnieuw een beekje. Na nog enkele leuke paadjes komen we aan in Overboelare voor de volgende controle. We stappen voorbij de kerk van Overboelare en gaan door Overboelarebos. Zo komen we in  het centrum van Geraardsbergen. Via enkele smalle straatjes komen we aan de tweede “M” : Manneke Pis. Dit Manneke hier in Geraardsbergen is liefst 160 jaar ouder dan zijn minder bescheiden Brusselse broertje.

We verpozen even in de Presse, het stamlokaal  van de Padstappers. Meteen daarna krijgen we de de Oudenberg voorgeschoteld, een stevige klim. Maar eens boven hebben we wel een mooi uitzicht over de stad.

We maken via diverse paadjes nog een omweg naar Onkerzele en bij wijlen mogen we stevig klimmen. We komen ook voorbij de Wambashoeve, een groot melkveebedrijf waar je ook kan logeren in één van hun mooie gastenkamers.

Met een brede boog stappen we nog rondom een weide en even later komt  Geraardsbergen weer in zicht.  We wandelen doorheen het stadspark rondom een vijver en vergissen ons even bij het interpreteren van de bepijling. Dan dalen we af naar de Dender toe. Vlakbij ligt de aankomst. Zoals steeds was het fijn wandelen bij de Padstappers.

25-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Na onze wandeling deze morgen in Oosteeklo besluit ik nog even door te gaan. In de namiddag begeef ik mij naar Ede-Haaltert om er de tweede en de derde lus te doen van de Eurodaxwandeling aldaar. Iedere lus is 25 km. Nadat ik een babbeltje geslagen heb met Marleen komen de andere wandelaars de zaal binnen voor hun rustpauze en kleine lunch. Zij hebben er reeds 25 km , één vierde dus van de totale afstand van 100km opzitten. Voor de derde lus gaat het richting Aalst. We stappen via enkele binnenwegen langs en rondom Nieuwerkerken. Langsheen het stadspark dat we jammer genoeg niet doorkruisen bereiken we de parking van het Electrabel gebouw. Daar staan Marleen en Charel ons op te wachten met een versnapering en een drankje. Enkele minuten later blaast Paul zijn troepen weer samen en we gaan weer verder. Deze keer doorkruisen we de belangrijkste centrumstraten van Aalst. We stappen een stukje langs de Dender en komen even later voorbij de werkhallen waar diverse carnaval-groepen “hun wagens” voorbereiden voor het nakende carnaval. Eén van de “werkmannen” vertelt ons dat zijn groep reeds vanaf oktober aan de slag is aan hun wagen. Vanaf 22 februari barst het feestgedruis in Aalst weer los en zal drie dagen lang standhouden. Velen zullen op zondag afzakken naar de Keizerlijke Stede om er de prachtigste stoet van het land te kunnen bekijken. We gaan langs de pendelparking van het station van Aalst en gaan zo onderdoor de sporen om vervolgens het Starionsplein te bereiken. Via nog een omwegje gaan we als gebruikelijk door de Kattestraat waar Pauleke met ons de afspraak maakt dat we over een klein halfuurke kunnen beschikken om onze grote dorst te lessen. Samen met enkele Kadees nuttigen Helga en ikzelf ons respectievelijk lievelingsbiertje. Het is een kort maar heel gezellig samenzijn maar we moeten wel op tijd op het punt des afspraaks zijn , nl aan het standbeeld van Dirk Martens, die al eeuwenlang zwart staat te worden op de Grote Markt onder de schaduw van den Tettentoeren (belfort) en de Bezze (Beurs). Alle Aalstenaars kennen de voormalige drukker dan ook beter onder de naam van De Zwette Maan. We verlaten de prachtigste stad van Vlaanderen en gaan terug op weg naar Haaltert via Nieuwerkerken via vele binnenwegen. In de startzaal wordt ons een lekker soepje voorgeschoteld. Gelukkig maar, want de hoofdschotel is van laag culinair niveau. Vele borden worden dan ook nauwelijks aangeroerd. Het dessert laat zich dan weer wel smaken : lekkere chocomoes.

Omstreeks half tien gaan we terug op stap voor de volgende lus. Via Edixvelde gaat het dan naar Gotegem waar zich het hoogste punt van Erpe-Mere bevindt. Deze smalle onverlichte kasseistrook dwingt ons dikwijls in de berm als er ons achter- of voorliggende auto’s tegemoet komen. We komen voorbij café Caberée, een eeuwenoud “staminee”. Er vlakbij is een watermolen. In deze streek zij en waren er trouwens meerdere watermolens. We zijn op de wijk Landries als mijn schat me beldt. Hij meldt me dat “zijn” basketploeg deze avond weer de sterkste was en zal ons op het dorp in Aaigem waar de volgende wagenrust is nog even komen goeiendag zeggen. Aaigem is de grootste gemeente van Erpe-Mere. Het is voornamelijk een landbouwgemeente. Op Aaigemdorp is er dus weer een wagenrust en ik krijg even aangenaam gezelschap. Tot Pauleke weer appèl fluit. Gedurende bijna twee uur volgen we lange rechte stukken supersaaie wegen. We stappen langs Woubrechtegem, Sint-Lievens-Esse en Sint-Antelinks, allemaal deelgemeenten van Herzele. In Aspelare bereiken we de heel drukke steenweg tussen Aalst en Geraardsbergen. We lopen zoveel mogelijk achter elkaar op het fietspad want deze bochtige steenweg is geducht om zijn vele ongevallen. We klimmen op naar Nederhasselt en bereiken uiteindelijk de wagenrust in Heldergem aan een voormalig frituur. Erna gaat het via Landelede, doorheen Kerksken. Het is ondertussen behoorlijk beginnen vriezen en het wegdek ligt er bij wijlen spekglad bij. Het is dus uitkijken voor uitschuivers. We bestijgen de Keiberg en komen eens voorbij de Gravenkerselaar aan de plaats waar ooit de Topmolen stond op de grens van Mere en Haaltert. Hier is het hoogste punt van Haaltert. We zijn nu vlakbij de startplaats waar deze wandeling voor mij eindigt. Het is bijna twee uur in de ochtend en ik verlang na bijna 75 km toch naar mijn bedje nu. Deze 50 km in Haaltert heeft mij toch wat teleurgesteld zowel wat het parcours als wat de warme maaltijd betreft

Ik neem afscheid van mijn vrienden en rijd heel behoedzaam naar huis want het is glad.

Straks trek ik terug de wandelschoenen aan voor de Manneken Pis tocht bij de Padstappers

24-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Het wandelaanbod is niet zo groot vandaag. We kiezen voor Oosteeklo, een organisatie van de Kwartels van Assenede. Start is in de plaatselijke parochiezaal vlakbij het kerkje H Kruis en . De maximumafstand is ongeveer 23 km, afstand voor de welke wij dan ook kiezen. Oosteeklo is gelegen in Het Meetjesland. Deze streek ligt in het noorden van Oost-Vl aanderen. We wandelen langs lange betonwegen. Ernaast liggen grachten, vaak nog wat ijs erop. De rechterkant ligt de drukke lawaaierige expresweg van Antwerpen naar Knokke . We komen langs Bassevelde, één van de deelgemeenten van Assenede. Assenede is vooral een landbouwgemeente met vele akkers die nu natuurlijk braak liggen. De eerste controle is terug in de startzaal. Daarna gaan we verder voor de volgende lus. De pijltjes sturen ons eerst langs een de drukke weg. Gelukkig mogen we daarna rustiger wegen bewandelen. We gaan nu richting Ertvelde. Onderweg komen we langs vele varkenskwekerijen. In tegenstelling tot de eerste lus, krijgen we nu wel wat veldwegen onder onze voetjes geschoven. Sommigen liggen er zelfs nogal drassig bij. Vaak zijn deze wegen of dreven afgezoomd met populieren. Hier en daar zien we ook serres met oa azaleateelt. In één van die serres is er tweemaal controle. Daarbij is er een stukje van het parcours dat we tweemaal aandoen, maar dan wel in tegenovergestelde richting. Het is een vrij rustige wandeling maar soms wel wat ééntonig.

24-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

18-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Wandelclub Kadees Aalst organiseert haar eerste tocht van het nieuwe jaar in Gijzegem: de Sint Antoniustocht. St Antonius, de patroonheilige met het varken(dus niet die van de verloren voorwerpen)

De start is in de Sint Vincentiusschool, die thans herschapen is tot een grote bouwwerf. We schrijven in voor de 21 km en gaan na een koffietje van start.

We dwarsen de drukke Steenweg op Aalst en volgen een pad om even later de dijk naast de Dender op te draaien. Een tijd lang volgen we de rivier. Voor ons zien we over een brug andere wandelaars de rivier dwarsen. Vervolgens draaien we af op een modderig wegje om zo op onze beurt op te klimmen naar de brug over de Dender. Langs de rand van Wieze wandelen we zo dan naar Herdersem. Daar is een controle maar blijkbaar (nog) niet voor ons. Blijkbaar is het enkel nu al voor de 10 km wandelaars. Wij dienden eerst nog een lusje te doen doch dat ontdekken we pas nadat we al aan een kop koffie zitten. De verwarring is echter algemeen want alle wandelaars komen nu al de controlepost binnen. Het euvel wordt snel opgelost door enkele aanpassingen te doen aan de splitsingsborden. Wij dus weer op weg. We maken nog een lusje rondom Herdersem via de “Harding” en de Boskant. Daarbij worden we niet gespaard van glibberige, modderige landwegen. De dooi is ingetreden maar de onderste grondlagen zijn nog niet volledig ontdooid. Daardoor kan het water afkomstig van de laatste regenbuien niet geheel in de bodem trekken.. We krijgen ook nog een ferme kasseiweg te verduren. Op een beekje langsheen één van die modderwegjes zien we het laatste ijs . Eens terug in Herdersem stappen we nu de controlepost voorbij. We doen er nog een lusje bij en passeren een aantal kapelletjes zoals de OLV Ten Beeldekenkapel die zijn oorsprong vindt in de 13^de eeuw.

Terug op weg naar de controlepost in Herdersem is het heviger beginnen regenen. We zijn dan ook blij dat we bij een warme tas chocolademelk even kunnen opdrogen.

Als we de derde en laatste lus aanvatten is het nog steeds aan het regenen. De laatste lus gaat richting Wieze. Wieze ligt aan de rand van de Dendervallei tussen Aalst en Dendermonde. Het dorpsplein met mooie Sint Salvatorkerk oogt heel pittoresk. We verlaten de bebouwde kom en betreden het natuurdomein “Wiestermeersch”. Dit natuurgebied grenst aan de oude Denderarm en aan de Grote Beek, een zijarm van de Dender. Het gebied is hier zeer nat, en dat kunnen we aan de lijve ondervinden. Na heel wat geploeter bereiken we uiteindelijk terug de Wiezebrug en steken opnieuw de Dender over. We doorkruisen nog een aantal woonwijken en bereiken zo kletsnat en bemodderd terug de startzaal in Gijzegem. En alweer zit er een (nat) wandelweekend op.

18-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

17-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Voor onze zaterdagwandeling trekken we naar het buitenland. Wandelclub Zelden Rust uit Terneuzen organiseert vandaag de Winterneuzentocht in Terneuzen. We vinden makkelijk gratis parkeerplaats vlakbij de inschrijfplaats. Van de Nederlandse club krijgen we bij de inschrijving een pleisterboekje. Het weer is tegenstelling tot vorige week nogal druilerig en mistig. Het prachtige berijmde landschap is verdwenen. We wandelen langs nieuwe verkavelingen met vaak ganse rijen dezelfde eentonige woningbouw. Rondom zijn er wel veel waterpartijen. We wandelen langs de Otheense kerk en de Otheense wijk. Controle is er tweemaal in Bachten Dijke in een verzorgingstehuis. Vlakbij merken we een monument ter ere van de “helden” van de vroegere Nederlandse kolonies. Een volgende lus gaat doorheen het oude stadscentrum van Terneuzen langs typische Hollandse huisjes.

We volgen ook lange tijd de oevers van de Westerschelde. We passeren een kleine jachthaven Op de Westerschelde zien we nier veel schepen voorbijvaren op hun weg richting Antwerpen. Hiervoor is het weer veel te mistig. Langsheen de dijk aan de overkant van de straat zien we de zogenaamde koffieshops. Inzittenden van auto’s met Franse nummerplaten wachten tevergeefs voor de gesloten winkeldeuren. Ze zullen zonder “koopwaar” verder moeten reizen. Hier en daar zien we ook kunstwerken op de dijk staan. Ondertussen wordt de lucht alsmaar dreigender en het duurt niet lang vooraleer een stevige regenbui neerplenst. We wandelen nog langs een aantal waterpartijen langs de Oude Vaart, langs het Sportcentrum en het Zuiderpark. Niet veel later komen we weer aan ons vertrekpunt. Dit Nederlands uitstapje viel best mee. Vriendelijke mensen, verzorgde controleposten en een goed uitgepeild parcours.

17-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

12-01-2009 om 23:30 geschreven door walking daisy

11-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Het is deze ochtend –4 en dus veel minder koud dan gisterenochtend. Vandaag gaan we naar Kastel / Moerzeke om er deel te nemen aan de Glazendorptocht. Start en inschrijving zijn vlakbij het centrum in het OC Ter Muncken. Na een korte doortocht door het centrum gaan we al snel naar het Natuurgebied Vlassenbroek. Wij lopen over besneeuwde wegen maar hier is het niet glad. En in tegenstelling tot gisteren is nu alle rijm van de bomen verdwenen.

Kastel behoort tot Moerzeke en ligt in een Scheldebocht. Nergens zijn er bruggen in het dorp

Er zijn enkel wegverbindingen richting Noorden, richting Moerzeke dus.

Vroeger was Kastel een laag gelegen moerassig gebied dat regelmatig overstroomde. Later werd het ingedijkt. Zo onstonden er schorren. Het zijn buitendijkse landaanwassen die door hun begroeiïng bij hoogwaterstand toch niet meer onderlopen

Onder een stralend zonnetje lopen we langs de kronkelende dijk. Dan gaan we rechtsaf langs de Roggeman. Dit is een oude Scheldearm. Het is een mooi recreatiegebied voor wandelaars en vissers. We verlaten de Roggeman en na een ommetje rond het centrum van Moerzeke belanden we in de controlepost.

Na het koffietje maken we een wel heel kort plaatselijk lusje rond Moerzeke. Omdat de landbouw hier niet veel meer voorstelde werd overgeschakeld op groententeelt, vooral onder glas dan. Vandaar dus de naam Glazen dorp! De meeste van die serres zijn echter in Kastel te vinden en “de Moesse petatten” zijn goed gekend omdat ze van de beste kwaliteit zijn.

De laatste lus gaat natuurlijk terug naar Kastel. We maken een grote bocht rondom de vele Putten die thans dichtgevroren zijn. Door de sneeuw en de ijzel ziet het er allemaal magnifiek uit. Aan de overkant ligt Mariekerke, ons wel bekend van een lange afstandstocht in augustus

Hier en daar zijn de paadjes waarover we wandelen spekglad. Waar mogelijk proberen we in de sneeuw te lopen. Maar het is hier zo mooi en ik geef mijn ogen dan ook volop de kost maar een onoplettendheid later ga ik toch onderuit. Dan zien we voor ons tussen de bomen het kerkje van Kastel dus deze tocht zit er alweer op. Ondanks we niet de grootste afstand deden heb ik van deze tocht genoten. Het was mooi!

Fotokes volgen

11-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy