Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Vandaag nemen we deel aan de groepswandeling naar de restanten van het vroegere glasblazersdorp "Tscherniheim". Het weer speelt positief mee: het is niet te warm, en droog. Aan een rustig tempo stappen we het "berengebied", aangeduid door een opvallend geel waarschuwingsbord, binnen.
We vervolgen onze weg over het erf van de "Fischer Alm", en een eind verder betreden we het grondgebied van de "Hermagorer Bodenalm". Hier bereiken we de eerste restanten van het vroegere glasblazersdorp: een oven, die enkele jaren geleden door een archeologenteam opgegraven en gerestaureerd is. Dan stappen we naar het goedbewaarde kerkje, waar een pauze ingelast wordt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om, door het traliewerk van de deur, een foto van de binnenzijde te nemen.
Na de rustpauze stappen we verder tot de "Hermagorer Bodenalm", waar we, bij een fris glas en een heerlijke maaltijd, terug op kracht komen. Van hieruit vatten we, met nieuwe moed, de laatste etappe van onze tocht aan!. De "Alpenperle" brengt ons vanaf "Paterzipf" terug naar de oostoever.
Marleen last een rustdag in vandaag: tijd voor mij om mijn conditie te testen! Ik trek alleen naar de "Stosia", bijna 900 m hogerop.
Het terrein vereist goede schoenen, en een stok is geen overbodige luxe: nu eens vergen de boomwortels volle concentratie, dan weer bemoeilijkt een rotsige ondergrond de stabiliteit. Af en toe hou ik even halt om wat interessants in de natuur te bewonderen.
Wandelen is ook genieten van wat de natuur aanbied. Een afwisseling van zwammen en bloemen weet mij te boeien, en regelmatig pauzeer ik even om enkele foto's te nemen.
De route is goed gemarkeerd, en regelmatig tonen wegwijzers je de juiste richting. Een laatste inspanning over een iets moeilijker begaanbaar traject brengt me, moe maar tevreden en na ongeveer 2 uur en een kwart stappen, bij mijn doel: het bord op de Stosia dat de hoogte aangeeft!
De beloning is groot: in de diepte heb ik mooi uitzicht op de "Techendorfer Almhutte", en rondom ontluiken prachtige panorama's op de omliggende Alpen! De hele omgeving straalt rust uit. Dit is een unieke plek om even,heel alleen, de "geest leeg te maken", om daarna, met nieuwe energie terug in onze gejaagde wereld af te dalen...
We nemen deel aan een groepswandeling naar de "Martennock", waar we de opkomende zon willen bewonderen. We rijden eerst een stuk met de auto richting "Goldeck". Vanaf de parkeerplaats beginnen we aan de klim naar het kruis, dat zich hogerop, tegen de hemel, aftekend.
Het laatste stuk is het nog even doorbijten, maar uiteindelijk verzamelen we op de top van de "Martennock", op een hoogte van 2039 m boven de zeespiegel.
De rode verkleuring aan de horizon verraad dat de zon niet lang meer op zich zal laten wachten!
Vorig jaar waren we hier ook, doch toen was de mist de grote spelbreker. Nu hebben we meer succes: langzaam komt de zon boven de bergen piepen, om zich, na weinige minuten, als een gloeiende bol boven de horizon te tonen.
Het is volop licht als we aan de afdaling beginnen. Voor we terugkeren naar de camping, worden we verwacht in de "Mahder-Hütte", waar we ons zullen laten verwennen met een heerlijk ontbijt...
