Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Na 2,5 uur bereik ik de "Stossia": 1811 m boven de zeespiegel. Voordat ik terugkeer blijf ik nog even uitrusten. Doorheen de laaghangende wolken bewonder ik de contouren van de "Latschur", en in het gras vallen de blauwe "gentianen", die hier welig bloeien, op!
Tevreden vat ik de 2 uren durende afdaling, terug naar de camping, aan.
Na de middag willen we nog even de benen strekken: een tochtje van een tweetal uur moet volstaan.
We vertrekken via de Forststrasse, richting Techendorfer Alm. Vlug worden we geconfronteerd met de natuurlijke kringloop: een stuk boomstam bied voeding aan een massa witte zwammen! Wat verder hangt een boom, die een vroegere storm niet kunnen trotseren heeft, over de weg. Er rest echter voldoende ruimte om te passeren.
Bij de eerste scherpe bocht slaan we een (niet gemarkeerde) zijweg in, die ons tot de oeverwandelweg naast de Weissensee moet leiden.
We genieten van onze uitstap! De weg wordt smaller, en het is nog even bukken om voorbij een omgevallen boom te komen. Wat verder bereiken we de oeverwandelweg, waar een zitbank ons uitnodigd om even te rusten.
Na een half uurtje wandelen we, langsheen het meer, verder naar de camping. De bodem is hier wat vochtiger, en dat zorgt voor ideale groei-omstandigheden voor de zwammen: vooral de "parelstuifzwam" is een opvallende verschijning. Tussen de grassprieten zoekt een prachtige rups zijn weg, en op opener terrein ontdekken we nog twee jonge "parasolzwammen".
We sluiten deze leuke uitstap af met een fris drankje aan de mobilhome!
's Ochtens merken we het reeds: het weer is wat minder vandaag. Boven de "Weissensee" heeft zich een dik pak wolken gevormd! Daarbij komt nog dat de wind aangewakkerd is.
We beslissen om ons niet te ver te verplaatsen: we stappen tot aan het water, waar de eenden druk overleggen of ze de branding zullen trotseren. Terwijl we dit schouwspel observeren, onderneemt de zon zowaar een poging om door het wolkendek te breken!
En met de (povere) zonnestraaltjes verschijnt al gauw de eerste surfer op het water. De krachtige wind biedt ideale omstandigheden voor iemand die deze sport beheerst!
Na de middag willen we een bezoek brengen aan "Gasthof Dolomitenblick". Tijdens de, 10 minuten durende, wandeling kan ik het niet laten om nog enkele natuurfoto's te nemen...
De eerste almhut die wij in deze streek bezochten, was de (nu niet meer uitgebate) "Mösslacher Alm". Na een rustdag,gisteren, willen we deze hut, zovele jaren later, nogmaals opzoeken.
Via de "Silbergraben" beginnen we aan de, ongeveer 2 uur durende, klim. Zoals steeds zijn we aandachtig voor natuurschoon en omgeving: we genieten van de flora èn de prachtige panorama's. Bloemen en zwammen weten ons te bekoren, en voor het uitzicht op de "Staff" blijven we even stilstaan!
We vervolgen onze weg via de watervalletjes, waar we nog even pauzeren. Regelmatig worden we door de plaatselijke flora verwend met nog meer moois: een variatie van nu eens helderrode bessen, en dan weer interessante zwammen blijft ons boeien!
Tussen de bomen kunnen we nog een blik werpen ophet blauwe water van de "Weissensee", en wat later bereiken we de "Mösslacher Alm".
We hebben van de eigenaar toelating gekregen om hier even te vertoeven. Wat ons onmiddelijk opvalt is dat, alhoewel de hut niet bewoond is, alles toch goed onderhouden wordt. Zelfs de bloemen op de vensterbanken worden prima verzorgd! We nemen plaats aan een tafel en genieten volop van de omgeving: een "hoogzit" maakt ons duidelijk dat hier ook jagers aktief zijn!
Het is heerlijk om hier in het zonnetje te zitten. Terwijl we onze meegebrachte boterhammen opeten, halen we herinneringen aan vroeger op, toen we hier de eerste keer, met onze kinderen, kwamen (de jongste was toen amper 5 jaar): op deze bank zaten we toen we met "Karel de Vlaming" kennis maakten ; de tafel en banken, in het hoekje beneden, zijn later bijgeplaatst; de deur van het toilet is nog steeds de originele... En zo gaan we nog een tijdje door!
We slenteren nog even rond op het erf. In de nabijheid van een originele waterbak, die volgens opschrift dateert van het jaar 2002, ontdek ik in het gras een mooie, blauwe "gentiaan". Tevens bloeit de prachtige "ogentroost" hier welig!
We hebben mooie momenten beleefd aan de "Mösslacher Alm". De afdaling, richting camping, verloopt vlot. Onderweg krijgen we een mooi uitzicht over de lager gelegen Weissensee, en wat verder ontdekken we leuk gestapelde stenen.
Ook flora en fauna zorgen voor de nodige variatie (een insect op een bloem is steeds een dankbaar foto-object).
Zo komen we weer, via de "Silbergraben", op ons campeerplekje aan. Deze geslaagde dag sluiten we 's avonds af in het restaurant op de camping, waar we onze honger stillen met een lekkere maal!
Vandaag beginnen we aan het "zwaardere" werk: via de Forststrasse trekken we naar de 640 m hoger gelegen "Techendorfer Alm", meer dan 2 uur bergop wandelen. Deze almhut bezoeken we telkens we aan de "Weissensee" onze vakantie doorbrengen.
De route, die we uitgestippeld hebben, is de gemakkelijkste: de maximale stijging is goed haalbaar, ook voor iemand met minder "bergwandel-ervaring". Vanop de weg hebben we meermaals uitzicht op het meer, en leuk is het om even te pauzeren, en ondertussen de "Alpenperle", die net uitgevaren is vanaf "Gasthaus Dolomitenblick" richting Techendorf, te observeren!
En er is nog meer dat onze aandacht trekt: in de modder, langs de bergflank, getuigen enkele hoefafdrukken van de recente aanwezigheid van reeen!
Na een goed uur stappen krijgen we een prachtig uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
Langsheen de weg wordt onze aandacht getrokken door diepblauwe bloemen: de "gentianen" staan volop in bloei, en hun opvallende kleur contrasteert sterk tegenover het groene gras.
Met zoveel variatie is het leuk wandelen, en bereiken we vlot onze bestemming: De "Techendorfer Almhütte"!
We nemen plaats aan een tafel, tegen het schuurtje, waar we uit de wind zitten. We bestellen eerst een drankje, en als dit geserveerd is, nog iets te eten. We hebben gekozen voor spek en ei: een aanrader in deze almhut!
Terwijl we wachten op de maaltijd bekijken we de koeien, die op de flank van de "Stossia" aan het grazen zijn. Het is verwonderlijk met welk gemak deze dieren zich op de, soms steile flank, verplaatsen!
De wandeling, en de buitenlucht hebben ons hongerig gemaakt. Het eten smaakt ons dan ook extra goed. Na de maaltijd lust Marleen zelfs nog een koffie met gebak.
We zijn voldaan: tijd om afscheid te nemen van de uitbaters!
Tevreden gaan we op stap, richting camping. Na enkele bochten krijgen we de "Weissensee" in het vizier: een prachtig zicht op het, zo'n 500 m lager gelegen, "Gasthof Dolomitenblick".
Ook dichterbij valt nog wat te bewonderen: een "geschubde inktzwam" heeft een plekje gevonden tussen het groen aan de rand van de weg. Zo vliegen tijd en kilometers voorbij, en kunnen we een mooie dag afsluiten op de camping!
De eerste ochtend start goed: de zon is terug van de partij, en de temperatuur is niet te hoog: ideale omstandigheden om de spieren voor te bereiden! We vertrekken voor een rustige wandeling langsheen het meer: we krijgen hier slechts met matige stijging te maken, zodat we kunnen wennen aan het niet-vlakke terrein zonder ons te moeten forceren...
Wat onmiddelijk opvalt is dat de natuur zich reeds opmaakt voor de naderende herfst: zwammen schieten op, en bessen zijn talrijk aanwezig.
En de uitstap levert ons nog meer moois op: enkele pareltjes weten ons extra te bekoren. Vooral de "koraalzwam" vinden we mooi; en wat verder krijgt de "gele trilzwam" onze bewondering!
