Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
We hebben mooie momenten beleefd aan de "Mösslacher Alm". De afdaling, richting camping, verloopt vlot. Onderweg krijgen we een mooi uitzicht over de lager gelegen Weissensee, en wat verder ontdekken we leuk gestapelde stenen.
Ook flora en fauna zorgen voor de nodige variatie (een insect op een bloem is steeds een dankbaar foto-object).
Zo komen we weer, via de "Silbergraben", op ons campeerplekje aan. Deze geslaagde dag sluiten we 's avonds af in het restaurant op de camping, waar we onze honger stillen met een lekkere maal!
Vandaag beginnen we aan het "zwaardere" werk: via de Forststrasse trekken we naar de 640 m hoger gelegen "Techendorfer Alm", meer dan 2 uur bergop wandelen. Deze almhut bezoeken we telkens we aan de "Weissensee" onze vakantie doorbrengen.
De route, die we uitgestippeld hebben, is de gemakkelijkste: de maximale stijging is goed haalbaar, ook voor iemand met minder "bergwandel-ervaring". Vanop de weg hebben we meermaals uitzicht op het meer, en leuk is het om even te pauzeren, en ondertussen de "Alpenperle", die net uitgevaren is vanaf "Gasthaus Dolomitenblick" richting Techendorf, te observeren!
En er is nog meer dat onze aandacht trekt: in de modder, langs de bergflank, getuigen enkele hoefafdrukken van de recente aanwezigheid van reeen!
Na een goed uur stappen krijgen we een prachtig uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
Langsheen de weg wordt onze aandacht getrokken door diepblauwe bloemen: de "gentianen" staan volop in bloei, en hun opvallende kleur contrasteert sterk tegenover het groene gras.
Met zoveel variatie is het leuk wandelen, en bereiken we vlot onze bestemming: De "Techendorfer Almhütte"!
We nemen plaats aan een tafel, tegen het schuurtje, waar we uit de wind zitten. We bestellen eerst een drankje, en als dit geserveerd is, nog iets te eten. We hebben gekozen voor spek en ei: een aanrader in deze almhut!
Terwijl we wachten op de maaltijd bekijken we de koeien, die op de flank van de "Stossia" aan het grazen zijn. Het is verwonderlijk met welk gemak deze dieren zich op de, soms steile flank, verplaatsen!
De wandeling, en de buitenlucht hebben ons hongerig gemaakt. Het eten smaakt ons dan ook extra goed. Na de maaltijd lust Marleen zelfs nog een koffie met gebak.
We zijn voldaan: tijd om afscheid te nemen van de uitbaters!
Tevreden gaan we op stap, richting camping. Na enkele bochten krijgen we de "Weissensee" in het vizier: een prachtig zicht op het, zo'n 500 m lager gelegen, "Gasthof Dolomitenblick".
Ook dichterbij valt nog wat te bewonderen: een "geschubde inktzwam" heeft een plekje gevonden tussen het groen aan de rand van de weg. Zo vliegen tijd en kilometers voorbij, en kunnen we een mooie dag afsluiten op de camping!
De eerste ochtend start goed: de zon is terug van de partij, en de temperatuur is niet te hoog: ideale omstandigheden om de spieren voor te bereiden! We vertrekken voor een rustige wandeling langsheen het meer: we krijgen hier slechts met matige stijging te maken, zodat we kunnen wennen aan het niet-vlakke terrein zonder ons te moeten forceren...
Wat onmiddelijk opvalt is dat de natuur zich reeds opmaakt voor de naderende herfst: zwammen schieten op, en bessen zijn talrijk aanwezig.
En de uitstap levert ons nog meer moois op: enkele pareltjes weten ons extra te bekoren. Vooral de "koraalzwam" vinden we mooi; en wat verder krijgt de "gele trilzwam" onze bewondering!
Op de terugweg leggen we een "zilverdistel" op de gevoelige plaat vast, en alvorens naar de camping te stappen genieten we nog even van het wijdse uitzicht over het meer.
De temperatuur is intussen aangenaam opgelopen, zodat we buiten kunnen eten, en na een rustpauze in het zonnetje, brengen we een bezoek aan het terras, wat Gipsy duidelijk ook bevalt!
Na een reis, verdeeld over 2 dagen, zijn we kort na de middag op onze bestemming aan de "Weissensee" gearriveerd. Na de aanmelding, en de hartelijke verwelkoming, stellen we de mobilhome op: pas zetten, het grondzeil uitspreiden en de luifel open draaien; dan alles vast maken en de stroomkabel aansluiten. Hierna kunnen tafel en stoelen boven gehaald worden, en hebben we tijd om, met een glaasje wijn, te genieten van het mooie weer!
's Avonds zoeken we het campingrestaurant op, waar we "braadworst met zuurkool" bestellen. De dag word afgesloten met een gezellig gesprek, waarna we, tijdig, ons bedje opzoeken!
De voorjaarsvakantie zit er op. Na een heerlijke nachtrust gaan we douchen, en daarna ontbijten bij "Ronachers Einkehr". De tafel staat reeds gedekt, en zodra de koffie ingeschonken is laten we het ons smaken! Wanneer we voldaan zijn maken we nog tijd om van iedereen afscheid te nemen: we zijn niet gehaast, want we voorzien tijdens de terugreis nog een overnachting.
Het regent als we vertrekken, en op de bergflanken valt zelfs sneeuw, maar dat belet niet dat we, met spijt in het hart, ons vakantiestekje achterlaten...
Tussen Salzburg en Munchen leidt de snelweg ons langs de oever van de "Chiemsee". Hier voorzien we een langere ruspauze: we kunnen genieten van een prachtig uitzicht over het water, waar de bootjes rustig verder dobberen.
Tevens is het leuk om de watervogels, die hier nabij de oever komen bedelen voor wat lekkers, te observeren!
We werpen nog een laatste blik op de watervogels, en vervolgen dan onze reis. De volgende tussenstop levert ons een prachtig panorama over de Duitse wijngaarden op: een ideaal plaatje om te ontstressen van de eentonigheid van de autosnelweg... Na een flinke pauze, gebruikt om de benen te strekken, en om een frisdrankje te nuttigen, vertrekken we voor onze laatste trip van vandaag.
Op een "autohof" vinden we, tegen een schappelijke prijs, een plekje om te overnachten. We parkeren in de nabijheid van enkele andere mobilhomes, en zoeken het bed op.
's Ochtends gaan we ontbijten. We kunnen hier zelfs ons parkeerticket in mindering laten brengen bij het afrekenen! Daarna vertrekken we voor de laatste trips naar huis.
Vandaag is het reeds onze laatste dag van de voorjaarsvakantie! We hebben de goede gewoonte aangenomen om , de dag voor de terugreis, geen zware inspanningen meer te doen.
's Morgens is het even opkijken: op de parking naast de camping staan verschillende brandweerwagens. Geen probleem echter: ze zijn hier om duikoefeningen te houden!
Eerst houden we ons bezig met enkele zaken, die we niet meer nodig hebben, op te bergen. Daarna maken we een kort ommetje in de omgeving: we genieten van het uitzicht over het meer, en werpen nog een blik op de besneeuwde bergtoppen...
Na het middageten, dat we in de mobilhome nuttigen, wandelen we naar "Gasthof Dolomitenblick", om reeds afscheid te nemen van de uitbater. Marleen bestelt koffie met "Topfentorte", en ikzelf vraag een biertje. We genieten nogmaals volop van de sfeer in de zaak.
Na een laatste drankje nemen we afscheid. We wandelen rustig terug naar de camping, waar we eerst gaan douchen.
Het avondeten nuttigen we bij "Ronachers Einkehr", waar de tafels weer voorzien zijn van een leuk bloempje. We kiezen voor een slaschotel met asperges, in hesp gerold en gepaneerd: een geslaagde combinatie!
Een gezellige babbel met de uitbater en het personeel sluit ook deze leuke avond af, en, na reservatie van het ontbijt, zoeken we ons bed op.
Bij het ontwaken hoor ik de regendruppels op het dak van de mobilhome tikken. Geen reden tot klagen echter: de natuur heeft ook nood aan wat water! Deze ochtend blijven we rustig binnen, en tegen de middag word het droger. Marleen verkiest verder uit te rusten na de flinke trip van gisteren, maar ik wil er op uit trekken. Voorzien van de nodige regenkledij (want het weer ziet er nog onbetrouwbaar uit), en gewapend met het foto-apparaat, ga ik op stap.
De natuur is opgefrist, wat reeds vlug enkele mooie plaatjes oplevert.
Ik ga het wat hogerop zoeken. Het valt me op dat de stroming in de "silbergraben" redelijk ontstuimig is, in vergelijking met de vorige dagen. De oorzaak ontdek ik wat later: boven het wolkendek merk ik dat het, op ongeveer 1600 m hoogte, gesneeuwd heeft. Het smeltwater zoekt, via talrijke kleine watervalletjes, een weg naar beneden, waar het verzamelt tot een tot een steeds groter wordende,schuimende massa, welke zich verder haast naar nog lager gelegen oorden.
Op de terugweg krijgt de flora op de rotswanden mijn volle aandacht: verbazingwekkend hoe planten en bloemen, en zelfs bomen, zich weten te handhaven in deze steenmassa!
