Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Het regende op een zondagnamiddag en het zag er maar somber uit, we besloten toch maar een uitstapke te wagen en het lukte ook, dan maar richting Visee door de mooie mergelstreek gereden en zo naar Aubel en richting Hombourg Plombieres naar de kerk en zo naar het reservaat van de vroegere loodmijn, daar aangekomen ging de Barbiefamilie mee op uitstap om in het reservaat mooie fotos te maken, maar helaas kwam daar een donkere en zwarte lucht aan, hier en daar waren er nog mensen aan het wandelen, en nu wat zouden we natuurlijk gaan doen met die donkere lucht die heerlijk begon te sproeien en natuurlijk we nat en de Barbiefamilie die er bij was tja die was ook aan het nat worden, dan toch maar gewacht tot het wat droger werd en ineens was het weeral wat helderder geworden. Zodanig konden we dan maar onze fotos maken, een eerste foto werd gemaakt op het hek van het reservaat, de Barbiefamilie werd dan daar maar in haar beste kleedjes geinstalleerd en gereed gezet om te poseren, en ja het lukte. Er werden fotos gemaakt in alle richtingen van het reservaat zelfs de kleine barbietjes vonden het leuk in hun nieuwe out fit. Ook de bomen in het reservaat werden niet gespaard, dat was ook een prachtige plaats om fotos te maken. Zelfs het bos werd niet gespaard, en de shoot begon, natuurlijk ook in alle richtingen, jammer dat het oude loodtreintje weg is, anders hadden we daar ook nog mooie fotos kunnen maken. Jammer dat op het zinkreservaat nog alles heel kaal was, want de zinkflora was nog niet in bloei. De poppen waren in hun nopjes om fotos te maken ze hadden allen natuurlijk hun nieuwe kleedjes aan. En zo kon de modeshow beginnen. Na de shoots besloten we nog is naar de Voerstreek te gaan, want daar stond een pracht van een kasteel met een mooi zwanenmeer bij, daar zouden we binnekort ook is naartoe komen voor een paar prachtige fotos te maken, dat zou ideaal zijn, bij sommige van die gehaakte kleedjes voor Barbie hoorde er ook een mooi kasteel bij, nu hadden we is geen last van een paar nieuwsgierige gapers en vervelende lui die ons wat kwamen storen. Want in Wallonie heb je dat niet, alleen als je hier ergens in Limburg een fotoshoot maakt dan heb je er last van, aan da mooie kasteel zijn we is naar de forellen gaan kijken , want dat kweken ze daar, er waren daar heel kleine te zien in grote bakken, en buiten had je natuurlijk ook van die kweekbakken, daar zwommen grotere vissen in, een nieuwsgierige zwaan kwam ons ook al is een groetje brengen en een paar ganzen waren er ook van de partij, die vijvers aan dat kasteel leek precies het zwanenmeer. En zo zijn we dan na de wandeling maar stillekes naar huis gegaan en we hebben ervan genoten.
Hier op deze site zijn er weeral nieuwe fotos te zien van Barbiekleedjes in de Voerstreek. http://www.mijnalbum.nl/Album=ULXPKI4J en dan naar beneden scrollen, dan zie je ze groetjes.
En hier m'n papa die 85 jaartjes oud is geworden. en in z'n jonge tijd. En hier de hele familie samen. Een echte spokenbende was dat vroeger met al die kinderen hahhahaahaa. ouders, broers en zus. Marie Ellen, Hanne en Lotte ikke in m'n jonge spookjaren op Tenerife hahahahahaha
M'n andere grootvader, die was de vader van ons ma, die is geboren in een hoeve midden in de bossen, z'n vader was 3 x opnieuw gehuwd, z'n eerste vrouwen waren overleden in het kraambed bij de geboorte van een kindje. Ze waren daar met een hele rits kinderen, tja met drie huwelijken is dat zo he, m'n grootvader stamde uit het 3e huwelijk en was de jongste van de bende hij had nog een ouder broer en zus en van die andere half broers en zussen weet ik niks van. Bij hem thuis hadden ze een hele grote boerderij, en dit midden in de bossen dit was de Panhoeve in Overpelt. Een beetje geschiedenis van de Panhoeve : In XII-XIII verwierf de premonstratenzerabdij van Floreffe in Overpelt zeer uitgestrekte bezittingen in het Zuiden,. waarop zij deels door ontginning drie grote hoeven optrok, nl. de Grote Hoeve, de Kleine Hoeve en de Panhoeve, zelfstandig bezit van de abdij sedert 1140-41. Deze abdijgoederen bezaten een eigen kapel, brouwerij, visvijvers en drie watermolens. Vanaf XVI of vroeger werden de landbouwkolonies, of wat er van restte, verpacht. Op 23 december 1797 werd het abbatiaal goed verkocht. Wegens falend beleid ging het landschap van deze abdijhoeven in XX grotendeels verloren. De in de loop der tijd grondig verbouwde hoeven bleven bewaard. Kort bij de Panhoeve zijn nog resten te vinden van een groeve, hier werd zand ontgonnen, om pannen te bakken op de hoeve vandaar ook dat ze zo heet. De groeve was in de bossen te zien. En rondom de hoeve waren heel veel bossen, tja het was daar de Kempen en ze hebben vele bomen aangeplant tijdens de oorlog voor mijnhout. M'n grootvadertje is altijd een grote boer geweest die zeer veel landbouwgrond, vee, weides en bossen bezat. Hij kende de stiel al van toen hij klein was. Hij is gehuwd met m'n grootmoeder die tevens m'n meter was, ze was naaister van beroep en deed natuurlijk veel handwerken. Tijdens de eerste wereldoorlog hadden ze er niet veel last van, want daar in die afgelegen bossen was ook al niet veel te zien. Natuurlijk kwamen er vele kinderen zoals dat gaat in die tijd. En gespeeld als die in de tijd hebben gedaan in de bossen natuurlijk werd er ook paard gereden en moesten ze helpen bij de landbouw, er was daar een klein hondje met de naam Tommy, die is ne keer een stamp onders z'n achterste kreeg van een koe, telkenmale als dat hondje die koe zag beglon hij te hinken, en te janken. En onder De oudste zoon werd priester, en de oudste dochter is veel te jong gestorven toen haar man achterbleef met 5 kleine kindjes. Tijdens de tweede wereldoorlog kwamen er kinderen uit de stad daar schuilen en krachten opdoen, op de buiten, want in de stad was er veel armoe, en de kinderen kregen niet veel te eten vandaar dat ze werden weggebracht naar de boeren op de buiten en daar konden ze dan van de overvloed mee genieten. OOk schuilden er daar in die vele bossen, Russische krijgsgevangenen die waren gevlucht ze moesten normaal hard en gratis werken in de mijnen van Zolder of HOuthalen. Ze verbleven er in grote kuilen of holen die ze zelf maakten en ze met bladeren of takken afdekten, en kregen dan ook te eten van de boeren in de omtrek en s'avonds werd er dan ook heerlijk geuchterd. Deze gingen ook regelmatig helpen bij de boeren aan de oogst of groenten kweken of fruit. Ze vertelden er ook veel over hun land en de revolutie die in 1917 plaats vond, ze konden ook al een mondje Nederlands. Na de oorlog vertrokken ze weeral richting Rusland. Men heeft er nooit meer over gehoord of ze gezien. M'n grootmoeder naaiden ook veel voor anderen, en kon mooi stukken maken. Na de oorlog werden de kinderen ook groot en huwden ze ; er kwamen natuurlijk ook vele kleinkinderen, ondertussen kwam het grote verdriet van m'n grootvader, z'n vrouw was plots overleden was hij alleen, maar z'n zoon kwam bij hem inwonen met z'n gezin en zo was hij toch nog niet alleen. Toen we klein waren hebben we er een heerlijke tijd doorgebracht, ieder jaar met nieuwjaar kwamen we daar op die panhoeve bijeen, met al die vele neven en nichten. Om grootvader een gelukkig nieuwjaar te wensen, amai die oom en tante van mij hadden het wel druk daar met die hele bende en wij gingen dan in die bossen rondkrossen, en spelen, hahahaha verstopperke konden we daar als de beste spelen, en in de grote schuren en stallen, dat was wat tussen het stro en het hooi, daar in ravotten. Natuurlijk hingen we dan vol strooi en hooi, hahhahhaaa en dan onze ouders maar aan het kijven, want ze hadden hun werk met die bende, of wortels uit de hof trekken en lekker opeten of aan de appeltjes of peren zitten, of achter de hennen lopen, en naar de koeien gaan en paard gaan rijden, dat was wat, ja het was een prachtig beest, het werd gebruikt door m'n grootvader en oom om het stro of hooi binnen te halen, om al die velden om te ploegen en te bewerken, het mocht ook regelmatig de weide in om te grazen enz... Een keer was m'n grootvadertje eraf gevallen en is hij lang kreupel geweest. Hij had pijn in z'n rug en kon moeilijk te been blijven, zo is hij dan verhuisd naar een rustoord in de buurt, en zijn we hem daar regelmatig gaan bezoeken, hij wist nog veel over vroeger te vertellen en hij kon er wat van. Het was nog zo'n heel ouderwets rusthuis, met van die hoge plafonds en deuren met koperen klinken. Hij is er verschillende jaren geweest soms was z'n kamer te klein voor al dat vele bezoek van kinderen en kleinkinderen. In het rusthuis was hij altijd bezorgd als hij bezoek kreeg. Hij vroeg altijd hoe we het op school deden? Daar had hij wel interesse voor. Tja dat was z'n leven. De laatste jaren van z'n leven heeft hij bij z'n dochter doorgebracht , en hij wist de weg naar de Panhoeve nog steeds, hij wilde er telkens terug naartoe gaan, want daar had hij een groot deel van z'n leven doorgebracht. Toen hij 90 jaar was werd hij opgenomen in het ziekenhuis en is daar in z'n slaap overleden. Zo dit was het verhaal van m'n ander grootvadertje. Hij ligt begraven bij z'n vrouw, die al eerder was overleden. Ieder jaar zet ik nog een bloemetje op hun graf. Tja hij is en blijft ook een grootvader he.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gehad en was hulpeloos. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
kleedje voor Kayla, Kenzie, Shelly en Miranda en Tommy (zinkreservaat)
Benodigdheden: garen, een haakpen van 3 en drukknoopkes. dit geld ook voor TOMMY want alle poppen zijn ongeveer even groot, alleen Kayla is iets groter en Miranda is kleiner en Tommy is een jongen. Haak een ketting van 15 steken en haak een rij vaste. 2e rij in iedere steek 2 vasten haken (meerderen) 3e en 4e rij gewoon de rijen haken zonder meerderen. 5e rij : 4 vasten, 5 vasten overslaan (mouwen) 6 vasten in de volgende steken, weeral 5 vasten (mouwen) overslaan en de rest afhaken. Dan 1 rij vasten. Volgende rij voor de rok (kleedje) dan in iedere steek 2 vasten haken (meerderen) en de ronde sluiten. Dan ongeveer 10 rondes halve stokjes haken zonder meerderen en telkens de ronde sluiten en als laatste ronde een ronde vaste. Voor de ruches (vanonder) 2 stokjes in 1 vaste, 3 stokjes in de volgende vaste en zo tot de ronde af is, dus afwisselend 2 stokjes en dan 3 stokjes. De laatste rij gewoon een rij vaste. De ruches op de rok zelf : een beetje verdelen op de rok 1 ronde vaste en dan 1 ronde zoals de onderste ruches beschreven zijn. Zoook aan de hals is dit zo en voor he manneke ook. Broek voor het manneke is nadat de rij vaste is gemaakt dan haak je nog een rij vaste bij met om de drie steken eentje meerderen. en ronde sluiten. Dan verdeel je de ronde in twee voor de broekspijpen en zo haak je iedere pijp apart tot hij lang genoeg is en ook zo voor de tweede pijp. Voor de kleedjes van Kenzie en Miranda kan je voor versiering haken inplaats van ruches kettingen, en picootjes. Het drukknoopke aannaaien. Hoedje : een ketting haken van 5 steken en sluiten. 1e ronde 6 vaste. 2e ronde 12 vaste haken 3e ronde om de 2 vaste 1 meerderen 4e ronde gewoon een ronde vaste haken alsook nog een vijfde ronde. Volgende ronde 2 stokjes in iedere vaste haken (rand) en nog een ronde vaste en drad afmaken. nog een ketting van 50 steken haken voor de strik en inrijgen.
Benodigdheden, garen, haaknaald nr 3 en een overschotje voor het hoedje en de rand van het kleedje, een drukknoopke. Werkwijze : haak een ketting van 25 steken, 1e rij : 24 vaste 2e rij en 3e rij 1 rij halve stokjes. 4e rij : 11 halve stokjes, 2 halve stokjes in de volgende steek idem non eentje dan de rij verder afhaken met halve stokjes 5e rij : 11 halve stokjes, 2 halve stokjes in 1 steek dan 2 halve stokjes in de 2 volgende steken,2 halve stokjes in de volgende steek en de rij afhaken. 6e rij : 6 halve stokjes, 6 kettingsteken en 2 steken overslaan, (armsgaten) dan 2 halve stokjes in de volgende 2 steken, 1 steek overslaan, 3 halve stokjes in de volgende steek, 1 steek overslaan, dan 2 halve stokjes in de volgende 2 steken, 1 steek overslaan, dan 3 halve stokjes in de volgende steek, 1 steek overslaan, dan 2 halve stokjes in de volgende 2 steken, 6 kettingsteken (ander armsgat) 2 steken overslaan en dan nog de overige steken met halve stokjes afmaken. Volgende rij: 1 rij met vaste. volgende rij : over andere vast 2 steken samenhaken, minderen en dit tot de laatste steek van de rij volgende rij gewoon vaste volgende rij weeral minderen zoals de vorige die je geminderd hebt en dan nog een rij vaste en de draad afmaken. Dan maak je de rok vanonder, eerste rij dubbele halve stokjes in de vaste vanonder en de ronde toehaken. (meerderen) Volgende ronde : 1 ronde stokjes. volgende ronde : hier kan je nog is af en toe een steek meerderen, dus 1 ronde halve stokjes. En deze twee rijen haken tot het kleedje lang genoeg is. Draad afmaken en er met een andere kleur, 1 ronde vaste en picootjes aanhaken. Mouwen : alle steken oprapen en in het rond haken met 1 ronde vaste, en de ronde toemaken. 2e ronde : in elke steek 1 meerderen en de ronde met halve stokjes haken. Dan twee rondes haken met halve stokjes. De laatste ronde met een andere kleur en een ronde vaste met picootjes. Ook de halsopening met een andere kleur haken,. Met dit patroontje kan je ook al de andere kleertjes van het zinkreservaat haken die Barbie en Teresa aanhebben dus ook de blauwe. Hoedje : haak een ketting van 5 steken en maak de ronde toe; 1e ronde 8 vaste en ronde toe, 2e ronde 16 vaste en ronde toe. 3e ronde over andere steek 1steek meerderen. zo nog 6 rondes haken zonder te meerderen Voor de rand, 2 verlengde stokjes in de steken van vorige rij en ronde toe 2e rij een rij vaste, en voor de derde rij ook een rij vaste met een ander kleur van garen. Ook nog een koordje van 60 ketingsteken haken voor het strikje. En drukknoopke aannaaien.
Hier achter mij, lijkt dit wel op een kale verschroeide weide he,
-- Kies Product --
maar dat is niet waar hoor integendeel, hier is het uitzicht net de prairie, achter mij zie je de puinhopen van een terril van afval van lood en zink, hier groeit niet veel, omdat dit de vuilste grond van Belgie lijkt te zijn, alleen planten die niet veel nodig hebben zoals brem, en dergelijke en de zinkfora, dat bloeit hier volop in de zomer, het is het zinknatuurreservaat van Plombières beschermt door de wet en je kan er heerlijk wandelen. Het is wel heel moerassig en de Geul stroomt ook door het gebied. Op het terrein ligt ook een pracht van een vijver.
M'n snoezige kleindochterkes Hanne en Lotte mogen hier ook niet ontbreken op het appel tussen al die Barbiepoppen, ze zijn nog de liefste Barbiepoppen die er zijn.
Lotte en Hanne, m'n lieve kleine spookjes.
papa
Marie Ellen, Hanne en Lotte 
ikke in m'n jonge spookjaren op Tenerife hahahahahaha
Hanneke
Wat is het hier leuk om op die paal te zitten
Barbie op bezoek in het zinkreservaat van Plombieres
Marieke,