Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Hier zie je die bunker of schacht in z'n geheel, hij moet vroeger wel langer geweest zijn, maar hij leek niet zo groot te zijn, zouden ze er ooit zink gevonden hebben in zo'n hol. Het zal wel een oude ertsader zijn.
Oh wat ben ik blij dat ik nog is in m'n klein geboortelandje was, en dit in het vroegere Neutrale gebied Moresnet, nu Kelmis geheten, hier sta ik voor een groot hol dit moet nog ergens een oude schacht van de mijn Altenberg geweest zijn, ik ben er wel niet binnen geweest, het was afgesloten, en wie weet wat ik was tegengekomen hahahaha. Het lag in het bos. En ik heb mij er is voor gezet om te poseren goed he! Hier boven mij zie je dat hol in z'n volle pracht, het lijkt wel net een bunker.
Da's hier een pracht van een palmboom hier achter mij, jajaja dat was me wat daar en nu ben ik weeral in dit koude land, nu zit ik hier natuurlijk te bibberen van de kou, en ik kijk met spanning uit naar de volgende lente, dan kan ik weeral ergens naartoe gaan, binnekort vind je mij op de kerstmarkten in Aken en Walkenburg, das ook is iets anders dan dit. Dan kan ik beginnen met kerstliedjes te kwelen zo hard ik kan, maar nu ben ik mij aan het voorbereiden op Sinterklaas, want die komt ook nog eerst en dan kijk ik met spanning uit naar de kerstboom inplaats van die palmboom.
Das hier is iets anders achter mij he! Ik sta hier op de uitkijk naar een pracht exemplaar van iemand, maar dat ga ik lekker niet zeggen, dat mag jij raden, goed he !
Hier sta ik samen met mijne pappie en muttie te koekeloeren op een stoel, van ons hotel, en ik heb daar m'n ogen uitgekeken hoor, er waren daar heel veel Engelsen te zien.
Hier zie je mijne muttie voor de haven van Corralejo staan, met daarachter een grote boot die men armas noemt, ze was de verbinding tussen Playa Blanca en Corralejo.
Mijne muttie is ook hier in Corralejo of wat dacht je, leuk strandje he! met een paar badgasten op de achtergrond. Ze konden mij niet alleen laten gaan he !
Ikke sta hier natuurlijk ook zelf nog te koekeloeren, voor een heel grote palmboom , nu woon ik samen met mijne pappie en muttie in een Camper en ik kan het hele spokenkot afrijden, en lollig als dat is hahahahaha, je moest is weten. Ik amuseer mij hoor dat wist je niet he ! En m'n vriendinnen rijden soms ook al is mee.
Hier sta ik voor het Amerikaans kerkhof van Henri-Chapelle, je wordt hier echt stil als je zovele onschuldige graven ziet en dat van al die gesneuvelde jongmannen die hier gestreden hebben in de oorlog. OOk in de eerste wereldoorlog werd ons land bezet door de Duitsers, ze zijn hier in de buurt binnengevallen, via Gemmenich vlak aan de Duitse grens en met de grens van het Neutrale gebied van Moresnet, dat toen nog bestond. Op 11 november worden al die gesneuvelde helden herdacht en das maar goed ook. Zo blijft de herrinnering levendig.
Een graf, een kerkhof zo mooi verzorgd, kom ik hier op bezoek, vele herinneringen aan al deze jonge soldaten ze hebben gestreden hier in de Ardennen ze hebben herinneringen meegenomen in hun graf. Sommige zijn naamloos of spoorloos verdwenen. Er zijn graven die geen naam dragen, maar een onbekend soldaat ligt er begraven. Ze kwamen ver van huis om te strijden. en zijn in dit land voor altijd gebleven. De oorlog heeft zovele slachtoffers gemaakt, ook krijgsgevangenen in de concentratiekampen zijn vermoord door ondervoeding en ontberingen, die ze hebben geleden, mannen, vrouwen en kinderen. Ze hebben meestal helemaal geen graf. Alleen een museum herinnerd nog aan deze feiten. Hopelijk vinden zij de vrede die ze zo zochten. Hier een herinnering aan 11 november.
En hier heeft de Nederlandse groep de Schintaler nog een mooi liedje gemaakt voor Henrie-Chapelle en Margraten. http://www.youtube.com/watch?v=N3kGLdSK_Sc het is een mooi luisterliedje
als ge van ze leven in de Ardennen passeert door regen en noorderwinden keert om de tijd als ge hier passeert de oorlog ga je hier weer vinden
ja, t is de oorlog dat je hier weer vind, en t kerkhof van duizend soldaten altijd iemands vader altijd iemands kind nu doodstil en godverlaten
laat de bomen nu maar zwijgen en dat t gras niets vertelt en de wind moet t ook maar niet zingen dat hun dood tot niets heeft geteld dat waren al te verschrikkelijke dingen
Ver van huis zijn ze komen strijden, aan de slag van de Ardennen, Het was zo koud in die tijd, Velen zijn gesneuveld en liggen hier begraven, allen zij aan zij hebben ze gestreden voor de bevrijding van het vaderland. Op het kerkhof zijn er vele graven ook in Margraten en Neville, liggen ze begraven op de oorlogskerkhoven. Mooi verzorgd en aan niks tekort, worden ze op 11 november hier herdacht. Met de vlag en een bloemenkrans, herdenkingen en samenkomsten. Voor alle gesneuvelden, en doden tijdens de oorlogen rusten ze nu in vrede ver van hun vaderland.
OOk deze gesneuvelden van de tweede wereldoorlog zullen we hierbij gedenken ze hebben ook gestreden voor de bevrijding van Belgie, meestal bij de slag van de Ardennen.
Mijn grootvader was een oudstrijder van den grooten oorlog
M'n grootvader heeft gestreden in de wereldoorlog 1914 - 1918. Hij was aan de Yzer gaan strijden in Posendale, in West Vlaanderen, hij is als krijgsgevangene weggevoerd naar Duitsland waar hij tot na de oorlog verbleven heeft. Hierbij gedenk ik deze grootvader als oudstrijder. Hij is al heel lang geleden gestorven, toen ik nog een klein kind was. En hij ligt begraven bij de oudstrijders.
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row. That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be Yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields. Op de velden van Vlaanderen, blazen de papavers tussen de kruisen, rij op rij. Dat teken is onze plaats; en in de hemel vliegen de leeuweriken die, nog mooi zingen,, Schaars gehoord terwijl de hieronder kanonnen zingen. Wij zijn de Doden. Korte tijdgeleden toen wij leefden, , voelden we dageraad, zagen we het behouden de zonsondergangsrood, en werden er gehouden van, en nu liggen wij in de velden van Vlaanderen. Neem onze ruzie met de vijand op: Aan u van ontbrekende handen hebben wij geworpen De toorts die wij; van u om het hoog te houden. Als jij met je onderbrekingsgeloof met ons die gaan sterven ,Wij zullen niet slapen, hoewel de papavers op de velden van Vlaanderen groeien
En hier zie je mij voor een oud schooltje in Bokrijk, das kunnen he ! Maar ja das een museumschooltje he! Wie zou daar ooit les hebben gekregen? Ik in ieder geval nier, want das voor mijne tijd hoor. Ik ben nog een jong spook in spee hahahahahaha. Ik ga naar de spokenschool das goed he ! Daar moet ik goed leren spoken.
Hier is de vijver in Kelmis, mooi he ! Dat was vroeger de waterververser vande zinkwasserij van Vieille Montagne. En nu is het een prachtig wandelgebied, ze zijn het ook alweer aan het volbouwen daar op die heuvels, jammer, alles wordt er volgebouwd. Mooi plasje he ! En het casino heeft hier ook ergens in de omtrek gelegen, maar dat is er nu niet meer.
En zo zijn we weeral is ne keer een uitstapke gaan maken vandaag, met die hele spokenbende, en weet je wat we onderweg zijn tegengekomen in de Voerstreek? Hahahaha twee wandelende hangbuikzwijnen, amai die zullen van hun vrijheid genoten hebben, er was een zwarte en een grijze. Er was daar precies ook een paardenshow zo te zien, er waren vele paarden en koetsen op de baan en old timers of zoiets, in ieder geval stokoude autos die ik nog nooit had gezien. En in Kelmis zelf druk, druk, druk amai vele wandelaars. En op de vijver zaten mooie Siberische ganzen of zoiets, en er stond ook een tentje aan de vijver, wie gaat er nu nog kamperen? Ik in ieder geval niet hoor, daar is het te koud voor brrrrrrrrrrrrrrrrrr. Tja je ziet mij ook overal he ! Nu zelfs wel in Wallonie, en binnekort is het kerstmarkt daar ga ik ook is naartoe, is kijken hoe het daar is. En die twee dames hier op de blog, tja dat zijn er ook een paar, die zitten nu heel ongelduldig te wachten op de goede Sint, die iets in hun schoentje komt leggen.