Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
T'is toch vandaag driekoningen voor iets he, in Spanje komen de driekoningen speelgoed brengen voor alle brave kindjes en ook op de Canarische Eilanden, goed he !
amai zeg wat heeft die sneeuw lang gelegen, en ik met m'n kleine spokenvoetjes en m'n supernieuw kleed daar maar op die sneeuw vallen en uitglijden, het is niet gepermiteerd. Dan moet ik ocharme weeral voetje voor voetje vooruit.
Het werd heel hoog tijd, met al die feesten die ze zo komen opdringen, ze zijn voorbij pppppuuuuuuuuufffffffffffffffff eindelijk. Nu kan ik terug gewoon gaan spoken en dat is al heel lang geleden. En nog die vuile sneeuw nog weg en klaar is kees.
Daarstraks keek ik is ne keer heel benieuwd naar onze straat hier aan ons spookenkot en wat zag ik daar? Wel je mag is ne keer raden? RA, RA, RA, een paar steelsteuners van de gemeente met een schup en een emmerke en zo waren die paljassen op onze straat sneeuw aan het wegscheppen op hoopjes, ik dacht zeker dat het kindjes waren die met een schupke en een emmerke met zand aan het spelen waren, maar inplaats van zand was het sneeuw, goed he en zuchten als die deden amai. Wie had dat gedacht dat je dit hier ook zo zag, jammer dat zotspook er gene foto van gemaakt had, anders zou hij hier te voorschijn komen, en gelachen als we gedaan hebben, dat was nog is een prachtig beeld se in onze straat, dit kom je niet dagelijks tegen.
Amai was me dat nogal een weekske zeg met Kerstmis, geen bussen, een paar treinen, geen brommer, en dan tot slot maar een taxi nemen naar het werk om te spoken amai en ondertussen eens kennis gemaakt met al die chauffeurs die s'nachts hebben moeten werken in die taxi en door die vieze sneeuw hebben gereden en ik ondertussen maar oogskes pinken op al die knappe mannen hahaha, je moest is weten.
Vanaf morgen kom ik jullie blogboekske nog is tekenen, want ik heb de nacht nog en het is superdruk, en zeker met dit vuile weer, maar morgen heb ik een dagske vrij en dan kom ik weeral is spoken.
T'is toch vandaag driekoningen voor iets he, in Spanje komen de driekoningen speelgoed brengen voor alle brave kindjes en ook op de Canarische Eilanden, goed he !
Hier voel ik mij als een prinses thuis bij dit mooie kasteel.
amai zeg wat heeft die sneeuw lang gelegen, en ik met m'n kleine spokenvoetjes en m'n supernieuw kleed daar maar op die sneeuw vallen en uitglijden, het is niet gepermiteerd. Dan moet ik ocharme weeral voetje voor voetje vooruit.
Het werd heel hoog tijd, met al die feesten die ze zo komen opdringen, ze zijn voorbij pppppuuuuuuuuufffffffffffffffff eindelijk. Nu kan ik terug gewoon gaan spoken en dat is al heel lang geleden. En nog die vuile sneeuw nog weg en klaar is kees.
En vanuit ons klein spookdorpke wens ik alle bezoekers die hier komen EEN HEEL GELUKKIG EN EEN SPETTEREND NIEUWJAAR
Nu sta ik hier fier voor m'n dorpke goed he !
En ik heb ook parmantig meegekeken hoor naar die paljassen met hun emmerke en hun schup dat zie je niet dagelijks.
Daarstraks keek ik is ne keer heel benieuwd naar onze straat hier aan ons spookenkot en wat zag ik daar? Wel je mag is ne keer raden? RA, RA, RA, een paar steelsteuners van de gemeente met een schup en een emmerke en zo waren die paljassen op onze straat sneeuw aan het wegscheppen op hoopjes, ik dacht zeker dat het kindjes waren die met een schupke en een emmerke met zand aan het spelen waren, maar inplaats van zand was het sneeuw, goed he en zuchten als die deden amai. Wie had dat gedacht dat je dit hier ook zo zag, jammer dat zotspook er gene foto van gemaakt had, anders zou hij hier te voorschijn komen, en gelachen als we gedaan hebben, dat was nog is een prachtig beeld se in onze straat, dit kom je niet dagelijks tegen.
Hier op het dorpsplein is natuurlijk ook vanalles te beleven en te zien.
In de school viert men natuurlijk ook Kerstmis.
Bij een dorpke hoort ook een brandweerwagen, dat is normaal.
Om wat in de kerstsfeer te komen zal ik hier ook maar is ne keer verschijnen.
Mooi he en zo zalig hier in Gent, het is en blijft een heel mooie stad.
