Het mysterie van de massasterfte van meer dan 700 duiven in het Italiaanse Faenza is verklaard: de vogels hadden te veel zonnebloemzaadjes gegeten. Ook de spreeuwen die in Roemenië dood uit de lucht vielen, hielden geen mate: zij zopen zich letterlijk te pletter aan droesem.
Een hele hoop van de gestorven duiven boven het Italiaanse dorp Faenza vertoonden vreemde blauwe vlekken in hun bek. Daarom werd er gedacht aan hypoxie, een tekort aan zuurstof op grote hoogte. Op het internet barstten allerlei wilde theorieën los, ook al omdat het maar een van de vele gevallen van massale diersterfte was de laatste tijd.
Maar bij de duiven zouden er alvast geen aliens aan te pas gekomen zijn: ze zouden zich gewoon overvloedig tegoed gedaan hebben aan zonnebloemzaadjes, afkomstig van een nabijgelegen oliebedrijf. Die pitjes brengen de lever en nieren van de vogels schade toe, wat tot massale indigestie en de dood leidde. Ze overaten zich dus, volgens Rodolfo Ridolfi, directeur van de plaatselijke zoo. Ook vogelkenner Nadia Caselli bevestigt deze theorie, die wel nog bewezen moet worden door de onderzoeksresultaten.
Over de hele wereld De meldingen van massasterfte onder dieren begonnen twee weken geleden, toen bleek dat 100.000 vissen dood aangetroffen werden in een rivier in het Amerikaanse Arkansas. 150 kilometer verder vielen op oudejaarsavond duizenden vogels dood uit de lucht. Nog eens honderden vogels ondergingen hetzelfde lot zo'n 450 kilometer verder in Louisiana en in het nabijgelegen Kentucky. Volgden daarna de kadavers van vogels in Zweden en in Italië, en van miljoenen vissen in Maryland. Ook Brazilië en Nieuw-Zeeland bleven niet gespaard. Aan de Engelse kust vonden dan weer 40.000 krabben de dood.
Verklaringen allerhande deden de ronde. Meer dan waarschijnlijk staan alle gevallen los van elkaar. Zo zou in de VS het afgestoken vuurwerk de oorzaak zijn van vele dode vogels en de ongewoon lage temperaturen de dood van andere veroorzaakt hebben. Ook bij de vissen en de krabben zou de koude een rol gespeeld hebben, net als ziektes. Volgens persagentschap AP is massale diersterfte helemaal niet uitzonderlijk. Door de veranderde mediawereld is iedereen wel sneller en uitgebreider op de hoogte ervan.
Zeearenden vallen uit de lucht door honger in Canada
Duizenden Amerikaanse zeearenden hebben in Canada moeite om de winter door te komen. Door voedselgebrek zijn sommige vogels zo uitgeput dat ze spontaan uit de lucht vallen of obstakels niet meer weten te ontwijken tijdens het vliegen. Dat meldde de Canadese krant 'Globe and Mail'.
Volgens natuurbeschermers in het westen van Canada vallen de enorme vogels soms zomaar uit de boom. Dierenartsen die de vogels vangen, hoeven daar geen moeite voor te doen: "Je loopt er naartoe en pakt ze op'', aldus dierenarts Maj Birch.
Minder zalm In de herfst trekken normaliter veel zalmen naar Canada om daar eitjes te leggen. De adelaars eten hun buikje dan meestal vol, zodat ze de winter door kunnen komen. Afgelopen jaar was er echter veel minder zalm dan anders, wat heeft geleid tot een ware hongersnood onder de vogels.
Vergiftigd De zeearenden wijken nu uit naar steden en vuilnisbelten. Volgens Robin Campbell van een lokale dierenopvang werden op een dag maar liefst dertienhonderd Amerikaanse zeearenden aangetroffen op een vuilnisbelt. "Mensen dumpen daar vergiftigde dieren en die worden door de adelaars opgegeten. De dieren zijn al sterk vermagerd, maar een groot deel raakt ook vergiftigd'', aldus Campbell.
Zegel president De Amerikaanse zeearend is een grote, bruine vogel met een witte kop en gele snavel. De vogel kan tot wel een meter groot en zeven kilo zwaar worden. Volwassen dieren hebben een spanwijdte van 2,5 meter. De Amerikaanse zeearend staat afgebeeld op het zegel van de president van de Verenigde Staten.
Er worden vraagtekens geplaatst bij de veiligheid van de nieuwe rotonde in Bost. Die werd een jaar geleden opengesteld en was al een vijftal keer het decor van een ongeval. De politie vraagt een extra vangrail rond de rotonde.
De rotonde in Bost is amper een jaar oud, maar staat toch al met stip genoteerd in de ongevallenstatistieken van de stad Tienen. Enkele jaren geleden werd beslist komaf te maken met het zwarte punt op het kruispunt van de Hannuitsesteenweg met de Ring. Er werd een rotonde aangelegd, met eronder een fietstunnel. Dat moest voor een veiligere situatie zorgen dan het bestaande kruispunt met verkeerslichten. Intussen is de rotonde ongeveer een jaar opengesteld, maar ook nu nog maken bestuurders brokken op het kruispunt. Afgelopen weekend nog vergat de bestuurder van een Ford Fiësta af te draaien op de rotonde. Hij reed gewoon rechtdoor. De man raakte gewond en werd overgebracht naar het ziekenhuis.
Vijftal ongevallen Sinds de openstelling van de rotonde gebeurden al een vijftal soortgelijke ongevallen. Enkele maanden geleden belandde een wagen zelfs ìn de fietstunnel, bijna vier meter lager. Het stadsbestuur en de politie stellen zich nu vragen bij de veiligheid van de rotonde. 'Ik heb al met de korpschef samengezeten', zegt schepen van Openbare werken Een lage stootband scheidt het autoverkeer van de fietserstunnel (op de achtergrond)
Katrien Partyka (CD&V). 'Misschien moeten we toch eens bekijken welke maatregelen we kunnen nemen om de veiligheid te verhogen. Een extra afscherming rond de fietstunnel, bijvoorbeeld.'
'Inschattingsfout' Ook Pierre Schippers, de korpschef van de politiezone Tienen-Hoegaarden, is daarvoor te vinden. 'De rotonde is in principe al goed afgeschermd door een aarden talud', zegt hij. 'Maar die omvat niet de hele rotonde. Bestuurders die uit Sint-Truiden komen en via het linker rijvak de rotonde willen nemen, lopen gevaar. Als zij 'vergeten' de rotonde te nemen en rechtdoor rijden, is er alleen een borduur van amper dertig centimeter die hen scheidt van de fietstunnel onder de rotonde. Ik denk dat dat toch een inschattingsfout is van de ontwerpers. Een aarden talud kan op die plaats niet, omdat de vrije ruimte tussen de buitenkant en de tunnel te smal is. Maar een vangrail moet daar toch mogelijk zijn.'
Ook de omwonenden stellen zich vragen bij de veiligheid van de rotonde. 'Als je richting Sint-Truiden rijdt, staat nergens aangeduid dat je een rotonde nadert', zegt Martine Gabriels. 'Bovendien mag je hier negentig kilometer per uur rijden. Gevolg: elke dag scheuren wagens aan een veel te hoge snelheid over de rotonde. En dat op een heel drukke weg, met veel zwaar vrachtwagenverkeer. Waar gaat dat eindigen?' De politie en het stadsbestuur gaven hun bemerkingen door aan het Gewest. Dat beslist uiteindelijk of er een vangrail geplaatst zal worden of niet.
Mijne papa is tafgebolt en volgens mama met een jong mokske. Mijn mama schijt nu van em.
Ons uis moed nu verkogt worde. De helft is voor papa.
Tenminste, van tgeen dat er ooverschied nadat de leening aan de bank is trugbetaalt.
Mama staat aan den dop, ze zegt dat ze moet beiklusse. Vorige week is ze daarmee begonne.
Sindsdien komt ier elk uur van den dag nen andere vent tuis, Mama zegt dat die de slaapkamer helpt opkuise.
Da moet eel zwaar werk zijn, want er wort veel bij gekreunt en gekermt. De meeste van die manne roepe alteid: Ik kom, ik kom.
Maar ksnap da nie ze zijn tog al daar waarom moete ze dan nog komme?
Die grote van gisteren riep zelfs: En nu langs agter, maar ze zijn elemaal nie naar agter geweest want kep den trap naar agter nie hoore krake.
Mama zegt da ze nu veel gelt verdient op aare rug maar ik hep daar nog geen briefkes op zien hange. Mesgien plukt ze ze daar af voor ze naar beneeje komt?
Volgende week kreig ik e krosbrommerke me echte naft. Da ons mama nog maar veel opruimt. Dan hep ik snel ne schoonen auto.
Amerikaanse astronomen hebben een nieuw planetenstelsel ontdekt. Rond de ster Kepler-11 staan zeker zes planeten. De afstand tussen die planeten en deze ster is zo klein, dat er waarschijnlijk geen leven mogelijk is. Het gaat om het meest compacte planetenstelsel dat ooit is gevonden.
Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA woensdag bekendgemaakt. De ontdekking verschijnt donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.
De ster en de zes planeten staan op ongeveer 2000 lichtjaar afstand van de aarde. Het stelsel werd ontdekt met de ruimtetelescoop Kepler. Die werd twee jaar geleden gelanceerd om te zoeken naar planeten als de aarde buiten ons zonnestelsel. In theorie is daar leven mogelijk, als zo'n planeet niet te dicht bij en niet te ver van zijn ster staat.
In zijn zoektocht kijkt de Kepler naar ongeveer een kwart procent van de sterrenhemel. In dat minieme gebied heeft de Kepler al meer dan 1200 planeten ontdekt. Ruim vijftig daarvan bevinden zich in de zogeheten 'bewoonbare zone'. "Het feit dat we zo veel planeten hebben gevonden in zo'n piepklein gedeelte van de hemel geeft aan dat er in het heelal mogelijk talloze planeten rond sterren als de zon draaien", stelt de NASA.
Er zijn mogelijk zowat 50 miljard planeten in het melkwegstelsel. Daarvan kunnen er 500 miljoen zich binnen de "levensvatbare zone" rond een ster bevinden. Dat schatten astronomen op basis van gegevens die de Keplersatelliet verzamelde.
De astronomen maakten een extrapolatie op basis van een klein stukje hemel dat Kepler al onderzocht. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zei eerder dat Kepler bij een analyse van meer 156.000 sterren 1.235 kandidaat-planeten vond, waarvan er 68 qua grootte op de aarde lijken.
Kepler is ontworpen om planeten in de Melkweg te zoeken die op de aarde lijken. Maar om mogelijk leven te herbergen moeten die planeten zich binnen de "levensvatbare zone" rond een ster bevinden, waar het niet te heet en niet te koud is.
Wetenschappers ontdekten dat een chemische stof verantwoordelijk is voor de uitzaaiing van borsttumoren naar andere organen in het lichaam. Deze ontdekking zou heel wat levens kunnen redden.
Verspreiding Wetenschappers ontdekten dat het enzym LOXL2 rechtstreeks betrokken is bij de verspreiding van de borsttumorcellen. Meer dan 90 procent van de sterfgevallen bij kanker zijn een gevolg van de uitzaaiing van deze ziekte naar andere organen als de longen, lever en beenderen, aldus onderzoekster Janine Erler. De onderzoekers willen nu ontdekken hoe ze succesvol de werking van het enzym kunnen blokkeren. Een andere belangrijke ontdekking is dat een hoog niveau van LOXL2 in verband staat met meer agressieve vormen van kanker. Dit betekent dat een test zou kunnen ontwikkeld worden om het niveau van dit enzym bij patiënten te meten en zo een vroege behandeling van deze meer agressieve kanker starten.
Het enzym promoot de verspreiding van borstkanker doordat het twee proteïnes controleert, namelijk TIMP1 en MMP9. Voorgaande studies toonden aan dat deze twee een rol spelen bij het stoppen van de verspreiding van tumoren.
Kortenaken wil zijn statuut van derde grootste perengemeente van het land niet kwijt. Daarom bindt de gemeente de strijd aan tegen het bacterievuur.
De jongste jaren is het bacterievuur - perenvuur in de volksmond - weer aan een opmars bezig. De plantenziekte tastte vooral in het Hageland heel wat perenbomen aan. En ondanks wat de naam doet vermoeden, is het vuur niet makkelijk te 'blussen'. De gevolgen voor een geïnfecteerde boom zijn drastisch: meteen de brandstapel op.
De provincie Vlaams-Brabant zoekt al langer naar oplossingen voor het bacterievuur en wil de problemen kenbaar maken bij het grote publiek. Kortenaken doet nu dienst als pilootgemeente. Vorige maand kreeg de gemeente het bezoek van specialisten van het Federaal Voedselagentschap, het ministerie van Landbouw, de teeltverantwoordelijke van de Belgische Fruitveiling en de provincie. Samen dokterden ze een manier uit om de verspreiding van het bacterievuur tegen te gaan.
'Concreet zal er een infoavond georganiseerd worden voor alle inwoners en komt er ook info op de gemeentelijke website', zegt Luc Borgugnons, fruitteler en voorzitter van de Landbouwraad van Kortenaken. 'De bewoners krijgen de mogelijkheid zich in te schrijven voor een waarschuwingssysteem. Daarnaast gaan we de zieke planten in kaart brengen en gerichte acties ondernemen om de verspreiding tegen te gaan.'
Meidoornhaag
Grote boosdoener is de meidoornhaag. Dat is een van de acht planten die drager is van de bacterie. Iedereen kent de meidoornhagen als de mooie, witte bloementapijten met de rode bessen die je her en der langs de weg ziet staan. Alleen, geen mens weet dat de meidoornhaag, die ongesnoeid nota bene op haar mooist is, gesnoeid moet worden nog vòòr de haag in bloei staat. Meer zelfs: dat is verplicht, en wel voor 1maart. Hagen die niet goed onderhouden worden, zijn immers een ideale kweekvijver voor de bacterie en kunnen op die manier ook fruitbomen in de omgeving aantasten.
Wie een besmetting door het bacterievuur vaststelt, is verplicht dat te melden aan het Federaal Voedselagentschap op 016-39.01.11
HOEGAARDEN - In de vallei van de Grote Gete zijn enkele bakens uitgezet: de restauratie van de Kleine Molen (Celis) schiet op, de noodbrug is teruggeplaatst, de omgeving van de Grote Molen (Parkabdij) is gekapt en klaar voor heraanplaning, het gemeente-eigendom Vissershuis is in restauratie, wandelpad en Getebrug volgen.
In verband met het Europees gesteunde Interregproject aan de Grote Molen, de vijvers en de fietsroute publiceert Interactief Waterbeheer (InWa) onderstaande toelichting.
De Grote Gete die door Hoegaarden stroomt, treedt bij hevige regenval regelmatig buiten haar oevers. Ook de watermolen in Hoegaarden heeft regelmatig last van het hoge water. Daarom heeft de gemeente Hoegaarden het initiatief genomen om de locatie rond de watermolen grondig aan te De Celismolen ziet er nu wit uit, met een nieuwe betonnen constructie voor het waterrad.
passen en er een nevengeul aan te leggen met een vistrap van maar liefst 240 meter lengte. Buiten het InWa-project om zal ook de watermolen worden verbouwd zodat de molen weer groene energie gaat leveren.
De rivier zorgt ter hoogte van de watermolen Ernest Ourystraat regelmatig voor wateroverlast. Het huidige sluizencomplex vormt een obstakel en het water kan er onvoldoende weg. De gemeente Hoegaarden heeft een plan gemaakt om de hele omgeving aan te pakken. Het plan voorziet niet alleen in het verder verminderen van de wateroverlast, maar ook in de ontsluiting van het centrum voor de zwakke weggebruiker: fiets- en wandelpad.
Een van de belangrijkste onderdelen van het hele project als het gaat om de waterloop, is de revisie van de sluizen. Daarnaast zal de nevengeul die in de loop van de tijd is ontstaan, worden uitgediept en worden voorzien van een oeverversteviging. Als onderdeel van een gewestelijk waterproject om de Vlaamse rivieren weer toegankelijk te maken voor vissen, krijgt de nevengeul een vistrap met een lengte van 240 meter.
Door de aanwezige sluizen te vernieuwen, wordt het mogelijk om de watermolen opnieuw in gebruik te nemen voor de productie van groene stroom. Eerdere pogingen tot stroomproductie waren mislukt, omdat het voormalige beheer van de sluizen zich niet liet combineren met het beheer van de watermolen.
De gemeente Hoegaarden wil, naast de waterbeheermaatregelen, tegelijk de locatie ook
Het Vissershuis is in restauratie, in een vernieuwd landschap.
aantrekkelijker gemaakt voor toerisme en recreatie. Zo wordt het vissershuisje aan de naastgelegen visvijver gerenoveerd als clubgebouw voor de vissers. Het huisje zal tevens dienst doen als informatiepunt en overdekte rustplaats voor toeristen. Verder komt een nieuw wandel- en fietspad vanuit de dorpskern van Hoegaarden naar het sluizencomplex. (R. Billen)
Het Interreg IVa-project Interactief Waterbeheer is een Vlaams-Nederlands programma dat bestaat uit een twintigtal waterprojecten gericht op innovatieve oplossingen voor het voorkomen van overstroming, watertekort en watervervuiling. (De Celismolen is privé en valt hier buiten).
Nee, Italië hoeft niet duur en druk te zijn. Wie de charme van het platteland opzoekt, wil genieten van gelato en pasta zoals la mamma ze bedoeld heeft en toch de stijl van Rome of Milaan kan appreciëren, die trekt naar Umbrië. Wij vonden er een schitterend huis-op-een- heuvel als ideale uitvalsbasis.
Prinsheerlijk logeren in een huurhuis op een Italiaanse heuvelin 7 trefwoordenNee, Italië hoeft niet duur en druk te zijn. Wie de charme van het platteland opzoekt, wil genieten van gelato en pasta zoals la mamma ze bedoeld heeft en toch de stijl van Rome of Milaan kan appreciëren, die trekt naar Umbrië. Wij vonden er een schitterend huis-op-een- heuvel als ideale uitvalsbasis.MarienaDewulf
1 Rust Wie niet op hotel wil, kan in Italië bijna niet om het alomtegenwoordige Agriturismo heen. Grote boerderijen of herenhuizen, soms echte palazzo's, die opgedeeld werden in appartementen. Wie het nog rustiger wil, kan als hij vroeg genoeg boekt ook een villa met of zonder zwembad huren. Umbrië is in dit opzicht iets goedkoper dan Toscane en dat geldt niet alleen voor de huishuur maar evengoed voor spijs en drank. Wij zochten en vonden een pracht van een huisje via Novasol. Een huis-op-een-heuvel met twee slaapkamers, twee badkamers, uitgeruste keuken en living. Daarrond een heerlijke patio, een tuin met een voetbalveldje, een pracht van een zwembad en ligstoelen onder de grote boom. Dit alles voor 1.200 euro per week. Het zicht op het dal werd er gratis bijgeleverd.
2 IJsjes Fragola, limone, mandoria of amarena. Gelato mantecato, perfetto, bomba of granita: ijsjes eten ze allemaal. Je moet de grens met Italië nog maar naderen, of de consumptie van ijs explodeert. Likken, happen, drinken, proeven of verslinden: er moeten honderd manieren zijn waarop een Italiaan ijs eet. Net zoals er honderd soorten en bereidingswijzen bestaan. Neem de proef op de som en ga op het bankje aan gelateria Pasqualetti in Orvieto zitten: geen mens die voorbijkomt zonder binnen te wippen voor een hoorntje of een potje. De zaak krijgt zelfs een vermelding in de Michelingids. Toeristen in Orvieto staan dan ook voor de moeilijke keuze: eerst de duomo of eerst een ijsje.
3 (Rol)trappen Umbrië is heuvelachtig, met een woestheid die de afgeliktheid van Toscane alleen maar extra in de verf zet. Dorpen en stadjes liggen niet zelden op een heuveltop en dat betekent vaak een stevige klim voor je kunt gaan slenteren van duomo naar museo, van gelateria naar pizzeria. Parkeerterreinen liggen immers, behalve in Assisi, steevast in het dal. Een schone uitvinding daarom is de roltrap, in Umbrië steevast gebruikt om toerist en inwoner van parkeerterrein naar het centro te brengen. Perugia moet zowat de mooiste roltrap ter wereld hebben. Een dikke tien minuten duurt het voor je echt in de stad bent: je stapt op de roltrap en die brengt je via een paar tussenverdiepingen dwars door de ruïnes van het Rocca Paolina. Eigenlijk is het Rocca een ondergrondse stad. Toen de oude stad afgebroken moest worden op last van Paus Paulus III (16e eeuw), liet de architect zowat de helft van de wijken met rust, en verwerkte ze in de vestingmuren van de nieuwe stad. Ook de Porta Marzia, een Etruskische poort, werd zo gered. Halverwege de roltrappen naar het stadscentrum kun je 'afstappen' en de oude straten, huizen en pleinen bezoeken.
Ook in Gubbio parkeer je beneden, aan het Romeinse theater, en neem je de roltrappen. Heel leuk met kinderen: eventjes buiten het stadscentrum vind je een kabelbaan die je naar de Basilica di Sant'Ubaldo brengt, een kerkje van twee keer niks dat echter zo romantisch boven de stad torent, dat je ernaartoe gezogen wordt. Een tip: daal te voet af. De (uitgestippelde) wandeling brengt je door sparrenbossen terug naar beneden. Heerlijk koel in de zomer. Uiteraard heb je boven op de heuvel een ijsje gegeten en uiteraard heb je, als je eenmaal beneden bent, weer zin in zo'n verfrissende granita.
4 Franciscus Er is véél meer Franciscus in Umbrië dan Assisi alleen. Waarmee we niet gezegd willen hebben, dat je het wondermooie stadje dan maar ineens moet overslaan. Want daar vind je in de Bovenkerk meteen het hele leven van de heilige in een notendop. 28 fresco's geven je een bondige samenvatting. Een tip voor wie kinderen meeneemt naar de kerk: lees eerst nog eens het levensverhaal van de man en ontpop jezelf dan tot alleswetende. Franciscus, zoon van een rijke lakenkoopman, werd in 1181 geboren in Assisi, werd soldaat, raakte een tijd in de gevangenis en kreeg daar een eerste depressie. Toen hij vrijkwam, zocht hij wanhopig naar de Zin van het Leven. Uiteindelijk wou hij ridder worden maar na een droom wist hij beter; hij zou zijn leven wijden aan goede doelen, en meer bepaald aan het restaureren van oude kerken en het helpen van bedelaars. Als een Damiaan-avant-la-lettre trok hij voornamelijk met melaatsen op. Om die te helpen, verkocht hij zelfs laken uit de winkel van zijn vader. Die liet hem terug opsluiten in de gevangenis, waar hij door zijn moeder bevrijd werd. Van toen af aan koos hij resoluut voor de armoede en trok hij rond om het woord Gods te prediken. Samen met enkele vrienden preekten ze voornamelijk op de pleinen van de kleine steden en dorpen in Umbrië. Ze noemden zich de 'broeders van de minderen', de minderbroeders. Toen Franciscus 11 broeders had, vroeg en kreeg hij van de paus erkenning van zijn orde. De minderbroeders werden rond die tijd ook benaderd door een vrouw, een zekere Clara, dochter uit een adellijke familie. Zij stichtte in de geest van Franciscus een eigen klooster, waaruit later de orde van de arme klaren zou ontstaan. In 1219 trok Franciscus naar het Midden-Oosten, waar hij de leider van de kruistochten probeerde te overtuigen van de zinloosheid van diens onderneming. Het mocht niet baten, maar ondertussen wil de legende dat Franciscus goede contacten legde met de sultan van de moslimlegers. In 1224 trok Franciscus zich terug op de berg La Verna. Hij kampte toen met een zware depressie. Op de berg kreeg hij een verschijning van een gekruisigde engel. Ook kreeg hij stigmata aan handen en voeten en in zijn zijde. Tegen het einde van zijn leven logeerde hij bij Clara in San Damiano. Daar dichtte hij zijn bekende Zonnelied. Hij stierf in oktober 1226.
Maar de meeste plaatsen waar het levensverhaal van Franciscus zich afspeelden, zijn in Umbrië terug te vinden. In Asissi werd hij uiteraard geboren, en ligt hij ook begraven. Je vindt er ook de kerk van de heilige Clara terug. In Gubbio temde hij een wolf, die hem vanaf dan overal volgde. Op de Monte Subasio, ten noorden van Assisi, trok hij zich terug in grotten om te bidden en te vasten. Hij stierf in het klooster van Santa Maria degli Angeli, in Bevagna preekte hij tot de vogels, en op Isola Maggiore, in het Lago Trasimeno, bracht hij een lange vastentijd door.
5 Het trecento Dat de renaissance in Italië ontstond, dat hebben we allemaal geleerd. Dat Da Vinci, Michelangelo en Boticelli drie namen zijn die we daarbij voor De slimste mens moeten onthouden ook. Maar veel verrassender zijn de talloze schilderijen uit de hele vroege renaissance die je in Umbrische kerken en musea kunt vinden. Schilders uit het trecento (14e eeuw) en het quattrocento (15e eeuw) tonen bijzonder aanschouwelijk waarmee die renaissancistische schilderkunst plots uitpakte: de ontdekking van het perspectief en het feit dat mensen plots als levende wezens afgebeeld werden, met al hun fouten, sterke punten en (vernieuwend) emoties. Daarvóór waren de personages letterlijk en figuurlijk nogal 'plat'. Neem nu Giotto (di Bondone) voornamelijk bekend van zijn schilderijen van fragmenten uit het leven van Franciscus van Assisi: de preek tot de vogels bijvoorbeeld. Ook de fresco's in de Bovenkerk van Assisi zouden van zijn hand zijn, althans dat werd lang gedacht. Kunsthistorici trekken dat de laatste jaren weer in twijfel. In het prachtige museum van het Palazzo dei Priori in Perugia, de Galleria Nazionale dell' Umbria (trek er minstens een halve dag voor uit), ontdek je veel meesters uit dat trecento en quattrocento en zie je de evolutie zo voor je. Perugino is nog zo'n naam die je moet onthouden. Smullen van de renaissance, op school nooit voor mogelijk gehouden.
6 Kerken en duomo's De duomo van Orvieto, die moet je gaan bezoeken. Punt uit. Maar een duomo hoéft geen kathedraal in een grote stad te zijn. Zelfs in de meest vergeten dorpjes in de bergen vind je prachtige kerken en kerkjes. In Montone, Città di Castello, Spello of het wondermooie Gubbio: overal vind je gebouwen waar de schoonheid in al zijn eenvoud van afdruipt. Niet zelden is er naast zo'n duomo meteen ook een Museo del Duomo, want zo'n kerk is natuurlijk nooit in één keer af. Vaak dateren de gebouwen uit de 11e of 12e eeuw, en dan moet er al eens herbouwd, uitgebreid, heropgebouwd of opgesmukt worden. Voor de hardliners dus.
7 Licht Met de renaissance deden nogal wat vernieuwingen hun intrede in de schilderkunst, maar een van de meest opvallende elementen was ongetwijfeld het gebruik van de lichtbundels. Een brede, heldere streep licht die het hoofdonderwerp nog eens benadrukte. In latere periodes braken de schijnwerpers overal door. En voor wie dacht dat het een truc van Italiaanse en Zuid-Franse schilders was: het licht schijnt écht zo in Umbrië. Gezien vanuit het zwembad en nooit meer te vergeten: zonnestralen die door de wolken breken en brede bundels vol stof die de schoonheid van het landschap benadrukken. Poëtisch! www.novasolvakantiewoningen.be, 03-322.04.04 nvt
Hij mag nog lang niet met de wagen rijden, maar hij heeft er al wel zijn eerste solovlucht in een zweefvliegtuig op zitten. De 15-jarige Senne Vandenputte uit Tienen ging voor het eerst helemaal alleen van de grond in Goetsenhoven.
Is het niet ongelofelijk?', vraagt de 15-jarige Senne Vandenput uit Tienen zich af. Ik moet nog drie jaar wachten voor ik met de wagen mag rijden, maar afgelopen zondag kon ik wel helemaal alleen met een zweefvliegtuigje rondvliegen.'
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet om een miniatuurexemplaar, maar wel degelijk om een écht zweefvliegtuig. Tiener Senne - al anderhalf jaar lid van Koninklijke Vliegclub De Wouw in Goetsenhoven - kroop zondag voor het eerst helemaal alleen in de cockpit van het toestel. Perfect legaal, maar wel hoogst uitzonderlijk. Wettelijk mag je alleen vliegen vanaf het jaar dat je zestien wordt', zegt Senne. Sinds 1januari van dit jaar dus, want ik word in juli zestien.'
Zondag was het zo ver. Senne moest eerst nog een vlucht maken met een instructeur aan zijn zijde. Die wilde er zeker van zijn dat de jonge piloot wel degelijk alle kneepjes van het vak kende. Ja, zo bleek, want daarna was het aan Senne. Ik besefte het pas op het moment dat de instructeur de cockpit sloot en ik achterom keek', zegt Senne. Een lege zetel achter mij. Ik was echt helemaal alleen, klaar voor mijn allereerste solovlucht. Het was een fantastisch gevoel: helemaal alleen in de lucht, zo vrij als een vogel. Of ik niet bang was? Neen, eigenlijk niet. Ik was wel een beetje zenuwachtig natuurlijk, maar ik had er het volste vertrouwen in dat het goed ging gaan. Dat was ook zo. Want na een geslaagde landing ben ik meteen vertrokken voor mijn tweede solo. Ook die verliep vlekkeloos.'
Senne glundert twee dagen na zijn eerste solovlucht nog altijd na. Het was een dag om nooit te vergeten', zegt hij. Vraag maar aan enkele piloten. Wedden dat de meesten onder hen zich hun eerste solovlucht nog altijd herinneren? Het is trouwens mijn grote droom om zelf ooit professioneel piloot te worden. Echt, ik wil van vliegen mijn beroep maken. Of dat ook lukt, is een andere zaak. We zien wel wat de toekomst brengt.'
Onzekere toekomst
Ook in de vliegclub van Senne wachten ze bang af wat de toekomst brengt. Van de Koninklijke Vliegclub De Wouw is gevestigd op de terreinen van de luchtmachtbasis in Goetsenhoven. In het kader van de herstructurering binnen Defensie besliste federaal minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) dat de basis gesloten moet worden. Wat er na de sluiting met de terreinen zal gebeuren, is nog niet duidelijk. En dus wachten ze bij De Wouw bang af, net als bij wielerclub Olympia Tienen. Want hun renners gebruiken de start- en landingsbaan in Goetsenhoven als trainingsparcours.
We weten nog niet wat er zal gebeuren', zegt Senne. Eind dit jaar zou de basis volledig leeg komen te staan. Wat er daarna met het vliegveld zal gebeuren, is een raadsel. Maar we hebben er een goed oog in en we wachten af.' (IB)
Jeugd en cultuur klaar om militaire basis in te nemen
De stad Landen wil de militaire terreinen aan de Hannuitsesteenweg aankopen. De kazerne sluit in oktober de deuren, in het kader van de hervorming binnen Defensie. De stad wil er een cultuurcentrum, een fuifzaal en een jeugdhuis onderbrengen.
In Diest is er nog grote onduidelijkheid over de toekomst van de leeggekomen Citadel, maar in Landen lijkt al in grote lijnen vast te liggen wat er met de militaire terreinen aan de Hannuitsesteenweg zal gebeuren na het vertrek van de militairen. Tenminste: als de plannen van het stadsbestuur doorgaan. Als alles volgens plan verloopt, keurt de stad vanavond een intentieverklaring goed voor de aankoop van de legersite EMI22 aan de Hannuitsesteenweg.
Bedoeling is op het 3,5hectare grote terrein onder meer een cultuurcentrum, een fuifzaal, een jeugdhuis en oefenruimte voor de stedelijke sportverenigingen onder te brengen.
Het stadsbestuur voert al volop gesprekken met het kabinet van Defensie. Ze hopen een overeenkomst te kunnen sluiten over het gebruik van de terreinen.
De stad wil in oktober - wanneer de laatste militairen vertrekken - de site al in gebruik nemen, in afwachting van de eigenlijke aankoop. Op die manier willen ze vermijden dat de gebouwen een tijdje leeg staan en kunnen verloederen.
In principe is er weinig dat de aankoop in de weg staat. De stad heeft het voorrecht om de site aan te kopen. Er is zelfs al een voorlopig budget voorzien in de stedelijke begroting, al moet dat nog wel aangepast worden aan de geschatte aankoopprijs.
Deel naar Leopoldsburg
In 2009 besliste Defensie om de twee militaire kazernes in Landen te sluiten. Het gaat om de site aan de Hannuitsesteenweg, maar ook die aan de Raatshovenstraat. Beide complexen worden momenteel nog gebruikt door de Medische Component Eenheid. De eenheid in Landen wordt ontbonden en de 157 militairen worden verdeeld over de entiteiten in Lombardsijde, Nijvel, Peutie, Leopoldsburg en March-en-Famenne. In oktober trekken de laatste militairen de deur van de kazerne definitief achter zich dicht. Vanaf dan komen beide sites leeg te staan.
Allicht ook legermuseum
De stad is nu dus kandidaat om de terreinen aan de Hannuitsesteenweg te kopen. 'En de kazerne aan de Raatshovenstraat zal wellicht dienst doen als legermuseum', zegt majoor Steven Thys, korpscommandant in Landen. Hij liet ons bij de bekendmaking van de sluiting al weten dat het afscheid hem en zijn troepen moeilijk zal vallen.
'Onze basis is vergroeid met Landen. Bij bevelsoverdrachten vindt er steevast een parade op de Markt plaats, bij overstromingen zijn wij de eersten om de handen uit de mouwen te steken en op onze jongste open dagen kregen we nog 1.200 Landenaren over de vloer. We hebben een hechte band met de stad en dat maakt de verhuizing nog eens zo pijnlijk.'
Burgemeester Colsoul zou reeds gesprekken gevoerd hebben met het kabinet van Defensie en wil de site zelfs in oktober al in gebruik nemen, in afwachting van de definitieve aankoop.
De site kreeg de bestemming 'openbaar nut voor gemeenschapsdoeleinden' en de stad zou het recht van voorkoop hebben om de site te verwerven.
Er komt een prostituee bij de hemelpoort. Petrus vraagt wat ze vroeger geweest is. De hoer bekent dat ze prostituee is geweest. 'Dan mag je hier niet naar binnen, ' zegt Petrus, 'ga daar maar even op het bankje zitten.' De vrouw gaat op het bankje zitten huilen. Komt er een oud baasje bij de hemelpoort met een enorme zak op zijn rug. Hij loopt naar het huilende vrouwtje op het bankje, en vraagt wat er aan scheelt. Ze legt uit: 'Ik ben vroeger prostituee geweest, en nu mag ik niet naar binnen.' 'Is dat het ?' , zegt de man, ' Ik ben kleermaker geweest. Weet je wat ? Ik heb een zak met oude kleren op mijn rug. We gooien de kleren eruit en jij gaat in die zak zitten. Dan smokkel ik jou de hemel in ! ' Zo gezegd, zo gedaan. De kleermaker loopt naar de hemelpoort, en Petrus vraagt de man wat hij vroeger geweest is. 'Ik ben kleermaker geweest,' zegt de man. 'Dan mag je naar binnen,' zegt Petrus. Als de man voorbij loopt, vraagt Petrus : 'Maar wat zit er in die zak?' Zegt de kleermaker: 'O, een oud naaimachien.'
BOUTERSEM - Waar Bart De Wever niet in is geslaagd, heeft de Jeugdraad wel voor mekaar gekregen: een vette vis vangen. Na o.a. Bert Kruismans, Philippe Geubels en Youssef El Mousaoui staat dit jaar niemand minder dan Kamagurka voor u op de planken op vrijdag 11 maart a.s. in de gemeentelijke feestzaal.
Kamagurka (Luc Zeebroek voor de ingewijden) is geen onbekende: cartoonist in Humo, tv-figuur, schilder en dus ook stand-up comedian.
Aanstaande vrijdag treedt hij op in de gemeentelijke feestzaal van Boutersem. De deuren gaan open om 20.00h, de voorstelling begint om 20.30h.
Kaarten zijn te verkrijgen in voorverkoop (8 euro) bij - de jeugddienst op het gemeentehuis, - in de bibliotheek, of - in de Record Bank, Leuvensesteenweg 269 in Boutersem.
Aan de kassa kosten de kaarten 10 euro.
Meer info bij de jeugddienst: telefonisch op het nummer 016 72.10.74 of via jeugddienst@boutersem.vera.be .
Wees er snel bij, de Comedy Night is elk jaar uitverkocht.
Sé, wat ich ni kan verstoën, da zén dee minse dee oep t leste van dais waik hun koffers gon inpakke ver intige ure löter îveranst ure lank in n lange file gon stoën, ver nen houp mezaire bé hun jeunge te make dee vanachter in hunnen otto ni annester douwna n rùze make, dee nàch vuil kans hèmme ver hun poeëte te braike àch bé ne verzwikten hînkel neraas te houme. Awél, nèmt van mich aan dat het dikke aizels zèn. Ich bleef taas. Want woe koent oech béëter ammezaire dan bé karneval.
Ich zèn mich dovair al seriuis an t oeploaje. t Es wel spétig dà ge allewèle gin maskroatene mi taige komt. In ménne joungen tééd lîepe ter nàg vuil rond, màà dà zie ge nemië. t Was pertang plezant, want dan kost ge den ieëne àch den andere déé ge ni kost verkroppen e ki gouwd gon aatmake zonder dat dò iemand îet uiver zaide. Màà dà dèère de minse nemieë. Ge keskait ne ki gouwd oep eure smikkel te krège, want de minse zèn dann dag va vandaag nògal krikkel gewèdde. En sedus gon ich nàch mar alliën nemië no de stouwt lette naste zoëterdag.
As déa stouwt verbéé és, dan gon ich îedere kiê smààdbollen éëte. Do stot do altééd ne Gènteneër déé ter féén hait, màà déé minse va Tiene déé do altééd vanonder an de lie-vrààkérrek ston, déé hun marchandîes és al éëve gouwd. Dobéé hem ich n ékskùùs ver twieë kirre smààdbolle gon te kouwpe.
