TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
05-03-2011
50 miljard planeten
"Vijftig miljard planeten in Melkweg"
Er zijn mogelijk zowat 50 miljard planeten in het melkwegstelsel. Daarvan kunnen er 500 miljoen zich binnen de "levensvatbare zone" rond een ster bevinden. Dat schatten astronomen op basis van gegevens die de Keplersatelliet verzamelde.
De astronomen maakten een extrapolatie op basis van een klein stukje hemel dat Kepler al onderzocht. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zei eerder dat Kepler bij een analyse van meer 156.000 sterren 1.235 kandidaat-planeten vond, waarvan er 68 qua grootte op de aarde lijken.
Kepler is ontworpen om planeten in de Melkweg te zoeken die op de aarde lijken. Maar om mogelijk leven te herbergen moeten die planeten zich binnen de "levensvatbare zone" rond een ster bevinden, waar het niet te heet en niet te koud is.
Wetenschappers ontdekten dat een chemische stof verantwoordelijk is voor de uitzaaiing van borsttumoren naar andere organen in het lichaam. Deze ontdekking zou heel wat levens kunnen redden.
Verspreiding Wetenschappers ontdekten dat het enzym LOXL2 rechtstreeks betrokken is bij de verspreiding van de borsttumorcellen. Meer dan 90 procent van de sterfgevallen bij kanker zijn een gevolg van de uitzaaiing van deze ziekte naar andere organen als de longen, lever en beenderen, aldus onderzoekster Janine Erler. De onderzoekers willen nu ontdekken hoe ze succesvol de werking van het enzym kunnen blokkeren. Een andere belangrijke ontdekking is dat een hoog niveau van LOXL2 in verband staat met meer agressieve vormen van kanker. Dit betekent dat een test zou kunnen ontwikkeld worden om het niveau van dit enzym bij patiënten te meten en zo een vroege behandeling van deze meer agressieve kanker starten.
Het enzym promoot de verspreiding van borstkanker doordat het twee proteïnes controleert, namelijk TIMP1 en MMP9. Voorgaande studies toonden aan dat deze twee een rol spelen bij het stoppen van de verspreiding van tumoren.
Kortenaken wil zijn statuut van derde grootste perengemeente van het land niet kwijt. Daarom bindt de gemeente de strijd aan tegen het bacterievuur.
De jongste jaren is het bacterievuur - perenvuur in de volksmond - weer aan een opmars bezig. De plantenziekte tastte vooral in het Hageland heel wat perenbomen aan. En ondanks wat de naam doet vermoeden, is het vuur niet makkelijk te 'blussen'. De gevolgen voor een geïnfecteerde boom zijn drastisch: meteen de brandstapel op.
De provincie Vlaams-Brabant zoekt al langer naar oplossingen voor het bacterievuur en wil de problemen kenbaar maken bij het grote publiek. Kortenaken doet nu dienst als pilootgemeente. Vorige maand kreeg de gemeente het bezoek van specialisten van het Federaal Voedselagentschap, het ministerie van Landbouw, de teeltverantwoordelijke van de Belgische Fruitveiling en de provincie. Samen dokterden ze een manier uit om de verspreiding van het bacterievuur tegen te gaan.
'Concreet zal er een infoavond georganiseerd worden voor alle inwoners en komt er ook info op de gemeentelijke website', zegt Luc Borgugnons, fruitteler en voorzitter van de Landbouwraad van Kortenaken. 'De bewoners krijgen de mogelijkheid zich in te schrijven voor een waarschuwingssysteem. Daarnaast gaan we de zieke planten in kaart brengen en gerichte acties ondernemen om de verspreiding tegen te gaan.'
Meidoornhaag
Grote boosdoener is de meidoornhaag. Dat is een van de acht planten die drager is van de bacterie. Iedereen kent de meidoornhagen als de mooie, witte bloementapijten met de rode bessen die je her en der langs de weg ziet staan. Alleen, geen mens weet dat de meidoornhaag, die ongesnoeid nota bene op haar mooist is, gesnoeid moet worden nog vòòr de haag in bloei staat. Meer zelfs: dat is verplicht, en wel voor 1maart. Hagen die niet goed onderhouden worden, zijn immers een ideale kweekvijver voor de bacterie en kunnen op die manier ook fruitbomen in de omgeving aantasten.
Wie een besmetting door het bacterievuur vaststelt, is verplicht dat te melden aan het Federaal Voedselagentschap op 016-39.01.11
HOEGAARDEN - In de vallei van de Grote Gete zijn enkele bakens uitgezet: de restauratie van de Kleine Molen (Celis) schiet op, de noodbrug is teruggeplaatst, de omgeving van de Grote Molen (Parkabdij) is gekapt en klaar voor heraanplaning, het gemeente-eigendom Vissershuis is in restauratie, wandelpad en Getebrug volgen.
In verband met het Europees gesteunde Interregproject aan de Grote Molen, de vijvers en de fietsroute publiceert Interactief Waterbeheer (InWa) onderstaande toelichting.
De Grote Gete die door Hoegaarden stroomt, treedt bij hevige regenval regelmatig buiten haar oevers. Ook de watermolen in Hoegaarden heeft regelmatig last van het hoge water. Daarom heeft de gemeente Hoegaarden het initiatief genomen om de locatie rond de watermolen grondig aan te De Celismolen ziet er nu wit uit, met een nieuwe betonnen constructie voor het waterrad.
passen en er een nevengeul aan te leggen met een vistrap van maar liefst 240 meter lengte. Buiten het InWa-project om zal ook de watermolen worden verbouwd zodat de molen weer groene energie gaat leveren.
De rivier zorgt ter hoogte van de watermolen Ernest Ourystraat regelmatig voor wateroverlast. Het huidige sluizencomplex vormt een obstakel en het water kan er onvoldoende weg. De gemeente Hoegaarden heeft een plan gemaakt om de hele omgeving aan te pakken. Het plan voorziet niet alleen in het verder verminderen van de wateroverlast, maar ook in de ontsluiting van het centrum voor de zwakke weggebruiker: fiets- en wandelpad.
Een van de belangrijkste onderdelen van het hele project als het gaat om de waterloop, is de revisie van de sluizen. Daarnaast zal de nevengeul die in de loop van de tijd is ontstaan, worden uitgediept en worden voorzien van een oeverversteviging. Als onderdeel van een gewestelijk waterproject om de Vlaamse rivieren weer toegankelijk te maken voor vissen, krijgt de nevengeul een vistrap met een lengte van 240 meter.
Door de aanwezige sluizen te vernieuwen, wordt het mogelijk om de watermolen opnieuw in gebruik te nemen voor de productie van groene stroom. Eerdere pogingen tot stroomproductie waren mislukt, omdat het voormalige beheer van de sluizen zich niet liet combineren met het beheer van de watermolen.
De gemeente Hoegaarden wil, naast de waterbeheermaatregelen, tegelijk de locatie ook
Het Vissershuis is in restauratie, in een vernieuwd landschap.
aantrekkelijker gemaakt voor toerisme en recreatie. Zo wordt het vissershuisje aan de naastgelegen visvijver gerenoveerd als clubgebouw voor de vissers. Het huisje zal tevens dienst doen als informatiepunt en overdekte rustplaats voor toeristen. Verder komt een nieuw wandel- en fietspad vanuit de dorpskern van Hoegaarden naar het sluizencomplex. (R. Billen)
Het Interreg IVa-project Interactief Waterbeheer is een Vlaams-Nederlands programma dat bestaat uit een twintigtal waterprojecten gericht op innovatieve oplossingen voor het voorkomen van overstroming, watertekort en watervervuiling. (De Celismolen is privé en valt hier buiten).
Nee, Italië hoeft niet duur en druk te zijn. Wie de charme van het platteland opzoekt, wil genieten van gelato en pasta zoals la mamma ze bedoeld heeft en toch de stijl van Rome of Milaan kan appreciëren, die trekt naar Umbrië. Wij vonden er een schitterend huis-op-een- heuvel als ideale uitvalsbasis.
Prinsheerlijk logeren in een huurhuis op een Italiaanse heuvelin 7 trefwoordenNee, Italië hoeft niet duur en druk te zijn. Wie de charme van het platteland opzoekt, wil genieten van gelato en pasta zoals la mamma ze bedoeld heeft en toch de stijl van Rome of Milaan kan appreciëren, die trekt naar Umbrië. Wij vonden er een schitterend huis-op-een- heuvel als ideale uitvalsbasis.MarienaDewulf
1 Rust Wie niet op hotel wil, kan in Italië bijna niet om het alomtegenwoordige Agriturismo heen. Grote boerderijen of herenhuizen, soms echte palazzo's, die opgedeeld werden in appartementen. Wie het nog rustiger wil, kan als hij vroeg genoeg boekt ook een villa met of zonder zwembad huren. Umbrië is in dit opzicht iets goedkoper dan Toscane en dat geldt niet alleen voor de huishuur maar evengoed voor spijs en drank. Wij zochten en vonden een pracht van een huisje via Novasol. Een huis-op-een-heuvel met twee slaapkamers, twee badkamers, uitgeruste keuken en living. Daarrond een heerlijke patio, een tuin met een voetbalveldje, een pracht van een zwembad en ligstoelen onder de grote boom. Dit alles voor 1.200 euro per week. Het zicht op het dal werd er gratis bijgeleverd.
2 IJsjes Fragola, limone, mandoria of amarena. Gelato mantecato, perfetto, bomba of granita: ijsjes eten ze allemaal. Je moet de grens met Italië nog maar naderen, of de consumptie van ijs explodeert. Likken, happen, drinken, proeven of verslinden: er moeten honderd manieren zijn waarop een Italiaan ijs eet. Net zoals er honderd soorten en bereidingswijzen bestaan. Neem de proef op de som en ga op het bankje aan gelateria Pasqualetti in Orvieto zitten: geen mens die voorbijkomt zonder binnen te wippen voor een hoorntje of een potje. De zaak krijgt zelfs een vermelding in de Michelingids. Toeristen in Orvieto staan dan ook voor de moeilijke keuze: eerst de duomo of eerst een ijsje.
3 (Rol)trappen Umbrië is heuvelachtig, met een woestheid die de afgeliktheid van Toscane alleen maar extra in de verf zet. Dorpen en stadjes liggen niet zelden op een heuveltop en dat betekent vaak een stevige klim voor je kunt gaan slenteren van duomo naar museo, van gelateria naar pizzeria. Parkeerterreinen liggen immers, behalve in Assisi, steevast in het dal. Een schone uitvinding daarom is de roltrap, in Umbrië steevast gebruikt om toerist en inwoner van parkeerterrein naar het centro te brengen. Perugia moet zowat de mooiste roltrap ter wereld hebben. Een dikke tien minuten duurt het voor je echt in de stad bent: je stapt op de roltrap en die brengt je via een paar tussenverdiepingen dwars door de ruïnes van het Rocca Paolina. Eigenlijk is het Rocca een ondergrondse stad. Toen de oude stad afgebroken moest worden op last van Paus Paulus III (16e eeuw), liet de architect zowat de helft van de wijken met rust, en verwerkte ze in de vestingmuren van de nieuwe stad. Ook de Porta Marzia, een Etruskische poort, werd zo gered. Halverwege de roltrappen naar het stadscentrum kun je 'afstappen' en de oude straten, huizen en pleinen bezoeken.
Ook in Gubbio parkeer je beneden, aan het Romeinse theater, en neem je de roltrappen. Heel leuk met kinderen: eventjes buiten het stadscentrum vind je een kabelbaan die je naar de Basilica di Sant'Ubaldo brengt, een kerkje van twee keer niks dat echter zo romantisch boven de stad torent, dat je ernaartoe gezogen wordt. Een tip: daal te voet af. De (uitgestippelde) wandeling brengt je door sparrenbossen terug naar beneden. Heerlijk koel in de zomer. Uiteraard heb je boven op de heuvel een ijsje gegeten en uiteraard heb je, als je eenmaal beneden bent, weer zin in zo'n verfrissende granita.
4 Franciscus Er is véél meer Franciscus in Umbrië dan Assisi alleen. Waarmee we niet gezegd willen hebben, dat je het wondermooie stadje dan maar ineens moet overslaan. Want daar vind je in de Bovenkerk meteen het hele leven van de heilige in een notendop. 28 fresco's geven je een bondige samenvatting. Een tip voor wie kinderen meeneemt naar de kerk: lees eerst nog eens het levensverhaal van de man en ontpop jezelf dan tot alleswetende. Franciscus, zoon van een rijke lakenkoopman, werd in 1181 geboren in Assisi, werd soldaat, raakte een tijd in de gevangenis en kreeg daar een eerste depressie. Toen hij vrijkwam, zocht hij wanhopig naar de Zin van het Leven. Uiteindelijk wou hij ridder worden maar na een droom wist hij beter; hij zou zijn leven wijden aan goede doelen, en meer bepaald aan het restaureren van oude kerken en het helpen van bedelaars. Als een Damiaan-avant-la-lettre trok hij voornamelijk met melaatsen op. Om die te helpen, verkocht hij zelfs laken uit de winkel van zijn vader. Die liet hem terug opsluiten in de gevangenis, waar hij door zijn moeder bevrijd werd. Van toen af aan koos hij resoluut voor de armoede en trok hij rond om het woord Gods te prediken. Samen met enkele vrienden preekten ze voornamelijk op de pleinen van de kleine steden en dorpen in Umbrië. Ze noemden zich de 'broeders van de minderen', de minderbroeders. Toen Franciscus 11 broeders had, vroeg en kreeg hij van de paus erkenning van zijn orde. De minderbroeders werden rond die tijd ook benaderd door een vrouw, een zekere Clara, dochter uit een adellijke familie. Zij stichtte in de geest van Franciscus een eigen klooster, waaruit later de orde van de arme klaren zou ontstaan. In 1219 trok Franciscus naar het Midden-Oosten, waar hij de leider van de kruistochten probeerde te overtuigen van de zinloosheid van diens onderneming. Het mocht niet baten, maar ondertussen wil de legende dat Franciscus goede contacten legde met de sultan van de moslimlegers. In 1224 trok Franciscus zich terug op de berg La Verna. Hij kampte toen met een zware depressie. Op de berg kreeg hij een verschijning van een gekruisigde engel. Ook kreeg hij stigmata aan handen en voeten en in zijn zijde. Tegen het einde van zijn leven logeerde hij bij Clara in San Damiano. Daar dichtte hij zijn bekende Zonnelied. Hij stierf in oktober 1226.
Maar de meeste plaatsen waar het levensverhaal van Franciscus zich afspeelden, zijn in Umbrië terug te vinden. In Asissi werd hij uiteraard geboren, en ligt hij ook begraven. Je vindt er ook de kerk van de heilige Clara terug. In Gubbio temde hij een wolf, die hem vanaf dan overal volgde. Op de Monte Subasio, ten noorden van Assisi, trok hij zich terug in grotten om te bidden en te vasten. Hij stierf in het klooster van Santa Maria degli Angeli, in Bevagna preekte hij tot de vogels, en op Isola Maggiore, in het Lago Trasimeno, bracht hij een lange vastentijd door.
5 Het trecento Dat de renaissance in Italië ontstond, dat hebben we allemaal geleerd. Dat Da Vinci, Michelangelo en Boticelli drie namen zijn die we daarbij voor De slimste mens moeten onthouden ook. Maar veel verrassender zijn de talloze schilderijen uit de hele vroege renaissance die je in Umbrische kerken en musea kunt vinden. Schilders uit het trecento (14e eeuw) en het quattrocento (15e eeuw) tonen bijzonder aanschouwelijk waarmee die renaissancistische schilderkunst plots uitpakte: de ontdekking van het perspectief en het feit dat mensen plots als levende wezens afgebeeld werden, met al hun fouten, sterke punten en (vernieuwend) emoties. Daarvóór waren de personages letterlijk en figuurlijk nogal 'plat'. Neem nu Giotto (di Bondone) voornamelijk bekend van zijn schilderijen van fragmenten uit het leven van Franciscus van Assisi: de preek tot de vogels bijvoorbeeld. Ook de fresco's in de Bovenkerk van Assisi zouden van zijn hand zijn, althans dat werd lang gedacht. Kunsthistorici trekken dat de laatste jaren weer in twijfel. In het prachtige museum van het Palazzo dei Priori in Perugia, de Galleria Nazionale dell' Umbria (trek er minstens een halve dag voor uit), ontdek je veel meesters uit dat trecento en quattrocento en zie je de evolutie zo voor je. Perugino is nog zo'n naam die je moet onthouden. Smullen van de renaissance, op school nooit voor mogelijk gehouden.
6 Kerken en duomo's De duomo van Orvieto, die moet je gaan bezoeken. Punt uit. Maar een duomo hoéft geen kathedraal in een grote stad te zijn. Zelfs in de meest vergeten dorpjes in de bergen vind je prachtige kerken en kerkjes. In Montone, Città di Castello, Spello of het wondermooie Gubbio: overal vind je gebouwen waar de schoonheid in al zijn eenvoud van afdruipt. Niet zelden is er naast zo'n duomo meteen ook een Museo del Duomo, want zo'n kerk is natuurlijk nooit in één keer af. Vaak dateren de gebouwen uit de 11e of 12e eeuw, en dan moet er al eens herbouwd, uitgebreid, heropgebouwd of opgesmukt worden. Voor de hardliners dus.
7 Licht Met de renaissance deden nogal wat vernieuwingen hun intrede in de schilderkunst, maar een van de meest opvallende elementen was ongetwijfeld het gebruik van de lichtbundels. Een brede, heldere streep licht die het hoofdonderwerp nog eens benadrukte. In latere periodes braken de schijnwerpers overal door. En voor wie dacht dat het een truc van Italiaanse en Zuid-Franse schilders was: het licht schijnt écht zo in Umbrië. Gezien vanuit het zwembad en nooit meer te vergeten: zonnestralen die door de wolken breken en brede bundels vol stof die de schoonheid van het landschap benadrukken. Poëtisch! www.novasolvakantiewoningen.be, 03-322.04.04 nvt
Hij mag nog lang niet met de wagen rijden, maar hij heeft er al wel zijn eerste solovlucht in een zweefvliegtuig op zitten. De 15-jarige Senne Vandenputte uit Tienen ging voor het eerst helemaal alleen van de grond in Goetsenhoven.
Is het niet ongelofelijk?', vraagt de 15-jarige Senne Vandenput uit Tienen zich af. Ik moet nog drie jaar wachten voor ik met de wagen mag rijden, maar afgelopen zondag kon ik wel helemaal alleen met een zweefvliegtuigje rondvliegen.'
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet om een miniatuurexemplaar, maar wel degelijk om een écht zweefvliegtuig. Tiener Senne - al anderhalf jaar lid van Koninklijke Vliegclub De Wouw in Goetsenhoven - kroop zondag voor het eerst helemaal alleen in de cockpit van het toestel. Perfect legaal, maar wel hoogst uitzonderlijk. Wettelijk mag je alleen vliegen vanaf het jaar dat je zestien wordt', zegt Senne. Sinds 1januari van dit jaar dus, want ik word in juli zestien.'
Zondag was het zo ver. Senne moest eerst nog een vlucht maken met een instructeur aan zijn zijde. Die wilde er zeker van zijn dat de jonge piloot wel degelijk alle kneepjes van het vak kende. Ja, zo bleek, want daarna was het aan Senne. Ik besefte het pas op het moment dat de instructeur de cockpit sloot en ik achterom keek', zegt Senne. Een lege zetel achter mij. Ik was echt helemaal alleen, klaar voor mijn allereerste solovlucht. Het was een fantastisch gevoel: helemaal alleen in de lucht, zo vrij als een vogel. Of ik niet bang was? Neen, eigenlijk niet. Ik was wel een beetje zenuwachtig natuurlijk, maar ik had er het volste vertrouwen in dat het goed ging gaan. Dat was ook zo. Want na een geslaagde landing ben ik meteen vertrokken voor mijn tweede solo. Ook die verliep vlekkeloos.'
Senne glundert twee dagen na zijn eerste solovlucht nog altijd na. Het was een dag om nooit te vergeten', zegt hij. Vraag maar aan enkele piloten. Wedden dat de meesten onder hen zich hun eerste solovlucht nog altijd herinneren? Het is trouwens mijn grote droom om zelf ooit professioneel piloot te worden. Echt, ik wil van vliegen mijn beroep maken. Of dat ook lukt, is een andere zaak. We zien wel wat de toekomst brengt.'
Onzekere toekomst
Ook in de vliegclub van Senne wachten ze bang af wat de toekomst brengt. Van de Koninklijke Vliegclub De Wouw is gevestigd op de terreinen van de luchtmachtbasis in Goetsenhoven. In het kader van de herstructurering binnen Defensie besliste federaal minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) dat de basis gesloten moet worden. Wat er na de sluiting met de terreinen zal gebeuren, is nog niet duidelijk. En dus wachten ze bij De Wouw bang af, net als bij wielerclub Olympia Tienen. Want hun renners gebruiken de start- en landingsbaan in Goetsenhoven als trainingsparcours.
We weten nog niet wat er zal gebeuren', zegt Senne. Eind dit jaar zou de basis volledig leeg komen te staan. Wat er daarna met het vliegveld zal gebeuren, is een raadsel. Maar we hebben er een goed oog in en we wachten af.' (IB)
Jeugd en cultuur klaar om militaire basis in te nemen
De stad Landen wil de militaire terreinen aan de Hannuitsesteenweg aankopen. De kazerne sluit in oktober de deuren, in het kader van de hervorming binnen Defensie. De stad wil er een cultuurcentrum, een fuifzaal en een jeugdhuis onderbrengen.
In Diest is er nog grote onduidelijkheid over de toekomst van de leeggekomen Citadel, maar in Landen lijkt al in grote lijnen vast te liggen wat er met de militaire terreinen aan de Hannuitsesteenweg zal gebeuren na het vertrek van de militairen. Tenminste: als de plannen van het stadsbestuur doorgaan. Als alles volgens plan verloopt, keurt de stad vanavond een intentieverklaring goed voor de aankoop van de legersite EMI22 aan de Hannuitsesteenweg.
Bedoeling is op het 3,5hectare grote terrein onder meer een cultuurcentrum, een fuifzaal, een jeugdhuis en oefenruimte voor de stedelijke sportverenigingen onder te brengen.
Het stadsbestuur voert al volop gesprekken met het kabinet van Defensie. Ze hopen een overeenkomst te kunnen sluiten over het gebruik van de terreinen.
De stad wil in oktober - wanneer de laatste militairen vertrekken - de site al in gebruik nemen, in afwachting van de eigenlijke aankoop. Op die manier willen ze vermijden dat de gebouwen een tijdje leeg staan en kunnen verloederen.
In principe is er weinig dat de aankoop in de weg staat. De stad heeft het voorrecht om de site aan te kopen. Er is zelfs al een voorlopig budget voorzien in de stedelijke begroting, al moet dat nog wel aangepast worden aan de geschatte aankoopprijs.
Deel naar Leopoldsburg
In 2009 besliste Defensie om de twee militaire kazernes in Landen te sluiten. Het gaat om de site aan de Hannuitsesteenweg, maar ook die aan de Raatshovenstraat. Beide complexen worden momenteel nog gebruikt door de Medische Component Eenheid. De eenheid in Landen wordt ontbonden en de 157 militairen worden verdeeld over de entiteiten in Lombardsijde, Nijvel, Peutie, Leopoldsburg en March-en-Famenne. In oktober trekken de laatste militairen de deur van de kazerne definitief achter zich dicht. Vanaf dan komen beide sites leeg te staan.
Allicht ook legermuseum
De stad is nu dus kandidaat om de terreinen aan de Hannuitsesteenweg te kopen. 'En de kazerne aan de Raatshovenstraat zal wellicht dienst doen als legermuseum', zegt majoor Steven Thys, korpscommandant in Landen. Hij liet ons bij de bekendmaking van de sluiting al weten dat het afscheid hem en zijn troepen moeilijk zal vallen.
'Onze basis is vergroeid met Landen. Bij bevelsoverdrachten vindt er steevast een parade op de Markt plaats, bij overstromingen zijn wij de eersten om de handen uit de mouwen te steken en op onze jongste open dagen kregen we nog 1.200 Landenaren over de vloer. We hebben een hechte band met de stad en dat maakt de verhuizing nog eens zo pijnlijk.'
Burgemeester Colsoul zou reeds gesprekken gevoerd hebben met het kabinet van Defensie en wil de site zelfs in oktober al in gebruik nemen, in afwachting van de definitieve aankoop.
De site kreeg de bestemming 'openbaar nut voor gemeenschapsdoeleinden' en de stad zou het recht van voorkoop hebben om de site te verwerven.
Er komt een prostituee bij de hemelpoort. Petrus vraagt wat ze vroeger geweest is. De hoer bekent dat ze prostituee is geweest. 'Dan mag je hier niet naar binnen, ' zegt Petrus, 'ga daar maar even op het bankje zitten.' De vrouw gaat op het bankje zitten huilen. Komt er een oud baasje bij de hemelpoort met een enorme zak op zijn rug. Hij loopt naar het huilende vrouwtje op het bankje, en vraagt wat er aan scheelt. Ze legt uit: 'Ik ben vroeger prostituee geweest, en nu mag ik niet naar binnen.' 'Is dat het ?' , zegt de man, ' Ik ben kleermaker geweest. Weet je wat ? Ik heb een zak met oude kleren op mijn rug. We gooien de kleren eruit en jij gaat in die zak zitten. Dan smokkel ik jou de hemel in ! ' Zo gezegd, zo gedaan. De kleermaker loopt naar de hemelpoort, en Petrus vraagt de man wat hij vroeger geweest is. 'Ik ben kleermaker geweest,' zegt de man. 'Dan mag je naar binnen,' zegt Petrus. Als de man voorbij loopt, vraagt Petrus : 'Maar wat zit er in die zak?' Zegt de kleermaker: 'O, een oud naaimachien.'
BOUTERSEM - Waar Bart De Wever niet in is geslaagd, heeft de Jeugdraad wel voor mekaar gekregen: een vette vis vangen. Na o.a. Bert Kruismans, Philippe Geubels en Youssef El Mousaoui staat dit jaar niemand minder dan Kamagurka voor u op de planken op vrijdag 11 maart a.s. in de gemeentelijke feestzaal.
Kamagurka (Luc Zeebroek voor de ingewijden) is geen onbekende: cartoonist in Humo, tv-figuur, schilder en dus ook stand-up comedian.
Aanstaande vrijdag treedt hij op in de gemeentelijke feestzaal van Boutersem. De deuren gaan open om 20.00h, de voorstelling begint om 20.30h.
Kaarten zijn te verkrijgen in voorverkoop (8 euro) bij - de jeugddienst op het gemeentehuis, - in de bibliotheek, of - in de Record Bank, Leuvensesteenweg 269 in Boutersem.
Aan de kassa kosten de kaarten 10 euro.
Meer info bij de jeugddienst: telefonisch op het nummer 016 72.10.74 of via jeugddienst@boutersem.vera.be .
Wees er snel bij, de Comedy Night is elk jaar uitverkocht.
Sé, wat ich ni kan verstoën, da zén dee minse dee oep t leste van dais waik hun koffers gon inpakke ver intige ure löter îveranst ure lank in n lange file gon stoën, ver nen houp mezaire bé hun jeunge te make dee vanachter in hunnen otto ni annester douwna n rùze make, dee nàch vuil kans hèmme ver hun poeëte te braike àch bé ne verzwikten hînkel neraas te houme. Awél, nèmt van mich aan dat het dikke aizels zèn. Ich bleef taas. Want woe koent oech béëter ammezaire dan bé karneval.
Ich zèn mich dovair al seriuis an t oeploaje. t Es wel spétig dà ge allewèle gin maskroatene mi taige komt. In ménne joungen tééd lîepe ter nàg vuil rond, màà dà zie ge nemië. t Was pertang plezant, want dan kost ge den ieëne àch den andere déé ge ni kost verkroppen e ki gouwd gon aatmake zonder dat dò iemand îet uiver zaide. Màà dà dèère de minse nemieë. Ge keskait ne ki gouwd oep eure smikkel te krège, want de minse zèn dann dag va vandaag nògal krikkel gewèdde. En sedus gon ich nàch mar alliën nemië no de stouwt lette naste zoëterdag.
As déa stouwt verbéé és, dan gon ich îedere kiê smààdbollen éëte. Do stot do altééd ne Gènteneër déé ter féén hait, màà déé minse va Tiene déé do altééd vanonder an de lie-vrààkérrek ston, déé hun marchandîes és al éëve gouwd. Dobéé hem ich n ékskùùs ver twieë kirre smààdbolle gon te kouwpe.
Russische Antonov crasht tijdens testvlucht: zes doden
Een gelijkaardig toestel crashte vandaag met zes personen aan boord.
Bij de crash van een Antonov An-148 nabij Belgorod in Centraal-Rusland zijn de zes bemanningsleden omgekomen. Het vliegtuig voerde een testvlucht uit. De Antonov zou bestemd zijn voor het Myanmarese (Birma) leger. Onder de slachtoffers zijn twee Myanmarese piloten, zo melden de Russische persagentschappen.
Het toestel crashte nabij het dorp Garboezovo. Volgens een bron binnen de Russische militaire luchtvaartindustrie is het vliegtuig bestemd voor Myanmar. Birma zou in 2008 een contract getekend hebben voor de aankoop van twee dergelijke toestellen.
De An-148 is een nieuw toestel van de Oekraïense vliegtuigbouwer Antonov dat in 2007 in serieproductie ging. Het gaat om een passagierstoestel voor de korte afstand.
Ook elders in Spanje sneeuwt het. Deze foto werd genomen in Leon.
Een sneeuwstorm heeft op de A6 autosnelweg ten noorden van de Spaanse hoofdstad Madrid voor verkeerschaos gezorgd. Duizenden automobilisten werden verrast en zaten afgelopen nacht urenlang vast, meldt de Spaanse politie. In beide richtingen stond er zo'n zestig kilometer file.
De sneeuwchaos trof het stuk van de autosnelweg tussen Las Rozas en Villalba. Na enkele uren kon de rijbaan vrijgemaakt worden. In eerste instantie waren ook de vijftien toegesnelde sneeuwruimers vast gereden. Automobilisten zaten tot vijf uur lang vast. Verschillende wagens en vrachtwagens gingen aan het slippen en blokkeerden de snelweg. Niemand raakte gewond. Het Rode Kruis en de burgerbescherming deelden warme soep en dekens uit.
Voor de regioregering van Madrid is het ministerie van Verkeer de grote schuldige omdat geen maatregelen getroffen zouden zijn voor de voorspelde sneeuwval.
In India biedt een datingsite vrijgezellen de mogelijkheid een potentiële partner te ontmoeten op de metro van hoofdstad New Delhi. Datingsite
Leden van metromates.in kunnen op hun profiel aangeven op welke route ze regelmatig rijden. Zo kunnen ze potentiële reisgenoten leren kennen, of die aantrekkelijke medepassagier online terugvinden. Dat kan zelfs tijdens het reizen. Via bluetooth kunnen leden namelijk met elkaar chatten.
Leden Een maand na de oprichting heeft metromates.in ruim 2.600 leden, en er komen zo'n honderd leden per dag bij. Dat aantal zou nog fors kunnen groeien want in New Delhi maken circa een miljoen mensen dagelijks gebruik van de metro. Er zijn 2,6 miljoen internetgebruikers.
Groepsafspraakjes Een ander voorbeeld is de datingsite Ignighter, waarmee leden groepsafspraakjes kunnen organiseren. De site werd in 2008 opgericht in de Verenigde Staten, maar blijkt sinds kort vooral populair in India. Hier is toestemming van de familie soms nog belangrijk, en deze wordt makkelijker gegeven voor een groepsuitje.
Schaatsen op hoogste piste ter wereld in wolkenkrabber
In Chicago kan je voortaan je mooiste pirouettes laten zien op een duizelingwekkende hoogte, namelijk op de 94ste etage van de John Hancock toren. Schaatsen op zo'n driehonderd meter boven de grond en tegelijktertijd het schitterende uitzicht in je opnemen: een unieke ervaring!
De schaatsbaan is niet van echt ijs gemaakt maar van een synthetishe substantie XTRAICE, waardoor de piste naar verluidt zachter aanvoelt.
De schaatsbaan zal voortaan elk jaar open zijn van 1 januari tot 31 maart van 9u. 's morgens tot 11u.'s avonds. Maximaal twintig schaatsers mogen tegelijkertijd op de piste van 80 vierkante meter. Een sessie van 25 minuten kost 5 dollar (3,70 euro). Heb je geen schaatsen mee, dan kan je ze huren voor 1 dollar.
Het project 'Skating in the Sky moet meer volk lokken naar het café en het panoramapunt, die zich nu al op de 94ste verdieping bevinden.
Een klein oud vrouwtje begeeft zich naar de buurtwinkel en legt 3 dozen kattenvoer in haar mandje,de duurste die ze maar kon vinden in de winkel .
Aan de kassa gekomen, zegt ze tegen de kassierster : "Niets is me te duur voor mijn katjes."
De kassierster antwoordt: "Het spijt me, maar ik mag u deze dozen kattenvoer niet verkopen , zonder dat u me een bewijs levert dat u wel degelijk een kat bezit.
Er zijn teveel ouderen van dagen die deze voeding in realiteit voor zichzelf kopen, daarom vraagt de directie altijd een bewijs bij aankoop."
Het dametje keert naar huis terug, neemt haar kat mee en toont ze aan de kassierster.
Deze is akkoord met de verkoop van het kattenvoer.
s' Anderendaags keert het vrouwtje terug om hondenvoer te kopen en nogmaals kiest ze er het duurste eten uit.
De kassierster herhaalt haar dezelfde toespraak,dat ze de koekjes niet mag verkopen zonder een bewijs dat de koper een hond heeft .
Gefrustreerd haalt het oude vrouwtje haar hond en toont hem aan de kassierster.
Deze heeft nu geen bezwaar meer en verkoopt de hondenkoekjes .
De volgende dag komt het dametje aandraven met een doos met een gat in het deksel.
Ze vraagt aan de kassierster om er haar vinger in te stoppen.
De kassierster weigert,"Nee, ik ben bang dat daar misschien wel een slang inzit!"
Het oude dametje stelt haar gerust en zegt dat er niets in de doos zit dat haar kan kwetsen.
Uiteindelijk stopt de kassierster haar vinger maar in de doos, haalt hem er weer uit en bemerkt een verdachte geur
Ze schreeuwt het uit :"Maar dat is stront wat u daar in die doos hebt ."
Waarop het oudje met haar mooiste glimlach antwoordt:
Bij het doorbladeren van de vakantiebrochures tref je wel eens de vermelding 'Belgische eigenaar' aan. Dit is het verhaal achter enkele van die logiesadressen.
Vlaamse gastvrijheid in Zuid-Frankrijk Het moment dat Marc Vermeulen en Patricia de Schietere de Lophem elkaar, als jonge veertigers, het jawoord gaven, was meteen ook het moment dat hun leven een heel nieuwe wending nam. 'In de IT-sector, waar ik werkte, was het vet van de soep', zegt Vermeulen. 'En Patricia stoorde zich al langer aan de manier waarop veel hotels seminariegangers ontvingen.' Het stel begon plannen te maken. 'We wilden een plek met vrij veel zon, maar we wilden ook niet te ver van onze roots zitten. Daarom was de keuze voor Zuid-Frankrijk vrij logisch. In 2002 zijn we op dit Domaine des Escaunes gestoten.'
Die historische herberg kreeg sinds de 16de eeuw tal van Franse vorsten en prominenten (zoals Catarina de Medici, Nostradamus en kardinaal Richelieu) over de vloer. Tot voor de komst van onze landgenoten was deze historische herberg, die sinds de 16de eeuw tal van Franse vorsten en prominenten over de vloer had gekregen, eigendom van een Franse industrieel. Sinds 2003 ontvangen ze hier individuele gasten en seminars (ook uit België), met als basisfilosofie: bezoekers moeten het gevoel hebben dat ze bij vrienden op bezoek zijn. Het uitgestrekte domein (een tuin van vierduizend m² met zeven hectare wijngaarden en olijfbomen) ligt tussen de garrigues (heuvels) van de streek, vlak bij het typische dorpje Sernhac. Het beroemde aquaduct Pont du Gard en de autoweg Nîmes-Avignon liggen vlakbij. Rust, zon en gastvrijheid zijn de trefwoorden. Het domein heeft ook een zwembad, 23 kamers en suites, een restaurant en seminarielokalen.
Nieuwe ViaVia in Chili Lotje De Ridder (31) uit Gent en Pascal De Bondt (39) uit Londerzeel hebben België al enkele jaren geleden achter zich gelaten. Via projectwerk in Midden-Amerika zijn ze in Chili beland. 'Een stad met het statuut van werelderfgoed, zoals Valparaíso, leek ons wel wat om zelf een toeristisch initiatief te ontwikkelen.'
Toeristisch potentieel heeft 's lands belangrijkste havenstad in elk geval: tot de opening van het Panamakanaal, in 1914, was Valparaíso een zeer welvarende stad, getuige zijn rijke architecturale patrimonium. Vandaag zit de charme van de stad met zijn 45 heuvels vooral in het kunstzinnige en bohémienkarakter: artisanale winkeltjes, schitterende graffitikunst en het huis van Pablo Neruda zijn must-sees. Ook het art-decopand dat het stel heeft verbouwd tot een van de best draaiende horecazaken in de stad, is meer dan een bezoek waard. 'We hebben heel lang gezocht in de beneden-stad, maar dit pand oefende een sterke aantrekkingskracht op ons uit'. Met de steun van de reisorganisatie ViaVia en lokale subsidies is het gebouw omgebouwd tot een ecologisch gerund hotel (met vier kamers) annex restaurant.
'Bij de aardbeving die Chili begin 2010 getroffen heeft, waren de mensen uit de buurt verplicht om hogerop beschutting te zoeken. Zo hebben velen ons pand leren kennen. De mix van de Chileens-Belgische keuken, met Belgische frieten en bieren, onze service en kwaliteit en de vaststelling dat we volgens sommigen 'belachelijk goedkoop' zijn, zorgt ervoor dat we heel wat klanten aantrekken.' Maar Pascal, die nog als toerismeconsulent heeft gewerkt, denkt al een stap verder: 'Op toeristisch vlak is er in Chili nog veel te doen. We ontmoeten geregeld mensen met goede ideeën, maar door een gebrek aan middelen komen die plannen vaak niet van de grond. Het zou leuk zijn als wij met ViaVia zulke mensen een platform konden bieden en hun de mogelijkheid konden geven om een ruimer publiek te bereiken.'
De lovende recensies in de Chileense pers en op de reizigerssite TripAdvisor lijken erop te wijzen dat Lotje en Pascal goed op weg zijn. Dat Vlaams minister-president Kris Peeters in november de officiële opening van deze ViaVia heeft bijgewoond, is hier trouwens niet onopgemerkt gebleven. ViaVia Valparaíso (www.viaviacafe.cl) is als logiesadres opgenomen in een Jokergroepreis door Chili (www.joker.be)
Ecotoerisme in Senegal Alain Goetghebuer en zijn echtgenote Simone zijn vrij toevallig in het toerisme gerold. Goetghebuer, een Franstalige Gentenaar, had zijn jeugd doorgebracht in Congo, maar was na zijn terugkeer in België verzekeringsagent geworden. Zijn echtgenote heeft Afrika pas later ontdekt, toen het stel een vakantiebestemming zocht en voor de Siné Saloumdelta, een vogelrijke delta in Zuid-Senegal, koos.
Het paar was zo enthousiast dat ze beslisten in het dorp Toubacouta, waar ook het vakantiedomein Les Palutiviers gevestigd is, een huis te bouwen. 'Maar toen overleed de eigenaar van het hotel waar wij verbleven. We kregen het aanbod om het pand over te nemen en hebben niet lang getwijfeld.'
Ze hebben zich de stap nog niet beklaagd, ondanks het vele pendelverkeer richting België en de niet altijd eenvoudige omgang met de lokale manier van leven. De nieuwe eigenaars van Keur Saloum hebben er wel voor gekozen om het roer resoluut om te gooien: 'Vroeger was dit een hotel waar vooral jagers naartoe kwamen. Maar wij kiezen voor de ecotoeristische aanpak, met aandacht voor de rijkdom aan vogels in de regio en de mogelijkheden voor vissers. Senegal heeft veel te bieden op het vlak van ecotoerisme, geloof me.'
Door die keuze is het publiek alvast veel gemengder dan vroeger: veel Fransen en Belgen, maar ook Engelsen (Gambia is vlakbij) en Italianen. Opvallend is dat nu meer gezinnen de weg naar Keur Saloum vinden. En die genieten van het zwembad en de lekkere keuken (inclusief Belgische bieren aan de bar), die door de vrouw des huizes wordt aangestuurd. Het domein telt 48 bungalows en zes suites, maar daarnaast is het stel nu ook een kampement bij de monding van de delta aan het bouwen.
Hotel Keur Saloum (www.keursaloum.com) wordt door verschillende Belgische touroperators aangeboden, onder andere Your Travel (www.yourtravel.be)
Een stukje paradijs in Costa Rica Hilde Cloet is een West-Vlaamse die jarenlang in de wereld der doe-het-zelvers heeft gewerkt. Eind jaren negentig bezocht ze Costa Rica. met andere Belgische investeerders Costa Rica bezocht. Ze was meteen razend enthousiast over het hotel Tango Mar, dat te koop stond: ook haar man en kinderen zagen snel dat dit oord, pal aan de Stille Oceaan, meer dan zomaar een stukje paradijs op aarde was. Met ouderlijke steun en de hulp van een landgenoot die de hotelbusiness kende, zetten Hilde, haar man en hun kinderen uiteindelijk de stap naar Midden-Amerika. Na enkele jaren heeft Hilde zelf de touwtjes in handen genomen.
Intussen woont ze bijna zeven jaar in Costa Rica (maar ze pendelt geregeld naar Loppem, waar haar man een goeddraaiende zaak runt). 'Mijn man zegt vaak dat ik hier mijn droom gerealiseerd heb. Ik wilde vroeger immers verpleegster worden, én ik heb altijd graag gebouwd en verbouwd. Hier combineer ik beide. Sedert we Tango Mar hebben overgenomen, hebben we flink verbouwd (onlangs nog enkele kamers, de spa, de bar en de lobby). Volgens mijn man zijn de klanten mijn patiënten, die ik met de beste zorg wil omringen.'
Tal van landgenoten hebben al aan den lijve ondervonden hoezeer de gastvrouw 'met hart en ziel bezig is om van dit stukje paradijs nog iets mooiers te maken', zoals ze zelf zegt. 'Costa Ricanen behoren tot de gelukkigste mensen ter wereld. Pura vida is hun levensmotto, en dat voel ik: ik heb meer energie dan 20 jaar geleden'.
Het schiereiland Nicoya annex privé-reservaat, waarin het hoteldomein ligt (60 hectare groot, met een eigen golfbaan en paardenstallingen voor tochten in de buurt), geldt overigens als een van de regio's wereldwijd waar mensen het langst leven. Zeg nu zelf, zo'n oude dag wil toch iedereen?
Hotel Tango Mar (www.tangomar.com) is geen onbekende voor de Belgische touroperators. Je vindt ze onder meer in de brochures van Neckermann, Travelworld en Cosmic Travel
Vlaamse b&b nabij Kaapstad Zuid-Afrika, en zeker de Kaapprovincie, is voor heel wat Vlamingen een nieuwe thuis geworden. Dat is ook het geval voor Patrick en Inge Weyn, twee Waaslanders die in 2004 in de buurt van Kaapstad zijn neergestreken.
'In België hadden we een hectisch leven: Patrick leidde een Colruyt-vestiging in Mechelen, Inge pendelde elke dag naar Brussel.' Een vakantie in Zuid-Afrika zette hen aan het denken. 'We hebben er uiteindelijk nog vier jaar over gedaan om de stap te zetten. Want als je eenmaal je ontslag gegeven hebt, dan kun je niet meer terug. Toen onze kinderen vijf en zeven waren, hebben we de knoop doorgehakt en zijn we verhuisd.'
Van een jachtig bestaan in België naar het uitbaten van een bed and breakfast in Zuid-Afrika: het klinkt verleidelijk. 'Maar je moet mekaar goed verstaan. Want je bent de hele tijd samen.' Spijt van hun beslissing hebben ze in geen geval. 'In het seizoen kan het best druk zijn, maar daartegenover staat dat we nu veel meer quality time hebben. De kinderen hebben zich uitstekend aangepast op school. Nu kunnen we geregeld met hen een dagje naar het strand of naar het restaurant.' Als we dat laatste in België doen, vallen we steevast achterover van de rekening'.
Patrick, die van opleiding chocolatier is, kwijt zich niet alleen van zijn taak als gastheer van de b&b, hij laat nu ook buitenlanders kennismaken met het beste van eigen makelij: Belgische chocolade. 'Zuid-Afrikaanse chocolade is heel zoet. In het begin speelde ik met het idee een eigen chocoladezaak op te richten, maar dat is niet evident. Ik lever nu aan Europese bedrijven, die weten wat kwaliteit is.'
Dat geldt ook voor de gasten: 'We krijgen vaak Italiaanse surfers over de vloer, maar ook Belgen. Dat we Nederlands spreken, is voor sommigen een extra troef.' Een terugkeer naar België is niet aan de orde: 'We zijn niet vertrokken uit onvrede met ons leven in België. Maar hier hebben we wel de zon, de mensen zijn vriendelijk, we zitten in een droomomgeving en het leven is hier nog steeds een pak goedkoper. Het mag dan wel bij momenten hard werken zijn, het is toch anders.'
't Weyntjes Guesthouse (www.tweyntjes.tk) is een halte in 'Echt te gast', een rondreis langs Vlaamse b&b's van Zuid-Afrika Reiscenter (www.zuidafrika.com)
