Dag 17 - 15 april / Montmort-Lucy - Sezanne (32km)
Vanmorgen was het 1 graad Celcius, maar dat heeft niet lang geduurd, want de zon werkte in overdrive. Doe daar nog enkele stevige hellingen bij, en je zal begrijpen dat ik mijn energievoorraad stevig heb moeten aanspreken. Gelukkig heb ik gisteravond een stevige andouiette mogen verorberen.
Al bij al een mooie dag, maar niet veel interessants om naar te kijken: akkers en bossen.
Ik heb nu al veel bossen doorgelopen en ik heb al veel sporen gezien van everzwijnen, maar het beest zelf? Nee hoor!. Misschien maar best ook.
Vanavond slaap ik in een ouderlingentehuis. Degelijke kamer en lekker eten, maar ondanks dat voel ik me hier toch niet thuis.
Ik heb hier twee andere pelgrims tegengekomen, een Franse juffrouw en een vlaming uit Leuven.
Dag 16 - 14 april / Champillon - Montmort-Lucy (32km)
Vandaag om 8h vertrokken om de warmte wat voor te zijn. En het is warm geworden, gelukkig was er geregeld een frisse wind die kwam opzetten. Er waren ook terug wat steilere hellingen bij, in het begin nog tussen de wijngaarden, later werden dat akkers. Na de middag was het vooral door bossen stappen, dus ook weer een beetje uit de zon. Het wordt tijd dat ik zonnecreme ga kopen. Let wel, sinds Reims ben ik geen enkele kruidenier of apotheker meer tegengekomen. In de dorpjes hier vindt je amper een bakker.
Eenmaal in Montmort aangekomen moest ik de mensen van de gite bellen, want die kwamen mij dan ophalen. Dat is allemaal goed verlopen. Ik heb proper gedoucht, lekker gegeten, en seffens ga ik lekker slapen.
Morgen naar Sezanne, daar hebben ze zeker zonnecreme.
Hoe het met mijn voeten en benen is? s'Avonds wel vermoeid na het stappen, maar overdag geen enkel probleem (en die zijn ook al 62 he).
Gisteren was natuurlijk een bijzondere dag, niet alleen vanwege de familie maar ook omdat Reims toch een soort milestone is. Reims is tenslotte de eerste grote stad die ik tegenkom na Bouwel.
We zijn gisteravond nog eens goed gaan eten ook, en het feit dat ik in Reims ben aangekomen werd in het restaurant met veel verve aangekondigd door Mia die daar een serieuze keel opzette zodat de mensen naast ons inderhaast een andere tafel vroegen. Toen ze plots ontdekte dat er te eten viel was de bui snel over.
Vandaag dus nog eens uitgewuifd door de mannekes, en ik op weg door het mooie landschap waar ik nu ook de eerste wijngaarden heb gezien.
Gelukkig kon ik ook een tijdje door het bos wandelen zodat ik de zon toch even kon ontlopen.
Vanavond lekker gegeten: reuzegrote aardappelen en opgelegd varkensvlees, echt lekker. Tevens een heel leuke babbel gedaan met deze mensen. Zij kennen de vogeltjesmarkt in Antwerpen, maar ook Gent en Oostende hebben zij bezocht.
Morgen naar Montmort-Lucy.
Vandaag dus een korte tocht over licht glooiend terrein onder een stralende zon. Velden zo ver je kan zien. Vanop 10 km kon ik de torens van de kathedraal van Reims al zien.
Kort na de middag stond ik al voor die imposante mooie kathedraal. Binnen mijn stempel in mijn boekje laten zetten, en dan naar het appartement dat Kim en Kristof gehuurd hebben. Dat was een heel blij weerzien. We zijn samen wat gaan eten om dan echt de kathedraal te gaan bezoeken.
Zo'n tijdje met de familie doorbrengen doet natuurlijk deugd, vanaf nu wordt dat zo goed als onmogelijk.
Morgen wacht Champillon.
Dag 13 - 11 april / Chateau Porcien - Bazancourt (22km)
Vanmorgen eerst bij de bakker wat koeken gekocht als ontbijt en voor de middag. Dan rustig de eerste helling aangevat. Het is hier allemaal niet meer zij steil, maar het blijft stijgen en dalen natuurlijk. Er was nogal wat wind, maar niet zo koud als vorige week.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor ik een plaats had in Bazancourt om te slapen. Alle lokalen waren buiten gebruik. Uiteindelijk gaf iemand mij een nummer dat niet in mijn gids staat, en jawel hoor, een plek om te slapen op een boerderij.
Onderweg werd ik plots toegeroepen door een vrouw die voor haar huis stond. Ik dacht: ik heb toch nogal succes he. Het bleek iemand te zijn die af en toe pelgrims herbergt. Zij vroeg mij of ik een kop koffie wilde. Daar ben ik dankbaar op ingegaan, en de aangeboden koekjes heb ik ook aangenomen natuurlijk.
Morgen naar Reims, waar Kim, Kristof en de kids op mij wachten.
Dag 12 - 10 april / wasigny - Chateau Porcien (17km)
Gisteren geen internet, dus vul ik nu maar aan.
Na een degelijk ontbijt bij Maaike, vertrokken voor een relatief korte tocht naar Chateau Porcien. Onderweg volop zon en geen wind, dus heel rustig gestapt, maar omdat reserveren in het plaatselijk pelgrimslokaal niet kan heb ik toch gezorgd dat ik daar kort na de middag was. Achteraf bleek ik de enige gast te zijn voor deze nacht.
s'Avonds een lekkere pelgrimsmaaltijd gegeten in het restaurant in de buurt, dat tevens een cafe blijkt te zijn. Raar misschien, maar iedereen die in de zaak binnenkomt geeft alle aanwezigen een hand.
Morgen naar Bazancourt.
Dag 11 - 9 april / Aubigny Les Pothees - Wasigny (24km)
Vanmorgen was het al direct stralend weer, zodat ik heel de dag in hemd en opgerolde mouwen heb gestapt. Af en toe een stevige klim, die dan weer beloond werd met een prachtig uitzicht over de streek. Ik voel me bevoorrecht, want dit is puur genieten en ik weet dat voor velen dit niet is weggelegd.
Toen ik op mijn slaapplaats aankwam dacht ik direct: hier woont iemand die van planten houdt. Overal staan er planten, en de verscheidenheid van de planten in de tuin is enorm.
Ik werd verwelkomd door drie honden die allen om ter hardst blaften. Dan verscheen de eigenares, een oude vrouw, vanuit de tuin. Zij blijkt Nederlandse te zijn en woont al meer dan 10 jaar hier. Zij heeft een deel van het huis laten renoveren, tot haar geld op was. Ze kan het desondanks toch niet laten om steeds maar nieuwe plantjes te kopen om in de tuin te zetten. Voor de gasten is alles wel ok hoor. Ik klaag niet.
Ik had om warm eten gevraagd en heb dat ook gekregen, al moet ik zeggen dat ik al beter gewend ben. Ook dat is het leven van een pelgrim.
Morgen naar Chateau-Porcien.
Dag 10 - 8 april / Rocroi - Aubigny Les Pothees (20km)
Na een lekker ontbijt ben ik vertrokken om even later in Rocroi zelf wat geld bij te tanken (pelgrimeren is niet gratis), en om wat belminuten op mijn Gsm te zetten.
De zon scheen overvloedig vandaag, en omdat ik niet veel afstand af te leggen had, heb ik het heel rustig gedaan, met veel rustpauzes. Dat is ook genieten.
De hellingen zijn niet zoals die tussen Olloy en Oignies, maar er zijn er enkele pittige bij.
Vanavond werd ik weeral verwend met zeer lekker eten (lapin) en uitstekende rode wijn.
Er is net voor het eten nog een Duitse pelgrim bijgekomen, een jonge dame die erg had afgezien van pijn aan de knie. Morgen gaat zij maar 10km doen.
Vanmorgen rustig opgestaan,lekker ontbeten. Mijn batterijen zijn terug opgeladen. Daarna hebben Vic en Mimi mij naar mijn vertrekpunt gebracht. Zij hebben ook nog enkele kilometers mee gestapt, en dan hebben we afscheid genomen (pink,pink).
Het was lang niet zo pittig als gisteren, en de zon was snel van de partij, zodat ik tegen de middag al in mijn hemd liep. Heerlijk wandelweer.
Ik was uiteraard te vroeg bij de B&B, en heb mijn spullen daar achtergelaten om vervolgens een bezoekje te brengen aan Rocroi. Klein maar mooi vestigstadje. Ze hebben er ook Jupiler.
Terug bij de B&B werd ik heel goed ontvangen. Lekker gedoucht, lekker gegeten, vuile kleren gewassen. Heel mooie kamer. Een heel gesprek gehad met mevrouw, ook over Nicole, omdat haar man ook ernstig ziek is.
Morgen naar Aubigny-Les-Pothees.
En nu lekker slapen.
Gisteren geen netwerk verbinding.
Samen vertrokken met de man van Noorderwijk voor wat tot nu de zwaarste dag van de reis zou worden. Een beetje voorbij Givet begonnen de eerste klimmetjes, en vanaf Mazee was het helemaal prijs. Hellingen van 40 graden en meer. Zeer zwaar. Toen ik Jef (de man van Noorderwijk) vroeg of hij al wist waar hij ging slapen was het antwoord negatief. Toen hij uiteindelijk ging bellen voor een slaapplaats bleek hij geen woord Frans te kennen. Ik heb hem dan wat geholpen zodat hij in een hotel terecht kon, maar ik ben niet van plan om iemand op sleeptouw te nemen. Ik ben dan alleen verder getrokken, maar het stuk tussen Olloy en Oignies was ook zeer zwaar, zodat ik Vic van Mimi gebeld heb om mij in Oignies op te halen. Mijn pijp was uit.
Een beetje later verscheen er een auto in het dorp en daar stapte iemand uit die sprekend op Germaine leek, gelukkig was het Mimi.
Vic en Mimi hebben mij gisteravond echt in de watten gelegd. Mijn batterijen waren vanmorgen weer helemaal vol. Bedankt Vic en (Ger)Mimi.
Na een lekker ontbijt op stap gegaan langs de Maas richting Givet. Mooi wandelgebied.
Het weer is echt wel aan het beteren, net als dat onderbeen van mij.
In Givet de refuge gevonden. Het blijkt een klein gebouwtje te zijn met 2 bedden, douche, wc en keukentje. Plots kwam daar nog een pelgrim aangewaaid, toch wel een gast uit Noorderwijk zeker. De beheerder gaf snel de uitleg en was terug weg. Wij moeten morgenvroeg de boel afsluiten en de sleutels in de brievenbus deponeren. Eten is hier niet voorzien.
We zijn dan maar met ons tweetjes gaan eten in Givet, en morgen moeten we nog een bakker zien te vinden. Toch wel plezant zo.
Morgen naar Oignies.
Degenen die mij al missen kunnen op basis van mijn bericht van gisteren de hoop gekregen hebben dat ik wat vroeger ging terug komen. Niet dus!
Het goede nieuws is dus voor mij. Omdat ik gisteren toch wel wat twijfel had, heb ik vanmorgen besloten om langs een arts te gaan in de Clinique van Saint Luc in Namen om eens naar dat been te laten kijken. Het blijkt te gaan om een onderhuidse ontsteking die niets met wandelen of mijn schoeisel te maken heeft. Echte oorzaak onbekend dus.
De komende dagen wordt het dus antibiotica en pijnstillers slikken, waardoor het probleem moet opgelost raken.
Nadat ik die eerste pillen geslikt had voelde ik heel snel verbetering. Ik heb dan een hele tijd, ook omdat het weer wat beter is, met heel veel goesting gewandeld. Het plezier was er terug. Ik heb toen nog gedacht dat iemand daarboven kwaad is geworden en een duchtig woordje met de baas heeft gehad.
Vanavond slaap ik dus in Anhee weeral bij zeer vriendelijke mensen.
Vanmorgen lekker ontbeten, en nog wat voor onderweg ook meegekregen.
De weg naar Namen gaat via de RAVeL, een vroegere spoorweg bedding. Rustig maar op de duur een beetje saai.
Het weer was wel koud, maar droog met weinig wind.
Eindelijk heb ik een eerste medepelgrim gezien, een Nederlander uit Rotterdam vertrokken, ook helemaal alleen.
Vandaag heb ik veel last gekregen van mijn scheenbeen, net boven de enkel. Vermoedelijk heb ik mijn schoenen bovenaan te vast aangetrokken. Als het morgen niet beter is ga ik via een dokter of een apotheek. Ik heb in ieder geval de slaapplaats voor morgen gewijzigd zodat ik morgen maar 20km moet doen.
De dame waar ik nu bij verblijf is nu naar de mis. Zodra zij terug is gaan we warm eten. Ik heb veel honger de laatste dagen. Hoe zou dat komen?
Vandaag toch wel 5km meer gestapt omdat de slaapplaats zover van de route ligt.
Kleine blaar achter op de rechterhiel,maar ik voel het amper.
Achter Diest ligt het heuvelland, zeer mooi, maar mijn kuiten dachten daar anders over en protesteerden af en toe.
De wind was nog steeds heftig, maar werkte meestal in mijn voordeel. Toch wat regen gehad ook.
Nu logeer ik bij mensen thuis. Heel vriendelijk; ik heb lekker gegeten, gedoucht en mevrouw heeft mijn vuil kleren gewassen. Nu nog wat TV kijken met een glaasje wijn.
Morgen zal de afstand veel kleiner zijn, een beetje ter compensatie, naar Enines.
Vespers en morgengebed bijgewoond in de abdij. Samen met een broeder en enkele andere gasten ontbeten, dan vertrokken met de wind in de rug.
Geen regen, wel veel wind.
In Diest aangekomen rond 14h. Mooi centrum. De dame van de B&B had mij nog niet verwacht (normaal pas vanaf 17h), maar ze liet me toch binnen.
Mooie kamer. Zij zal morgen ook voor een picknick zorgen zodat ik smiddags ook al eten heb.
Morgen naar Landen (rond de 30 km)
Gisterenavond was er een etentje om de goede afloop van het toneel te vieren. Dat was op zich al plezant, maar plotseling komt ons Kim daar binnen met Kristof en de kids plus heel de familie speciaal om mij uit te wuiven. Dat was een formidabele verassing.
Ook vanmorgen was er een hele groep mensen present bij mij thuis om mij met luid applaus op pad te sturen. Gewoonweg fantastisch.
Ik wil iedereen hartelijk bedanken, ik kon mij geen fijner vertrek indenken.
Nu zit ik dus in de abdij van Tongerlo in een gastenkamer. Heel vriendelijke mensen. Morgen naar Tienen.
Vandaag heb ik mijn pelgrimszegen gekregen in de kerk van Bouwel. Dit gebeurde als onderdeel van de zondagse mis van 9h. Ik werd gevraagd om mijn backpack net voor het altaar te plaatsen. Toen schrok ik even. Daar stond een stapeltje kasseien en ik dacht: als ik die moet meenemen om ze bij het Cruz de Fer te deponeren ben ik nog niet klaar. Het steentje dat ik vanwege de parochie werd gevraagd om mee te nemen was gelukkig heel wat kleiner. Er waren heel wat vrienden aanwezig en dat vond ik geweldig. Na de eukaristieviering werd ik gevraagd om naar voor te komen om de zegen in ontvangst te nemen en mijn eerste stempel werd in mijn stempelboekje gezet. Dan volgde de wegzending. Ik mocht mijn backpack aandoen en de kerk verlaten terwijl iedereen een tekst las die begon met "Ga nu maar op weg ..." gevolgd door een geweldig applaus. Dat doet een mens iets, en ik was niet de enige die een traantje produceerde. Vooral ons Kim was serieus betraand. Het was prachtig en ik wil dan ook iedereen die aanwezig was bedanken, en in het bijzonder de mensen die dit georganiseerd hebben. Ik heb begrepen dat er ook nog iets over deze zegening zal verschijnen het Parochieblad (met foto's).
