Allert als een waakhond! Vertederend als een poesje. Wie wordt dààr niet verliefd op?
	Toch maar bescherming en veiligheid zoeken tussen de voeten van baasje?
	Arme jongen! Amper 3 maand oud en totaal geen speeltjes! De Hondentelefoon maar bellen misschien?

Wat een hondenleven!!!

22-08-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Ach ja, ik weet het! Het is een snertzomer! Maar of we nu klagen of niet, er is toch niks dat we er zelf kunnen aan veranderen, tenzij… ons goed humeur bewaren en profiteren van elk zonnestraaltje. En dat is nu precies wat ik hier (dinsdag) aan het doen was:

Quality-time met Chico in het parkje voor mijn deur.

Meer moet dat toch niet zijn?

Gek eigenlijk dat we altijd denken dat de zomers vroeger beter waren! Waarschijnlijk komt dat omdat we alle dingen die we ooit in de zon deden, blijven onthouden. Op zonnige dagen doé je nu eenmaal ook meer. Op regendagen doe je sowieso al niet veel leuke dingen, en dus hebben de regendagen van vroeger weinig of niets dat interessant genoeg is om je te blijven herinneren.

En zo hebben we, dank zij de vele zonnige herinneringen, het idee dat de zomers vroeger beter waren.

Het zou natuurlijk een pak leuker zijn moesten we hier van zuiderse temperaturen kunnen genieten. Maar! Dan zouden we er ook de ongemakken moeten bijnemen: minder landbouwopbrengst, ook minder werklust vanwege de hitte en zo… En altijd zon gaat op de duur trouwens ook vervelen! Al met al hebben we het nog goed getroffen met ons klimaat. Konden we maar hetzelfde zeggen over onze regering!

Willy.

19-08-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Sedert ik een mier heb als huisdier, denk ik met weemoed terug aan de kindertijd van mijn kroost.

Was het opvoeden van kinderen maar zo makkelijk als van een hondje! Luisterden kinderen maar even goed naar de baasjes als een hondje. En... gebruikten die baasjes maar hun gezond verstand bij het opvoeden van hun kroost! Dan zou de wereld een heel ander soort volwassenen zien dan de huidige betwetertjes die onze planeet bevolken.

Eigenlijk zouden alle tegenwoordige ouders eerst een certificaat van ‘gekwalificeerd hondenbaasje’ moeten kunnen voorleggen alvorens ze aan kinderen mogen beginnen! En zou het ‘opgevoed’ hondje grondig moeten worden gecontroleerd of het wel degelijk ‘opgevoed’ of, gemakshalve, ‘verwend’ is!!!

Op een schaal van een tot tien zou ik een hond opvoeden een twee geven. Kinderen opvoeden een elf! Maar mensen die niet eens die twee kunnen halen, zouden moeten verboden worden kinderen te verwekken en op te voeden! Want daar komt gegarandeerd niets van terecht.

Dergelijke ouders zouden, na hun mislukking met een hond, naar het B.L.O. moeten worden gestuurd, net als bepaalde kinderen. Het daar eerst even met katjes proberen. Katjes die ik op diezelfde schaal misschien een 0,5 zou geven.

Lukt het dan nog niet, dan maar levenslange intrekking van hun ‘paarbewijs’. Of toch minstens tot ze enige blijk van volwassenheid te kennen geven en na grondige bijscholing. Of sterilisatie als ze toch hoognodig willen paren.

Voilà. Dat was het dan weer voor vandaag. Ben te druk bezig met opvoeding en zo…

Willy.

09-08-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Tussendoortje: een hondenleven!

03-08-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Goed nieuws in ons gezin: er is een kindeken geboren!

Gisternamiddag kreeg mijn vrouwtje weeën… wat zich manifesteerde in ‘zagen’!

Ze moest een hondje! Een chihuahua nog wel. En een pup die nog opvoedbaar is, om teleurstellingen als in het verleden te vermijden.

Om van het gezaag af te zijn surfte ik maar wat rond op internet, en vond, niet eens ver van onze woonplaats, een goedgekeurde ‘huiselijke kweekster’. Een mailtje, een paar telefoontjes, en hupsakee, daar zat het mormel gisteravond al bij ons thuis: 9 weken oud, 1,2 kg hondenvlees… en zijn wij weer een goede duizend euro lichter!

Ach ja… Que femme veut dieu le veut.

En nu moet ik eerlijk bekennen: ik ben ook wel echt een dierenvriend, maar met alle voorbehoud: bang dat ik me aan het diertje zal binden, en het dan toch niet zal kunnen houden wegens gedragstoornissen of zo.

Maar dit hoopje hond belooft wel veel goeds: kalm, aanhankelijk, geen enkel heimweeverschijnsel te bespeuren, lijkt zich gewoon goed in zijn vel te voelen bij ons thuis…

In elk geval, ondanks mijn bindingsangst in zulke gevallen, heeft het beestje al helemaal mijn hart gestolen en zit ik al te popelen ermee op wandel te gaan. Maar dat mag pas aan drie maand. Nog eventjes geduld dus.

En zo heb ik een dubbele slag geslagen: heb er een goede vriend bij, en mijn vrouwtje zaagt niet meer. Kan lekker haar baby’tje verzorgen.

Meer heb ik vandaag niet te vertellen, maar ik vond dat ik mijn blogvrienden en vriendinnen dit heuglijk nieuws moest melden.

Willy.

29-07-2011 om 00:00 geschreven door Willy