Je wordt oud. Tenminste, dat zie je aan die geboortedatum op je identiteitskaart, die steeds verder wegzinkt in een eindeloos ver verleden, en meer en meer op een vervaldatum gaat lijken. En toch heb je, net als vijftig jaar geleden, nog plannen voor morgen. Voor een toekomst die nog verder lijkt te reiken dan wat je je herinnert van het verleden. Maar naast die toekomstplannen is er ook een schat aan herinneringen. Herinneringen die mooier lijken naarmate ze verder wegzinken in de bodemloze put van het verleden. Want eigenaardig genoeg, we vergeten de minder goede kanten van dat verleden en onthouden er de leuke dagen van. En dié herinneringen maken ons rijk. Je hebt uit de slechte dingen de nodige lessen getrokken. Lessen die eigenlijk voor een groot deel je verdere toekomst zullen bepalen. En van de goede dingen, daar kan je alleen nog maar van genieten, want ze zijn ontdaan van de soms wel héél scherpe kantjes.

Een nummertje waarvan ik vind dat het dit alles heel goed demonstreert is "The way we were". En vooral de zin "What's too painfull to remember we simply choose to forget" is een voltreffer vind ik. Slaat in als een bom, want zo is het ook als je een dagje ouder wordt. En dan vervolgt het met "So it's the laughter we do remember whenever we remember the way we were".

En nu moet ik eerlijk bekennen: ik heb dat nummertje zelf nog nooit horen zingen of spelen door een ander!!! Wél ooit gevonden in een muziekboek met nummers uit de jaren zeventig, en het sprak me onmiddellijk aan toen ik het begon te spelen. Ik voeg hier mijn kersverse persoonlijke interpretatie ervan toe, maar ik weet echt niet hoe het origineel klinkt of klonk of hoe hoe het begeleid werd. Ik heb dus alles een beetje naar persoonlijk gevoel georkestreerd.

De tekst gaat als volgt:

Mem'ries light the corner of my heart,
Misty watercolour mem'ries
Of the way we were.
Scattered pictures of the smiles we left behind,
Smiles we gave to one another
For the way we were.

Can it be that it was all so simple then?
Or has time rewritten every line?
If we had the chance to do it all again,
Tell me, would we? Could we?

Mem'ries may be beautifull and yet,
What's too painful to remember,
We simply choose to forget.
So it's the laughter we will remember
Whenever we remember
The way we were.

Bijlagen:
The way we were.mp3 (2 MB)   

We hebben dus een nieuwe regering, en vooral een nieuwe premier. Charles Michel ziet er een doodbraaf, gevoelig manneke uit. Een vriendelijk tuinkaboutertje bijna. Of hij ook leiderstalent heeft zal de toekomst moeten uitwijzen. Of hij ook in staat is pijnlijke beslissingen te nemen eveneens. En dan heb ik het over beslissingen die niet ENKEL EN TRADITIEGETROUW de brave werkende burger betreffen, maar ook die grote groepen waar geen enkele regering tot op heden iets heeft durven tegen ondernemen. Want net dààr wringt de kous! Net dié groepen halen onze economie neer. En dan heb ik het zowel over autochtone als over allochtone groepen. Want uiteindelijk zijn het de autochtone groepen luiaards die hun neus hebben opgetrokken voor arbeidsplaatsen die (tijdelijk) gretig werden ingenomen door allochtonen.

De autochtone groepen profiteurs moeten hoe dan ook uit bed worden gesleurd en het werken heraangeleerd.

De allochtonen moeten vooral geleerd worden dat ze 'gasten' zijn, en dat een beschaafde samenleving veronderstelt dat een gast zich ook als gast gedraagt.

En vooral moet de geldkraan naar die beide groepen en flink stuk worden teruggedraaid.

De regering die deze beide groepen durft aan te pakken zal zéker mijn goedkeuring wegdragen en ons land eindelijk weer rendabel kunnen maken. Maar of ons brave Charelke er ook maar aan dénkt om dergelijke pijnlijke maatregelen te nemen betwijfel ik ten zeerste.

Maar oké, we zijn lakse regeringen al langer gewoon en zullen er verder moeten aan wennen. Verder heb ik weinig bemerking over Charles Michel te maken. Zélfs niet over het feit dat hij een Waal is, want, gelukkig voor hem, ben ik ergens nog wél nationalist. Maar hiér komt nou net de kat op de koord, want hoorde ik diezelfde Charles niet zeggen, naar de NVA toe, dat 'nationalisme egoïsme is'? Hopelijk hebben ze dat goed gehoord in Marokko en Turkije en kunnen ze zich gaan klaarmaken om nieuwe scheepsladingen Moslims naar België te verschepen. Het lijkt er immers sterk op dat ze hier nu een nieuwe peetvader en beschermheer hebben die nog beter lijkt dan sinterklaas himself.

We hebben nu dus een premier die antinationaal is. En tegenover de koning zweert de wetten van het BELGISCHE volk trouw te zijn!?! Hoe ver kun je gaan in hypocrisie? En wat verstaat hij onder 'het Belgische volk'? Hoeveel nationaliteiten en culturen bedoelt hij daar mee?

Wie in de eerste wereldoorlog niet nationalistisch genoeg was om zich met doodsverachting voor de kanonnen van de vijand te werpen, werd door het eigen leger geëxecuteerd. En nu verklaart onze kersverse premier dat nationalisme egoïsme is? Waar zijn die mensen in de loopgraven dan voor gestorven? Of zijn ze, als ik Charles goed begrijp, gestorven uit egoïsme?

Ik weet het niet meer. Misschien moet ik me maar helemaal niet meer interesseren in de hedendaagse wansmakelijke politiek. Zou een pak beter zijn voor een gezonde nachtrust.

11-10-2014 om 13:39 geschreven door Willy