Als aanloop naar een nieuwe TV serie 'Amateurs' wordt ons de laatste weken regelmatig om de oren geslagen met een citaat van Charley Chaplin:
Amateurs is wat we allemaal zijn. We leven niet lang genoeg om meer te worden.
Dat is verdorie recht voor de raap! Hij had er nog kunnen aan toevoegen: "... en àls we al langer leefden zou toch niemand nog naar ons luisteren".
Want hoe ouder je wordt, hoe beter je beseft hoe amateuristisch je voorheen handelde. Maar er schuilt ook een verborgen waarheid in dit citaat: we zouden dat proces kunnen omkeren als we meer en beter luisterden naar de ouderen, en er een voorbeeld aan namen! Maar we doen net het omgekeerde: de jeugd weet het allemaal beter en 'oudjes' worden genadeloos opzijgeschoven als 'seniele ouwe zagen'.
De wijsheid mag dan al in de jeugd schuilen, wijs ZIJN schuilt in de hogere leeftijd. Maar probeer dàt maar eens wijs te maken aan een twintiger of dertiger. Waarschijnlijk is de generatiekloof nooit groter geweest dan tegenwoordig, en dat gebeurt rechtstreeks evenredig met het achteruitgaan van de ware wijsheid.
De bevolking anderzijds kiest voor brood en spelen, en laat dit duidelijk merken in het stemhokje. Staat er niet echt bij stil hoe de regering Verhofstadt, weeral een tiental jaren geleden, ons overstelpte met cadeautjes. Cadeautjes die de staatskas ruïneerden! Ik vroeg me toén al af wie dit allemaal ooit zou moeten betalen. Want bus en tram rijden niet op water. TV maken kun je niet zonder financiële middelen. "Iemand" zou die cadeautjes ooit mogen betalen. Wel, die rekening krijgen we nu gepresenteerd! En we zouden eindelijk eens moeten gaan beseffen dat volslagen amateurs bezig zijn geweest in het recent verleden... en nog altijd bezig zijn! En vooral: nog altijd een even grote bek opzetten!
Ze lijken wel min of meer hun lesje te hebben geleerd, spreken nu wél over besparingen, maar geen van hen wil echt sparen. Want waar de een de sociale verworvenheden wat wil terugschroeven, gaat de ander al onmiddellijk dwarsliggen. Ja, stelt zelfs nieuwe sociale tegemoetkomingen voor. Tja... waarop moet dan nog wél bespaard worden? Op de overheid zélf? Hoe? Willen we service als we aan een loket staan? Willen we snel bediend worden aan dat loket, of verkiezen we meterslange files wegens onderbemanning? Willen we de politie snel ter plaatse als we ze dringend nodig hebben? Kan dat wel nog als de korpsen onderbemand zijn? Willen we over goed onderhouden wegen rijden, of hebben we genoeg aan een hoop kasseistenen?
Neen! Er is maar één mogelijkheid tot besparen: knippen waar moét geknipt worden en waar het meeste geld aan verspild wordt: bij iedereen die niet wil werken! Want dié zijn er de schuld van dat we, ondanks de hoge werkloosheidscijfers, vreemden moesten importeren om het werk dat er wél was op te knappen! Want de gemiddelde Europeaan voelt zich te goed om de 'lagere' karweitjes op te knappen. Vergeet dat we onze welvaarstaat te danken hebben aan mensen die zich nergens te goed voor vonden. Die àlles aanpakten om toch maar niet aan de bedelstaf te moeten raken.
Hoeveel mensen zitten nu aan de bedelstaf? En al noemt die bedelstaf nu 'leefloon' en laat hij veel meer luxe toe, we moeten er wél met zijn allen voor opdraaien.
De welvaartstaat hebben we gratis en voor niks geërfd van onze voorouders. Maar nu zijn we hem snel en grondig aan het verspillen. Onverantwoord en... amateuristisch.
Tja, als je 73 jaar lang intens hebt nagedacht, dan moeten er toch resultaten zijn, en die zijn er ook! 73 jaar nadenken? Ongelooflijk? Toch niet! Ik herinner me nog mijn eerste nadenken over de dingen des levens. Ik was toen waarschijnlijk nog geen jaar oud. Lag in mijn wieg en stelde vast dat ik het plafond kon zien. Even later niét meer. Hoe kan dat nou? Dacht ik. En toen had ik het door: met de ogen open zag ik. Als ik ze dicht deed niét meer! Raadsel opgelost!
En ik was vertrokken voor een leven vol nadenken over soms de vreemdste dingen. Onnozele dingen soms waar anderen niet bij stilstaan... maar het dan ook nooit weten! Dag vreemde man die ik ben...
Of dat een gave is? Ik denk het niet. Eerder een vloek, want meestal heb ik niet eens de tijd voor een rustig onbenullig babbeltje, want dat dwarst dan weer mijn eigen gedachtegang. Stom hé?
Maar goed, een van de producten van mijn nadenken is het volgende:
Eerst was er de aarde. Dan ontstond leven. En dat leven evolueerde van de simpelste levensvormen tot een immens dierenrijk. Toen kwam er een intelligentere levensvorm: de mens. Ontstaan uit: - Evolutie? - Manipulatie van de genen door Joost mag weten wat of wie? - Een nog onbekende drijvende natuurkracht? - Schepping?
Ik vrees dat we het antwoord wel altijd schuldig zullen blijven, al kunnen we, naarmate we intelligenter worden, toch steeds meer antwoorden elimineren. Zéker al de sprookjes. Die zijn voor kinderen, of voor een mensheid in zijn kinderschoenen.
En dan dringt zich wél de vraag op: wie voor de duivel vond die sprookjes (lees: religies) uit, en waarom? Wel, laat ons even recupereren langs een ander denkpatroon:
- Eerst was er de mens. - Toen begon de machtstrijd. - Aanvankelijk was logischerwijze de macht aan de sterkste. - Daarna ging intelligentie steeds meer een rol spelen. En hier begint dan eindelijk mijn stukje voor vandaag:
Een oerinstinct stak de kop op! Er ontstond competitie onder de eerste mensen! Iedereen wilde uit winstbejag de grootste of beste zijn en de anderen domineren. Aanvankelijk werd daarvoor domme, brute lichaamskracht gedemonstreerd, zoals we nu nog zien onder bepaalde diersoorten. Dat oerinstinct bleef, maar verschoof van brute kracht naar subtiele intelligentie. Al bleef in beide gevallen het oerinstinct van domineren de drijfveer.
Hé... vind ik daar in domineren het woord 'dom' terug? Jawel! Zelfs de intelligentie werd niet altijd intelligent, maar eerder 'dom' gebruikt om toch maar te kunnen 'dom'-ineren.
Maar hoé wil je, als intelligente, maar lichamelijk minder sterke mens, gaan domineren? Het kan niet anders of de eerste intelligente mens ging die intelligentie gebruiken om sprookjes te verzinnen waarmee hij indruk kon maken op de groep. Daar moest hij vooral onbewijsbare verhaaltjes voor zien te bedenken. Hij kon de mensen immers moeilijk wijsmaken dat bomen met de wortels omhoog groeien als iedereen kon zien dat het niét zo was. Hij moest het verder gaan zoeken. In iets onwezenlijks. Iets ontastbaars. Iets onbewijsbaars. Een onzichtbaar aanwezige 'god' of goden, om een nieuw woord te gebruiken? Eureka!
Nu moest hij zijn verzinsel ook nog laten 'geloven' door de groep, maar voor een intelligent iemand moet dat een fluitje van een cent geweest zijn. Er gebeurden immers veel vreemde dingen op aarde waar de eerste bewoners totaal geen uitleg voor hadden. Denk maar aan donder en bliksem, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen... Het paste allemaal in zijn kraam, door er een voor die tijd zinnige uitleg aan te geven: de 'goden' hadden het in de hand!
En voilà! De allereerste religie ontstond. Het recht van de sterkste had er een flinke concurrent bijgekregen: het recht van de slimste!
Maar helaas... succesverhalen blijven niet lang exclusief en krijgen al gauw concurrentie van andere opportunisten. Denk maar aan het succesverhaal van Vlaams Belang, weggepikt door NVA, dat er een mager afgietsel van is! Tja, succes wordt altijd weer gekopieerd en daardoor in sommige gevallen helemaal kapotgemaakt. De gier wil immers ook zijn graantje (of lijkje) meepikken. Toch? Dat is zo in de politiek en dat is niet anders in de religie.
Politiek en religie zijn trouwens synoniemen. In beide gevallen gaat het om de macht. Alleen het middel is verschillend. Religies waren de eerste vorm van intelligent machtsvertoon. De politiek is er gewoon een logisch, en ondanks alles realistischer gevolg van.
Kijk nu naar de Moslimwereld die momenteel helemaal op zijn kop staat: gaat het daar om religie? Bijlang niet! Of jawél! Voor de domme, gelovige mensen onder hen. De mensen die zich alles laten wijsmaken en bereid zijn daarvoor te sterven. Het soort mens dat de leiders nodig hebben om... jawel... MACHT te verwerven! Want dààr draait het uiteindelijk allemaal om. De sterk verachterde moslimwereld wil toetreden tot de moderne beschaving, maar heeft noch de intelligentie noch de lust om daadwerkelijk aan vernieuwing en verbetering te werken. Hun enige mogelijkheid om zich van verachterd en arm volk op te werken tot een wereldmacht, is dat te doen op de rug van anderen die intelligenter zijn. Maar vermits ze niet hun eigen intelligentie in de strijd kunnen werpen, doen ze het met brute (en gruwelijke) kracht, én... met de baarmoeders van hun vrouwen!
En als toemaatje nog een recent product van mijn nadenken:
Waarom zijn jonge vrouwen toch zo mooi? Antwoord: als ze het van hun karakter moesten hebben zouden ze mogen fluiten om een man!
Euh... met een (klein) korreltje zout te nemen en zéker niet te veralgemenen!
Het ziet er naar uit dat we deze winter wat zullen beleven bij gebrek aan voldoende elektriciteit! En dan stelt zich onmiddellijk de vraag welke idiote onverlaat deze sabotages aan en rond de kerncentrales op zijn kerfstok heeft. Want dat het om sabotage gaat betwijfel ik niet.
In eerste instantie zou je aan Moslimextremisten denken, maar daar twijfel ik toch sterk aan. Hoe extreem ze ook maar mogen zijn, ze zullen wel niet zo stom zijn om net het soort comfort dat ze hier kwamen zoeken te vernietigen.
Blijven nog twee mogelijkheden over:
1. De top van de onderneming zélf, om de prijzen de hoogte te kunnen injagen... Zou me helemaal niet verbazen, en indien zo zullen de dader(s) wel nooit worden bekendgemaakt.
2. 'Groen-extremisten'. Want ook dié onvolwassen kleuters lijken me tot alles in staat om hun idiote eisen ingewilligd te zien. Want:
- Kerncentrales willen ze niet. Tenminste, nu niet... nu zowat alles op kernenergie draait.
- Vroeger draaide het allemaal op steenkool, maar dan waren het ook juist zij die dààr dan weer tegen waren. Weg met de luchtvervuilende steenkool. Dan nog liever kerncentrales! En nu zouden de kerncentrales weg moeten. Zijn die lui dan nooit tevreden? Het verloopt nu allemaal zo milieuvriendelijk mogelijk en met zo weinig mogelijk hinder.
- Moesten windmolenparken het ooit allemaal kunnen overnemen, dan zouden ze gegarandeerd weer gaan janken over de visuele vervuiling van het landschap!
Als je bijgevolg de groenen gelijk zou geven, dan kàn er gewoon geen elektriciteit meer geproduceerd worden. Alleen nog worden verbruikt. Ook, en vooral, door henzelf! Hoe je echter moet verbruiken als er niet geproduceerd wordt is een probleem dat boven hun petje gaat en dat een ander dan maar moet zien op te lossen. Zo ken ik ze weer! Eisen stellen... antwoorden doorschuiven.
Ik vraag me echter af wat er zou gebeuren als je alle nutsvoorzieningen afsluit aan elke woning waar groenen wonen. Ze zijn er immers tégen? Wel, laat ze dan maar hun plan trekken en zien wat ze er van bakken. Hoé ze op een milieuvriendelijke manier licht zullen maken... hun huis verwarmen... koken... afwassen enz...
Graag zou ik die vraag eens rechtstreeks aan zo'n extreem groentje stellen, al weet ik het antwoord al op voorhand. Hetzelfde antwoord dat ik ooit zo dikwijls hoorde, toen ik nog verkeerszaken deed:
- Dat is niet ons probleem. Daar moeten anderen maar voor zorgen.
En voilà. Voor hen is de kous af. Het leven kan toch simpel zijn hé?
Met twee bevolkingsgroepen valt gewoon niet verstandig te praten: met groentjes en met Moslims. Want beide groepen schuiven alle logica terzijde en komen aandraven met idiote en/of oncontroleerbare antwoorden. En als ook dàt niet meer lukt, dan wordt het antwoord doorgeschoven naar 'ZE': '...'ze' moeten het maar oplossen...' Wie ZE dan wel mogen zijn mag Joost weten. Zijzelf weten het in elk geval niét!
De Moslimwereld staat nog maar eens in brand. Nog maar eens door die vredelievende Islam. De ene Islamitische strekking moordt de andere uit, en het houdt maar niet op! Merken onze politici dan écht niet de gelijkenis op met wat hiér gebeurde in de middeleeuwen (Protestanten... Katholieken...)? Hebben ze echt niet door dat we met een ras hebben te maken dat nog in dit soort middeleeuwen leeft? In een werelddeel waar de wereld 500 jaar is blijven stilstaan?
Moeten we ons hoognodig gaan moeien in dat onverkwikkelijke religieuze strijdperk? Zou het vijfhonderd jaar geleden geholpen hebben als een intelligenter ras zich gemoeid had toen wijzelf hardnekkig onze eigen godsdienstoorlogen aan het uitvechten waren? Ik denk van niét! Tegen algemene verdwazing bestaat geen medicijn. Zodra je het vuur vóór je blust, gaat het achter je weer branden!
Noch wapenleveringen, noch humanitaire hulp zullen daar ook maar iéts aan veranderen. Zelfs het verlenen van asiel door 'te brave' landen is geen oplossing, want dan gaan ze hiér hun veten uitvechten en hun ontevredenheid luid gaan uitschreeuwen op straat.
Het enige dat hier kan helpen is tijd. Véél tijd. Minstens vijfhonderd jaar. Tot ze zélf gaan inzien hoe nutteloos dat grenzeloos leed en bloedvergieten wel was. Dat kun je ze niet leren! Dat moeten ze ervaren. Net als wij dat deden, en we hadden er ook vijfhonderd jaar voor nodig.
Wat zouden wij, vijfhonderd jaar geleden, hebben uitgespookt als een intelligenter ras ons plots de toegang zou hebben verschaft tot zowel moderne technologie als moderne wapens? Ik mag er niet aan denken!
En zelfs wij hebben waarschijnlijk nog eens vijfhonderd jaar nodig om in te zien dat we er moeten mee ophouden meer kinderen te maken dan de aarde kan voeden! Want dàt is het wat uiteindelijk tot oorlogen leidt.
Ik kan uit wat ooit was en wat nu weer gebeurt maar één les trekken: evolutie is een natuurlijk fenomeen dat niet te forceren valt. Je stuurt een kind van zes niet naar de universiteit, tenzij je die universiteit eerst omvormt tot een kleuterschool. En je geeft geen moderne wapens in handen van een volksgemeenschap die nog in sprookjes, spookbeelden, schrikbeelden en andere klinkklare nonsens gelooft.
Het klinkt onvoorstelbaar dat een beschaafde, intelligente beschaving zoiets zou doen! Maar dat is nou precies wat de leiders van de Westerse wereld aan het doen zijn! Het geeft wél een goed beeld van het intelligentieniveau van die leiders! Laat die mensen toch in 'vrede' hun onderlinge conflicten uitvechten met hakbijl, goedendag, pijl en boog, zoals wij dat ooit deden, en probeer niet de evolutie te forceren.
Nu ik comfortabel de 'gevarenzone' ben ontgroeid, begon ik wat te filosoferen over hoe relaties werken, en hoe sommige al van bij de aanvang gedoemd zijn tot mislukken. Een wetenschap die je als zeventig plusser klaar voor de geest staat, maar de jeugd loopt er helaas nog altijd in. Waarom? Door regelrecht bedrog. Maar niét het soort partnerbedrog waar de maatschappij het altijd over heeft. Er bestaat veel erger bedrog, maar daarover hoor je maar weinig!
A. 'BANAAL' PARTNERBEDROG:
Door je partner bedrogen worden is erg. Maar het gebeurt. De bedriegende partner ziét wel zijn of haar fout in, maar volgde eigenlijk de natuurlijke drang van het mens-zijn. En een natuurlijke handeling doet niet echt onmiddellijk een belletje rinkelen in je bewustzijn. Dat doet de maatschappij wél, maar de maatschappij is nu eenmaal niet altijd feilloos afgestemd op onze natuurlijke instincten.
Ik wil dit soort bedrog helemaal niet goedpraten, maar vind wél dat de emotionele schade in veel gevallen sterk wordt opgeklopt.
Want de bedrogen partner kan twee kanten uit:
1. Zich wentelen in zelfbeklag: de emotionele schade uitbuiten om voor de buitenwereld in een (Comfortabele?) slachtofferrol te kunnen kruipen, maar daarmee in feite ongewild zichzelf straffend. Die slachtofferrol vormt dan voor velen weer een soort alibi waarmee bepaalde hardnekkige frustraties, nukken en kuren kunnen worden schoongepraat.
2. De emotionele schade bevechten om uiteindelijk als winnaar uit het gevecht tegen jezelf te komen. Trouwens de enige mogelijkheid om ongeschonden uit dit 'strijdperk' te geraken.
Maar eigenlijk is dit soort partnerbedrog niet zóveel commotie waard. Emotionele schade is geneesbaar. Tenminste, als je ook WILT genezen en ervoor gaat.
B. VEEL ERGER PARTNERBEDROG:
Anders is het gesteld met wat ik ECHT partnerbedrog noem, en ongeneesbaar is zolang je bij die bepaalde partner blijft.
En dan heb ik het over die meisjes of jongens die zich tijdens de verloving voordoen als ware engeltjes, maar eenmaal gehuwd een ware metamorfose ondergaan en zich transformeren in regelrechte huisheksen of tirannen. Als dàt geen bedrog is dan weet ik het ook niet meer. En dat gebeurt véél meer dan datgene wat de maatschappij onder 'bedrog' verstaat.
En tegen dit soort bedrog bestaat geen medicijn. Dié schade is permanent en blijft aanwezig zolang de relatie duurt. Hiertegen helpt geen vechten. Hiervoor bestaan geen paardenmiddeltjes. Hier kun je alleen maar proberen mee te leven, of het 'kwade gezwel' er uitsnijden door een einde te maken aan de mislukte relatie.
Het is al even erg als het kopen van een dure Ferrari, en thuisgekomen te moeten vaststellen dat de verkoper er de motor van een bromfiets in stopte! Maar dit soort bedrog is aantoonbaar en je kunt de verkoper aanklagen. De partner die je zand in de ogen strooide tijdens de verloving, valt helemaal niet aan te klagen voor dit minstens even zwaar bedrog.
Dàt, beste mensen, is wat ik persoonlijk pas écht partnerbedrog noem. En helaas beseft hier de bedriegende partner zelden dat hij of zij er ook zichzelf mee straft, want wie kan zich nu lekker voelen in een helse relatie en eeuwigdurend geredetwist, tenzij hij de duivel in persoon is? Hoe lang duurt het voordat 'liefde' in een dergelijke relatie volledig uitblust? Hoe lang zal het duren alvorens de bedrogen partner naar alternatieven gaat zoeken om tenminste éventjes uit die hel te ontsnappen?
Wat mijn bedoeling is met dit stukje? Gewoon mensen er attent op maken dat eerlijkheid het langste duurt en bedrog zich zowat altijd tegen jezelf keert. Maar hen er ook op wijzen dat waarschijnlijk wel 90% van de bevolking zich schuldig maakt aan dit soort bedrog.
Moet je langer wachten op een geschikte partner omdat je eerlijk bent en jezelf geen gaven wilt toedichten die je niet bezit? Het zij zo. Dat is nog altijd duizend keer beter dan op de verkeerde boot te stappen!
Engelen moeten geen duivels trouwen en duivels moeten geen relatie met engelen aangaan, want dat wreekt zich altijd weer. Alleen eerlijkheid kan dergelijke wantoestanden vermijden. Tenminste... als die eerlijkheid van beide zijden komt!
... Geschreven tegen de vaak op een wat regenachtige hemelvaartdag.
Mijn twee vorige (dicht-) stukjes bewijzen duidelijk waar enerzijds arrogant racisme, gemengd met een ongeëvenaarde strijdlust huist, en waar anderzijds laksheid, luiheid, brood en spelen welig tieren. Twee culturen met totaal tegengestelde eisen en doelen.
Als je nu éventjes logisch denkt... kan het dan ooit iets worden tussen die twee tegenstellingen? Neen hé? En wie zal, denk je, het onderspit delven?
Ik denk dat mijn reguliere lezers niet lang moeten nadenken om het antwoord te vinden.
De Wetstraat daarentegen, zal het pas vinden als het telaat is vrees ik. Daar blijft men maar halsstarrig roeren in een saus die al lang geschift is. Waar niets meer mee aan te vangen is. Die alleen nog kan ontploffen.
Ben je een kuddemens die meehuilt met de groep? Weigert te luisteren naar zijn eigen roep? Die roep die van diep uit zijn binnenste komt, Maar die hij met een mokerslag verstomt? Die zonder kritiek het medianieuws aanvaardt, Gedicteerd door smerig landverraad?
Ben je een kuddemens die zich laat leiden Door mensen die er nooit iets van breiden? Door mensen, vervuld van eigenbelang? Alleen nog luistert naar hun dwaas gezang? Meehuilt met de wolven in het bos, Zonder enige schaamte of blos?
Ben je een kuddemens die zich laat verblinden Door leugens die geen weerga vinden? Door mensen die er een spelletje van maken Jou in de zoete waan te laten Dat het met die Moskeeën niet zo'n vaart zal lopen? Want daarvoor is er nog geld met hopen!
Sorry, dan kan ik je niet helpen, blanke vriend, En krijg je vroeg of laat het loon dat je verdient.
Ben je racist als je niet van vreemden houdt? Maar hun bezit toch als dat van jou beschouwt? Ben je racist als je andere rassen haat? Niet wilt weten waar het echt op staat? Ben je racist als je niet wilt integreren In de cultuur van een beschaafde wereld?
Ben je racist als je het eigen ras wel sublimeert, Maar wàt graag op het zweet van anderen teert? Ben je racist als je koppig je geloof blijft volgen? Niet wilt omkijken naar de rampzalige gevolgen? Ben je racist als je bijt in de handen die je eten geven? Niet eens de taal van je weldoeners wilt leren?
Ben je racist als je het gastland helemaal verloedert? Het land dat jou en je familie voedert? Ben je racist als je arrogante blikken Alle andere rassen flink laat schrikken? Ik geloof van wél, en kijk jou aan, mijn bruine vriend. Want ik denk dat je dat etiket dubbel en dik verdient!
Wie mij een beetje kent, weet dat ik zelden een uitdaging uit de weg ga, maar om mosselen te koken zat ik nu niet bepaald te springen! En daar waren twee redenen voor:
1. Dat heb ik altijd iets magisch gevonden. Iets dat buiten mijn culinaire vermogens lag. 2. Levende wezens levend koken... brrr! Arme mosseltjes! Nou ja, als ik ze niet kook doet een ander het tóch hé?
Hoe dan ook, sedert de dood van mijn echtgenote at ik er geen meer.
Maar Willy zou Willy niet zijn, als hij niet constant zijn grenzen ging aftasten. En zo bleven die mosselen maar in mijn hoofd spoken.
En ja, vrijdag hakte ik de knoop door en kocht een kilo mosselen voor zondag. Een beetje in kookboeken gekeken, een beetje gegoogeld op internet, en vanmorgen dan maar de stoute schoenen aangetrokken.
Resultaat: een waar mosselfestijn! Vers gesneden frietjes... lekkere mosseltjes... mijn zondag kon niet meer stuk.
Maar ik had er een zakje mosselgroentjes bijgekocht, en natuurlijk, voor één persoon had ik zowat drievierden van het zakje over. Wat nu? Want voedsel weggooien kan ik gewoon niet. Ook stond onder in de pot nog een centimeter kookvocht van de mosselen. Daar had ik onder andere room aan toegevoegd. En ik had ook nog een handvol mosselen over.
Eventjes nadenken... soep? Mosselsoep? Why not?
Een aardappeltje geschild (voor de binding), in kleine blokjes gesneden en samen met de rest van de groentjes aan het mosselsap toegevoegd. Nog een goede halve liter water erbij en koken maar. Daarna gemixt, van het vuur verwijderd en de resterende mosselen erbij gegooid. En nu staat daar een heerlijk mosselsoepje te wachten! De smaak is in elk geval raak.
Nabeschouwing: ik ben blij dat ik die knoop heb doorgehakt, en verrast door de snelheid en de eenvoud van het klaarmaken! Ik had gedacht dat het aartsmoeilijk zou zijn, maar het bleek een fluitje van een cent!
In mijn vorig stukje had ik het over de onbeschofte arrogantie van de vreemde culturen die we hier in ons vaderland 'te gast' hebben. Arrogantie die ze weliswaar alleen maar tentoonspreiden zodra ze met velen zijn. En vooral dan ook als ze zich gesteund voelen door de regering van het gastland.
Verschil in cultuur en verschil in evolutie dus blijkbaar. Vooral ook verschil in opvoeding.
Of toch niet? Is de Westerse mens dan zoveel beter? Eigenlijk niet, als ik de evolutie van wereldoorlog 2 bekijk, en dat is nog niet eens zo lang geleden!
Eén man volstond om de gehele Duitse bevolking op te zwepen. Eén man volstond om van een brave huisvader een wreedaardige beul te maken. Eén man volstond om van een godvrezende boer een massamoordenaar te maken. Eén man volstond om een heel volk om oorlog te doen schreeuwen! Eén man volstond om op het randje af een hele etnische gemeenschap uit te roeien.
Waardoor kon hij die massa zo opzwepen? Omdat het Duitsers waren? Ik denk van niet. Ik denk dat hier in België, en zelfs in Vlaanderen, net hetzelfde zou gebeurd zijn als zich hiér een Hitler had gemanifesteerd.
De reden is dus verder te zoeken. En mijn zoektocht stopt telkens weer op hetzelfde onderwerp: de meerderheid van de wereldbevolking, Katholiek, Moslim, Hindoe, Boeddhist of wat dan ook, is indoctrineerbaar. Schreeuw het van de daken. Huil het door de radio. Laat het zien op TV. En voor je het weet heb je een hele natie achter je staan! Een natie waarvan de meerderheid niet de potentie bezit om zelfstandig conclusies te trekken uit gebeurtenissen en dus de conclusies van anderen maar klakkeloos aanneemt.
Eén enkele duistere, maar charismatische figuur bleek voldoende in Duitsland. Tegenwoordig zijn in die 'andere cultuur' duizenden imams net hetzelfde aan het doen:
Hún ras als het superras voorstellen. Hún volk als het door Allah uitverkoren volk bestempelen. Hún geloof als het enige zaligmakende verkondigen. Alle andere rassen tot minder dan insecten degraderen. Alle andersdenkenden als racisten veroordelen, en de regeringen van gastlanden er zelfs toe aanzetten antiracistische wetten te maken tegen het eigen volk. Als dàt verdorie geen racisme is, dan weet ik het ook niet meer!
Zoiets zou, in de eenentwintigste eeuw en in een beschaafde wereld, een beetje als lachwekkend, utopisch en folkloristisch moeten overkomen. Maar neen hoor! Onze leiders lopen er klakkeloos in en zullen er op termijn nog voor zorgen dat de natte dromen van die duizenden imams werkelijkheid worden.
Na wereldoorlog 2 dachten we dat het kwaad overwonnen was! Hoe naïef waren we? We hadden er nog maar een voorsmaakje van gezien en trokken er geen lessen uit.
Welke lessen we dan hadden moeten trekken? Wel:
Hoed u voor de wolf in schaapskleren die de passie preekt. Of dat nu een Moslim of Katholiek is, het resultaat is hetzelfde: voldoende doctrine kan van élke mens die niet echt bewust leeft een regelrecht monster maken. En hoeveel mensen leven er wél bewust? Ik zou het niet weten, maar het zijn er bedroevend weinig vrees ik.
Een typisch Vlaams voorbeeld: een Vlaamse partij, het Vlaams Belang, was bezig het gehele Vlaamse volk voor zich te winnen. En blijkbaar héél erg overtuigd. En toch volstond een mannetje als Bart Dewever om dit hoogstaande Vlaamse gedachtegoed in twee te splitsen en uiteindelijk in de marginaliteit te doen verzinken. Tot groot jolijt van de Walen en de Allochtonen.
En wat heeft dat mannetje ons tot heden gebracht? Twijfel, besluiteloosheid, onmogelijkheid om binnen een fatsoenlijke tijd een regering te vormen, tot twee keer toe zelfs!
Wat zal dat mannetje ons in de toekomst brengen? Geen mens die het weet. In elk geval een pak minder dan wat het Vlaams belang ons had kunnen brengen. Maar dat laatste mogen we alweer op onze buik schrijven, en dit keer nog maar eens door toedoen van het eigen volk in het eigen stemhokje!
Verdient de tegenwoordige Vlaming dan wel zijn ooit zo mooie Vlaanderen? Je zou denken van niet. En zo moet het dan maar zijn! Je kunt maar krijgen wat je verdient!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
