Ergens gesprokkeld, maar ik ken de herkomst niet. Waarheid is het wél!
Onsterfelijke woorden van Coluche:
Als ik zeg : "Algerije is voor de Algerijnen !" dan roept iedereen BRAVO. Als ik zeg : "Afrika is voor de Afrikanen !" dan roept iedereen BRAVO. Als ik zeg : "Turkije is voor de Turken !" dan roept iedereen BRAVO. Als ik zeg : "Marokko is voor de Marokkanen !"dan roept iedereen BRAVO. MAAR! Als ik zeg : "België is voor de Belgen !" dan roept iedereen RACIST.
En dan nog eentje:
Vrij vertaald door iemand; bron of vertaler niet gekend:
GEEN SAOUDIE - ARABISCHE MOSKEEËN IN NOORWEGEN, GEZIEN ER GEEN GODSDIENSTVRIJHEID IN SAOUDIE - ARABIE IS !
Ziedaar een moedige daad in een Europa dat zich meer en meer neerbuigt voor de Islam!
De Saoudische regering en de rijke Saoudische private schenkers willen de oprichting van tientallen moskeeën in Noorwegen financieren, ten bedrage van tientallen miljoenen Noorse kronen.
(1 noorse kroon = +/- 0,125¤. ) Wettelijk gezien hebben zij het recht dit te doen, overeenkomstig de noorse wetgeving is het aan vreemde landen toegestaan de religieuse gemeenschappen te financieren, maar gezien het belang van deze geldsommen, is de goedkeuring van de noorse regering hiervoor vereist.
Nietegenstaande dit, besliste de noorse minister van Buitenlandse Zaken, Jonas Gace Stone, deze goedkeuring te weigeren. Hij heeft aan de aanvrager, het islamitisch centrum Tawfiig een antwoord gestuurd, waarin hij verklaard heeft dat hij het paradoxaal en tegennatuurlijk vindt, om deze financiering te aanvaarden, afkomstig van een land dat de vrijheid van godsdienst niet aanvaardt !
Hij heeft dit zo aan de pers verduidelijkt: Wij hoeven niet anders te doen dan eenvoudig neen te zeggen, het ministerie keurt uw aanvraag niet goed, maar wij hebben van de gelegenheid geprofiteerd om daar aan toe te voegen dat het even paradoxaal zou klinken om een Christelijke Gemeenschap op te richten in Saoudi - Arabie, als we weten dat dit daar als een misdaad wordt beschouwd !
Of met andere woorden; als wij met onze Christelijke Geloofsgemeenschap in uw land niet binnenmogen, waarom zouden wij jullie moskeeën in ons land dan wel binnenlaten ?
Voorwaar een moedige daad van de noorse regering, om zo krachtdadig te reageren !
-o-o-o-o-
Hadden wij ook maar dergelijke krachtdadige mensen in ons bestuur!
Gelukkig had ik mijn hele leven al interesse in technische vernieuwingen. Gelukkig rustte ik nooit voor ik die vernieuwingen van naaldje tot draadje had weten te doorgronden. Gelukkig was ik ongelukkig als ik iets niét begreep. En gelukkig was ik pas weer gelukkig zodra ik het ging snappen!
En last but not least: gelukkig heeft die gestoorde mentaliteit me geen windeieren gelegd en ben ik nog altijd helemaal mee met alles wat de informatica ons te bieden heeft en heeft mijn pc nog maar weinig méér geheimen dan mijn lei en griffel in het eerste leerjaar!
Maar er zijn er anderen! En mijn aangeboren empathie verplicht me, me even in hun plaats te stellen. Vooral dan in de plaats van diegenen die helemaal geen technische knobbel hebben en al een eerbiedwaardige leeftijd bereikt hebben! Daar zit je dan, achter een gloednieuwe pc, om toch minstens nog een beetje mee te kunnen zijn met je tijd.
De reden voor de aankoop is meestal dat verschillende andere oudjes toch ook probleemloos met elkaar communiceren met dit toestel, leuke fotos maken die niet op de voorhistorische omslachtige manier hoeven ontwikkeld te worden, en nog zoveel meer. Allemaal dingen die je in je jeugd onmogelijk leken. Stoute dromen lijken werkelijkheid geworden te zijn.
En dan stappen ze naar de computerboer, die nog eens de ontelbare mogelijkheden toelicht en hen het water in de mond doet komen. En dan maar huiswaarts getrokken me dit magische toestel!
Helaas! Zonder de waard gerekend!
Veertig jaar geleden kwam je thuis met een nieuw toestel, een radio of zo, en je draaide aan de knop en je had muziek. Of beeld. Of je kon je soep mixen. Of stofzuigen.
Helaas, met de tegenwoordige technische snufjes werkt het even anders! Je krijgt véél! Oneindig veel meer dan je vroeger ook maar kon dromen over een nieuw toestel.
Maar je krijgt het niet voor niks! In de eerste plaats moet je met de pc zélf leren omgaan, en in de tweede plaats met elk nieuw programma dat er ook maar op geïnstalleerd is. En dat is, als je niet bent meegegroeid met die materie, niet niks!
Maar in wezen is het altijd al zo geweest: het is niet omdat je een goede verfborstel kocht dat je spatloos en streeploos kunt schilderen. Niet omdat je een schaaf hebt dat je timmerman bent! Niet omdat je een goede snoeischaar kocht dat je nu plots kunt snoeien als een volleerde tuinman. Elk werktuig vraagt een zeker leerproces. En een pc is niet zomaar een toestel. Het is eigenlijk een werktuig! En wàt voor een. Hoe meer je er over wilt leren, hoe meer je er weet uit te halen. Maar dan moet je dat ook doén. Zoniet kom je telkens weer in de problemen. Alsof je met een blinddoek wilt autorijden!
En mezelf nog altijd in de huid van zulk slachtoffer wanend, kan ik me voorstellen dat je daar achter je toetsenbord zit, bang om wat dan ook te doen om niets naar de bliksem te helpen, en dan maar, héél angstig, je mailprogramma uitproberen. Hé, dat lukt en je begint moed te krijgen! Maar dan doe je iets dat alles helemaal ondersteboven haalt en de paniek slaat toe!
Meestal zijn dat dan heel onschuldige dingetjes: toevallig met de muis ergens op geklikt, en je hele mailmap lijkt ondersteboven gehaald! Je hebt gewoon de sorteervolgorde veranderd. Op naam gesorteerd in plaats van op datum bijvoorbeeld, of op datum van achter naar voor Even op de juiste knop klikken en alles zal weer als voorheen zijn. Maar als leek schrik je je natuurlijk een bult en durf je het toestel bijna niet meer aan te raken! Of plots lijken al je binnengekomen mails weg! Terwijl ze er wél nog zijn, maar de optie verbergen na lezing werd per ongeluk aangevinkt. En dan maar snel naar de pc deskundige, die onmiddellijk ziet wat er aan de hand is, maar ook niet voor niks wil komen en dus maar een paar uur werk fingeert en ook aanrekent!
Ik heb zo de indruk dat veel mensen zich op de duur in een mijnenveld wanen zodra ze de muispijl over het scherm laten glijden. Moet bangelijk zijn.
Maar weet je, niet wanhopen. Niet meteen willen genieten van je nieuwe pc, maar eerst even wat tijd investeren in het leerproces. Dat loont en zal je later veel tijdverlies en paniek besparen. Zowat elke gemeente organiseert trouwens regelmatig pc lessen voor senioren. En het mooiste aan die lessen zijn de after lessons: na de les samen een pint gaan drinken en aan de toog leren van elkaars ervaringen en/of frustraties op dat gebied!
En dan zijn er natuurlijk ook de vele boeken over het onderwerp. Internet voor senioren bv van ons eigenste sennet. Al hou ik helemaal niet van die titel! Alsof een pc alleen maar internet behelst. Internet is alleen maar één van de vele toepassingen. Computerkennis voor senioren zou al een stuk beter klinken. Want met internet op zich zul je ook al niet te ver geraken als je verder niks van je pc snapt. Het is een beetje alsof je een auto zou kopen, enkel maar om af en toe eens de lichten aan te steken.
Er was een tijd, toen ik een jonge kerel was, dat je op de radio iets hoorde waar je wel de plaat van wou, en dus trok je naar de platenwinkel. Eigenlijk was er in mijn stad niet echt een platenwinkel. Alleen maar een betere elektriciteitszaak! Ze verkochten platendraaiers, en voelden zich dus verplicht dan ook maar platen aan te bieden. Wat heb je anders aan zon ding?
En dan kon je kiezen in een platenbak tussen een honderdtal platen, waarin natuurlijk de plaat die ik zocht niet stak. Shit! Ja, de nieuwste van Elvis en zo, die hadden ze meestal wel. Maar omdat mijn smaak nu eenmaal nooit de algemene smaak was, bleef ik in de meeste gevallen op mijn honger zitten.
Ja dat waren de jaren stilletjes.
Veel is ondertussen veranderd. Naar de platenwinkel hoéf je trouwens niet meer, Je kunt alles downloaden. En het zal je dan ook worst wezen dat ze jouw keuze niet hebben in de winkel. We hebben nu immers Youtube! En daar moet je al een héél rare smaak hebben om niet te vinden wat je zoekt. Oud of nieuw, het is er!
MAAR! Leuk om naar te luisteren, soms ook leuk om naar te kijken, want die nummers hangen allemaal vast aan een filmpje of een pps, en ofwel slik je het allemààl, of je krijgt niets. En dan is er nog het feit dat je enkel kunt luisteren en kijken, maar niet behouden voor als je eens in the mood bent en het waar dan ook wilt beluisteren zonder de clip.
Telkens je het ook alleen maar wilt beluisteren, moet je opnieuw het internet op, en een megagrote download doen omdat het aan de clip vasthangt, en die moet natuurlijk mee gedownload worden.
Maar toch zijn er voor mensen die de muziek willen beschikbaar hebben op de pc of ze op een CD willen branden, een aantal opties. Meest voor de hand liggend zijn de vele Youtube downloaders, die dat karweitje al dan niet goed opknappen. Maar die programmas zijn nogal prijzig, ofwel gratis maar krakkemikkelig, en moeten geïnstalleerd worden. En velen zijn daar niet zo ervaren in! De beste eronder zijn ook geschikt om de muziek afzonderlijk uit de clip te halen als mp3, maar doen dat pas nadat ze de gehele clip gedownload hebben. Pech dus voor wie zijn downloadlimiet in het oog moet houden.
Enfin, het werkt allemaal niet erg comfortabel.
En misschien voel je me al komen: er is een betere oplossing! Surf maar eens naar:
Hoe je verder moet handelen wordt netjes in het Nederlands uitgelegd en is eigenlijk poepsimpel. Het werkt eigenlijk in verschillende stappen:
1. Je zoekt in Youtube het gewenste nummer op en klikt het aan. Dan kopiëer je de URL (internetadres, helemaal boven in je scherm). Je hoeft niet te wachten tot het nummer is gedownload. Zodra de URL verschijnt kopiëer je hem en sluit je Youtube af.
2. Nu plak je die URL in het zoekvak van Audiothief en je klikt op convert. Even wachten nu terwijl de site het nummer zoekt, op zijn servers downloadt, en het vervolgens converteert naar mp3. Dat gaat heel snel!
3. Zodra de convertie gedaan is krijg je het conversie voltooid bericht, en klik je op de blauwe letters om het bestand te dowloaden.
4 .Vervolgens krijg je de mogelijkheid je de mp3 indien nodig nog zelf van verdere gegevens te voorzien (taggen), en tenslotte klik je onderaan op de groene knop download. Er wordt nog gevraagd of je het wilt uitvoeren of opslaan; je kiest natuurlijk voor opslaan, kiest een map of voorlopig gewoon je bureaublad, en de download begint. Alleen maar de mp3 van een drie of viertal megabytes, en niét het hele zootje!
Als dàt niet handig is. En het mooie eraan is: het is helemaal gratis en er hoeft niets geïnstalleerd te worden! Zowat alles gebeurt online door de site zélf en jouw download bestaat alleen maar uit de mp3. Enjoy the music!
Legaal? Slik neen! Maar het is er nu eenmaal, en zolang niemand iets aan dergelijke sites doet kun je er maar van meeprofiteren. Zelf heb ik er geen gewetensbezwaren over, en mijn smaak gaat toch telkens weer naar nummers die je niet meer in de handel vindt.
Soms probeer ik wat te grasduinen in andere blogs. Je weet nooit of je een gelijkgestemde viool tegenkomt. Maar helaas! Veel blogs zijn loodzwaar en het duurt een eeuwigheid voor je ze op je scherm krijgt. Zéker met een internetverbinding die niet erg snel loopt. Ik hou het dan ook al gauw voor bekeken en stop het downloaden.
De oorzaak daarvan ligt waarschijnlijk in het feit dat veel bloggers hun marges volstouwen met piepkleine fotootjes (die tóch evenveel cyberplaats innemen als grote). Al die fotos moeten, om het blog op je scherm te krijgen, worden gedownload. Soms honderden, + een heleboel gadgets. En dat kan duren en blijven duren!
Nu ja elk zijn goesting en ik moet wél bekennen dat zon marges mooi ogen. Zelf leg ik het een beetje anders aan boord.
Ik zet ook fotos op mijn blog, maar dan wél in het tekstgedeelte en passend bij de tekst. Vermits dié berichtjes standaard maar met tien tegelijk openen, gaat het downloaden in een wip. Liever een lege marge dan een loodzware die de bezoeker ontmoedigt en soms toch niet interesseert.
Maar hoé pas je zon foto precies dààr waar je hem wilt in je tekst? Er zijn waarschijnlijk veel manieren, maar ik hou het bij mijn eigen manier, ontwikkeld na enkele teleurstellingen. De fotos worden allemaal van mijn harde schijf naar sennet upgeload en zijn niet gelinkt aan enige URL. Voor wie interesse heeft volgt hier mijn werkwijze:
1. De foto verkleinen! Dat kun je met een programma dat je via Sennet zélf kunt downloaden. Sennet plaatste er ook een glasheldere uitleg bij, zowel voor de installatie als voor het gebruik. Beter kan ik het niet. Dit is de link: http://www.seniorennet.be/Pages/Overige/support.php?hulp=418
2. De tekst invoegen. A. Sennet blogs - Administratie toevoegen. B. Je typt of plakt je tekst in het invoegformulier.
3. Tabellen invoegen.
Op de plaats waar je fotos wilt voeg je een tabel in van 1 rij en 1 kolom (gewoon een kader dus). Je zet daarvoor je cursor op de juiste plek in je tekst, en klik daarna het symbool tabel aan.
Dan krijg je het volgende dialoogvenster:
Alle rood omringde gedeelten moet je zelf invullen, want ze staan op andere, of helemaal géén waarden. Bij uitlijning Tabel kun je kiezen tussen links, rechts, gecentreerd, enz.
Uitlijning tekst is voor onze toepassing niet van belang.
De kleuren kies je door het vakje kleur aan te vinken. Je krijgt dan een kleurenpalet waaruit je kunt kiezen.
Tenslotte zie je in de preview onderaan hoe je kolom er zal uitzien. Daar staan altijd 3 kolommen, maar daaraan hoef je je niet te storen. Je klikt nu OK en de kolom is netjes ingevoegd op de plaats van je cursor.
Staat hij toch niet helemaal juist? Even de muispijl er op tot die in een kruisje verandert en je sleept de kolom naar waar je wilt.
Zorg er ook liefst voor om twee keer zon tabel in je tekst te plaatsen en ook twee fotos toe te voegen. Want één foto gaat niet! Wil je er persé maar eentje, maak dan één kolom, maar voeg straks twee fotos (eventueel dezelfde) toe. Eentje daarvan kun je dan in een volgende stap weer wissen (muispijl erop, rechter muisknop, en knippen).
4. Fotos toevoegen.
In mijn geval, fotos van de harde schijf:
Klik op bladeren bij foto 1 en kies de (verkleinde!) foto van je harde schijf.
Doe hetzelfde voor foto2.
5. Eerste keer opslaan. Scrol nu naar beneden, vink het vakje kladversie aan en klik daaronder op toevoegen.
6. Fotos juist plaatsen. Klik eerst weer op wijzigen bij Sennet administratie, en klik dan op wijzigen bij de titel van je kladbericht. Je bericht verschijnt, de (lege) kolommen staan netjes op hun plaats en je twee fotos zijn helemaal onderaan ingevoegd. Nu moet je ze nog verslepen naar het juiste kader (tabel). Muispijl op de foto en als het pijltje een kruisje wordt rechterknop ingedrukt houden en dan kun je verslepen. Moet je helemaal naar de bovenkant van je tekst, dan zul je dat de eerste keren in stappen moeten doen: telkens zover je kunt in het venster. Daar de muisknop lossen, naar omhoog scrollen, en weer verder slepen, tot het juiste kader zichtbaar wordt. Je sleept de foto er nu gewoon in, lost de muisknop en het kader past zich automatisch aan de grootte van de foto aan. Met de hoekpuntjes van de foto kun je nu ook nog zoomen tot je de gewenste grootte bekomt.
Je kúnt ze ook wel in één keer van beneden naar boven slepen, maar dat vergt enige oefening: je moet de muispijl dan precies tegen de bovenrand van het tekstkader blijven houden. Wat zoeken, want het luistert héél nauw. Voorzichtig wat omhoog en naar beneden bewegen, tot de juiste plaats is gevonden en de tekst gaat scrollen.
7. Laatste controle Als alles netjes staat waar het moet staan, scrol je nog even naar beneden, want daar waar de fotos stonden, zijn nu spaties. Die wis je best.
Dan controleer je of het vakje kladversie nog aangevinkt staat. Normaal niét meer!!! Dus, opletten als je nog niet direct wilt publiceren, en het terug aanvinken alvorens op toevoegen te klikken.
8. Publiceren: Vinkje weg bij kladversie, datum controleren en op toevoegen klikken. En nu snel naar je blog gaan kijken: is alles netjes op zijn plaats gevallen? Oef! Zoniet: kijken wat moet aangepast worden, en dat doen via wijzigen.
Een heel pak werk? De eerste keer wel, maar je hebt het vlug in de vingers!
Misschien de eerste keer mijn tekst uitprinten en naast je leggen? Kun je dat niet? Kom nou! Selecteer met ingedrukte linkermuisknop de tekst die je wilt uitprinten, klik daarna met de rechter muisknop in de geselecteerde tekst en kies printen. Makkelijker kan niet.
Hebben jullie ook soms interessante internetadressen (URLs) door te mailen naar vrienden of op jullie blog te plaatsen?
Vinden jullie het ook zonde dat je daarvoor telkens eerst de betreffende website moet openen, bovenaan de URL kopiëren en hem daarna in een mail plakken?
Wel, ik ook, en dat zijn nogal dikwijls dezelfde URLs. Ze in favorieten van je internetbrowser plaatsen heeft enkel nut om ze te openen. Rechtstreeks de URL kopiëren kun je daar niet.
Nu zou je die URLs, na ze van de site te hebben gekopieerd, netjes in een tekstverwerker kunnen opslaan, maar dan werken de links meestal niet! De ontvanger moet die URL dan kopiëren, zijn internetbrowser opstarten, en de URL in het betreffende vak plakken. Bovendien moet je als afzender dan natuurlijk eerst ook de betreffende tekstverwerker opstarten. Omslachtig van beide kanten dus.
Wel, daar vond ik het volgende op:
In elk mailprogramma steekt een map concepten. Bedoeld om je werk tussentijds op te slaan.
Nu maakte ik een nieuw mailbericht, vulde bij aan: in: lijst van en als onderwerp: internetlinks.
In het tekstvak plakte ik een aantal URLs die ik toch regelmatig moet doorzenden.
Dan klikken op Bestand-Opslaan, en het bericht wordt automatisch opgeslagen in de map concepten.
In het vervolg klik ik de map concepten aan, dan het bericht Internetlinks, en kopieer daarin de URL die ik wil doorsturen.
Dan plak ik hem in het tekstvak van een nieuw bericht. En dié link werkt gegarandeerd als de ontvanger er op klikt.
Je kunt op die manier ook zélf snel en zonder omwegen vanuit je mailprogramma naar een van die opgeslagen sites gaan door gewoon op een van die links te klikken.
Misschien een dubbelganger voor favorieten, maar dan toch functioneler in verband met een link doorsturen. Bovendien kun je, als je dat wilt, tussen de regels door ook bijzonderheden van de link noteren. Handig toch?
Sommige mensen, zoals ik, zitten met 40 -50 veelgebruikte programmas in hun pc.
Anderen hebben dan weer vele tientallen linken naar websites, blogs en weet ik veel. Die kun je dan wel onderbrengen in favorieten, maar erg handig is dat niet echt, en het blijft toch zoeken.
Een en ander leidt er toe dat het bureaublad van ijverige computeraars al gauw vol staat met snelkoppelingen naar al die dingen. Handig, maar lelijk. En dan heb je net zoveel moeite gedaan om een mooi en smaakvol bureaublad te creëren.
Na enkele oplossingen voor dit probleem te hebben uitgeprobeerd, vond ik verleden week een totaal gratis programma, dat dit alles op de meest comfortabele en simpele manier oplost. Wég al die lelijke snelkoppelingen.
Je klikt daar op de groene knop Download, en kies daarna openen. Volg de instructies stap voor stap (poepsimpel) en het programma is geïnstalleerd op je pc. En dan krijg je dit op je bureaublad:
En daar kun je nu alle kanten mee uit: uitrekken tot een horizontale strook, zoals hier, of een vierkant en verplaatsen naar gelijk welke plaats op je scherm. Maar opgelet: iconen zitten er nog niet in. Het is nog maagdelijk leeg. Er zijn een aantal groepsmenus, opgevat als tabs bovenaan, en standaard ingevuld. Maar door op de knop Groeps Menu linksonder te
klikken, kun je de titels wijzigen, tabs (groepen) toevoegen, enz. In de bovenste screenshot is de tab Muziek geopend en staan alle snelkoppelingen naar mijn muziekprogrammas en -instrumenten. Hiernaast de groep blogs.
Hoe krijg je die snelkoppelingen er in?
Bestaande snelkoppelingen op je bureaublad sleep je gewoon in het lege veld. Daarna kun je ze wissen van je bureaublad. Wil je een snelkoppeling van groep veranderen? Sleep hem gewoon uit het veld naar de tab van de groep waarin je hem wenst, en die opent met de nieuwe snelkoppeling er in.
Snelkoppelingen naar websites en blogs: de bewuste site openen, rechtsklikken en snelkoppeling maken kiezen. Er komt nu een nieuwe snelkoppeling op je bureaublad, en die sleep je dan weer naar bvb de groep internet of je maakt een beter passende groep aan.
Standaard is het ding ook zodanig ingesteld dat je niets op je bureaublad ziet. Maar het komt tevoorschijn zodra je met de muispijl helemaal naar de uiterst linkse bovenhoek van je scherm gaat. Nét als een goochelaar die een konijn uit zijn hoed tovert. Makkelijker kan écht niet. Zodra je, buiten het venster, met de muis klikt, verdwijnt het venster weer.
Die instelling kun je wél wijzigen (vind ik handiger) via de knop instellingen onderaan. Je krijgt dan het hieronder afgebeelde venster te zien. Je kunt instellen dat de Launcher altijd op je bureaublad staat (tot je klikt op verbergen).
Let er bij instellingen ook op dat het vakje opstarten met Windows aangevinkt staat. Anders moet je het telkens weer handmatig opstarten na het inschakelen van de pc.
Standaard openen de programmas met een dubbelklik op het icoon, maar je kunt ook instellen dat dit met één klik gebeurt.
Tenslotte kun je via instellingen ook je taal (Nederlands is aanwezig) instellen, en nét daaronder eventueel een andere skin (uitzicht) kiezen.
En zo ziet mijn volledig bureaublad er nu uit als FSL Launcher niet verborgen is. Aan gewone snelkoppelingen op het bureaublad liet ik enkel Verkenner, Computer en Prullenbak staan om die altijd bij de hand te hebben.
Voilà. Opgeruimd staat netjes! Een prachtprogramma voor een prachtprijs (0).
Ervaren pc-gebruikers hoeven hier niet verder te lezen. Dit leesvoertje is bedoeld voor mensen met peeceefobie!
Sommige mensen denken dat, om je pc en alles wat er op zit te kunnen doorgronden, je een technische knobbel moet hebben. Niets is echter minder waar. De meeste problemen die om het hoekje komen kijken, zijn terug te voeren tot begrip! Niét tot techniek!
Met techniek denk je aan tandwielen, transformatoren, elektrische toestanden en weet ik veel. Maar dat heeft allemaal totaal niets te maken met normaal pc gebruik!
Maar mensen die totaal geen technische knobbel hebben worden door dat waanbeeld van techniek zo afgeschrikt dat ze direct al de moed verliezen, door drempelvrees worden beslopen en kippenvel krijgen.
Als je een nieuwe pc koopt, of een nieuw programma installeert, heb je niet in de eerste plaats te maken met technische dingen, maar met hoé de makers ervan een en ander hebben geordend.
Stel je voor dat je in een vreemd huis komt, een netjes geordende kast opent en er iets uit nodig hebt. Maar niet jij, maar iemand anders heeft de kast geordend. En dus zal het ondanks alle orde toch even goed zoeken zijn alvorens je vindt wat je zoekt. Met een pc-programma is het niet anders.
Want ook dààr kom je terecht in een enorme, maar netjes gerangschikte archiefkast. Maar helaas, hoe netjes het er ook allemaal insteekt, de kast werd door iemand anders geordend, en er zit weinig anders op dan je te proberen in te leven in de handels- en denkwijze van die ander. Logisch denken als blijkt dat de programmamaker logisch heeft gedacht. Kinderachtig denken als blijkt dat de programmeur kinderachtig heeft gedacht. En luidop vloeken als blijkt dat de programmeur een warhoofd was!
Maar techniek? Totaal niét! De techniek zit heel diep vanbinnen en daar heb je als gebruiker niets mee te maken, tenzij zich een serieuze panne voordoet.
Als je om het even welk programma opent, is het eerste wat je ervan te zien krijgt de zogenaamde interface: het gezicht waarmee het programma zich aan jou presenteert en met jou communiceert. Zoals het dashboard van een auto.
Die interface zegt al heel veel over de maker en over het publiek dat hij wil aanspreken. Steeds meer programmas hebben een heel erg eenvoudige, eerder speelse interface. De bedoeling daarvan is drempelverlagend te werken. Maar ik heb de indruk dat dit omgekeerd werkt. Want door de eenvoud van de interface, zitten veel functies die het programma nochtans goed aankan, heel diep verstopt en blijf je er maar naar zoeken.
Andere interfaces zien er dan weer hopeloos ingewikkeld uit, maar schijn bedriegt! Bij dié programmas heb je alles meteen bij de hand en zie je in één oogopslag waar je zult vinden wat je zoekt. Tenminste, eenmaal je de meestal identieke denkwijze van die (logische) programmeurs beet hebt.
Ik deel programmeurs in verschillende categorieën in:
Op kop lopen de logische en aan de staart de kinderlijke. Tussen beide uitersten zitten zoals gewoonlijk tientallen schakeringen.
Ik hou het liefst bij de logisch denkende programmeurs. Bij dié vind je zowat alles op de interface: bovenaan een serie klassieke knoppen zoals bestand bewerken beeld enz.
Zon knop kun je zien als het omslag van een boek: een klik erop en het boek opent zich en presenteert de inhoudsopgave in de vorm van een dropdown menu. Klik vervolgens op een van de getoonde items, en je krijgt het gewenste gereedschap.
Bij bestand vind je bvb alles wat je ook maar nodig kunt hebben om een heel bestand op te halen, op te slaan, enz.
Bewerken geeft dan weer elk soort bewerking weer die je kunt uitvoeren op ofwel het gehele bestand, of op een geselecteerd gedeelte ervan.
Beeld biedt je dan alle mogelijkheden met je beeldinstelling: verkleinen, vergroten, enz.
Met andere woorden: die programmas zijn zoveel als mogelijk intuïtief gemaakt: als je iets, wàt dan ook, met je hele bestand wilt doen, dan ga je je toch intuïtief op bestand richten hé? En op beeld als je iets met je beeld wilt doen. Zo mag ik het hebben. Eén keer wennen, en je bent vertrokken.
Van sommige drempelverlagende interfaces echter, word ik gewoon groen! Daar hebben ze alle instellingen namelijk weggemoffeld onder wie weet welke onnozele afbeeldingetjes en is het hopeloos zoeken. Intuïtie is wel héél ver te zoeken bij die dingen. Drempelverlagend? Mijn voeten!
En dan is er de muis! Ontelbaar zijn blijkbaar de éénvingerige mensen. Die gebruiken die éne vinger (wijsvinger) voor de linker muisknop. Tja, de wijsvinger is ook de beweeglijkste, en ligt meestal ook al op de linker knop.
De rechterknop? Minstens even belangrijk, zoniet belangrijker! Het loont echt de moeite jezelf aan te leren de ringvinger op die knop te houden, en ook te gebruiken waar nodig.
Moeilijk? Welnee! Je hebt dan nog altijd drie vingers over, waarvan je de duim en de pink gebruikt om de muis vast te houden. En dan nog heb je er zelfs ééntje over.
Wat nu doen met die rechter muisknop? Wel, de meeste bewerkingen die je op een object of tekst kunt uitvoeren zitten inderdaad wel bovenaan onder de knop bewerken. Maar dat is een omweg, en soms gaat dat gewoon niet, waar je de muis op iets moet houden om het te bewerken.
Als je iets selecteert, er je muisaanwijzer in plaatst en de op de rechter muisknop klikt, krijg je, naar gelang het geval, enkele of een hele resem opties die je op het geselecteerde object kunt toepassen. (knippen, kopiëren en plakken bvb).
Meer nog: internet je ziet een mooie afbeelding en wilt die opslaan. Helaas, opslaan is geen optie op die webpagina. Geen nood: gewoon de muisaanwijzer boven de tekening houden en rechts klikken. Nu krijg je wel een héél lange lijst met opties. Eén ervan is: afbeelding opslaan als Klik die aan, en kies de map waarin je de afbeelding wilt opslaan. Je kunt de naam dan nog veranderen, een map kiezen en soms kiezen in welk formaat je de afbeelding wilt (JPG PNG enz.), en dan klik je op opslaan. Een fluitje van een cent.
Dit is nu nét een voorbeeld van iets dat je niét via de knop bewerken kunt doen, want om die knop te bereiken moet je de muis natuurlijk van de afbeelding weghalen en lukt dat dus niet.
Een van de opties in dit laatste geval is ook website opslaan als favoriet. Ook dàt scheelt je een hele omweg en een aantal muisklikken.
Waarmee ik meen dat het bestaansrecht van de rechter muisknop voldoende bewezen is.
Tijd om een en ander netjes te ordenen in je nieuw aangemaakte mappen. Het beste kun je dat doen in die grandioze verkenner. Een véél te veel miskend programma, want daar kun je alle kanten mee uit.
Om bestanden, fotos, muziek, enz. van de ene map naar de andere te verplaatsen zet je die verkenner best twee keer op je scherm, zoals hierboven. (2X de window toetsingedrukt houden en E aanklikken). Je versleept ze zodanig dat van beide de inhoud te zien is. In het ene venster blader je tot de doelmap zichtbaar is, in het andere de bronmap. Maakt niet uit of die mappen in de linker- of rechterkolom staan. En nu kunnen we naar hartelust hele mappen of documenten van de bronmap naar de doelmap slepen.
Merk op: het venster waarop je klikt of iets in doet, wordt automatisch actief en overlapt het ander, dat dan passief wordt tot je weer dààrin klikt.
Hierboven staat nog altijd die nieuwe map van enkele columns geleden. Stel dat ik die als submap in mijn muziekmap wil.
Wel, ik sleep hem met ingedrukte muisknop over alles heen naar die andere verkenner en laat hem los in het leeg gebied van de rechterkolom (1). En hup, hij staat nu daarbij. Hetzelfde bereik ik door hem naar de linkerkolom van die verkenner te slepen, en hem netjes in de map muziek te droppen (2). Wél juist mikken (doelmap verkleurt). Anders komt hij in een andere map terecht.
Tip: als je meer dan 1 bestand in één keer wilt verslepen kan dat als volgt:
Je klikt één bestand aan. Dan hou je de CTRL toets ingedrukt, en klik je alle andere bestanden die in één keer mee moeten aan. Ze zullen een na een geselecteerd worden(verkleuren). En dan sleep je het hele zooitje in één keer naar de doelmap.
Of als alle te verplaatsen bestanden na elkaar staan, klik je de eerste aan, vervolgens met SHIFT ingedrukt de laatste. Alle tussenliggende bestanden zijn nu mee geselecteerd.
Hiermee stop ik voorlopig met dit lessenpaketje. Het was trouwens helemaal niet mijn bedoeling pc-les te geven. Daarvoor is er lectuur en info te kust en te kuur. Maar één ding hebben zowat al die werken gemeen: de auteur kan zich niet in de plaats stellen van iemand die totaal van 0 moet beginnen. En hoé hij het ook over basisbeginselen heeft, meestal zijn zijn eerste woorden al tien stappen te ver voor een beginneling. En die moet dan maar leren lopen voordat hij kan gaan.
En na een verkeerde start volgt natuurlijk frustratie stress onbegrip, en blijft die hele pc levenslang een verdomd eigenzinnig ding.
Als ik een nieuwe pc koop is mijn eerste werk hem naar mijn hand zetten, hoeveel tijd me dat ook kost. Ik wil dat mijn pc doet wat ik er van verwacht en vertik het te doen wat hij van mij verwacht!!! Ik heb hém betaald. Hij niet mij.
Zo. Morgen heb ik het niet meer over pcs, maar over apen!!!
Sommige mensen hebben een 4:3 schermverhouding (het eerste scherm-formaat). Modernere schermen hebben een 16:10 verhouding, wat breder dus, zoals die van mij hieronder.
Wat valt hierbij nu op? Wel, mijn tekstverwerker Word staat aan, maar niet over de hele breedte van het scherm, want dit is zinloos. Als mijn A4 blad er in de breedte op kan is het al meer dan genoeg.
Deze werkwijze geeft me namelijk de gelegenheid een ander programma, mail bvb, er naast te zetten. Zo kan ik in het een schrijven en het andere lezen. Of twee keer mail naast mekaar bvb. Handig: je leest een bericht in het een, en schrijft een antwoord in het ander. Dat ziet er dan zo uit:
Links een mailformulier klaar om in te vullen, rechts de inkomende post. Handig toch? Als je scherm tòch zo breed is, benut het dan ook.
Hoe je dat doet? Wel, allereerst verklein je het programma waarmee je werkt met deze knop:
Klik er op en je programmavenster verkleint. Bovendien kun je de grootte nu aan je wensen laten tegemoetkomen door je muispijl boven een der 4 randen van het venster te bewegen tot de pijl in een dubbel pijltje verandert. Door nu de linker muisknop ingedrukt te houden kun je zijwaarts en de breedte, of opwaarts in de lengte de vorm aanpassen.
De volgende keer dat je het programma opent zal het precies weer in die vorm en op die plaats openen.
Hoe nu het venster naar de gewenste plaats slepen? Dat doe je door de muispijl helemaal boven in het venster op een lege plaats te zetten (naast die verklein-knoppen). Nu kun je het hele venster met ingedrukte muisknop slepen naar waar je wilt.
Of die methode de moeite loont als je een smal scherm hebt? Toch wel! Het stelt je namelijk in staat een stukje van je bureaublad zichtbaar te houden. Kan handig zijn als je snel bvb een bijlage aan een mail naar je bureaublad wilt slepen. Je sleept dit bestand dan met ingedrukte muisknop buiten je venster en laat het los op je bureaublad. Daar staat dan een kopie van dit bestand.
Of als je, zoals ik, een sidebar hebt. Die kun je dan blijven zien terwijl je in een programma werkt.
Om het verkleinen ongedaan te maken terug op diezelfde knop bovenaan klikken, en je programma vult weer het hele scherm.
Opmerking: de leerstof in deze columns is héél simpel; heel elementair. Ervaren pc-gebruikers zullen het misschien belachelijk simpel vinden. Vergetend dat niet iedereen even ervaren is. Maar zelfs ervaren gebruikers zullen er misschien toch wel handigheidjes in vinden. Ik ken namelijk ervaren pc-gebruikers, maar van gestructureerd werken hebben ze geen kaas gegeten!
-o-o-o-o-o-o-o-o-
We hebben nu een nieuw map gemaakt, genaamd: documenten. Nu moet je die map zien als een heel grote kast waarin je onbeperkt onderafdelingen kunt maken (submappen genoemd). De werkwijze is volledig hetzelfde:
Muispijl op de map zetten waarin je een onderafdeling wilt maken, rechts klikken en weer een nieuwe map maken en een naam geven.
Stel: je wilt een map muziek maken, en die map weeral onderverdelen in genres. Wel, je maakt in documenten een nieuwe map muziek. In de map muziek maak je dan weer een aantal submappen met verschillende genres, en zo kun je eindeloos verder.
Hierboven zie je mijn mapstructuur: de verschillende mappen onder documenten notas, info, brieven enz. Onder muziek zie je dan weer de verschillende genres. Omdat momenteel muziek is aangeklikt (grijze achtergrond) zie je die mappen ook in de rechter kolom. Zodra je namelijk een item aanklikt in de linkerkolom, verschijnt de inhoud van de map in de rechter.
En nu steek je in het vervolg het soort muziek dat je ontvangt in de passende map en moet je nooit meer zoeken.
Zo kun je op dezelfde manier bvb een map pps aanmaken onder documenten, en daarnaar kopieer je dan weer alle powerpoint presentaties die je hebt, of maak je daarin nog maar eens submappen aan volgens genre. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Misschien vraag je je af waarom mijn muziekgenres hierboven genummerd zijn. Wel, dat is omdat ze anders alfabetisch gerangschikt worden. Door er een nummer voor te zetten heb ik zélf in de hand welke map bovenaan komt.
N.B. Zoals gezegd bestaat er al een map documenten, ongelukkig genoeg standaard op de C-schijf gepositioneerd. Die verplaats je best naar de D schijf, waar meer ruimte is. Hoe je dat moet doen vind je terug op de Microsoft-site hieronder:
http://support.microsoft.com/kb/310147/nl
Na de originele map documenten naar de D-schijf te hebben verplaatst, is het misschien aangewezen om hiérin verder onder te verdelen en de nieuwe map ducumenten die je maakte, terug te wissen. Het ging er tenlsotte maar om hoe je met mappen kunt werken. Wissen doe je eenvoudigweg door op de map te gaan staan met de muiswijzer, rechts te klikken en verwijderen te kiezen. Je krijgt dan nog een berichtje of je zeker bent natuurlijk ben je zeker, en dus klik je op ja.
Vele wegen leiden naar Rome, en niet elke weg is de kortste. Mensen kunnen het zichzelf soms heel erg moeilijk maken. In pc-gebruik hebben vooral veel senioren er geen benul van hoe ze wat structuur in de chaos kunnen brengen, zodat ze alles veel sneller terugvinden. En nochtans, het is zo eenvoudig!
Als ik zo wat om me heen kijk zie ik bureaubladen vol met documenten en programmas. Gewoon omdat de eigenaar niet weet waar hij ze anders kwijt kan dan op zijn bureaublad. Ppsjes blijven dan meestal aan een mail hangen in plaats van ze ergens netjes op te slaan, enz.
Ik besloot dan ook maar hier even een column aan te wijten.
Je pc kun je vergelijken met een enorm groot bureel, vol kasten, laden, mappen en documenten, en dan nog een afzonderlijke afdeling vol machines: schrijfmachines, kopieermachines, rekenmachines, filmprojectoren, fotolabos en nog veel meer.
Slordige mensen gooien alles maar door elkaar, met als gevolg dat ze telkens weer pas na lang zoeken het document dat ze nodig hebben vinden.
Ordentelijke mensen structureren hun bureel dan weer: in de gele kast zit bevoorbeeld de correspondentie; de correspondentie van verleden jaar staat op het hoogste rek, in mappen per maand. Enz In de groene kast zitten dan weer de notas en instructies En zo gaat het verder. Als je iets nodig hebt moet je niet het hele bureau doorzoeken, maar ga je recht naar de kast en map waarin het gegarandeerd moet steken.
Wel, de structuur in een pc is net hetzelfde. En véél gemakkelijker om te ordenen. (Let wel, ik werk met Vista. Andere besturingssystemen werken identiek, maar het ziet er een beetje anders uit.)
1. Open verkenner. Vind je deze niet direct terug, houd dan op je toetsenbord de Windowsknop ingedrukt en druk nu op E (van Explorer). De verkenner gaat open. In de linkerkolom zie je wat hiernaast staat. Halfweg zie je SYSTEM (C:). Dat is de C-partitie van je harde schijf, en daar blijf je voorlopig af. Daar staan normaal de programmas in.
Net daaronder staat DATA (D:). Dat is de partitie van de schijf waar je best je eigen werk kunt in opslaan. Klik die aan, en je ziet de inhoud ervan nu in de rechter kolom. (Hieronder).
Als je er nooit iets in stopte zal er ook niets insteken tenzij de mededeling lege map, en dus maak je maar een nieuwe map om in die kast te stoppen. Bevoorbeeld een map die je documenten noemt. En dat doe je als volgt:
2. Een nieuwe map maken. Zet de muispijl op DATA(D), zodat die verkleurt. Klik nu met de rechter muisknop en kies (in Vista): Nieuw, en vervolgens map. Als ik me niet vergis kun je in XP na rechtklikken direct Nieuwe map kiezen. Wel, dat klik je gewoon aan en nu zie je dat er onder DATA (D) een map is bijgekomen met de voorlopige naam nieuwe map. Klik nu met de rechter knop weer op dié map en kies uit het snelmenu: naam wijzigen.
Nu kun je daar netjes documenten in typen, en je hebt je eerste nieuwe map gemaakt. Klik nu gewoon ergens in een leeg gebied met de muis, en de nieuwe naam wordt definitief. Let wel: de mappen worden automatisch alfabetisch gesorteerd. Een nieuwe naam geven zal meestal ook betekenen dat hij naar een andere plaats in de lijst springt.
3. Wat we vandaag geleerd hebben is dus:
-In die linker kolom van Verkenner heb je als het ware een overzicht van je hele bureau, wat een pc tenslotte is. De machines zitten in afdeling C. Je documenten, fotos, filmpjes enz. zitten best in afdeling D.
In die afdeling D hebben we nu een kast gemaakt, en in een volgend verhaaltje vertel ik hoe we die kast verder kunnen indelen.
OPMERKING: jammer genoeg bestaat er al een map documenten of documents op de C-schijf, en daar komen sommige dingen automatisch in terecht. Stom genoeg van de makers, want daarvoor dient de D schijf juist. En nog spijtiger: sommige programmas slaan het resultaat automatisch in de documentenmap van de C schijf op.
Daar valt wel wat aan te doen, maar dat zou ik zelf even moeten opzoeken. Misschien later wel eens. Het is van ondergeschikt belang. Mijn bedoeling is om te leren hoe je gestructureerd kunt werken met een pc, zodat je alles altijd netjes terugvindt.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
