De Lijn heeft 2011 afgesloten met een tekort van 19 miljoen euro. De vervoersmaatschappij schrijft dat negatieve resultaat onder meer toe aan de toename van het aantal sociale abonnementen en verkeerd ingeschatte besparingen bij de privé-exploitanten.
-o-o-o-o-o-
Vreemd, of juist normaal in deze troebele tijden, dat het artikel niet zegt wie daar verantwoordelijk voor is. En minder nog dat het een ex-cafébaas was die plots het licht had gezien! Een fata morgana! Een regelrechte Godverschijning. En een stem fluisterde hem bevelend in het oor: Gij zult uw volk gratis Lijntje laten rijden! En voor hij het wist werd hij minister en kon het woord van God waarmaken uit de onuitputtelijke (???) staatskas!
Werd door zowat de helft van de bevolking bejubeld. Maar bij mij kon het er niet in dat ergens ene meneer niemand die gratis ritten wel zou betalen. Voor niks gaat de zon op. Maar dan verbruikt de zon ook geen diesel, moet geen investeringen doen in materiaal en geen personeel betalen! Er zou dus wel degelijk iemand moeten worden gevonden die de rekening op zijn bord gepresenteerd kreeg: de belastingbetaler natuurlijk! Waarom ook niet? Hij betaalt al mee aan zovéél waar profiteurs mee weglopen!
Natúúrlijk gebruik ik ook af en toe de bus, en zou wel gek moeten zijn om als 65 plusser toch te betalen! Eigenlijk zou ik het voorbeeld moeten geven en dat wél doen. En ik zou dat ook wel doen, ware het niet dat ik drommels goed weet dat ik veel meer meebetaal aan dat gratis vervoer dan dat ik het ooit maar kan gebruiken! Ik hoef dus zéker niet beschaamd te zijn me af en toe ook eens gratis te laten vervoeren.
Enkele jaren geleden maakte De Lijn nog heel fier reclame met het astronomisch aantal reizigers dat het per jaar vervoerde. Een goede mop, want ze vergaten er enkel bij te vertellen hoeveel er daarvan daadwerkelijk betaalden, hoeveel zich gratis in vervoering lieten brengen, en hoeveel het gratis vervoer de modale burger wel kostte.
Natúúrlijk lijden ze verlies! Hoe kun je nu winst maken met iets waarin je zwaar investeert om het dan gratis weg te geven? Dat zal iedereen wel begrijpen, maar die slimme cafébaas blijkbaar niét! Dacht waarschijnlijk dat de schatkist een onuitputtelijke tapkraan was, en de belastingbetaler een vette melkkoe.
Ach wat, het is toch maar een klein druppeltje in die grote emmer?
Natuurlijk is het dat maar. Het is alleen maar wachten op de druppel die de emmer doet overlopen!
Onlangs las ik dat één op de drie gedetineerden in de gevangenissen van België, hier illegaal aanwezig is!!! Zitten dus ook illegaal in onze gevangenissen! En wij betalen daarvoor!
En dan hebben we gevangenissen tekort!!! Dan moeten we grof geld gaan betalen in Nederland om die heren de kost en onderdak te verschaffen. En dan vinden die heren dat nóg niet goed!
Eén op drie illegaal dus! En dan hebben we het alleen maar over illegalen! Hoe zit het met de allochtonen? Hoeveel op de drie gedetineerden zitten er daavan in de gevangenissen onze belastingscenten op te doen? Ik schat: ook minstens een op drie. Blijft dus nog over: één op drie voor de Belgen.
Conclusie: als we alles wat hier niet hoort te zijn buitengooien, verhoogt de capaciteit van onze gevangenissen met twee derden en kunnen Belgische criminelen weer menselijk behandeld worden zoals ze dat willen! Kunnen we zelfs gevangenissen afbreken in plaats van er te moeten bijbouwen! Waar zit de logica in de politiek? Ik weet het wel: het logisch denken is vervangen door het luisteren naar jankerdsgroeperingen. Jankerds die het allemaal zoveel beter weten dat ze hun eigen toekomst naar de knoppen aan het helpen zijn.
Een andere mogelijkheid om gevangenissen, als we er dan toch te weinig hebben, te sponsoren is een nieuw soort lotto introduceren: Wie van de Drie? Elke week drie fotos van gedetineerden. De burger kan dan gokken wie van de drie hier legaal gevangen zit!
Wanneer zullen die onnozelaars in de Wetstraat eindelijk eens snappen waar ze mee bezig zijn? Zou er licht zijn aan het eind van de tunnel? Zouden die Janklazen bij de volgende verkiezingen niet eindelijk eens de bons krijgen en vervangen worden door mensen met méér dan één hersencel? Ik vrees van niet. Want om voor een beter slag van politici te kiezen, moeten de kiezers zélf meer dan één hersencel hebben. En het lijkt alsof ze dat niet hebben! Gevolg: soort kiest voor soort.
Bovendien moet, om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen, de wedde van de parlementairen drastisch verlaagd worden. Alleen dàn zullen de ellebogenwerkers niet meer geïnteresseerd zijn in de job!
In de meeste beroepen moet je eerst een proefperiode doorstaan. Bewijzen dat je het kan. Pas daarna kun je een vast contract krijgen. Niét zo in de politiek hoor! Om een land te mogen besturen moet je enkel maar een sympathiek smoelwerk hebben en het goed kunnen uitleggen. Vooral veel kunnen beloven en niks geven, tenzij je het rechtstreeks uit de zakken van de belastingbetaler zélf kunt halen.
Zelfs als je enkel maar een diploma van cafébaas hebt en niet eens een rijbewijs, kun je als minister een dikke vinger in de verkeerspap verwerven en het verkeer voor vele jaren helemaal naar de bliksem helpen! Uit frustratie omdat je zelf niet kunt rijden, of omdat je niets snapt van het hele verkeersgebeuren en de invloed ervan op onze economie.
Want een ondoordachte beslissing van een volslagen leek in de materie, is zó geflikt. En helaas blijkt dat altijd weer eenrichtingsverkeer te zijn. Onmogelijk nog terug te schroeven want de nakomelingen willen, omdat ze nu eenmaal niet méér verstand hebben, gewoon de trend blijven volgen en nog versterken. Daar zijn ze goed in. Tegen de stroom in zwemmen is veel te lastig en te ondankbaar op korte termijn! En van korte termijnen moeten die jongens en meisjes het nu eenmaal hebben!
Waarom moeten politici niet ook eerst een proefperiode doorlopen? Een proefperiode met een heel armzalig weddetje? Zo iets in de trend van een vuilnisman. En pas dan, als ze hebben bewezen wat ze waard zijn, zou er kunnen onderhandeld worden om de wedde op te trekken en ze een vast contract te geven. Wedden dat het huidige soort idioten al lang niet meer geïnteresseerd zou zijn in de job? Er niet langer zou naar streven het land door onbenulligheid naar de kl te helpen? Zéker weten!
En toch lijken ze veel te werken en lang te werken. Zelfs tot diep in de nacht onderhandelen lijkt ze helemaal niet te deren. Natuurlijk niet! Het heeft immers tijd nodig alvorens die ene hersencel het allemaal verwerkt en begrepen heeft! Het is ook goed te begrijpen dat de paar intelligente mensen die daaronder zitten, op de duur in slaap vallen van verveling! Of pc spelletjes zitten te spelen. Of in vuile boekjes zitten te gluren.
En daar moeten wij het maar mee stellen. Dat hebben enkele generaties kiezers en jankerds veroorzaakt! Raak dààr nog maar van af! Want ook dàt is, net zoals de huidige verkeerstraagheid, eenrichtingsverkeer geworden. Niemand die het nog durft terug te schroeven tot de normale proporties. Probeer nog maar eens naar een intelligente persoon te zoeken op de kiezerslijsten, daar waar de partijen er vooral charme op plaatsen. Want charme lijkt te werken! Zal het ook blijven werken? Wordt de kiezer het dan nooit beu? Krijgen durvers dan nooit meer een kans? Is meedrijven met de stroom dan alles wat telt in de Wetstraat?
Oh hoor ik daar een van die heren zeggen dat ze nu eenmaal meemoeten met Europa? De normen volgen van andere landen en mentaliteiten? Wiens schuld is dat? Wie vond dat we hoognodig één moesten worden? Wie vond dat de sterke tractoren nu maar eens alle luie aanhangwagens moesten gaan meetrekken?
Dat waren ook de politici! Dus hoeven ze zich daar nu niet achter te verbergen! Nu hebben ze ondertussen ook wel al gezien waartoe dat leidt, maar niemand die er aan denkt op de rem te gaan staan en in achteruit te gaan schakelen! Want om dàt te kunnen, moet je kunnen zwemmen. Al meedrijvend gaat dat namelijk niet!
Duitsland heeft ooit gepoogd een aantal landen, waaronder het onze, in te palmen en hààr wetten te dicteren. Het zou een duizendjarig rijk worden. We hebben er vier jaar tegen gestreden en het heeft miljoenen mensenlevens gekost! Nu doet Europa net hetzelfde en we leggen, heel nederig buigend, de rode loper aan onze grenzen!
Lof der Zotheid!!!
Vrije handel goed voor onze economie? Natuurlijk wel! Maar moet dat dan ten koste van onze onafhankelijkheid? Was er in de middeleeuwen dan soms geen vrije handel? Hadden ze daarvoor een verenigd Europa nodig? Moesten werklustige landen daarvoor eerst de luie landen meeslepen?
België zit momenteel in een onontwarbaar kluwen van jarenlange onzinnige beslissingen van zowel eigen als vreemde volkeren.
Wat doet een onnozelaar met een onontwarbaar kluwen? Hij gaat er gestresseerd en vloekend tegenaan en maakt het hierdoor juist nog ingewikkelder.
En wat doet een intelligente persoon met een onontwarbaar kluwen? Met een zucht en heel veel geduld gaat hij het ontwarren tot op de bodem. Tot het kluwen weer één enkele rode draad is geworden. En hij begint van vooraf aan, against all odds!
In de maand mei alleen al zijn er in ons land al negen dodelijke ongevallen geweest met motorrijders! Men zoekt uit waardoor dat wel mag komen! Wel, men hoeft niet ver te zoeken: motorrijder kun je niet worden. Als motorrijder word je geboren! Je hebt het of je hebt het niet. En als je het hebt dan moet je er alles aan doen om het te cultiveren. Als je het niét hebt, dan blijf je liefst zo ver als mogelijk van een motor af!
Maar dat is natuurlijk praat voor dovemansoren! Een motor staat toch zo machoachtig! Fabrikanten doen er ook alles aan om ze nog meer macho-like te maken en te presenteren. Maar zoals in veel zaken: velen voelen zich geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren!
Ik heb ook, in mijn motorcarrière, mensen zien komen en mensen zien gaan. Vooral mensen zien gaan die er beter hadden aan gedaan nooit te komen. Dan hadden ze zich een hoop ellende kunnen besparen!
En toch, in het begin van mijn carrière waren motoren vér van macho-like! Het waren vuile, vettige ondingen met motoren waarop je je hart uit je lijf moest trappen om er leven in te krijgen. En wie niet als motorrijder in de wieg was gelegd had er ook niet de minste behoefte aan om daarmee rond te gaan tuffen!
Maar er kwamen elektrische starters, de modellen werden steeds begerenswaardiger voor machos, en het kon niet anders: iedereen die zich als volwaardige man wilde profileren moest zon ding hebben. Het resultaat hebben we ondertussen gezien: 9 doden op minder dan een maand.
Jawel, ik heb in onze motorbrigade mensen zien komen die dachten dat ze als politieman meer macht zouden uitstralen als ze op een motor reden.
En ja dat is wel zo. Maar als enkel dit de reden is om van motorrijden je beroep te maken, dan neem je toch best een goede levens- en ziekteverzekering. Want lang zul je niet uit het ziekenhuis blijven, en als je een lang leven wilt beschoren zijn zoek je maar best naar een ander middel om je nuttig te maken in de maatschappij. Tenzij je inderdaad een geboren motard bent.
En dan heb ik het alleen nog maar over professionals. Maar door het trendy uitzicht van de nieuwste machines volgen steeds meer hobby-motards hun hart en moeten hoognodig zon ding in huis halen. Tot overmaat van ramp zijn veel van die heren toch wel bang voor de ijzige koude die je op dat vervoermiddel moet trotseren zodra de temperaturen onder de tien graden dalen. Want die koude wordt op een motor nog vertienvoudigd.
En dus komen die macho-motards enkel op warme dagen buiten. Raken op die manier nooit ervaren, en dan gebeurt wat we nu zien gebeuren!
Wie het niét in zich heeft, stuurt vierkant. Stuurt met de handen. Houdt het lichaam stijf en laat het niet meespelen in het duo man - motor. Begrijpt niet dat de motor het niet alleen kan klaarspelen zoals een auto. Hij heeft een tegenwicht nodig: het menselijk lichaam. En nu hoeft dat tegenwicht weer niet honderd of meer kilo te wegen zoals soms wordt gedacht! Beter een pluimgewicht dat soepel meewerkt dan een zwaargewicht dat daar maar hangt te zitten!
Motorrijscholen? Strenge examens? Ik vrees dat het niet veel zin heeft! Wie het in zich heeft wordt één met de motor. De motor wordt het verlengstuk van het lichaam en vice versa. Beiden voelen elkaar aan en werken samen. Ongevallen zijn dan bijna niet mogelijk!
Omdat het zo ongeloofwaardig is wat ik nu al jarenlang zie aanslepen in de politiek, ben ik me ernstig gaan afvragen hoe het werkt en hoe het mogelijk is dat we blijven opgescheept zitten met een politiek systeem dat helemaal niet werkt. Een regerende ploeg die uit steeds dommere mensen bestaat. Mensen die helemaal geen benul hebben van waar ze mee bezig zijn. Mensen die de ene blunder op de andere stapelen en er toch telkens mee weten weg te komen en het klaar te spelen aan de macht te blijven. Het lijkt, maar dan op een ander vlak en langzamer, sterk op de opkomst van Hitler.
Spijtig dat ik telkens weer naar die vent moet verwijzen, maar hij zou voor de hedendaagse generaties een voorbeeld moeten zijn! Een voorbeeld van hoe het niét meer zou mogen kunnen: Een mannetje van niets waar zinnige mensen even de schouders voor ophaalden. Dat een beetje lachwekkend overkwam! Een beetje Chaplinachtig. Een mannetje dat gedoemd was anoniem door het leven te gaan en te verdwijnen in de nevelen des tijds. Maar we hebben allemaal gezien waar hij geraakt is! Wel, hetzelfde is langzaam maar zeker weer aan het gebeuren, want we hebben niets geleerd van de geschiedenis.
Hoe het zover kan komen en waarom niemand het heersende onbenul weggestemd krijgt? Heel simpel: eenmaal het heersende onbenul de macht in handen heeft maakt het zelf de wetten. Maakt die wetten naar eigen beeld en gelijkenis en stelt zélf de kieslijsten op. Er angstvallig voor zorgen dat daar niet te veel intellect op voorkomt, want dan zouden ze het zelf wel moeten afstappen!
In ons geval was er eens een domme, maar gelukkige bevolking. Na twee wereldoorlogen te hebben meegemaakt vond ze het nu welletjes en ging, in plaats van oorlog te voeren, de industrie aanzwengelen met grenzeloze werklust. Er werd ondernomen; er werd gewerkt en gewrocht; er werd gezweet en er werd gerekend.
Resultaten lieten niet lang op zich wachten. De bevolking verwezenlijkte grootse dingen, maar vergat het voornaamste: kieskeurig kiezen voor leiders! Ze hadden het immers veel te druk om hun eigen boontjes te doppen en begrepen niet zoveel van de politiek daar in Brussel. Het zal wel goed zijn zeker? dachten ze.
Wel, het was helemààl niet goed. Maar net zoals Hitler had kunnen profiteren van het nieuwe medium radio, waardoor zijn stem nu over heel Duitsland kon schallen, kregen de partijen nu de TV in de schoot geworpen als voornaamste instrument. En het intellect moest wijken voor de charme.
Waar Hitler het in hoofdzaak met zijn stem moest doen, moesten de nieuwe politici nu zo fotogeniek mogelijk zijn. Hersenen speelden geen rol. Charme telde. En al heel snel schoven de partijen de charmantste smoelwerken naar voor en lieten ze vooral op TV defileren. Een politieke catwalk zeg maar.
De formule kende succes! Jan met de pet liep er in. En de sneeuwbal kon gaan rollen. Steeds meer charme en steeds minder verstand op de kieslijsten. Tot die lijsten alleen nog uit charmante zeepbellen bestonden. En nu zou je denken: allemaal goed en wel, maar dat kan toch niet blijven duren? De bevolking ziet toch ook wel in dat koning onmacht regeert?
Misschien wél, maar het was te laat! Want koning onmacht was ondertussen alleenheerser geworden en zorgde er wél voor dat er niet teveel hersencellen op de kieslijsten voorkwamen. En dus worden de lijsten keer op keer gevuld met onbenullige charme. Met veelbelovers. Met ellebogenwerkers. Met regelrechte hoeren die hun vel verkopen voor een ministerspostje, maar daar dan natuurlijk niets van weten te bakken! De bevolking had dus weinig keuze! Het was kiezen voor charlatan op de lijst X of kiezen voor de charlatan op de lijst Z.
En de Vlaamse kiezers? Ach ja gewoontegetrouw lieten ze dan maar betijen en hadden geen tijd zich dieper in de politiek te gaan verdiepen. De Waalse kiezers die hadden wat méér tijd wegens gebrek aan werk euh lust. En die gingen natuurlijk kiezen voor diegenen die het meest beloofden, soms ook het een en ander waarmaakten, maar dan wél ten koste van eerlijke ondernemers! Gevolg: die gingen België vaarwel zeggen, zodat ook de tewerkstelling de boom in kon.
Wallonië is hier wel voorloper in geweest, maar Vlaanderen volgt snel. Want waar de bevolking niet werklustig is, is er op de duur ook geen werk meer. Ondernemers gaan elders investeren. Daar waar mensen nog poten aan het lijf hebben. Dat deden ze ooit in Vlaanderen, maar ook hier vluchten ze nu snel weg. Want ook Vlaanderen is in de ban en het beloofde sprookje van de syndicaten gekomen.
Hoe krijg je dat zootje nog weg uit de Wetstraat? Niét meer! Tenzij er ooit een generatie gaat opstaan die het allemaal niet meer slikt en intelligentie eist in plaats van charme. En ook bereid is daar flink voor in te leveren als de opgespaarde centjes voor het juiste doel worden gebruikt. Nu is de bevolking natuurlijk niet gemotiveerd tot inlevering, want ze weet maar al te goed waar de ingeleverde centjes weer zullen heenstromen!
Maar of er ooit een dergelijke generatie komt? Ik betwijfel het. Misschien ooit als onze Wetstraatclowns het zo ver hebben kunnen schoppen dat de hongersnood toeslaat in het land. En daarvan zijn de politici doodsbang! Vandaar dat ze maar blijven lenen om de bevolking koest te houden zodat ze verder voor haar ondergang kan stemmen. Waar hun intelligentie faalt moeten ze dan maar gaan lenen! Maar zodra dat lenen niet meer lukt, en dat moment komt steeds dichterbij, zullen de ogen opengaan en zullen de schuldigen ter verantwoording worden geroepen.
Verantwoording? Oei! Dààr hebben die heren machtshebbers nog nooit van gehoord. Bazen hoéven zich toch niet te verantwoorden? Kom zeg als leider héb je al zoveel te doen. Daar ook nog de verantwoordelijkheid moeten voor nemen? Gaat dat niet een beetje te ver? Ze kózen nu juist voor die job omdat er toch geen verantwoordelijkheid bij te pas komt! Alleen maar vrolijk blijven lenen en alles blijft (tijdelijk) gesmeerd lopen.
Zit ik ernaast? Overdrijf ik? Weten ze daar in de Wetstraat maar al te goed waarmee ze bezig zijn?
Wel, als ik de laatste stunt van het departement Justitie zie, dan moet je al goed gek zijn om nog in die lui te geloven! Daar hebben die verlichte geesten nu besloten om misdrijven waaraan geen hogere straf hangt dan men zegge en schrijve 20 JAAR(!!!), te laten afkopen met een minnelijke schikking!!!
Nou wat moet je in België wel niet hebben uitgespookt om voor 20 jaar de cel in te vliegen? Met andere woorden, zowat alle misdaden zijn nu afkoopbaar. Je kunt een deal maken. Een kostelijke deal natuurlijk, want het is bedoeld voor de rijken. De armen zullen dat niet kunnen betalen! Maar de stinkend rijke drugsdealer bijvoorbeeld, die kan zijn straf betalen en gaat vrijuit!!! EN HET KOMT NIET EENS OP ZIJN STRAFBLAD!
Een minnelijke schikking voor rijke, en dus minnelijke criminelen!!!
Hallo zeg medeburgers? Laten jullie dat ook nog maar eens door de strot drukken? Zelfs rechters en advocaten vliegen de gordijnen in, want om het helemààl makkelijk te maken voor de criminelen, moet de beslissing tot deal van de parketten uitgaan en heeft de rechter er eigenlijk niks meer in de pap te brokken!
En nu heb ik wel het grootste vertrouwen in parketten en procureurs, maar hoelang zal dat nog duren? De meeste mensen zijn omkoopbaar! En de verleiding kan soms héél groot zijn! En als ze niét omkoopbaar zijn bestaat er nog altijd zoiets als bedreiging!
De minister van justitie zou eigenlijk de strengste persoon van het land behoren te zijn. En wie zien we op dat postje neerstrijken? Een lief tortelduifje dat net zo goed nonneke was geworden! Dan was ze misschien ook nog heilig verklaard na haar dood. Maar het ministeresje meent het toch allemaal zo goed voor die arme rijke crimineeltjes!
Laat dat kind maar eens een jaar dienst doen bij de politie. Ze zou wel anders gaan kwelen. En eigenlijk zou dat moéten als je als minister van justitie wilt weten waarmee je bezig bent! Want pas dàn leer je wat er allemaal kan schuilgaan achter schone schijn en innemende leugentaal! Dan weet je dat een vermanend vingertje maar werkt tot je de hoek om bent.
Tja, na de decadentie van zowat alles kon het wel niet anders of ook justitie ging mee die trend volgen. De laatste intellectuele verdedigingslinie tegen criminaliteit is dus ook al gesneuveld! Blijft enkel nog over de eerstelijnshulp: de politie. Die moet dan maar de kolen uit het vuur halen, maar hoe de drommel moet dié nog gemotiveerd worden om lijf en leden te wagen in een dergelijk gecorruptioneerd systeem?
Mensen, burgers, landgenoten, sluit jullie deuren en vensters op dubbel slot! Want waar je dat vroeger enkel maar voor een onnozele parkeerovertreding kon, kunnen nu ook miljoenendiefstallen met een minnelijke schikking worden afgekocht met een deel van de opbrengst van de gestolen goederen natuurlijk!
O ja eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat die idioten toch nog niet helemààl idioot zijn! Ze hebben namelijk voorwaar een veiligheid ingebouwd: je kunt enkel maar een minnelijke schikking krijgen als je eerst alles terugbetaalt aan het slachtoffer, en als dat slachtoffer akkoord gaat!
Slachtoffers zullen natúúrlijk altijd akkoord gaan, als ze niet willen teruggevonden worden met overgesneden keel!
Dat hele minnelijke schikkinggedoe is natuurlijk een lachertje voor de echte criminelen! Want, ook alweer dank zij het lakse beleid, kun je rustig honderden diefstallen plegen alvorens je voor ééntje ervan geklist wordt. En dan is het een makkie om die minnelijke schikking en de vergoeding te betalen met een deel van de negen en negentig andere diefstallen, die niét werden ontdekt of bewezen!
Wat kan het leven toch mooi zijn voor een crimineel! België moet voor hen het paradijs op aarde zijn.
Iemand zal toch ooit eens een boek moeten schrijven dat direct een bestseller zou worden: Het blunderboek van de moderne regeringen. In dagboekvorm natuurlijk, want zonder regeringsflaters gaat er geen dag voorbij! Niet moeilijk ook: die kerels hebben totaal geen verantwoordelijkheidsgevoel en doen maar op. Als het mis loopt is het toch altijd weer de schuld van een ander!
Zijn we dan, in al onze welvaart, tóch een kloteland? Jawel! Een erger apenland dan de gerenommeerde apenlanden! Want dié hebben nooit welvaart gekend. Ons werd het in de schoot geworpen door het noeste werk van onze voorvaderen, en nóg ziet de Wetstraat de mogelijkheid om het allemaal te laten verloederen en naar de bliksem te helpen! Uit te delen aan luiaards en parasieten! En op de koop toe het eigen volk voor racisten te gaan verslijten.
Niet veel speciaals vandaag. Veel te mooi weer om binnen te gaan zitten schrijven. Alleen dus maar een fotootje van gisteren, zaterdag.
The old man and his dog.
Ben trouwens ook een beetje buiten de drukte gebleven van Oostende voor anker, want daar kon je op de koppen lopen!
Dergelijke toeristische topevenementen vind ik wel heel geslaagd, maar het succes maakt ze meteen ook een beetje kapot! Tenminste toch voor mensen als wij, die wel tegen wat drukte kunnen, maar zodra het echt drummen wordt zoeken we liever wat kalmere plekjes op.
Desondanks: chapeau voor de inrichters, want de duizenden toeristen die zich elk jaar weer blijven komen vergapen aan al dat moois bewijzen toch dat het de moeite waard is.
Onlangs deed ik op een avond mijn laatste wandeling met Chico rond negen uur. Zodra ik de deur opende hoorde ik geroep en getier. Oei! Ergens ruzie? Keek even rond, en zag een groepje luidruchtige allochtonen aan de andere kant van het park. Tiens, die had ik al een hele tijd gemist wegens te koud! Dergelijke voorstellingen heb je vooral op warme zomeravonden.
Twee van de jongeren waren aan het vechten, en een groepje dat een beetje ouder leek zat op een bankje luidruchtig te supporteren. Was het vechten gemeend of was het een spel? Ik weet het niet, het interesseerde me ook niet, maar het ging er in elk geval hard aan toe, met stokken die rake meppen uitdeelden.
Ik deed ongestoord mijn ronde en liep ze straal voorbij. Recht tussen de vechtenden en de supporters door! En deed of ik ze niet eens zag. Ja, ik kon ook moeilijk anders dan er tussendoor lopen, want zoniet had ik door het gras moeten lopen, en dié knieval gunde ik die superintelligente wezens nu juist niet! Toch niet in mijn land en mijn park.
Chico liep, wat verwonderd om die ongewone herrie, netjes naast me en hield zich koest. Maar een dertigtal meter voorbij de allochtonen bedacht hij zich, keerde zich om en ging luid blaffen. Ik kreeg hem niet meer verder en hij bleef maar blaffen. Kaarsrecht op zijn achterpoten, zoals hij zo goed kan!
Het resultaat was toch wel verwonderlijk: een van de oudere allochtonen stond op, ging naar de vechters toe en zegde hen iets. Het gevecht stopte onmiddellijk en ze dropen allemaal af!!!
Een eerste teken van normenbesef? Zou het echt kunnen dat sommige van die heren zich tot spijt van alle politici toch willen integreren in onze cultuur?
En voordat jullie nu gaan denken dat het toch wel moedig was van me om daar zomaar tussendoor te gaan lopen moet ik eraan toevoegen dat, door die herrie, zowat voor elk venster van elk appartement, en dat zijn er een pak, mensen stonden te kijken naar wat daar wel gebeurde op het plein. Hadden ze dus ook maar iéts willen proberen, dan moesten ze dat toch doen voor de ogen van een honderdtal getuigen!
Waarom ik hier even tussendoor gewag van maak is om aan te tonen dat onveiligheid in de meeste gevallen vooral een onveiligheidsGEVOEL is. Wat helemaal niet betekent dat er geen echte onveiligheid is en dat het wel altijd opletten geblazen blijft. De statistieken bewijzen dat trouwens.
Maar voor mij althans is dat nog geen reden om MIJN gewoontes en levensstijl aan te passen aan hén, want dan geef ik ze juist wat ze wel zouden willen. Ik leef in eigen land, doe mijn ding, en weiger pertinent om me te laten intimideren door een andere cultuur.
Zéker niet als ik mee moet betalen voor de profiteurs en opportunisten onder hen.
Zélfs niet als mijn eigen veiligheid min of meer in het gedrang zou komen. Want zodra je dàt doet, ben je jezelf al voor een stuk aan het aanpassen aan hún cultuur en dat is wel het laatste wat IK wil en het voornaamste wat ZIJ willen! Me aanpassen? Dat zou ik wél doen als ik in hún vaderland zou gaan leven op kosten van hún sociale instellingen. Voor zover die al bestaan! Dan zou ik me beleefdheidshalve helemaal aanpassen aan hún gewoontes. Want ik zou beschaamd zijn als ik dat niét deed. Diens brood men eet, diens woord met spreekt!
Maar dat soort beleefdheid hoeven we van die gasten helemaal niet te verwachten! Daar kregen ze noch de opvoeding noch de begeleiding voor. Of misschien toch wel eens in een zeldzaam geval, zoals die avond, maar dan op eigen initiatief?
Moest ik al het geld mogen innen dat totaal nutteloos wordt verspild, en dan nog maar van België alleen, dan zou ik multimiljonair zijn. Mijn dotatie zou die van de Koning ver overtreffen!
Aanleiding tot dit column waren mijn buren, toen ze me vroegen een betalend extra TV zenderpakket op hun Digibox te zetten. Een pakket dat ze bij ons zagen en ook wilden. Toen ik het karweitje had opgeknapt en de zendernummering voor hun gemak had aangepast, wilden ze even proberen of het allemaal wel klopte. Ze namen de afstandsbediening van de TV(!?!), en toetsten de nummers in. Natuurlijk hadden ze die zenders niet! Ik zei hen nog dat ze zich vergisten van afstandsbediening en dat ze die van de Digibox moesten gebruiken. Ze gaapten me stomverbaasd aan!
- Die dient toch alleen maar om de Digibox aan te zetten?
- En ook om je zenders nu digitaal te ontvangen in plaats van analoog!
- Maar dat deden wij nooit! Wij gebruikten altijd de afstandsbediening van de TV!
En ik begreep dat ze voorheen gewoon de Digibox aanzetten, en dan verder met de afstandsbediening van de TV werkten. Resultaat: ze bekwamen op die manier enkel het analoge zenderpakket en keken dus nooit digitaal!
Ik vroeg hun laatste facturen van Telenet. Ze bleken 46 euro per maand te betalen en daar stak ook nog een pakket Music Choice in van 5,95 euro per maand! Dat hadden ze ooit eens per ongeluk besteld, spelend met de afstandsbediening. Ze gebruikten het (natuurlijk) nooit, maar hadden ook nooit stappen ondernomen om het terug te verwijderen! Betaalden gewoon de facturen zonder zich vragen te stellen. En toch betreft het mensen die goed moeten opletten om rond te komen!!!
Ik belde direct naar Telenet om Music Choice te verwijderen, wat onmiddellijk werd uitgevoerd. Je kunt namelijk, met de afstandsbediening, zoveel pakketten bestellen als je wilt, maar om ze er terug af te halen moet je wél bellen! Misschien wel een commercieel trucje van Telenet, maar ik heb nooit te klagen gehad van die firma. Je moet natuurlijk een beetje bezinnen alvorens te beginnen, maar anders vind ik dat het er allemaal heel eerlijk en vlotjes aan toegaat.
Bij navraag bleken ze ook al vier jaar geabonneerd op digitale TV en gebruikten het niet! Keken gewoon analoog verder, denkend digitaal te kijken! Drie jaar! 46 euro per maand! De kabel met analoge zenders steekt daar natuurlijk ook in, maar toch betaalden ze wel minstens een dertigtal euro extra per maand voor iets waar ze totaal geen weet van hadden hoe het te gebruiken! Op die manier hadden ze op vier jaar tijd toch al een goede 1500 euro zomaar weggegooid! Daar hadden ze zich al enkele flatscreen TVs kunnen mee aanschaffen, want ze kijken nog altijd op een toestel met beeldbuis!
En dat is maar één koppel! En dat gaat enkel maar over TV. Hoeveel gezinnen zouden er in België zijn die zich te pletter betalen aan dingen die ze niet gebruiken? Met pcs is het nog droeviger gesteld. Ik ken een ander koppel, dat, héél modern en altijd mee met de huidige trend, hoognodig een laptop moest hebben. Die hebben ze nu ook al een drietal jaar en het enige wat ze ermee doen is hun digitale fotos bekijken en o wonder hun bankzaken via pc banking te regelen. Zelfs van het bestaan van e-mail weten ze niet af!
En toch nemen en betalen ze de duurste formule bij Telenet! Supersnel, en met een gigantische downloadcapaciteit. Ik heb hen er nooit willen op wijzen want ze hebben nogal gevoelige teentjes zoals de meeste domme mensen die zich slim willen profileren, en ik wil niet de betweter spelen. Het komt immers niet uit mijn beurs! Ze doen maar! Mijn naam is haas en ik weet nergens van.
En toch hebben dergelijke domme mensen een functie in de maatschappij. Geld moet rollen zegt men, en het hunne rolt dus wel héél erg goed. Het spijst de communicatie-industrie en houdt de tewerkstelling op pijl. Vind ik héél positief! Leve alle domme mensen! Want zij zorgen ervoor dat ik, die enkel betaal wat ik echt nodig heb, nog relatief goedkoop aan mijn trekken kom.
Over GSM gebruik zal ik dan maar zwijgen, want daar pas loopt het peperdure nutteloze helemaal de spuigaten uit. Een twintigtal jaar geleden hoorde ik uit de mond van een bekende Franse schrijfster dat ons tijdperk wordt getekend door la sublimation de linutile. De verheerlijking van het nutteloze! En dat is inderdaad zo. Al had ze het destijds alleen maar over merkkledij en -producten. Maar ondertussen is dit laatste nog maar het topje van de ijsberg geworden. Evolutie, weet je wel?
Sommige mensen begrijpen niet hoe ik zo krenterig kan zijn met mijn internetverbinding (Freesurf van Telenet. 1 euro per maand, SLECHTS één gigabyte downloadlimiet, en relatief traag.)
Ik kan me, financieel, ook best een supersnelle verbinding permitteren. Maar emotioneel kan ik dat niet! Ik kàn gewoon niet betalen voor iets wat ik helemaal niet nodig heb noch verbruik, en betalen voor een downloadlimiet waarvan ik nog niet een tiende deel zou gebruiken? Dat is gewoon absurd. En dat blijken de mensen steeds minder te snappen! Wat dan weer een teken aan de wand is: mensen lijken steeds dommer te worden!
Ik vergelijk het met een auto: wié zou brandstof willen betalen voor een rit naar pakweg Rome, als hij enkel een pakje sigaretten wil gaan halen om de hoek? Maar dàt zouden ze dan weer wél absurd vinden. Alles wat zij nutteloos verspillen niét. En toch komt het op hetzelfde neer, maar hún verspilling is gewoon veel minder zichtbaar. Ik snap het gewoon niet. Ik zou nu nog zo rijk mogen zijn als de zee diep is, dingen die ik niet kan gebruiken zou ik nooit ofte nimmer willen kopen! Integendeel, van alles wat ik in huis haal zal ik altijd kijken of ik er soms niet méér kan uithalen dan de bedoeling is. Krenterig ben ik dus helemaal niet. Alleen niet grenzeloos en hopeloos verspilzuchtig!
Ik denk dat mijn leven een schoolvoorbeeld is van Meer met Minder, en die levensstijl is in de loop der jaren bijna een hobby geworden. Als zestienjarige kon ik me al permitteren de toerist te gaan uithangen in de Ardennen. Met bromfiets, tentje en kookmateriaal. Ik reed er een hele dag op, maar dat kon me niet schelen. Ik had dan een week om helemaal mijn plan te trekken en te genieten van de prachtige vergezichten. De échte toeristen betaalden voor zoiets minstens 1000 oude Belgische franken per dag en per persoon. Ik kwam niet eens aan 100 F per dag! Benzine en zelfbereide maaltijden inbegrepen.
En daar was ik fier op; daar had ik voldoening van en kon enkel maar medelijden hebben met anderen die voor hetzelfde, maar met veel minder voldoening, het tienvoudige betaalden.
Met minder voldoening? Natuurlijk! Voldoening haal je vooral uit eigen prestaties. Niét door je klakkeloos met alle mogelijk service en comfort te laten omringen en daar zwaar voor te betalen!
Bovendien had mijn manier van reizen ook nog iets avontuurlijks. Je brommer kon er de brui aan geven, en dat gebeurde wel eens je kon lekke banden hebben Ik had dan ook een klein arsenaal aan gereedschappen mee zodat ik in alle omstandigheden mijn plan kon trekken. Ook kon je s nachts, lekker slapend in je tent, plots een onweer over je heen krijgen. En als je dan toevallig gepland had de volgende morgen verder door te trekken kon je dat vergeten! Een natte tent opvouwen maakte hem lek voor altijd! Dus eerst de zon afwachten, tent laten drogen en pas als hij helemaal droog was kon je hem oprollen en vertrekken! Kwàm er geen zon, dan maar blijven waar je was en het buitenste, natte tentzeil, niet teveel aanraken. Want ook dàt zorgde voor blijvende lekken!
Ik had trouwens toch geen schema of agenda. Was gewoon zo vrij als een vogel! Dreef gewoon mee met weer en wind naar gelang het me uitkwam.
Of ik dan wel goed at? Reken maar! s Morgens eerst koffie zetten op een piepklein campingvuurtje onder het luifeltje van mijn tent, dan een snede spek in de pan, eieren er overheen en smullen maar. s Middags patatjes koken en een stuk vlees braden Ja hoor! Zelfs als zestienjarige kon ik volledig zelfstandig bestaan en bij elke tegenslag mijn plan trekken zonder enige hulp! En dat gaf me een enorme kick. Een kick die ik nooit zou hebben kunnen meemaken als ik een rijkeluiszoontje was geweest!
En dat heeft, zoals alles in mijn leven, zijn sporen nagelaten. Want op school kan je heel veel leren. Maar in de leerschool van het leven zelf leer je nog veel meer. Tenminste, als je ervoor open staat te leren van je fouten en niet de spreekwoordelijke ezel bent die over dezelfde steen blijft struikelen.
Willy.
PS. Even terzijde... Dit weekend is het weer 'Oostende voor anker': de jachthaven ligt dan weer vol oude en nieuwere zeilschepen, en dit jaar ligt de nadruk bovendien op stoomschepen. Een toeristische topper voor wie dit weekend niets gepland heeft. Met de gebruikelijke honderden kraampjes en zo. Bijna vergelijkbaar met Kerstmarkten, maar dan zomers getint.
Waar? Als je het treinstation uitloopt zit je er al onmiddellijk middenin en je laat je maar meedrijven met de massa.
Jawel hoor! Ik begrijp het zelf niet, weet niet eens of ik vannacht gedroomd heb, maar toen ik wakker werd stond me plots iets voor de geest. Iets dat ik dacht onlangs geschreven te hebben. Maar toch bleek dat niet waar te zijn toen ik in mijn pc ging neuzen!
En toch stond het me zo duidelijk voor de geest alsof ik het mezelf had zien schrijven. Dus moet ik toch gedroomd hebben!
Het ging over de koloniën. Het ging over Belgisch Kongo. En het ging over Noord Afrika.
Want wat normaal is, tijdens en na onze koloniale periode sijpelden hier Congolezen binnen. Niks aan de hand. Ze waren van een ander ras, hadden een andere huidskleur, maar ze gedroegen zich als mensen. En dus vonden we ze ook gewoon mensen en keken alleen een beetje raar op van de kleur en de negroïde trekken. Voor de rest geen vuiltje aan de lucht. Toen ik in de derde klas van de lagere school zat, kwam er plots een negerjongetje in mijn klas zitten! De eerste kleurling die ik in levende lijve zag. Maar het jochie kon goed mee, maakte snel vriendjes en binnen de kortste tijd letten we niet eens meer op zijn huidskleur.
En dan maakte ik, nog altijd in mijn droom, even de vergelijking met Frankrijk, wiens koloniën voornamelijk in Noord Afrika lagen. Daar gebeurde hetzelfde soort migratie, maar veel vroeger dan bij ons. En het nam ook een heel andere gestalte aan. En ging ik zitten nadenken over het hoe en waarom van dat verschil!
En ik kwam eruit!
België had een kolonie. En ik maak me geen illusies: vooral in het begin zijn wreedaardigheden gebeurd en werden die mensen uitgezogen. Maar stukje bij beetje ging het de goeie kant op, en net toen het helemaal goed zou komen, kozen de Congolezen voor onafhankelijkheid. Zijn ze nu beter af? Ik vrees van niet. Ze zijn van de wal in de sloot geraakt.
Maar dit terzijde gelaten, naast de onbillijkheid waarmee de Belgen de Congolezen ooit hadden behandeld, hadden ze toch één ding goed gedaan: hen het Christelijk geloof bijgebracht. Het barstte daar trouwens van de paterkens, nonnekens en missionarissen. En nu ben ik zéker geen gelovige en vind het eerder jammer dat die mensen sprookjes op de mouw gespeld kregen. Maar ik moet toegeven: het werkte,want mét dat geloof werd vooral ook een humane cultuur geïndoctrineerd en grif aangenomen door de Congolezen.
Vandaar dat ze nog vóór ze naar hier begonnen te komen, al geïntegreerd waren in onze cultuur en er geen enkele moeite mee hadden!
Frankrijk echter vond dat helemaal niet nodig in zijn koloniën. In Frankrijk was de kerk trouwens al sedert de revolutie niet zo erg meer bemind. En dus haalde Frankrijk uit zijn koloniën maar alles wat het kon gebruiken en liet de volkse cultuur en religie maar in eigen vet stoven en betijen als wat zij een grappige folklore vonden. De Islam was een ver van hun bed sprookje en zou hén een zorg wezen.
Toen de eerste Noord Afrikanen naar Frankrijk begonnen te komen waren ze dan ook totaal onaangepast aan de cultuur van het land en kozen er ook voor onaangepast te blijven. En de Franse leiders kozen ervoor om ook dát maar zo te laten.
En onze leiders aapten later, gewoontegetrouw, die keuze van Frankrijk maar klakkeloos na toen die Noordafrikanen ook onze streken en OCMWs gingen exploiteren.
En voila: daar zit hem het verschil. Met de Congolezen die naar hier komen hebben we weinig problemen gekend. Alleen maar met die anderen. Die onaangepasten en onwilligen voor aanpassing. Dat volk dat zich hoognodig moet barricaderen in zonderhaatstraten! Met andere woorden: straten waarin ze hun eigen geaardheid kunnen botvieren en helemaal niet aan integreren hoeven te denken.
Dat is de schuld van Frankrijk. Daar moeten ZIJ nu maar de gevolgen van dragen. Maar die gevolgen alstublieft niet op ónze schouders komen gooien!
Trouwens, met geen enkel volk dat hier ooit kwam werken hebben we enig probleem gehad. Niét met Italianen; niét met Spanjaarden, niét met Chinezen; niét met Japanners; niét met Indiërs; niét met Joden! Al die volkeren pasten zich aan, hielden desgewenst hun cultuur voor zich en gingen die niet provocerend demonstreren. En dan gaan ONZE eigen leiders ONS racistisch noemen? Kom nou! Als er in onze gewesten enige sprake kan zijn van racisme dan komt het wél door diegenen die het woord hier introduceerden en vinden dat ZIJ het zijn die zich moeten wegstoppen in zonderhaatstraten! Want wij? Wij zijn mensenhaters vinden ze. Hoe zou dát nu komen?
Uit dit alles volgt dat we onze multicultuur niet mogen vergelijken met die van welk land ook! Elk land heeft zijn eigen problemen gekend, heeft zijn eigen visie, en moet daar ook maar de verantwoordelijkheid voor dragen. Daar is niks mis mee zo lang die verantwoordelijkheid niet onbewust op onze schouders wordt afgewenteld.
Kijken we naar het Amerikaanse volk en de vele kleurlingen daaronder, dan stellen we vast dat de Amerikanen er zelf schuldig aan zijn door destijds negerslaven te hebben geïmporteerd. Ze hoeven dus niet te klagen.
Kijken we naar Frankrijk, dan zien we weeral een heel ander scenario, hierboven uitgelegd.
Kijken we naar Nederland, dan zien we vooral Indonesiërs als vroege allochtonen. Vergelijkbaar met onze Congolezen.
Maar bovenop dit alles, hebben we nu allemaal af te rekenen met een stuk van de erfenis van Frankrijk. En dàt is niet eerlijk meer! Daar zou Frankrijk zijn plan maar moeten mee trekken.
De Moslims zélf verwijt ik niets. Niet zij zijn de schuldigen. Die zoeken maar hun profijt, zoals elke mens zou doen. De ware schuldigen zijn onze leiders door dat profijt zomaar te grabbel te gooien. De vroegere om het te hebben laten gebeuren, de huidige om er niets tegen te ondernemen en het integendeel te blijven stimuleren.
Met lullige starterspaketten; Met OCMW steun, door de belastingbetaler gespijsd; Met wetten, duidelijk bedoeld om het vaderland te verraden. Met alles en nog wat.
En nu hou ik er maar mee op alvorens mijn bloed gaat koken! Laat ik morgen maar van de bloemetjes en de bijtjes dromen!
Een paar keer in mijn leven heb ik met waarzeggers of -zegsters te maken gehad. Zéker niet door mijn toedoen, maar door dat van huisgenoten! Eentje kwam zelfs af en toe een babbeltje maken bij ons thuis, want hij voelde er zich goed. Het gaf me de gelegenheid die persoon en zijn soortgenoten beter te analyseren, want dat hij waarheden en voorspellingen uitbracht die ook uitkwamen leed geen twijfel.
Maar voorspellingen hebben me nooit geïnteresseerd. Ik wil de toekomst niet kennen! Zou de spanning van het leven wegnemen en dat kan niet de bedoeling zijn. Wat me wél interesseerde was hoe hij het hem flikte, en ik begon hem van dichtbij te observeren. Héél onbevooroordeeld en met in het achterhoofd de gedachte dat het zeker wel mogelijk moet zijn dat sommigen onder ons een zintuig méér hebben dan de normale mens. Een vergissingetje van de natuur dus. Maar ook met de zekerheid dat voor één dergelijke echte waarzegger, er minstens duizenden charlatans zijn die een winstgevende bezigheid hebben geroken. En mijn studie ving aan.
Het viel me vooral op dat het mensen zijn die veel beter dan de modale mens luisteren naar wat je vertelt, wat je zorgen zijn, hoe je tegen het leven aankijkt en wat je doet. En dat doen ze beroepshalve, want dat levert de brandstof voor hun glazen bol of hun zeepbel als ze er minder kundig in zijn!
En alleen al uit dat luisteren náár, vallen heel logische conclusies te trekken! Zo in de trend van: wie lui is zal vroeg of laat in geldproblemen komen. Wie geen besef heeft van budgetbeheer eveneens. Wie strijdlustig is zal veel conflicten het hoofd moeten bieden in zijn leven. Wie niet dankbaar is voor wat hij heeft, zal het met steeds minder moeten doen. Wie roddelt zal onder roddel worden bedolven. Wie zijn of haar partner beu lijkt zal vroeg of laat tegen een scheiding aankijken en zo kun je oneindig verder blijven doorgaan.
Dus: conclusies die elke logisch denkende mens kan trekken. Niks geen gave. Alleen het vermogen om op een logische wijze de gevolgen uit een oorzaak te kunnen onttrekken.
En vanuit die conclusies doen die heren dan hun voorspellingen. Een makkie! Ik zou het zelf kunnen, maar het interesseert me niet om zoiets goedkoops te gelde te maken.
En toch denken die mensen net zoals ik doe: natuurwetten liggen vast en zijn onomkeerbaar. Wat je opgooit moet weer naar beneden komen, en dat geldt ook op emotioneel gebied. Dat is eigenlijk de enige regel die telt. Ze kijken gewoon wat je omhoog gooit en voorspellen dan waar het neer zal komen. Een fluitje van een cent. Ze observeren beroepsmatig ook heel goed je doen en laten en kunnen je van daaruit dan wonderbaarlijk juist wat platte gegevens over jezelf vertellen. En eenmaal de geloofwaardigheid gevestigd kunnen ze doorgaan. Het slachtoffer loopt erin. Met geloofwaardigheid hebben ze dus echt geen probleem. Maar de slachtoffers beseffen niet eens dat zijzelf hen de nodige middelen toereikten.
Want ja, omdat ze daar nu eenmaal een broodwinning van hebben gemaakt, gaan ze er een stuk verder in door dan de modale mens en merken inderdaad wel details op waar anderen niet eens bij stilstaan. Het is immers hun beroep en ze worden er steeds beter in naar gelang ze meer mensen hebben leren kennen. Vooral dan mensen die al eens wat meer aan een waarzegger zouden gaan vertellen dan aan de buren. Zéker eenmaal dat ze die vertrouwensband hebben weten te installeren.
Het enige verschil tussen die mensen en mij is dat ik er niet zou kunnen aan dénken uit die wetenschap munt te gaan slaan. Zij wel! En door zich daarin te specialiseren worden ze er steeds handiger in en lijkt het op de duur inderdaad dat ze wonderbaarlijke voorspellingen doen die nog blijken uit te komen ook.
Maar zelfs als bepaalde voorspellingen eigenlijk een verkeerde gok zijn, kunnen ze toch nog uitkomen omdat het slachtoffer ze zélf doet uitkomen, de voorspelling indachtig en ernaar handelend.
Of die charlatans dan wel nuttig zijn in de maatschappij? Misschien wel! Ze kunnen je immers leren wat je zelf zou behoren te weten maar er blijkbaar niet voldoende toe komt in jezelf te kijken. Daarom ook bestaat hun voornaamste cliënteel uit mensen die niet willen of durven kijken in zichzelf! Mensen die zichzelf nooit in vraag stellen, omdat het antwoord op die vraag hen telkens weer een minderwaardigheidscomplex zou bezorgen.
Toch kunnen ze met dergelijke vergissingen ook veel kwaad aanrichten bij simpele zielen. Zielen die er dan zelf voor zorgen dat die voorspellingen uitkomen door onder invloed daarvan verkeerde keuzes te maken, terwijl het leven eigenlijk iets heel anders, en misschien beters, voor hen in petto had.
Gelukkig voor mij heb ik altijd alleen maar naar die éne glazen bol binnen in mezelf gekeken en zeepbellen van buitenaf nooit een kans gegeven!
Vanaf de eerste dag dat we de piepkleine puppy Chico in huis haalden, hij woog toen amper 1,3 kilo, zocht hij mijn voeten op en voelde zich pas helemaal veilig als hij erop lag.
We zijn nu bijna een jaar verder, zijn gewicht blijft nu rond de drie kilo schommelen, en nog steeds is zijn geliefkoosde plaats voor een dutje overdag: bovenop mijn voeten. Daar pas voelt hij zich veilig en kan rustig gaan liggen dromen. Zolang mijn voeten niet bewegen weet hij dat hem niets kan overkomen. Maar de minste beweging van mijn landingsgestel doet hem opschrikken en me vragend aankijken:
- Je gaat toch niet weg hé baasje? Want dan wil ik mee hoor!
En als het loos alarm blijkt vleit hij zich weer lekker neer en droomt verder van leuke Chihuahuawijfjes.
Jawel, slapen als de muizen in het meel noemen ze dat. En neen, hij kan niet spreken. Maar hij communiceert wel hoor als je hem leert begrijpen! Hij heeft wel honderd manieren om je recht in de ogen te kijken, en elke blik is weer heel anders. Zo heeft hij ook zijn manier om, als we na een wandeling terugkomen en hij heeft nog geen goesting om binnen te gaan, bij een bankje te blijven staan en me op een heel aparte manier, bijna smekend, aan te kijken. En ik weet ondertussen al wat dat betekent:
- Kom baasje, zet je hier wat neer en laat ons nog wat genieten van de buitenlucht!
Even terzijde: op 17 mei is hij één jaar oud geworden. De foto hierboven is op die dag genomen. Onder een stoel. Een van zijn schuilplaatsen waar hij zich veilig voelt! Veilig waarvoor? Voor de camera! Want hij haat het om gefotografeerd te worden en je moet al van goeden huize zijn om hem in een leuke pose te kunnen pakken! Misschien vanwege de flits? De inzet in de foto dateert van 27 augustus 2011, de dag dat we hem kochten. Op beide fotos komt zijn van nature hoogglanzende vacht duidelijk tot uiting. Soms vragen mensen me of ik hem misschien met brillantine insmeer. Ik antwoord dan: Neen hoor! Met schoensmeer.
En de verveelde blik die hij heeft op die foto? Wel, die betekent: Wil je het nu maar eens stoppen met die ellendige camera? Ik baal ervan! Wie zei daar ook weer dat honden niet kunnen praten?
En zonder me te willen schuldig maken aan mijn kind schoon kind, moet ik toch toegeven: nog nooit zag ik een hond die, net als Chico, volgroeid nog schattiger is dan als puppy! En die mening wordt zowat door de hele buurt gedeeld. Met hem heb ik echt wel de hond die me perfect past. Hopelijk kunnen we nog heel lang van elkaar genieten.
Terug naar het onderwerp nu: zijn communicatie is lang geen eenrichtingsverkeer hoor! Hij luistert ook en begrijpt blijkbaar al heel veel van onze mensentaal! Als mijn vrouw me bijvoorbeeld vraagt of hij nog niet buiten moet, veert hij recht en blijft nieuwsgierig staan kijken of ik al dan niet uit mijn zetel kom.
Vraagt ze s morgens of ik nog niet zou stofzuigen, dan vliegt hij naar de deur waarachter de stofzuiger staat. Want dat is ook ZIJN kamer. Daar staat zijn bench en in die bench ligt een leuk knuffeltje van hem. En dat zou hij er snel willen uitgraaien terwijl ik de stofzuiger haal! Maar helaas voor hem, sluit ik de bench altijd nadat ik hem er heb uitgehaald en kan hij er dan niet meer bij. Maar toch denkt hij blijkbaar dat ik het wel eens ooit zou kunnen vergeten.
Hij heeft knuffels en speeltjes genoeg in huis, en dat ene knuffeltje moet blijven dienen om hem zich lekker thuis te laten voelen in zijn eigen gezellige holletje.
En dan s avonds weer een andere communicatieblik! Om negen uur maken we onze laatste wandeling. Dan speelt hij nog wat in de woonkamer en komt dan zo rond kwart voor tien vragen met de ogen om naar zijn bench te mogen! Ongelooflijk intelligent beest!
Ik heb al dikwijls gehoord: Ze hebben enkel maar de spraak tekort. Ik heb daar nooit bij stilgestaan, maar dat kun je wel rustig letterlijk opvatten! Ze begrijpen ons volkomen. Alles wat we zeggen! Net als een kind dat spelenderwijze de moedertaal leert. Ze kunnen alleen maar niet terugpraten!
Menos mal, zouden ze in Spanje zeggen. (Maar best ook).
En kijk, onbewust heb ik hier weer zon veelgebruikte Spaanse uitdrukking gebruikt die linguïsten in de gordijnen zou doen vliegen! Want letterlijk vertaald betekent het: minder slecht!Wat in wezen wel ongeveer hetzelfde is, maar als je de taal niet gewoon bent struikel je daar wel even over voordat je frank valt.
Bij een interview van Jean Luc Dehaene naar aanleiding van zijn memoires, viel me één fragment sterk op, en dat klonk ongeveer zo:
- Je moet een visie hebben, een doel nastreven, en dat uitvoeren als een geleidelijk stappenplan. Anders kun je de bevolking niet motiveren.
Hij heeft gelijk. Zo werkt het inderdaad bij een kudde schapen! Of in een gekkenhuis! Wat dan weer bewijst dat onze samenleving door de politici als een gekkenhuis vol schapen wordt aanzien en dat, juist dank zij diezelfde politici, eigenlijk ook is!
In gekkenhuizen moeten de patiënten wekenlang op voorhand emotioneel worden voorbereid op een bepaalde gebeurtenis, zoals bijvoorbeeld een uitstapje. Met kinderen doe je dat best ook. Maar dat zoiets ook met volwassenen moet gebeuren shockeerde me toch. Want hoewel ik wel wist hoe het werkt in deze samenleving die zich volwassen noemt, viel die uitspraak toch een beetje op me neer als een koude douche. Als je het namelijk hoort van een ander dringt het nog beter door!
Ik ben geen tjeef, maar vind Dehaene geen slechte politicus. En inderdaad was hij goed op weg toen hij premier was. Hij stak niet onder stoelen of banken dat er bezuinigd moest worden om de schatkist gezond te houden en was dat de bevolking bezig aan het verstand brengen in kleine stapjes.
Zoals psychiatrische verplegers moeten doen met hun prettig gestoorden.
Ik ben ervan overtuigd dat het hem ook zou gelukt zijn, maar toen kwam Piet Konijn een stokje in de wielen steken met een sterk opgeblazen dioxineverhaal. De haan werd van de toren gestoten en zijn doelstellingen vielen in elkaar als een kaartenhuisje, want de nieuwe machthebbers schakelden over naar het cadeautjestijdperk en speelden de wilde weldoeners. Binnen de kortste tijd waren alle besparingen van de regering Dehaene teniet gedaan en dreef het land naar waar we nu staan! Maar geen nood: dank zij dat verspilbewind kon Piet Konijn op twee ambtstermijnen bogen! En daarop kwam het voor hem tenslotte neer!
Hoe kun je dan in een land als het onze een stappenplan gaan uitvoeren?
Of ik dan een fan ben van Dehaene? Helemaal niet! Graaiers zijn het allemaal, maar dié vond tenminste nog dat hij naast eigen belang ook nog een verantwoordelijkheid ten opzichte van het land had. En dat is al meer dan dat je van de doorsnee politicus kunt verwachten.
Zijn rol in de Dexia-affaire kan ik niet beoordelen. Daarvoor moet je insider zijn. Ik kan wél aannemen dat het is zoals hij zegt: het was een mission impossible voor een zaak die zo grondig naar de bliksem was geholpen dat er niets meer te redden viel.
Maar ik wou hier vooral even stilstaan bij dat kinderlijke fenomeen: in stapjes moeten werken om de bevolking niet te erg op de teentjes te trappen. Want zelfs als iedereen weet dat het land in geldnood zit, zal iedereen er toch ook voor zorgen nog zoveel mogelijk te kunnen profiteren van de staatskas. Een collectief bewustzijn is er namelijk al lang niet meer. Het is elk voor zich! En dat is een filosofie die enkel naar de ondergang kan leiden.
In stapjes werken, de gevoelige teentjes indachtig, zou wel kunnen, maar daarvoor is een mandaat van 4 jaar veel te kort! Niet eens de moeite er aan te beginnen, want die vier jaar zijn zó om. En die termijn wordt zelfs in veel gevallen nog korter, want een van de hobbys van onze regeringen is zich te laten vallen zodra er ook maar iets spaak loopt.
Of tot vallen gedwongen worden! En daar gaat dan je stappenplan. Kun je beter meteen aan een opstappenplan werken, want dat zul je vroeg of laat zéker nodig hebben!
De schuld aan onze financiële crisis wil ik zeker ook niet rechtstreeks in de schoenen van de Moslims schuiven, al hebben ze, flink geholpen door onze politici, er wel aan meegewerkt. Zo ook de luigemaakte Belgen.
Maar het is een wereldwijde crisis, ontstaan in de USA. En als het in de USA regent, dan druppelt het hier. Ik wil ze dus ook niet op de regering afschuiven. Die kon er weinig meer aan doen dan toekijken. Maar wat ze wél hadden kunnen doen, was voorzorgen nemen toen het nog goed ging. Zorgen voor een appeltje voor de dorst. Anticiperen op mogelijke tegenslagen, zoals elke goede huisvader zou moeten doen. Maar daar hebben ze nu juist omgekeerd gewerkt: torenhoge schulden gemaakt, zodat bij de minste tegenslag het land in nauwe schoentjes komt te staan, en er niet de minste reserve is om enig tegengewicht te bieden.
Ze hebben het allemaal weggegeven om stemmen te ronselen! En daar zijn ze drommels goed in geslaagd! En nu?
Het multicultureel probleem blijkt onbespreekbaar. Wordt er gefluisterd.
Omdat er, volgens de geldende, maar sterk gemanipuleerde normen, geen probleem is!
Er is alleen maar een probleem van onveiligheid, terrorisme, ramkraken, verloedering, diefstallen, hold-ups, car- en homejackings en inbraken. Niks om je ongerust over te maken dus! Het loopt allemaal heel gesmeerd. En een multicultureel probleem is er al helemaal niet. Neen hoor! Die problemen hebben helemaal niets met multicultuur te maken! En dus is het onbestaande probleem onbespreekbaar! En dus blijven de misdaadstatistieken maar de pan uitvliegen!
Onbespreekbaar vooral omdat diegenen die er verantwoordelijk voor zijn nu hun verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen en het een halt toeroepen. Niet met een vermanend vingertje, maar manu military. Eindelijk eens de tanden van de leeuw laten voelen. Maar die verantwoordelijken zijn liever lui dan moe en maken van die leeuw maar liever een mak lammetje! Voor hen staat het probleem oplossen gelijk aan het probleem negeren. Op de lange baan schuiven. Doen alsof het er niet is. En ondertussen gewoon vet betaald worden om ergens niets aan te doen. Alleen maar betuttelende wetjes uit de duim zuigen als alibi om het grote, door iedereen gekend probleem, voor zich uit te kunnen schuiven wegens tijdgebrek. Net zoals ze jarenlang deden met BHV!
Want zodra ze er iets aan doen gaan ze stemmenverlies vrezen! Stemmenverlies door diezelfde meerderheid die ze zelf jarenlang een rad voor ogen hebben gedraaid! En zelfs als er géén stemmenverlies komt omdat die meerderheid toch ook ogen in de kop zou moeten hebben, dan nog riskeren ze een cordon sanitaire!!! Een piespaaltje om op de kop van de Vlamingen te wateren, voor wie soms nog niet wist waar een cordon sanitaire voor staat!
Eigenlijk handelen ze net zoals een (slechte) straatveger zou doen als hij een torenhoge hoop drek voor zich uit op straat ziet liggen: ijverig met een tandenborsteltje de laatste stofjes van een straatsteen vegen tot zijn tijd er op zit en het opscheppen van die drol voor zijn opvolgers is.
Wat mogen we ons gelukkig prijzen dat onze politici niet voor het beroep van straatveger hebben gekozen! De straten zouden niet om aan te zien zijn!
Het probleem is vooral ook onbespreekbaar gemaakt door zij die er liever niét over reppen: namelijk de politici. En ze beveiligden zichzelf met een resem wetten voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding. Met andere woorden: wetten om te zwijgen en hen dus gerust te laten! Want zodra je de mond opent om je vaderland te redden van een catastrofe ben je racist! En ben je illegaler bezig dan een illegaal!
Voilà! Nu zaten ze veilig in een ondoordringbaar fort. Het blinde volk is geïndoctrineerd, en wie nog ogen in de kop heeft is gemuilkorfd. De pret kan niet op.
Verdorie! Wat is het beroep van politicus toch leuk hé? Alles wat je niet kunt of niet graag doet moet je dan maar verbieden en alles wat je leuk vindt verplichten! En dan hebben ze al de tijd van de wereld om te bedenken hoe ze het volk nog meer volksheid kunnen ontnemen en nog meer zaken failliet te laten gaan.
Of ze daar wakker van liggen? Helemaal niet! Het enige waar ze van wakker liggen is om toch maar voldoende stemmen te kunnen behalen. Daar hebben ze ware nachtmerries van! De rest is een ver van hun bed show.
Na op History Channel een massa documentaires over UFOs te hebben kunnen bekijken, verwondert het me nog altijd dat de regeringen alles wat in die richting wijst doodverven, maar dat verschillende wetenschappers er toch al heel anders tegenaan kijken dan vijftig jaar geleden.
Want vijftig jaar geleden, was er een Zwitserse kelner die zich in geschiedenis en archeologie interesseerde, maar nooit de kans had gekregen om hogere studies te doen. Toch, en wie weet juist dààrdoor, kon hij niet zomaar klakkeloos aannemen wat hij allemaal las over archeologische vondsten, de piramides, wie ze had gebouwd en hoé. Hij stelde het allemaal heel erg im frage, en ging daar zover in, die vindplaatsen dan maar persoonlijk te gaan opzoeken met zijn spaarcenten.
Om de uitleg van de archeologen te onderzoeken en er zich zijn eigen, meer op logisch denken gerichte mening over te vormen.
Het resultaat was het boek Waren de goden kosmonauten? en zijn naam was Erich Von Däniken. Ik kocht het boek in de late jaren vijftig en was onmiddellijk onder de indruk van de logische benadering van honderd en een zaken waarvan wetenschappers ons al jarenlang hun eigen onweerlegbare maar erg gratuite mening voorschotelden. Als ze iets vonden dat niet in de hén aangeleerde context paste, werd het doodgezwegen, of zodanig verdraaid tot het er wél ging in passen voor wie niet verder nadacht en er de onlogische speculaties maar bijnam.
Maar Von däniken werd door die geleerde heren uitgelachen en beschimpt! Wat zou dat stomme kelnertje daar nu van weten? We zijn vijftig jaar verder, en nu moeten ook wetenschappers en archeologen toegeven dat een en ander toch wel in vraag mag worden gesteld. Is het toeval dat weeral een leek daar aanleiding moest toe geven? Zouden die wetenschappers ook dát toegeven?
Want er volgden nog vele reizen en boeken van Von Däniken. Een voor een maakte hij brandhout van de gevestigde wetenschappelijke uitleg en gaf het allemaal een veel logischere verklaring. Bekeken vanuit het standpunt van de mens van de twintigste eeuw, en niét uit de overleveringen van de late middeleeuwers.
Dat bewijst dan maar weer dat wetenschappers helemaal niet die genieën zijn die we denken dat ze zijn. Hun klinkende titels halen ze gewoon uit de mogelijkheden tot studeren die hen ooit werden geboden. Wetenschappen studeren die eigenlijk noch min noch meer waren dan overleveringen die van generatie op generatie profs werden doorgegeven zonder ooit ook maar iéts in vraag te stellen. Maar echte doorbraken blijken toch altijd weer van leken te moeten komen! Waaruit ik dan weer de conclusie moet trekken dat leken er nodig zijn in de maatschappij. Leken, tenminste als ze voldoende intelligent zijn, staan immers open voor alles en zijn nog niet gebrainwashed door de onfeilbaren.
Ik heb zo mijn eigen ideeën over UFOs. Ze zijn er wel hoor! En ze blijken ook heel erg geïnteresseerd in ons. Maar ze willen zoveel als mogelijk elk contact met ons, barbaren, vermijden. Wachten tot we voldoende geëvolueerd zijn. En als ik de tegenwoordige neerwaartse evolutie van het mensdom bekijk, zullen ze nog wel een paar duizend jaar mogen wachten!
Of anders zijn ze helemaal niet geïnteresseerd in een intergalactische multicultuur. Hebben misschien in hun primatenstadium hetzelfde meegemaakt als wij nu, en gezien wat de gevolgen ervan waren. En, anders dan wij, de nodige lessen getrokken uit hun verleden. Bijgevolg hoeven we ons geen illusies te maken over close encounters. Daar hebben ze voorlopig heus geen behoefte aan!
Voor het feit dat ze hier zomaar lijken te komen en te gaan kan ik maar een paar redenen bedenken:
1. Op militair gebied: Ons in de gaten houden, zodat we geen stommiteiten uithalen die het hele universum in gevaar zouden kunnen brengen.
2. Op toeristisch gebied: Misschien hebben ze ook reisbureaus zoals wij, en brengen ze toeristen die eens goed willen lachen naar onze contreien. Om te kijken hoe dom wij wel kunnen doen. Om zich te pletter te lachen met de charlatans die we zélf steeds weer als leiders kiezen. Of om te gruwelen met de wreedheid waarmee we oorlogen voeren. Als het zo is komen ze goed aan hun trekken, want we hebben het allemaal in de aanbieding op ons kleine planeetje. Ze noemen onze aarde waarschijnlijk De gekke planeet. Het gekkenhuis van het heelal.
3. Of, en dat is heel waarschijnlijk: een combinatie van beide vormen van bezoek.
Dus, wat mij betreft: mijn interesse in UFOs is over. Tenminste, toch mijn nieuwsgierigheid naar hoe het eventueel contact zou verlopen. Dat zal nog wel lang op zich laten wachten. Is niet meer voor mijn tijd noch voor die van mijn dichte nageslacht. Ik beschouw het fenomeen dan ook alleen maar als een interessante soort folklore. Maar dan een soort folklore waarin we nog lang geen toegang hebben. Omdat de dwazen onder ons steeds dwazer worden.
En dat regeringen het fenomeen doodzwijgen? Wat zou je anders verwachten van regeringen? Wat je doodzwijgt en negeert moet je niet onderzoeken en dus heb je er geen werk aan. Punt. Zo handelen regeringen nu eenmaal.
Wat me dan weer wél dwars zit is het feit dat ze het niet alleen maar doodzwijgen, maar er zich ook nog aan schuldig maken het weinige bewijsmateriaal dat soms per ongeluk wordt gevonden, als top secret te gaan verbergen en getuigen het zwijgen op te leggen.
Willen ze dan misschien de primeur voor het geval er soms ooit van enig contact sprake zou zijn? Uitzoeken of die lui soms geen wapens hebben die nog beter kunnen doden dan de onze?
Angst dat de vijand die wapens als eerste te pakken zou krijgen?
Redeloze angst volgens mij. Als die aliens over de technologie beschikken om van waar ook uit het heelal tot hier te geraken zijn ze stukken intelligenter dan wij. En wie zo intelligent is zal zijn kennis niet verspillen aan het vervaardigen van moordwapens. Tenzij als zelfverdediging mocht dat ooit nodig blijken. Maar in dit geval zullen ze wel voldoende voorzorgen nemen om die wapens niet in handen van achterlijke primaten zoals wij te laten vallen!
Maar om terug te keren tot Von Däniken: logisch bekeken bestaat er geen twijfel over het feit dat de piramides met buitenaardse hulp zijn gebouwd, en dat er een tijd was dat die goden het mensdom hielpen. De aarde bulkt van de bewijzen daarvan. En dan rijst de vraag:
- Waarom hebben ze zich plots teruggetrokken?
Antwoord: omdat ze uiteindelijk gingen inzien dat met het mensdom weinig positiefs aan te vangen viel. Dat al hun pogingen steeds weer mislukten omdat de mens niet snel genoeg evolueerde, en veel van hun technieken stiekem en achterbaks ging gebruiken tegen hun soortgenoten. Toen moeten ze hebben beseft dat ze dat hele zootje beter nog enkele duizenden eeuwen in eigen vet moesten laten stoven alvorens nog eens tussen te komen. Ook hebben beseft dat je de evolutie niet kunt forceren. Mensen moeten leren van hun eigen fouten. Met schade en schande. Met bloederige oorlogen, met religies die ze dom proberen te houden, en met alle ellende er op en er aan. En dan moet de mens zich maar gaan afvragen of hij lering wil trekken uit zijn fouten, of ze koppig blijven herhalen. En voor het ogenblik wordt steeds meer voor dat laatste gekozen. We vergeten de ellende, voortgebracht door onze eigen fouten, en zodra de tijden maar enigszins verbeteren gaan we die fouten herhalen! Om je dood te ergeren. En dat is dan ook wat die aliëns doen!
En gezien de eenentwintigste eeuw zich aanbiedt als de eeuw van de decadentie vraag ik me af of de mens wel ooit tot rede zal komen. Misschien misschien ook niet. We hebben ons eigen lot in handen. Maar we hebben jammer genoeg ook de eigenschap om steeds weer naar de afgrond toe te willen sturen! En daarin worden we gretig gesteund door onze politici.
Maar ondertussen houden ze ons wél in de gaten hoor! Wees daar maar van overtuigd. Want een ras dat er voor kiest achterlijk te blijven is in staat vroeg of laat een enorme ramp in het heelal te veroorzaken, en dat is wel het laatste waar ze zitten op te wachten!
Waarschijnlijk ook kennen ze enorme krachten en energiebronnen die wij nog niet hebben ontdekt. En zolang we die niét ontdekken zijn ze veilig. Ontdekken we ze vóór we de rede ontdekken, dan zullen ze ons wel moéten vernietigen om erger kwaad te voorkomen. Een kind kun je nu eenmaal niet met hoog explosief springtuig laten spelen en de hele Melkweg op het spel zetten!
Want zeg nou zélf: van zowat alles wat we ooit ontdekten werd eerst en vooral de vraag gesteld hoe dood je er een medemens kunt mee krijgen! Vliegtuigen werden pas goed ontwikkeld toen we ontdekten dat we er bommen konden mee gooien op andermans kop. Nucleaire energie werd eerst en vooral ontwikkeld als superbom. Pas daarna gingen we schoorvoetend kerncentrales bouwen.
Hoe betrouwbaar is een dergelijk ras als je het op galactisch vlak bekijkt? Slechts één definitie is mogelijk: Ontroerend kinderlijk wreedaardig corrupt en egocentrisch en levensgevaarlijk! Met andere woorden: kinderen die je de rug niet kunt toedraaien als je niet wilt dat ze kattenkwaad uithalen!
Onze evolutie op positieve manier versnellen blijkt hen destijds niet te zijn gelukt. Nu kunnen ze alleen maar hopen dat we tenminste sneller moreel en bewust evolueren dan dat we de nog verborgen krachten in het heelal ontdekken. Gebeurt het omgekeerde, dan rest hen geen andere keuze dan ons te vernietigen!
En daarom alleen houden ze ons van dichtbij in het oog.
Toen ik vrij regelmatig Frankrijk begon te bezoeken (ik zal toen zon 35 jaar geweest zijn), viel het me telkens weer op hoeveel vreemden, vooral Algerijnen, daar het straatbeeld opfleurden. Ik vond het wat exotisch en stelde me daar verder geen vragen bij. Het was trouwens ook ver van mijn bed. In onze contreien was er nog geen sprake van die evolutie.
Nu echter zie ik in dat Frankrijk veel eerder dan wij aan multicultuur ging doen! Logisch ook! Ik hou wel van de Franse mentaliteit, nonchalance en savoir vivre, maar weet ook dat de Fransman nu niet bepaald staat te springen om te mogen werken! En dus waren ze er ook al heel vroeg bij om vreemden te importeren om de lastige karwijtjes op te knappen! Op multicultureel gebied zijn ze dan ook al veel verder gevorderd dan wij. En smaakten ook al eerder dan wij de gevolgen ervan! Gevolgen waaraan wij een voorbeeld zouden moeten nemen, maar dat natuurlijk niet doen.
Toen kwam Sarkozy en zou nu maar eens paal en perk stellen aan allochtone criminaliteit en vandalisme. Maar hij kwam te laat! De al grotendeels allochtone bevolking keerde zich tegen hem en na één ambtstermijn kon hij opstappen.
De reden is heel simpel: minderheden voelen zich altijd bedreigd. Meerderheden voelen zich comfortabel, hebben geen politieke voorkeur, en maken zomaar ergens een bolletje zwart in het kieshokje. Niét zo met minderheden hoor! Zodra zich ook maar iémand op de kiezerslijsten voorstelt als hun maatje, kiezen ze, als één blok, voor die paljas. Zo ook gebeurde het dan ook in Frankrijk. Bij de autochtone bevolking zat de voorkeur heel erg gespreid. Ongeïnteresseerd eigenlijk! Maar de allochtone bevolking had haar kans gezien en maakte die waar: als één blok voor Hollande stemmen en winnen natuurlijk! Want Sarkozy, die lustten ze rauw. Die was véél te Frans!
Bekijk nu eens aandachtig deze fotoreeks en huiver. Want dit staat ons ook te wachten als we verder doen zoals we bezig zijn:
In normale omstandigheden zou je bij een meeting van een oud of nieuw staatshoofd toch de nationale vlaggen moeten zien wapperen!
Wel, hiernaast de meeting van Sarkozy op 1 mei 2012.
Het wemelt inderdaad van Franse vlaggen!
Het wemelt van vaderlandsliefde!
De Fransman op zijn best.
Frankrijk op zijn mooist!
En nu maken we maar even een vergelijking met het publiek van Hollande:
Hiernaast het publiek op de place de la Bastille bij de rede van Hollande toen hij het presidentschap op zich nam op 6 mei 2012.
Het wemelt ook van vlaggen!!!
Maar het zijn allemaal vreemde!
Waar zijn de Franse?
Nog meer bontgekleurd moois? Geen probleem!
Zie met eigen ogen wie voor hém kozen, en wie zich in Frankrijk de meerderen voelen! Je moet al héél goed kijken om ergens een Frans vlagje te ontwaren!
Laten wij het echt ook zover komen?
En we gaan maar door en zoomen even in!
Om het à la De Gaule te zeggen:
Français Françaises oú êtes-vous donc passé?
Een nieuwe bestorming van de Bastille maar nu met een heel ander doel!
Vive la république! Vive les profiteurs!
En dit is wel de mooiste. Een kleine close-up van het soort mensen dat Hollande op de handen draagt!
Ziet hij dat zélf niet in?
Natuurlijk ziet hij dat in. Maar het zal hém worst wezen! Hij is toch maar lekker verkozen hé? En daar alleen komt het voor dit soort landverraders op aan!
En het verhaal is nog niet ten einde. Zo heb ik nog een aantal close-ups en details, maar ik kan niet blijven doorgaan. De vijf hierboven tonen trouwens duidelijk aan waar de wereld op aanstuurt: de totale vernietiging van het blanke ras met de hulp van de blanken zelf. Van de anti-vaderlandse politici. Maar anti-patriotisme staat niet in het wetboek als verboden. Racisme wél!!! Verkozenen zijn daarom telkens weer:
Politici die spuwen op het vaderland.
Politici die de indringers in de watten leggen!
Politici die verkozen werden door het stomme, domgehouden volk!
Politici die hun land en hun ziel verkopen aan wie ook maar voor hen wilt stemmen! Als het maar stemmenwinst oplevert! Het vaderland en zijn volk kunnen de boom in!
Had ik deze beelden veertig jaar geleden gezien had ik me niet druk gemaakt: ze doen maar, daar in dat onnozele Frankrijk. Het is ver van mijn bed!
Maar anno 2012 is het, dank zij de Europese Unie, IN mijn bed geraakt! Want mijn eigen volk blijft maar verder kiezen voor de foute politici en blijft er maar naar streven in diezelfde schoentjes te geraken!
O N V O O R S T E L B A A R ! ! !
Zal ik even uitleggen hoe dat werkt? Kan ik heel goed, want bij de fusie van gemeenten in 1972 te Knokke-Heist zag ik net hetzelfde gebeuren: een grote gemeente fusioneerde met enkele kleinere. Toen kwamen de verkiezingen. De inwoners van de grootste gemeente dachten dat ze op rozen zaten en hadden bovendien, geïndoctrineerd door bepaalde heel negatieve kritieken tijdens de verkiezingscampagne, nog een appeltje te pellen met hun gemeentebestuur. Ze kozen dus heel gemengd. Méér nog: ze vonden dat er wel eens verandering in het bestuur mocht komen! Zo maar. Om even te kijken of het niet beter zou zijn.
De kleine gemeenten echter, stemden allemaal unaniem voor kandidaten uit hùn gemeente!
Resultaat: een kleinere gemeente zegevierde en mocht voor een ambtsperiode de burgemeester leveren. Nét hetzelfde is nu in Frankrijk gebeurd. Allochtonen hebben en bloc voor Hollande gestemd. Een magistraal cadeau dat gewicht in de schaal legde. Autochtonen deden dat dan weer heel gemengd. En nét een beetje té gemengd om voldoende tegenwicht te kunnen bieden tegen die allochtone berg.
Neen hoor, ons landje verloedert niet! Wat denk je wel?
Veel commentaar bij deze foto geef ik niet dit keer. Voor uitleg verwijs ik naar mijn column Albanese achterburen van 16/1/12.
Voor wie toen misschien dacht dat ik overdreef legde ik maandag 14/5 om 20 uur dit opbeurend stukje verloedering vast van uit het zijraam van mijn slaapkamer.
En toen ik om 23 uur naar bed ging stelde ik vast dat de berg nog zowat verdubbeld was. Reikte nu tot halfweg het raam. Om 20 uur was de berg nog maar in wording! Maar om 23 uur kon ik geen foto meer nemen. En ik vroeg me af of de reinigingsdienst dit karweitje wel kon opknappen met één vrachtwagen. Zouden ze niet beter een containerschip sturen? En dat gebeurt zowat om de twee maand!
Noteer dat die straat ook pas werd heraangelegd! Om de buurt wat op te smukken!
Maar het zal wél netjes geregeld zijn hoor! Het Grof Huisvuil werd zéker wel opgebeld door de allochtone bewoners. MAAR:
1. Grof huisvuil mag pas de DAG VAN DE OPHALING vanaf 05 uur worden buitengezet.
2. Als de autochtone burger ook maar een afgedankt tapijtje de avond voordien buitenzet, riskeert hij een boete van 500 euro. En de pakkans is hier héél erg groot!
3. De ophaling is gratis. Dit wil zeggen: op kosten van de belastingbetaler!
4. Dit mooi opgeknapte huis lijkt wel grof huisvuil te genereren aan de lopende band! Het is gewoon een grof huisvuilfabriek! Waarschijnlijk een winstgevend familiebedrijfje. Maar een bedrijfje dat zijn afvalproducten laat wegwerken door de gemeenschap.
Het positieve hieraan is dan weer dat ze zich hier al goed thuis voelen. Volledig geïntegreerd zijn. Of wij ons hier nog thuis voelen is dan weer een andere vraag! Een vraag die geen kat interesseert. Multicultuur weet je wel?
Ik heb Pierre Kartner (Vader Abraham) altijd al moeten bewonderen om de mooie muziek die hij ons bracht. Het kleine café aan de Haven bijvoorbeeld vond ik onovertrefbaar. En dan het smurfenlied! Wisten jullie trouwens dat de verhalen van die smurfjes aanvankelijk een flop leken te worden en op sterven na dood waren? Ze werden pas wereldberoemd NADAT Pierre Kartner er een lied over schreef! Prompt schoot de verkoop van de strips de hoogte in en was er geen houden meer aan! Uit bijgevoegde afbeelding blijken smurfen in Duitsland Schlümpfe te zijn! In Spanje zijn het dan weer Pitufas. In elk geval zijn ze mede dank zij Vader Abraham een succesverhaal geworden.
Maar mijn bewondering werd nog groter toe hij van zijn beroemd klein café aan de haven een remake maakte: Het rookvrij café op het pleintje! Ontroerende waarheid! Daarin spijkert hij alle azijnpissers en jankerds aan de muur in eenvoudige bewoordingen.
Niks geen verwijt aan de overheid te bespeuren, maar het plakt wél aan de ribben zoals we in Vlaanderen zeggen!
Wie het niet kent kan het trouwens onder andere hier vinden:
Vader Abraham Daar In Dat Rookvrij Café (melodie: in het kleine café aan de haven)
De rook om je hoofd is verdwenen Je kunt nu gewoon weer zien wie naast je staat Je kijkt om je heen en het voelt toch wat vreemd Nu het roken voorgoed overgaat Je hoort ome Arie al zeggen: als ik niet mag paffen Neem ik een kroket Hij wordt sjaggerijnig, de weegschaal op tilt Arie wordt op den duur moddervet
Refrein: Daar in dat rookvrij café op het pleintje Daar zijn de mensen niet blij en niet tevree Ze zitten daar nu met hun wijsvinger tegen de neus Gebogen over een glasplaatje aan een wit lijntje Waar is mijn geur, mijn rook, mijn ouderwets café?
Een klant wat gestresst gooit zijn dartpijltjes vrolijk in 't rond Een beland in een oor Een ander die springt door een ruit van 't café Omdat hij steeds met pokeren verloor De kastelein kijkt wat bedroefd in het rond Door zijn eens zo gezellig café Straks wordt ook nog ons kopje koffie verboden Dan is d'r alleen nog maar thee
Refrein.
Niet roken maakt meer nog kapot dan je lief is Toch slaan we er ons samen doorheen Want zonder zo'n witblonde stengel in je mondhoek Voel jij je toch maar heel alleen Je mist nu nog erger die blauwgrijze wolken Die stijgen tot aan het plafond Ik kan me niet houwe, ik steek er een op De kastelein krijgt toch de bon
Refrein (2X).
Tja het zal je café maar wezen! Driewerf hoera voor Pierre Kartner, want waar de pers niet durft te spreken, blogs niet worden gelezen, en kettingmails de prullenmand in vliegen, zou zon simpel lied wel eens beter kunnen scoren dan wat dan ook.
Toch vind ik één minpuntje: de tekst had veel beter gekund. Lijkt inderhaast geschreven. Toch geef ik vader Abraham een negen op tien voor het idee alleen al! Spijtig dat het zo overhaast afgewerkt werd, en dat zal hij ondertussen zéker ook wel vinden van zijn werkstukje.
Eigenlijk ben ik toch wel een veel te grote perfectionist in sommige zaken. Wil altijd alle mogelijkheden onderzoeken om dingen of methoden beter te maken. Behept met de onhebbelijke gewoonte altijd weer te zoeken tot ik het onderste uit de kan weet te halen! Het zal je maar overkomen zon karakter te hebben! En vermits ik me elke morgen moet scheren, kan het ook niet anders of ik stel de methode dagelijks weer in vraag. Zoekend naar eventuele betere mogelijkheden.
Nu. Gek zijn doet geen zeer zeggen ze, en ik heb er leren mee leven. Schuif het maar op mijn rusteloze geest.
Zo vraag ik me al tientallen jaren af waarom de markt overspoeld wordt door allerlei soorten aftershave, maar er weinig of niets te vinden is als preshave. O ja als je zoekt vind je ze wel. Maar dan blijkt het telkens weer om een of ander gel- of cremezeepje te gaan om je gezicht te wassen vóór het scheren. Maar dat verzacht voor geen sikkepit je baard noch helpt het je gladder en comfortabeler te scheren. En dat moet toch kunnen?
En ja, sedert mijn ontdekking van scheerolie ben ik niet meer gestopt met experimenteren (Zie ook mijn column Scheer je glad van januari 2012 staat nog in de lijst hiernaast).
Omdat mijn zelfgemaakte scheerolie toch spotgoedkoop te maken valt hoef ik er ook niet zuinig op te zijn, en vind (voorlopig?) de volgende methode het best:
- Gezicht wassen en vochtig laten.
- Tien druppels scheerolie in de handpalm druppelen en over de vochtige baard smeren.
- Daar bovenop scheerschuim (uit spuitbus) aanbrengen.
- Scheren.
Op die manier hoef ik geen tweede scheerbeurt voor hardnekkige plaatsen, want door eerst olie aan te brengen kun je bijna ongelimiteerd aandringen op die plaatsen, zonder dat irritatie optreedt.
Of het scheerschuim dan nog wel een functie heeft? Jawel! Een dubbele zelfs: ten eerste ondersteunt het de functie van de olie en ten tweede:als je alleen maar olie aanbrengt worden je mesjes kleverig en gaat er allerlei troep in plakken. Door bovenop de scheerolie scheerschuim aan te brengen gebeurt dit niét. Gelukkig maar!
Het resultaat is een ultra comfortabele scheerbeurt, waarbij de mesjes als skis over de sneeuw glijden, een extra glad resultaat garanderen, én een stuk langer meegaan. Met één enkel Gilette Fusion mesje scheer ik me nu anderhalve tot twee maand ultra glad en voelt mijn gezicht aan als een babyhuidje!
Dan als finishing touch nog een lekker frisse aftershave er bovenop, en je voelt je dertig jaar jonger!
Waarom? Ijdelheid? Helemaal niet! Mannen weten wel waarom! Want niets voelt zaliger aan dan een frisse, gladgeschoren baard. En hoewel ik zelf ooit eens zo stom was om enkele jaren met baard te willen lopen (zie de smerige foto hiernaast), heb ik toch medelijden met elke man die het nodig vindt een baard te laten groeien. Je voelt je vuil. Onverzorgd! Onfris (bijna had ik geschreven onrein, maar dat woordje laten we maar aan de Halal fanaten).
Dat was trouwens de enige reden dat ik er na een paar jaar de brui aangaf en het harige zootje maar uit mijn leven liet verdwijnen. En pas toen het laatste stoppeltje tot op de huid was afgeschoren wist ik weer wat je fris voelen betekent voor een man. En dat goed gevoel dat wil ik nooit meer kwijt! Vandaar dat ik zo veeleisend ben geworden voor scheersystemen.
En weet je, toch heb ik aan die foto nog een anecdotische herinnering! We kregen ooit een nieuwe hoofdcommissaris. Echt wel een geleerde bol in de meest gunstige zin van het woord. Hij liep nog een tijdje mee in burgerkledij met de vorige hoofdcommissaris alvorens die met pensioen ging. Na zowat een week hadden we al veel van elkaar gehoord, maar waren nog niet voorgesteld. Toen liep ik hem op het lijf. Ik vroeg hem of hij de nieuwe hoofdcommissaris was, en zei hem mijn naam. Hij verschoot en vroeg Ben jij dan een , maar keek dan wat beter en zei Oef! Even dacht ik dat je een noordafrikaan was!
Twee jaar later liep ik, zo fier als een pauw dat ik mijn baard had verwijderd, zijn kantoor binnen. Hij was in gesprek met een vrouwelijke commissaris. Een kwartier lang bespraken we met zijn drieën bepaalde zaken. Geen reactie! Toen hield ik het niet meer uit en vroeg: Maar zien jullie dan niets aan mij?
Ze bekeken me van kop tot teen, maar zagen niets! Pas toen ik het ze vertelde merkten ze het op. Het gaf me stof tot nadenken. Blijkbaar ervaren mensen elkaar meer dan dat ze elkaar echt bekijken. Wie dus denkt zich met een baard te kunnen vermommen is er toch wel aan voor de moeite!
Jawel! Ik weet het! Ik ben, eigenlijk tegen wil en dank, een moraalridder. Een uitgestoten soort. Een soort dat niet meer past in deze moderne wereld. Een soort dat aan het uitsterven is. Gedoodverfd en belaagd. De wereld wilt geen moraal meer. Het maakt je leven alleen maar moeilijker. Het drukt je met de neus op verantwoordelijkheden. Verantwoordelijkheden die we liefst vergeten en ontlopen!
Want zeg nou zelf: een leven zonder zorgen, in harmonie met de openbare opinie, moet toch heerlijk zijn? Dat dit leven niet kan blijven duren omdat het elke vorm van logica mist? Zal ons een zorg wezen! Vandaag schijnt de zon en morgen is er weer een andere dag!
En daarom, eerlijk gezegd, zou ik graag van dat imago van moraalridder af geraken! Mijn lezers zullen me op de duur een ouwe zaag vinden en dat wil ik nu juist niet zijn! En nu weet ik wel dat er maar één manier is om niet voor clown te worden aanzien: De clown niet uithangen!
Maar helaas ik kan het niet laten de moraalridder uit te hangen! Omdat moraal stilaan verdwijnt uit onze cultuur! Omdat ik daarmee een zwart gat probeer op te vullen! Omdat ik het wel moét van me af schrijven. En toch is het een schoentje dat me niet echt past. Zou veel liever meeloper zijn! Een goede pint drinken en de wereldproblemen laten oplossen aan de toog. Maar ja, waar vindt je nog zulke togen sedert het kleine café aan de haven een rookvrij café werd, bevolkt door azijnpissers?
En dus, hoewel de teloorgang van mijn vaderland me hoog zit, kan ik er toch niet blijven over zagen hé? Of toch? Want waar moét je dan over schrijven
- Als je geen straat kunt inwandelen zonder dat indringers je voor de voeten lopen?
- Als eigen volk die indringers niet eens lijkt te zién, lijkt te horen, laat staan er zich een eigen mening over te vormen?
- Als de regering niet eens weet dat een der grootste oorlogen woedt die de wereld ooit heeft gekend? Een geniepige, vermomde oorlog! Verscholen achter terrorisme. Vermomd onder ramkraken. Maar geprezen als humane multicultuur!!!
- Als s lands grenzen zijn afgeschaft?
- Als s lands cultuur steeds verder vervaagt?
- Als s lands volk totaal niet reageert? Integendeel, steeds weer voor hetzelfde soort paljassen blijft stemmen?
Wat doe je dan als rechtgeaarde Vlaming? Moraliseren? Maar moraal is een vies woord geworden! Ooit zal het ook wel verboden worden, net als het roken op café en het benaderen van vrouwen.
Waarmee ik maar zeggen wil, voor wie het nog niet heeft begrepen, dat mijn inspiratie voorlopig nog maar eens in een dipje zit en ik vind dat ik het maar wat rustiger aan moet gaan doen, en hopelijk lukt me dat. Zoniet worden mijn schrijfsels te eentonig en wordt de kwaliteit ingehaald door de kwantiteit.
En dus ga ik maar eens op zoek naar andere inspiratie, en loop desnoods maar met een blinddoek voor ogen de straat op.
Waarbij Chico dan maar als blindengeleidehond moet fungeren.
Dan pas kan ik me één voelen met mijn volk: als blinde onder de blinden!
In de loop der tijden heeft de wereld enorme evoluties meegemaakt. Sommige volkeren bleven steken in geïndoctrineerde religies en bleven bijgevolg dom, arm en onproductief. Initiatieven werden zoveel als niet genomen. Het succes van die religies stak hem vooral in het feit dat wie dom wordt gehouden niet weet dat hij dom is en alles beter denkt te weten dan anderen! Daardoor bléven ze dus maar dom en was er geen gevaar dat de geloofwaardigheid van de religie in het gedrang zou komen!
Weer andere volkeren dan, werden intelligent genoeg om zich van het juk der religies te bevrijden en een menswaardig bestaan op te bouwen. Een bestaan dat gebaseerd was op humanisme, wetenschap en technologie. Wie intelligent was, kreeg alle mogelijkheden om te ondernemen. Wie poten aan zijn lijf had, kon bij die ondernemers terecht voor het zwaardere werk. We veegden voor eigen deur, en dat was maar goed ook! Dat moesten de anderen ook maar doen en zo zou de hele wereld proper worden!
Helaas! Niet de hele wereld bleek het zo te zien! Meerdere volkeren bleven bij de pakken, en bij de zaligmakende godsdiensten zitten! Wachtend op mirakels, verlangend naar de dood om eindelijk dat beloofde paradijs te vinden. En helaas, dat doen ze nog altijd! Onvoorstelbaar!
Maar hier werd gewerkt en gezwoegd voor een beter land. En het lukte! De welvaart steeg, de levensomstandigheden verbeterden. Kortom, we waren het aan het maken! En dan kwamen plots al die vreemde volkeren toegestroomd die nooit voor eigen deur hadden geveegd. Nooit een poot hadden uitgestoken om te ondernemen. Maar nu wél jaloers waren op onze welvaart.
En de politici dom als altijd deelden gretig onze welvaart met die vreemden. Niet eens vermoedend dat als je iets deelt, het teveel al gauw overslaat naar tekort. Tekort voor eigen volk als het al eens iets minder goed gaat. En als hier en daar een klein Belgje durfde opstaan en fluisteren dat zoiets toch niet kon, werd hij maar snel de mond gesnoerd door antiracismewetten.
En tot overmaat van ramp werd ondertussen nog een ander mechanisme op gang gezet! Mensen kregen steeds meer vrije tijd, en die tijd gebruikten ze om hun kindjes nu eens lekker te gaan verwennen. Zijzelf hadden het nu immers beter, en dat gunden ze hun nageslacht ook. Dachten er niet bij na dat wat kinderen vanaf de prille jeugd wordt geleerd, bepalend zal zijn voor hun toekomst!
En wat vanaf de prille jeugd werd aangeleerd was verwenning! Steeds meer! En jong geleerd is oud gedaan natuurlijk. De gevolgen lieten zich raden: steeds meer luie generaties werden de wereld ingeschopt zonder enige voorbereiding op de vele moeilijkheden die het leven nu eenmaal genereert!
Ze hadden alleen maar verwenning geleerd. En ze bleven verwenning eisen. En dat kregen ze ook! In de vorm van dopgeld, leefloon en andere wansmakelijke dingen, in het leven geroepen door politici die ook al niet verder keken dan de neus lang was.
En het onvermijdelijke gebeurde: duizenden potentiële arbeidskrachten genoten van de dop omdat ze geen werk vonden, maar ook bleken er plots duizenden arbeidskrachten te weinig om de industrie op gang te houden! Toén al had de politiek een rekenoefeningetje moeten maken om de oorzaak van dit plotse tekort op te sporen. Was nochtans niet ver te zoeken! Een hond zou het ruiken! Gewoon het tekort aan de ene kant opvullen met het teveel aan de andere kant! De wet van de communicerende vaten, weet je wel? Neen! Dat weten ze niét in de Wetstraat!
Want rekenen en politiek gaan blijkbaar niet goed samen! Ze rekenden wel, maar hoe kan het ook anders, ze kwamen tot de verkeerde slotsom! In plaats van de luiaards uit bed te halen, importeerden ze nog meer vreemdelingen! Tja, hoe kan het ook anders als je geen verstand hebt van wiskunde! Niet vooruit kunt rekenen en bijgevolg maar blijft denken dat je oplossing de juiste is!
Waar ze al evenmin rekening mee hielden was dat die vreemden al gauw door zouden krijgen hoe het hier werkt, en alle trucjes zouden weten uit te vinden om zo kort mogelijk te werken en zoveel mogelijk steun te genieten! Het paard was dus nog maar eens achter de wagen gespannen! En ze zouden er nog veel gaan achter spannen om hun bekrompen ideeën toch maar een kans tot slagen te bieden!
Ja, die vreemden moeten ook al niks hebben van alle sinten in onze kerk. Maar van Sint Tikaat zijn ze wél helemaal niet vies! Want als je goed staat met dié worden al je financiële problemen in één klap opgelost, en wel uit de zak van die idiote blanke belastingsbetalers! En lachen dat ze met ons doen! Dommere regeringen hebben ze waarschijnlijk nog nooit ontmoet. Dommere kiezers nog minder.
Ze zullen hem wel temmen, die fiere Vlaamse leeuw! Werkers belasten, luiaards verwennen! Is de leuze van de eeuw.
Een beetje geven en veel nemen, En de Vlaming kruipt in t zand. Nu de leeuw niet meer kan klauwen, Nu zijn tanden zijn verpand.
Waar is de oude fierheid toch gebleven? Waar is dat fiere Vlaamse bloed? Het loopt gewoon te beven, Verwend met suikergoed!
Bij het opruimen van wat oude spullen stootte ik plots op een vergeten organiserzoals zon ding toen noemde. Een digitaal toestelletje waarmee je kon schrijven, rekenen, adres- of andere lijsten kon opslaan die je dan altijd op zak had, en zelfs kon je er fotootjes mee maken. Fotootjes van zero kwaliteit, niet eens één megapixel groot. Er zat zélfs een pc link op om het ding met je pc te verbinden. Iemand had het me ooit gegeven als waardevol cadeau, want die dingen waren toen heel erg in. Hoe lang was dat ook weer geleden? Zeven jaar? Hoogstens tien? Ik weet wél dat ik toen nog werkte met Windows Millenium op mijn pc!
Nu bekijk ik het dingetje hopeloos voorbijgestreefd en waardeloos geworden! Ingehaald door de voortschrijdende technologie. Ooit heb ik er één foto mee genomen: van mijn parkietje. Maar dat bleek een enorme teleurstelling want ocharme, het hemelsblauwe beestje zag er oranje en purper uit! Nooit nog een tweede foto genomen! Weg met dat ding dus!
Maar in amper een decennium heeft de digitale fotografie de markt nu toch wel helemaal veroverd. Van die oude, vakkundige fotograaf is nu een marginale figuur gemaakt. En niet zonder reden! Met alle respect voor de verdwenen stiel van fotograaf, het had vroeger toch heel wat voeten in de aarde alvorens je een kiekje gebruiksklaar in je fotoalbum kon plakken! En bovendien had je helemaal geen inbreng in het eindresultaat. De fotograaf ontwikkelde je filmpje naar eigen smaak en vakkennis en daar moest je maar genoegen mee nemen. Veel fotos maken was trouwens ook een kostelijke aangelegenheid.
De meeste amateurs lieten het dan maar voor de moeite of beperkten zich tot echt belangrijke momenten:
- Annemie trouwt
- Annemie is zwanger
- Annemie op de eerste communie van zoonlief: zoontje wat schamel uitgedost, maar Annemie stal de show in de laatste nieuwe outfit.
- Annemie op de plechtige communie: zoontje in de allernieuwste outfit Annemie met wat kilootjes meer in een voorbijgestreefd pakje.
- Annemie op zoontjes huwelijk: Annemie lijkt op een uitgezakte taart, maar is opgetuigd als een circuspaard.
En dat was het dan: alleen maar de hoogtepunten van het leven. Toen Annemie er nog wat meer kilootjes ging bijkrijgen hoefden fotos al helemaal niet meer.
Nu echter wordt er maar op los gekiekt. Het is een fluitje van een cent geworden, er hoeft geen derde partij meer aan te pas te komen, en of je nu tien of duizend fotos maakt, het kost je zoveel als niets!
En dat alles heeft zo zijn voor- en nadelen. Voordeel is dat de jongere generaties later op een enorm grafisch gedocumenteerd leven zullen kunnen terugkijken, en niet enkel maar op een paar hoogtepunten.
Nadeel is dat we nu overspoeld worden met kiekjes die geen kat interesseren, tenzij de makers ervan. Maar nu komt het: de nieuwe digitale en virtuele technieken zetten die makers er toe aan al die kiekjes online te zetten, ze in hun blog te publiceren, ze in powerpoints te verwerken en ze op die manier via mail in ieders maag te rammen! En daar begint de ellende natuurlijk! De reisavonturen van Juul van de beenhouwer van Kommersbonten moeten nu persé de wereld rond gaan met:
- Annemie aan de toren van Pisa;
- Annemie aan het Louvre;
- Annemie aan het strand;
- Annemie in Bikini;
- Annemie zonder bikini
En daar zijn we dan maar weer vertrokken voor een paar saaie uurtjes! Jawel, want als je vroeger persé je heldendaden op reis aan buurman wou tonen, kwam je af met een bescheiden envelopje van Kodak met een dertigtal kiekjes. Nu heb je niet genoeg aan een kruiwagen vol! Arme buurman!
En dan de bloemetjes en de bijtjes: de eerste roos in mijn tuin; de tweede roos in mijn tuin; de laatste roos in mijn tuin; mijn tuin zonder rozen; mijn tuin vol kabouters Niks is nog te gek om er de wereld mee te vervelen!
En dan is er nog een ander nadeel: op de duur zit je met duizenden kiekjes opgescheept en weet je niet meer welke je wilt behouden en welke niet! Groot dilemma! Ze allemaal behouden geeft als resultaat alleen maar dat je door het bos de bomen niet meer ziet. Ze wissen houdt dan weer het risico in dat het je ooit spijt!
Tja dat zijn nu eenmaal de moderne tijden. Maar ik geef graag toe dat het stukken beter is dan vroeger. Maar om via al die fotos een terugblik op ons leven te kunnen werpen, zouden we eigenlijk een tweede leven nodig hebben ! En dat hebben we nu eenmaal niet hé? En wie na ons komt zal wel maling hebben aan al die kiekjes en komen ze, mét de harde schijf en mét de afgedankte pc in de afvalcontainer terecht. Niemand wordt er beter van, maar we hebben ons toch geamuseerd.
Maar als ik dan plots vaststel dat ik ondertussen zelf al zowat vijfhonderd fotos van Chico op mijn harde schijf heb staan in minder dan een jaar dan ga ik me toch wel vragen stellen! Vooral de vraag: Wat mot ik daar nou mee? Niet dat ze in mijn weg zitten, ver vandaar! Niet dat ik vind dat ik ze niet moest gemaakt hebben. Alleen:
Wat voor de drommel Nu aanvangen met die rommel?
Och ja digitale fotografie hé? Het is allemaal zo mooi, zo simpel, zo goedkoop. Zo vanzelfsprekend. Maar we zijn er ook allemaal zo gauw op uitgekeken! En toch doen we tegen beter weten in verder. We zouden eens een uurtje van ons leven niét in beeld moeten gezet hebben! Hoe spijtig zou dat wel niet kunnen zijn?
Ik vind het toch allemaal de moeite waard om even bij stil te staan. We leven in het druk op de knop tijdperk. Er zijn nog maar weinig dingen die je niet met een druk op de knop kunt verwezenlijken binnen de seconde. Maar dat schept verveling! Dat wiegt de hersenen in slaap! Ontneemt je de ontwikkeling van eigen initiatieven en denkwerk. Voor ons, oudjes, is dat minder erg. Maar ergens moet het toch wel invloed hebben op de verdere ontwikkeling van de jeugd denk ik. Alles is kant en klaar gemaakt. Enkel nog de druk op de knop is hun eigen inbreng. Niet echt veel hé?
Welk boeiend en lonend leven moet de fotograaf hebben gehad in de lang vervlogen tijden van de camera obscura? Een hele poespas om eerst het houten statief juist op te stellen, zwart doek over zijn kop, scherpte minutieus met de hand instellen, dàn op de knop drukken en dan maar snel naar de donkere kamer lopen, ontwikkelen en hopen dat er iets moois uit de bus komt.
De spanning moet te snijden zijn geweest voor die mensen. De arbeidsvreugde ook. Zou het soms dat niet zijn wat we nu allemaal zo missen? Al onze wensen gaan in vervulling met een druk op de knop of een klik van de muis. Alleen werden nog geen muizen uitgevonden die de daarop volgende vervelende leegte kunnen wegklikken!
Hetzelfde fenomeen doet zich voor in de muziek: als je vroeger puntzuivere muziek wilde horen zonder geruis of gekraak moest je je vinylplaten zorgvuldig onderhouden; je geluidsinstallatie goed uitkiezen, je luidsprekers juist opstellen en dan pas kon je genieten.
Maar was het eigenlijk wel genieten van de muziek? Of was het genieten van je eigen inbreng in het hele gebeuren? Ik denk dat het bij mij toch vooral dat laatste was.
Dwalend door de virtuele labyrinten van internet .
Zoekend naar commentaren over het starterspakket voor migranten
Stoot ik op veel meer startproblemen dan starterspakketten! En startkabels zullen hier niet helpen denk ik!
De Marokkaanse gemeenschap staat (nog maar eens) op zijn kop! De doelgroep van dit humane gebaar nog wel! t Is toch nooit goed voor die gasten hé?
De tekst zou denigrerend zijn. Onder andere omdat er in staat dat het veel regent in België en ze maar best een paraplu meenemen. Maar voor die lui is dat zoveel als zeggen: Jullie zijn toch maar een stelletje achterlijken die dat niet weten!
En daar gaat Geerts welgemeende initiatief! Zou hij nu nog altijd niet doorhebben dat je elke zin, elk woord, elke letter, tot op de gram moet afwegen alvorens je een tekst opstelt voor Moslims? Want die lézen niet. Die pluizen uit of ze toch maar niks kunnen terugvinden dat ook maar in het minst naar racisme ruikt. Of ze echt niets kunnen vinden waardoor ze zich op de teentjes getrapt kunnen voelen en luid kunnen gaan janken!
Verdorie! Wat hebben we die lui toch in de watten gelegd! Wat hebben we ervan gekweekt? Is dàt wat de regering integratie noemt? Honderd keer je tong in je mond moeten omdraaien alvorens ook maar één woord te durven zeggen?
Wel Geert, zo gaat het nu zowat altijd met minderheden. Van welke planeet kom jij dat je dat niet lijkt te weten? Voelen zich altijd minderbedeeld. Met maar één doel: méérbedeeld te worden en de meerderheid de loef af te steken! Bij sommige vreemde minderheden gaan de belangen zelfs nog een heel stuk verder! Leg het stil, jongen! Gooi de riem er af! Daar valt toch niet mee te palaveren!
Ik hoop maar dat Meneer Bourgeois minder startproblemen heeft met zijn ministeriële wagen dan met zijn starterspakket. Anders zou hij ook wel voor een paraplu moeten zorgen om in zijn parlement te geraken.
Ben trouwens benieuwd of er ook een paraplu in dat starterspakket steekt. Voor zover ik weet steekt er onder andere een video in en een brochure. Maar ik maak me sterk dat er ook nog een hele zak Sinterklaaskoeken en een potje honing in steekt als lokkertje.
Lokkertje voor wat eigenlijk? Om het legertje werkloosheidzoekenden in België te komen aandikken?
Enfin, er zijn nog maar eens een paar miljoentjes verspild aan dat pakketje. En het is al gewraakt door de doelgroep zelf! De Vlaming zal het gelag en gelach wel betalen! Niks aan de hand. Dat zijn we toch al gewoon!
Gepikt uit een artikel in De Standaard, over het debat met Minister Bourgois in Terzake op woensdag 9 mei, dat in de overdreven diplomatieke bewoording heel duidelijk de angst van de politieke wereld (en van de pers) weerspiegelt:
Het is de bedoeling dat de mensen met het pakket hier hun weg vinden, klonk het nog. Bourgeois zegt niemand te willen stigmatiseren of af te willen schrikken, maar de cijfers tonen dat het niet onnodig is. Er zijn een aantal rechten en vrijheden die men moet weten.
Wel, onder de opsomming hierboven mis ik vooral één woordje. Een woordje dat blijkbaar niemand meer durft uit te spreken als het om migranten gaat: Plichten!
Rechten en vrijheden hoeft niemand hen te leren! Die kennen ze veel beter dan wij. Maar plichten? Dàt is andere koek! Dat is weer zoiets dat zij aan ons zullen uitleggen in plaats van wij aan hen!
Starterspakket voor parasitisme? Kom nou Moeten we dààrmee dan maar Zonderhaatstraten aanleggen? Desondanks is dit toch een lovend initiatief, maar helaas genomen door mensen die niet weten waar ze mee bezig zijn.
Met dit pakket hun weg vinden? Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Een kaartje van België met alle OCMW kantoren en andere snoepwinkeltjes aangestipt?
Nog iemand iets aan toe te voegen? Neen? (Klop!) Dan verklaren we deze zitting voor gesloten.
Men zegt dat oorlog een noodzakelijk kwaad is. Zonder oorlogen en massale moordpartijen wordt de wereld namelijk overbevolkt.
Klopt! Helaas!
Maar voor wie verder kijkt dan simpelweg het afslachten van het teveel, zijn er andere mogelijkheden dan geregulariseerde moord en doodslag. We moeten het alleen maar willen zien, en willen toepassen!
En met alle respect voor de miljoenen doden in wereldoorlog twee, moeten we ons toch ook afvragen hoe overbevolkt de wereld er nu zou uit zien als die oorlog er niet was geweest. Als die miljoenen doden zich ondertussen ook al hadden kunnen vermenigvuldigen tot miljarden? Miljarden die uiteindelijk toch als overschot zouden moeten afgeslacht worden?
Hallucinant alweer! Geboren worden alleen maar om in een oorlog te moeten sterven als overschot! Als onkruid dat moet verdelgd worden, willen de juiste planten blijven leven!
Moeten we dan maar stellen dat de wereld het niet kan rooien zonder oorlog, moord en geweld?
Ja, als we onze oogkappen ophouden en maar één oplossing zien: het overtollige uitroeien.
Neen als we even naar een alternatief zoeken: het overtollige niet laten geboren worden!
De mens zou toch moeten begrijpen dat hij zich niet eindeloos kan blijven vermenigvuldigen en dat die ene kleine wereld niet helemaal kan worden uitgeput om die steeds groter wordende massa te voeden! Enerzijds uitgeput door massaproductie van voedsel, benodigdheden en gadgets, anderzijds door onvoorstelbare afvalbergen met nutteloos geworden spullen. Spullen die we teveel hadden. Spullen die we niet eens hadden moeten kopen.
Zelfs een verstokte moederkloek zou moeten begrijpen dat, als ze voortdoet zoals ze bezig is, ze alleen nog maar kanonnenvlees zal baren!
Dat de individuele menselijke natuur niet toelaat die barenszucht te stoppen, kan ik begrijpen. Iedereen denkt veel te veel aan zichzelf en kijkt argwanend naar de anderen:
- Als dié er vijf hebben, mag ik er toch ook vijf hebben?
- Wat baat het als ik me beperk als die anderen er maar op los baren?
En in het allerergste geval:
- Mijn ras moet overheersen. En dat kan alleen maar door aan de lopende band kinderen te baren! Kinderen die ooit krijgers zullen worden. Kinderen die zullen vechten en moorden om ons ras te laten overheersen kinderen die ooit gedood zullen moeten worden in de strijd!
Geen erg hoogstaande motieven dus, maar zo werkt het nu eenmaal. En aan de slogan als elk voor eigen deur veegt heeft niemand een boodschap, wetend of denkend dat anderen dat toch niet zullen doen. En dus veegt niemand voor eigen deur.
Wel, daarvoor juist hebben we wereldleiders nodig. Wereldleiders die niet terugdeinzen voor de onsympathieke maatregel tot strenge geboortebeperking. Als elk koppel maximaal één nieuw koppel, twee kinderen dus, op de wereld mag zetten, dan kàn de bevolking niet meer stijgen en zou oorlog helemaal overbodig worden.
Migreren zou ook niet meer noodzakelijk zijn, want wélke volkeren migreren? Zij die bandeloos en onverantwoord hun land volstouwden met nakomelingen. Tot dat land die nakomelingen niet meer kon voeden en het volk een andere uitweg zocht. En die was gauw gevonden: migreren naar landen waarvan de bewoners verstandiger waren in hun voortplantingsdrift. Dié moeten dan maar het gelag betalen!
Nou ja, zo werkt het nu eenmaal. Maar niemand blijkt het door te hebben. De Europese Wetstraten al het allerminst. Of zal het hun zorg niet wezen als weeral eens een bloedige oorlog losbreekt? Eigenlijk niet, want die zullen wel weer een veilige uitweg vinden om het vege lijf te redden en, ver van het strijdgeweld, de bevolking tot nog meer geweld op te roepen.
Tot hier de politieke kant van de zaak. Maar nu komt het: wat is de rol van de vrouw in dit alles? Beseft ze wel wat ze aanricht met haar barensdrift? Beseft ze wel dat ze de speelbal is van alle oorlogszuchtige staten en religies? Dat die vooral op hààr natuurlijke driften inwerken om de noodzaak tot oorlog glansrijk gecreëerd te zien?
Een vijftiental eeuwen katholiek godsdienstonderricht hebben ook ons weten in te palmen: de vrouwelijke barensdrift werd de hemel in geprezen. De mannelijke driften daarentegen werden verwezen naar de hel, tenzij het, zuiver en heilig, om het verwekken van nakomelingen ging. Al de rest was taboe. Onthouding werd het toverwoord als het niet om voortplanten ging. Als voorbeeld moesten de dienaren van de kerk dan maar een kuis leven gaan leiden. Celibaat, noemden ze dat. We hebben ondertussen al ondervonden wat daarvan gekomen is!
Maar zo konden ze beide geslachten voor hun kar spannen: de vrouw hoéfde zich niet als speelbal van de man te laten gebruiken als het niet om nakomelingen ging! De man moest zich maar leren beheersen.
En die arme man die moest maar een voorbeeld nemen aan de vrome priesters en paterkens. Zijn zware werkdagen doorkomen voor een mager loon, terwijl het enige gratis pleziertje dat de natuur hem had gegeven, hem prompt werd afgenomen door gewetenloze lieden die vooral inspeelden op de ziel van de vrouw. Is het verwonderlijk dat hij zijn pleziertjes dan maar in grote hoeveelheden alcohol ging zoeken?
Gelukkig! We hebben dit onnatuurlijke juk van onze schouders gegooid. Maar de nasleep blijft werken! Zéker in het hoofd van de vrouw. Veel vrouwen zijn nog altijd gecharmeerd door woorden als onthouding en zelfbeheersing. Het geeft haar de valse kick dat de man haar niet om de seks heeft gehuwd. Ze begrijpen niet eens dat de seksuele aantrekkingskracht juist het hoofdonderdeel is van de liefde van de man. Wat zou het! Seks kun je toch geen liefde noemen? Dat heeft de kerk toch al eeuwenlang gepredikt?
En ja, het blijft nawerken. Ik vrees voor nog héél erg lang! Zéker nog tot de volgende stap in onze evolutie. Maar wanneer die stap zal worden gezet kan niemand voorspellen. De religie heeft ons vele eeuwen laten verliezen door ons dom en onwetend te houden. Nu maar afwachten en zien hoeveel eeuwen er zullen nodig zijn om alles terug tot de natuurlijke en normale proporties te brengen.
En nu begrijp ik ook wel dat deze oplossing voorlopig nog een utopie is. Al hoeft het dit niet te zijn. Maar het is het toch, en wel om één enkele reden:
De meerderheid wil dom blijven! Vooral dan die meerderheid die zich, trouw aan de trend, zo graag 'humanist' noemt, zogenaamd humanistisch te werk gaat en daarmee regelrecht op nieuwe grote afslachtingen aanstuurt!
Dagenlang herfstweer in de lente. Je zou voor minder depressief raken! Grijze luchten, donkere wolken, een ijskoude, snijdende zeewind bah! Ik ben wel geen pessimist, maar vind toch dat er voor alles een tijd is, en dat zouden ze hierboven toch ook moeten weten? Gelukkig dat Chico er was om mijn dagen wat zonniger te maken!
Maar dan op een morgen sta je op en schijnt voorwaar de zon! En dat maakt het allemaal weer goed.
Na de coffee black and cigarette snel Chico wakker schudden en naar buiten! De was- en scheerbeurt kan wachten! Trouwens, ik bén al half gewassen door de likkende tong van een weeral hyperactieve Chico!
Zodra ik de glazen voordeur open, wacht me een verrassing! Wat zeg ik? Een waar nasaal genot! De doordringende geur van verse bloemen dringt mijn neus binnen als een waar orkest van honderden violen!
- Meidoorn! Schiet het door mijn hoofd. En nu heb ik wel totaal geen groene vingers, en kan een roos maar moeilijk van een brandnetel onderscheiden, maar ik geloof wel dat ik dit keer juist ben: grote struiken met allemaal piepkleine witte bloempjes in trossen. Geurend als wàt. Nou ja, als het geen meidoorn is zal het wel iets anders zijn. Maart- of Aprildoorn, het zal me worst wezen. Het ruikt in elk geval heel lekker.
En die waren er gisteren nog niet. Of ik merkte ze gewoon niet op onder de grijze, koude lucht! En ruiken deden ze gisteren ook al helemaal niet.
Héérlijk, die lentegeur. En naar het voorbeeld, me aangeleerd door Chico, volg ik mijn neus. Alhoewel de neus van Chico altijd weer naar meer vieze dingen toe leidt! Maar toch zelfs hij loopt nu feilloos op die welriekende struiken af, en deponeert er prompt het minder welriekend eindproduct van zijn spijsvertering onder. En nu is het plaatje helemaal af: het pakje onder de kerstboom. Maar dat kan het parfum van de natuur niet verminderen.
Even sta ik voor een dilemma: netjes oprapen en in een der vuilbakken deponeren? Maar dan slaat de bedwelmende geur van die bloempjes me weer in de neus en ik vind dat ze voor al hun werk toch wel een beetje meststof verdiend hebben. Laten liggen dus maar. Chico is blijkbaar van hetzelfde oordeel, want zijn achterpootjes beginnen al naarstig de drol te bedekken met tonnen aarde. Geen kat die dàt nog vindt!
En dan, na gedane arbeid, kijkt hij vragend achterom. Zo goed?
Natuurlijk is het goed. Weer een poepzakje uitgespaard. Gerustgesteld trippelt hij door en zijn geluk kan niet meer op als hij ziet dat Toby net buitenkomt met zijn bazinnetje. Heftige begroeting! Chico verdwijnt helemaal onder de harige witte Toby. En dan weer verder.
In een warm en zonnig hoekje van een graspleintje liggen Romeo en Julia te genieten van de veelbelovende morgen. Romeo en Julia zijn twee wilde eenden die naar hier zijn overgewaaid en meestal wat rondzwemmen in een van de vele waterpartijen met fonteintjes. Hun naam weet ik persoonlijk uit de mond van de meter: ook een hondenbazinnetje, maar eentje dat aan alles wat in de natuur leeft een naam geeft. Romeo en Julia dus. Dag Romeo en Julia!
Chico bekijkt ze even likkebaardend, maar houdt zich toch in en laat de beestjes rustig liggen. Ze achten hem trouwens ook geen blik waardig. Niet eens een kwaak van hun grote bek! Vroeger was hij er op afgeschoten, maar leerde ondertussen al dat dit geen zin heeft en ik hem toch terugtrek met de lijn.
Oei! Nu wordt het even opletten, want weer op weg naar huis en net voor ik de straat over wil zie ik Lola lopen met haar baasje. In het park aan de andere kant van de straat, mijn kant. Lola is een lichtbruin chihuahua-buurmeisje en het favoriete liefje van Chico. Als de bliksem maak ik dat we de straat over zijn want bij ondervinding weet ik dat Lola zelden aangelijnd is. En beter nog weet ik dat, als ze Chico ziet, er geen houden meer aan is. Zou zó de drukke straat tussen de parkjes over rennen! Hoé baasje ook maar zou roepen.
Maar het loopt goed af. We zijn nét de straat over als Lola komt aangestormd als een pijl uit een boog, en geen oog meer heeft voor haar baasje. Nét op tijd. Oef! En dan volgt er nog een fikse stoeipartij tussen die twee geliefden. Hartverwarmend om aan te zien! Lola is een paar maand ouder dan Chico en moet dat ook altijd weer demonstreren. En Chico, dom kalf als hij is, legt zich dan op de rug om zich te laten belikken! Maar zij wil blijkbaar méér, en zodra hij weer op zijn poten staat bespringt ze hem, met haar voorpootjes stevig rond zijn lijf. Alsof ze hem wil tonen hoe het moet!
En ik word voorwaar jaloers! Waarom kunnen onze vrouwtjes ook niet zo zijn? Waarom moesten wij hoognodig evolueren? Ons gedragen naar de geldende normen in plaats van naar onze natuur?
De rest van de dag? Er is geen rest, want kort nadien slopen de gluiperige wolken weer binnen, als het doek dat dichtschuift in de bioscoop, nét als de film mooi belooft te worden. Sik!
Maar al met al was ik toch blij tenminste een mooie morgen te hebben mogen meemaken, en éventjes te hebben kunnen dromen van de lente. Voor mooie dagen moeten we dan maar nog even wachten!
Oei! Nu heb ik me wel een heel explosieve titel op de hals gehaald!
Men zegt:
1. De vrouw komt van een andere planeet. Namelijk Venus (planeet van de liefde).
2. De vrouw heeft een heel hoge aaibaarheidsfactor!
3. De vrouw is geschapen voor de liefde.
4. De vrouw is het zwakke geslacht.
5. De man is de harde noot in de wereld. Komt van Mars, de oorlogsplaneet.
6. De man is het sterke geslacht.
7. De man heeft geen gevoelens. Aaibaarheidsfactor zero.
8. De man weet niet wat liefde is.
En dan, als jonge man, weet je maar al te goed dat die vier laatste eigenschappen klinkklare nonsens zijn. En met die vier eerste, zogenaamd vrouwelijke kwaliteiten in je achterhoofd, verlang je naar het moment dat je van al die ingebakken vrouwelijke gaven kunt gebruik maken. Want al die gunstige kwaliteiten van de vrouw trekken je van nature heel erg aan. Leve het vrouwelijke geslacht dat van het leven één groot feest weet te maken!
En dan komt de ontnuchtering. Meestal al bij de eerste ervaringen:
1. De vrouw? Van Venus? Ja misschien voor een tijdje. Tot ze je liggen heeft!
2. De vrouw? Aaibaar? Misschien, als je je een proces wegens ongewenste intimiteiten op de hals wilt halen!
3. De vrouw? Geschapen voor de liefde? Ja vooral dan voor wat ZIJ van liefde verwacht, en er totaal anders uit ziet dan de mannelijke beleving ervan!
4. De vrouw? Zwak? Waarom moet de man dan altijd weer naar haar pijpen dansen?
5. De man? Hard? Ja onder de hamer van de vrouw misschien wel!
6. De man? Sterk? Jawel! Als hij dat moet zijn van de vrouw. Dikwijls tegen beter weten in, maar de vrouw heeft nu eenmaal niet genoeg lef om wat ZIJ wil (en meestal verkeerd is) zelf in de praktijk te brengen.
7. De man? Geen gevoelens? Veel meer dan de vrouw, maar de vrouw aanvaardt ze niet! Ze zijn niet vrouwelijk genoeg. Geen gevoel? Kom nou! Als vrouwen konden voelen zoals een man zou er geen sprake zijn van seksuele intimidatie en zou zon intimidatie eerder heerlijk aanvoelen!
8. De man? Niet weten wat liefde is? Wijs kleuterspreukje: Wat je zegt ben je zelf!
Als je dit alles bedenkt, dan vraag je je af hoe ook maar één vrouw het waard kan zijn een man te vinden die van haar houdt! En toch gelukkig voor haar is de mens nu eenmaal een sociaal wezen. Een wezen dat iemand nodig heeft om lief en leed te delen. En helaas, dat lief en leed delen moet nu eenmaal met het andere geslacht! Zo zijn we geprogrammeerd en zo wil de natuur het. En ook gelukkig voor haar is de man een pak minder veeleisend dan zij.
En dus zit er voor de man niets anders op dan onder het zwakke geslacht het minst kwade te proberen te vinden. Velen hebben daar de moed niet toe. Anderen denken dat vrouwen die normaal reageren toch wel moeten bestaan en blijven maar zoeken. Het zijn de slechtsten nog niet en hopelijk vinden ze dat ooit. Maar het merendeel moet zich tevreden stellen met zware compromissen!
Maar ach, mits af en toe je mond dicht te plakken en een vuist in de zak te maken valt het allemaal nog wel mee hoor! We kunnen moeilijk zonder, we hebben ze nodig, en de scherpe stekels nemen we er dan maar bij. Er zit helaas weinig anders op! Het is dát of de eenzaamheid.
Maar dan komen we terecht bij de opvoeding. Ook daarin hebben beide ouders hun eigen specifieke taak. Taken die eigenlijk helemaal tegengesteld zijn. De vrouw is van nature uit gemaakt om haar kinderen lief te hebben, te voeden en te verwennen. De man heeft daar niets op tegen, maar daar is een tegengewicht voor nodig. Een tegengewicht dat er voor zorgt dat de kinderen ooit volwaardige volwassenen kunnen worden die tegen een stootje kunnen. Een man voelt die noodzaak perfect aan. Net zoals een vrouw de noodzaak voor liefde geven aanvoelt, of zou moeten aanvoelen. Maar helaas, daar loopt het heel dikwijls helemaal spaak!
Zelfs als de vrouw er al van overtuigd is dat zulk tegenwicht er moet zijn, dan zegt haar betweterige natuur al direct dat het op haar manier moet! En dat fenomeen steekt meer en meer de kop op in onze samenleving. De man mag niet meer naar eigen oordeel handelen! Niet meer van meet af aan ZIJN taak en verantwoordelijkheid in de opvoeding opnemen. Neen. Hij moet wachten tot de vrouw het goed verprutst heeft en gaat beseffen dat ze nergens komt met enkel maar háár visie op opvoeden!
En dan pas mag hij proberen te genezen wat eigenlijk had moeten voorkomen worden! En dat moet hij dan nog doen volgens háár instructies! En zéker niet volgens zijn eigen mannelijke natuur! Hopeloos! Totaal hopeloos. Niemand kan tegen zijn natuur in reageren en ook nog geloofwaardig overkomen. En dus werkt die tussenkomst niet. Ten eerste is het er al telaat voor, ten tweede moét het op de vrouwelijke manier!
Hoé in s hemelsnaam kan zoiets werken? Een man die op een vrouwelijke manier orde op zaken moet stellen, en dan nog maar pas als alles al goed ontspoord is! Maar de nieuwe man doét het en stelt er zich geen vragen bij. Ik werd er ook ooit toe verplicht, maar stelde me er verdomd veel vragen bij en wist drommels goed dat het op die manier niet kon werken.
Het toverwoord hier is: evenwicht! Aanvaarden dat het andere geslacht andere gevoelens heeft, maar ook aanvaarden dat beide soorten gevoelens er nodig zijn om tot een evenwichtige opvoeding te komen. Niét vanaf de adolescentie, maar vanaf de wieg! De man beseft dat. De vrouw steeds minder naarmate ze zich meer geëmancipeerd voelt. En vooral sedert ze zich vér boven de man verheven acht! En vrouwen die wél aanvoelen dat er discipline nodig is, proberen zich liever om te scholen en het zelf te doen in plaats van de man zijn mannelijke rol te laten vervullen. Dat doen ze dan op hun manier! Wat natuurlijk helemààl tot mislukken gedoemd is.
In het beste geval kom je dan tot een halfslachtige oplossing door op de valreep toch nog een halfslachtige inbreng van de man.
Ik heb het al gezegd: in mijn hoekje van België zaten, in mijn politieperiode dan toch tenminste, maar weinig allochtonen. Waren er niet zo heel erg welkom. Beroepshalve heb ik er dan ook maar weinig mee te maken gehad. Alleen maar een paar keer. Maar dat was genoeg om me onmiddellijk te doen inzien welk vlees ik in de kuip had. En me nu gelukkig te achten dat ik er niets meer hoéf mee te maken te hebben als politieman.
Want daar valt geen zinnige discussie mee te voeren. Daar kun je niets aan uitleggen! Compleet verloren tijd. Ooit geprobeerd, met als enig resultaat dat ik me begon af te vragen of ik nu gek was, droomde, of met een gek had te maken.
Ik kan het maar op één manier, kort en goed, verwoorden:
Probeer iets dat min of meer ingewikkeld is uit te leggen aan een zinnige mens. Als hij het niet begrijpt zal hij je vragen:
- Ik begrijp je niet. Leg dat nog eens uit?
Probeer hetzelfde uit te leggen aan een Moslim. Als hij het niet begrijpt zal hij je zeggen:
- Je begrijpt me niet. Ik zal het je uitleggen.
En dat zegt alles! Laat dat doordenkertje maar even goed doordringen en dan zul je wel begrijpen dat je je nooit moet laten verleiden tot een dergelijk gesprek! Je bent al verloren alvorens je ook nog maar één woord hebt gesproken.
Het heeft me altijd al verwonderd hoe dom de ouden waren om zich door de eeuwen heen toch steeds weer in bloedige oorlogen te laten storten voor niks eigenlijk! Voor sprookjes, onder het mom van een of andere god of afgod, hen ingelepeld door gewetenloze lieden die er voordeel wisten uit te halen! Sprookjes die de hemel op aarde beloofden. Als áls je dát land maar bevrijde van den kwade en dié of deze vijand maar doodde! Sprookjes die uitliepen op gruwelijke bloedbaden, aangericht door de hoop op een beter leven na de strijd. IJdele hoop natuurlijk, want na de strijd waren de rijken weer verrijkt en de armen verarmd.
Maar dat begrepen ze niet. De mensheid lijkt er ook niets van geleerd te hebben. Want nu is net hetzelfde aan het gebeuren! En ze láten het maar gebeuren.
Toen ik voor het eerst over de kruistochten leerde op de lagere school, kwam de adrenaline naar boven en leefde ik helemaal mee met die heldhaftige voorvaderen die het heilig land wisten te veroveren.
Onze meester kon het dan ook zo boeiend vertellen. Je moést wel onder de indruk komen.
Maar na het heetst van de strijd ging ik toch een en ander assimileren en begon me vragen te stellen. Probeerde het vanuit de verschillende standpunten te bekijken, en plots leken die stoere krijgers me niet meer zon helden! Eerder grote stommelingen! Ik begon me af te vragen hoe die Moren, de zogenaamde bezetters van het heilig land, wel dachten over die wilde horden die plots hun vaderland in vuur en vlam kwamen zetten met het heilig licht in de verwilderde blikken. En meer dan de aanvankelijke fierheid, kwam een diepe schaamte over me. Hoe is het mogelijk een mens zo ver te krijgen?
Enkele jaren later bezocht ik met mijn ouders het concentratiekamp Breendonk. Ik gruwelde! Hoe kunnen mensen dat elkaar aandoen? Vreselijk! Maar ik troostte me: dat was vroeger! En vroeger, voor mij destijds, dat was vóór de beschaving. Dus héél lang, wel een vijftal jaar, geleden En enigszins gerustgesteld reed ik op de achterbank weer mee naar huis maar bleef nog heel lang onder de indruk. Ik had er ook een boekje gekocht, en heb dat waarschijnlijk wel tien maal gelezen en herlezen. Mezelf gelukkig achtend dat ik tenminste in een beschaafdere tijd leefde.
Zestig jaren zijn daar overheen gegaan en ik bekijk de wereld om me heen. Beschaafd? Ontdomd? Genezen van fanatieke invloeden uit welke hoek ook? Genezen van klakkeloos geloof in despoten?
Totaal niet! Ondanks alle kansen die we kregen blijven mensen gewoon dom! Wélk diploma ze ook maar hebben weten te behalen. En als er ook maar iéts is dat ik heel erg vrees, dan is het domheid. Grenzeloze, blinde domheid! Want domme mensen zijn de gevaarlijkste soort homo sapiens. De soort die elke humane evolutie in de weg staat en telkens weer teniet weet te doen. Niét door het kwade in hun wezen, want dat is er niet. Wél door hun onuitroeibare neiging mee te lopen met wie het luidste weet te roepen. En dat soort blijkt zich steeds meer te vermenigvuldigen. Gewoon hallucinant!
Diplomas maken al lang geen indruk meer op mij. Omdat ik heb ervaren dat je intelligentie niet herkent aan een diploma, en dat het zéker geen bewijs levert dat de bezitter ervan geen ongelooflijke stommeling is!
We huiveren als we zien hoe in sommige landen kinderen worden geïndoctrineerd en opgeleid tot moordmachines. Maar dat zijn maar kinderen met een blanco geest die door gelijk wie kan worden beïnvloed. Hen treft eigenlijk geen schuld.
Maar als ik zie dat ook volwassenen, en hier nog wel, zich op diezelfde manier laten meeslepen en vergeten welke ellende dat meelopen al heeft veroorzaakt op de wereld, dan begrijp ik het niet meer. Want dat soort mensen dat zie ik dagelijks om me heen. Geïndoctrineerd door een quasi humane samenleving en openbare opinie! Huilend en jankend voor een ingelepeld doel dat enkel maar tot vernietiging van hun eigen ras kan leiden. Maar dat beseffen ze, gelukkig voor hen, helemaal niet. En dan moet ik ootmoedig toegeven:
- Moslims hebben een excuus! Ze worden nog altijd dom gehouden door hun religie en ze geloven onvoorwaardelijk! Al is het maar in een sprookje.
- Welk excuus hebben wij om met een blinddoek rond te lopen en niet te zien wat aan het gebeuren is?
Neem nu de Holocaust en de concentratiekampen in wereldoorlog 2. Als je dan bedenkt dat een doodgewone brave schapenboer, beenhouwer of schoenmaker een regelrechte sadist werd eenmaal hij tot bewaker was benoemd! Mensen doodsloeg, doodfolterde, uithongerde En dat allemaal door de luid roepende stem van slechts één enkel klein, miezerig onnozel mannetje: Hitler!
En dat mannetje had eigenlijk maar één troef: zich tot de domsten onder het volk richten. Die lopen altijd mee!
Hallucinant! Want de domme mens zorgt ervoor dat het zich telkens weer weet te herhalen! En het zàl zich herhalen. Wees daarvan maar overtuigd! Globalisten en vermeende humanisten zullen daar wel voor zorgen! Weliswaar onder een heel verschillend scenario, maar volgens hetzelfde principe: meedrijven met de stroom, waar vandaan die ook maar mag komen!
In horrorfilms zien we soms vreemde, wreedaardige wezens van allerlei gebroed, die de mensheid proberen uit te roeien. En we huiveren! Ja toch? Wel, eigenlijk kan ik me in het hele heelal maar één soort voorstellen waarvan we zouden moeten huiveren: de domme mens!
Kun je je, waar ook in de ruimte, een wreedaardiger wezen voorstellen dan een domme mens? Kijk naar Breendonk, Auschwits, Treblinka Is een grotere gruwel mogelijk?
Kun je, als je zowel de oude als de heel recente geschiedenis bekijkt, nog geloven in het mensdom? Ik in elk geval niét! Ik kan me alleen maar gelukkig prijzen in een interludium te leven. Een vredig interludium tussen twee bedrijven door. Een interludium dat ons kansen bood. Kansen die we hadden moeten aangrijpen. Maar kansen die we grandioos verspilden en nog aan het verspillen zijn! Omdat we weeral naar de domsten onder ons aan het luisteren zijn en onze leiders lijdzaam toekijken, voor zover ze niet zelf tot die domme categorie behoren!
En ik kan het niet laten als ik naar de bakker, de beenhouwer of de viswinkel ga, dan zie ik voor me die vriendelijke lieve man die me bestelt en nog een babbeltje maakt. En vraag ik me af welk potentieel in die brave man huist. Hoe zou hij gereageerd hebben in een Hitler-Duitsland, als hij plots de kans kreeg om het front en het gevaar te ontlopen door bewaker te worden in een concentratiekamp? Als hij door het regime geïndoctrineerd werd tegen het Joodse gebroed dat voor alle kwaad in de wereld verantwoordelijk was? Als hem na de strijd de hemel op aarde werd beloofd?
Zou hij zich vragen stellen? Zou hij eerlijk genoeg blijven om te stellen dat Joden eigenlijk nooit iemand kwaad deden? Dat Joden leven en laten leven? Zich niet met politiek bemoeien? Hun gastlanden niet verloederen?
Of zou hij, net als die hele horde Hitleriaanse sadisten, mee gaan huilen met de wolven en zich tebuiten gaan aan de allerergste misdaden tegen de mensheid?
Het is nu niet omdat het toevallig een Oostendenaar is, maar onze nieuwe Minister van Economie Johan Vande Lanotte lijkt er heel sterk tegenaan te gaan en zijn job naar behoren te vervullen! Lang geleden dat nog zoiets kon gezegd worden van een van die heren!
- Electrabel ter orde geroepen
- De GSM maffia een hak gezet door de boetes af te schaffen bij verandering van operator
Jawadde! Een olifant in de porseleinwinkel! En dat al in die korte tijd dat hij zijn mandaat waarneemt! Dat kereltje lijkt er wél eentje waar we iets zullen aan hebben.
Zo gonst het in Oostende en ruist het in België. Bravo Johan!
Puntje puntje puntje en nu gaan mijn wantrouwige hersenen eventjes aan het werk zie!
1. Minister van economie! Wat haalt onze economie omlaag? Dat moet hij zéker weten, want het slentert overal rond op straat! En ik heb het hier niet alleen over allochtonen, maar vooral ook over Belgen die niet meer willen werken en daarmee de hele economie ontwrichten.
2. Hij laat ons, dit keer uit de zak van de rijken, een paar honderd euros winst per jaar boeken. Mooi meegenomen natuurlijk, maar het ruikt een beetje naar nét het gepaste goedkope snoepje om kleutertjes zoet te houden en stemmenwinst te boeken.
3. Zou, als Minister van economie, moeten weten waar onze duizenden euros aan belastingsgeld voor gebruikt worden en dààr even zijn economische knobbel op loslaten.
4. Is een socialist, en bij mijn weten zijn sossen altijd al dikke maatjes geweest met onder andere vreemden. Zéker als die vreemden dank zij de snelbelgwet voor hen kunnen stemmen! Vooral ook dikke maatjes met het werkvolk, en daar heb ik helemaal niets tegen, ware het niet dat ze dit werkvolk veel te lui hebben gemaakt met al te veel toegevingen en toelagen. Ze hebben er op de duur een lievergeenwerk volk van gemaakt. Volk dat dan maar liever leeft van het geld dat vadertje staat ze toestopt om in leven te blijven. Geld dat vadertje staat dan maar weeral moet gaan ophalen bij de wél werkende belastingbetaler!
Nu. Alle negativiteit even opzij:
Akkoord, het IS een hele prestatie van Johan om tegen de deur van een aantal heilige huisjes te hebben durven stampen. Het levert ons toch jaarlijks een klein bedragje op. Maar om de wijdopen poort, waar doorheen al ons belastingsgeld en onze inspanningen vloeien te sluiten Neen! Daarvoor zie ik hem noch enig ander Wetstraat- of dagbladverschijnsel toe in staat! Of ik zou me heel erg moeten vergissen, en ik hoop van harte dat dit het geval is.
Want wat baat het als Johan ons jaarlijks enkele honderden euros kan doen uitsparen, als we met ons belastingsgeld een hele resem aanhangwagens moeten zien mee te trekken: kansarmen, leefloners, asielzoekers, doppers, OCMWers, geenwerkzoekenden, profiteurs, leeglopers en parasieten. De ene al beklagenswaardiger dan de andere volgens de openbare opinie, maar toch allemaal met één groot voordeel boven de rest van de mensheid: zij mogen in bed blijven, en noest werkende mensen zullen hen wel betalen via de belastingen!
Allemaal moderne beroepen die ons belastingsaandeel de hoogte in jagen! Wat denk je, Johan? Is een gezond economisch beleid nog wel mogelijk onder dergelijke omstandigheden? Is het niet wat dweilen met de kraan wijd open? Moet het probleem niet bij de bron worden aangepakt? Bij die kraan die iedereen heel goed weet staan, maar waar niemand iets durft aan te doen? Socialisten nog wel het allerminst!
Alhoewel, je weet maar nooit! Zelfs een verstokte socialist zou toch vroeg of laat toch moeten beseffen dat, als hij voor zijn eigen volk sociaal wil zijn, hij vreemde volkeren maar naar de sociale instellingen van het land van herkomst moet verwijzen? En als dat daar niet lukt, dan is dat niet onze schuld of verantwoordelijkheid!
Conclusie: eindelijk eens een Minister die iets dúrft te ondernemen tegen heilige huisjes. Maar voor het échte en levensgroot dreigende probleem van onze economische toestand wacht ik toch angstvallig af. Angstvallig omdat het woordje socialist ons in de laatste jaren toch heel goed heeft aangetoond tot welke wantoestanden het uiteindelijk leidt. Waarom zou Wallonië zo socialistisch zijn denk je? De partij lijkt hen zó op het luie lijf geschreven!
Een socialist zou, de naam zegt het zelf, de sociale, werkende mens moeten verdedigen. Maar helaas heeft de geschiedenis ons geleerd dat het nét omgekeerd werkt: steeds minder werkende mensen moeten steeds meer werken om steeds meer luilakken in leven te kunnen houden! En zo wordt socialisme langzaam maar zeker parasitisme.
Het hemelwater van de voorbije dagen had zich gelukkig wat teruggetrokken naar andere oorden en voorwaar leek het of het een zonnige dag zou worden. Het gras was nog vochtig, de bankjes waren nog nat, maar aan de horizon lonkte een veelbelovende blauwe lucht.
Ik deed mijn morgenwandeling in het park met de hond. Chico trippelde vrolijk mee, en eindelijk weer ontdaan van zijn toch wat belemmerend jasje zag hij het allemaal weer heel goed zitten. Toch hield ik hem een beetje kort aan de leiband, want er reed een klein meisje rond met een step. Een schattig blond ding van hooguit acht jaar.
Aan de andere kant van het park zat een onbekende man op een (nat) bankje. Telkens het meisje hem voorbijstepte zwaaide ze en riep ze hem iets toe. Door het grote grasplein tussen mij en de man kon ik niet verstaan wat ze riep, en deed daar ook geen moeite voor. Bij ervaring wist ik toch dat ik ze niet zou begrijpen, want van vroege vaders op natte bankjes en rondrijdende dochtertjes weet ik ondertussen wel al dat ze van allerlei pluimage en afkomst kunnen zijn. Van vóór of achter het ijzeren gordijn van oost of west van de Sahara van boven of onder ons zonnestelsel het doet er allemaal niet toe. Als wij maar betalen voor hen is het al lang goed voor de Wetstraat!
Toen kwam ik dichter bij de man. Het meisje reed hem weer voorbij, zwaaide vrolijk en nu hoorde ik wat ze telkens weer riep: Dag papa
Het scheelde geen haar of ik struikelde over mijn hond, want zelfs hij was van verbazing perplex ter plekke blijven staan, met zijn ene witte voorpootje omhoog! Wàt een verademing! Wàt een verrassing! Een Vlaamse vader en een Vlaamse dochter! En nog wel in Vlaanderen! In Oostende! En ze spráken zelfs Vlaams! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Ik geloofde mijn oren niet, en bleef wat ter plaatse treuzelen met Chico. En ja hoor, daar reed ze de volgende ronde, en weer klonk het vrolijk: dag papa. Mijn dag kon niet meer stuk en plots kon het me ook niet meer schelen of het al dan niet zonnig zou worden. Maar verder wandelend begon ik te twijfelen!
En tot op heden blijf ik me afvragen: waren dat nu echt authentieke en autochtone Vlamingen? Dat kan toch bijna niet? Of had het meisje op school twee woordjes Nederlands geleerd en riep ze hem die nu steeds weer toe omdat ze het grappige woordjes vond?
Helaas zal ik het wel nooit weten! Kleine meisjes kunnen raar uit de hoek komen. Enerzijds is het aannemelijk dat een Vlaams meisje het heerlijk vindt om telkens opnieuw met die twee woordjes haar liefde voor papa te betuigen. Hartverwarmend trouwens wél, maar niet heel echt geloofwaardig! Zéker niet bij elke ronde.
En dus zou het ook helemaal niet vreemd zijn dat dit meisje fier was op de twee woordjes Nederlands die ze had geleerd, en dit haar papa wou duidelijk maken. Aantonen dat ze zich aan het integreren was in die honingkoekerige samenleving die vindt dat ze maar moet opdraaien voor alle verschoppelingen van de aarde.
Ach ja humanisme, weet je wel? Ook als dat kind inderdaad een vreemde was zou ik haar wel haar geluk dubbel en dik gunnen Ze is tenslotte ook een mensenkind.
Als ik maar niet wist dat een piepklein landje als België bezig is zich als trekpaard op te stellen voor die reuzengrote wereld. Die wereld waarvan veel bewoners hun vaderland beu zijn, en liever dan er een beter vaderland van te maken zoals wij ooit deden, hun geluk elders gaan zoeken. Bij mensen die de weg al effenden voor hen. Zodat zij zich maar aan te melden hebben bij het OCMW en het CGKR.
In een landje waar iedereen welkom is.
Tot grote vreugde van alle vreemdelingen;
Tot grote lol van alle criminelen van de wereld;
Maar tot leed, zweet en onveiligheid van de Vlaamse belastingbetaler!
Lof der zotheid! Dank zij de onvolwassen humanistische en globalistische jankerds. Die zullen het ooit wel ondervinden, maar ondertussen zal hun eigen kroost wel weer de janktoer op gaan. Zo kan de geschiedenis zich telkens weer herhalen.
En in mijn verbeelding zie ik dan België als een heel klein speelgoedtractortje dat bezig is een aantal levensechte loodzware aanhangwagens voort te trekken, terwijl het eigen volk bezwijkt onder de belastingen!
En zo zijn we eindelijk aangekomen bij wat er nu echt gebeurt als we naar muziek luisteren. Wat we vooral aan de luidspreker te danken hebben.
1. Wat is een luidspreker? Een luidspreker is noch min noch meer dan een luchtpomp. Een pomp die de lucht steeds heen en terug pompt. Dat doet ze door een kartonnen conus heen en weer te laten bewegen tegen hoge snelheid (in trilling brengen). En die conus wordt dan weer aangedreven door een elektromagneet, die zijn signaal krijgt uit een versterker. Een elektrisch signaal dat eigenlijk de versterkte en in elektrische stroompjes omgezette reproductie is van de opgenomen muziek.
Misschien kan een praktijkvoorbeeld wat klaarheid scheppen en ook het bewijs leveren over het bestaan van boventonen: Een slag op een grote drum geeft een toon van rond de 20 hertz. Een draagbaar radiootje met klein luidsprekertje kan maar tonen weergeven vanaf zowat tussen de 100 en 200 hertz! Dus we horen die trommel daar niet in! Juist?
We horen hem wél, zullen jullie zeggen. Toch niet! Wat je dan hoort als laagste toon is een der boventonen van die 20hz. Bijvoorbeeld 40, 80 of 160hz. Maar laat diezelfde trommel door een goede geluidsinstallatie klinken, en je zult een veel lagere klank horen! De juiste klank met de enige echte grondtoon dit keer, en niet alleen maar de harmonischen ervan.
Dat is trouwens de reden dat die kleine luidsprekertjes zo metaalachtig klinken. Maar als je op zon radiootje dan weer een kop- of oortelefoon van redelijke kwaliteit aansluit hoor je onmiddellijk die lagere tonen. Dat komt omdat het piepkleine luidsprekertje in de koptelefoon veel minder inspanning moet doen om de lucht tot bij je trommelvlies te pompen. Het plakt er bijna tegenaan en moet dus veel minder lucht in trilling brengen.
Toch is er ook wel een voordeel aan dat fenomeen: moesten er géén harmonischen worden gevormd door die drum, dan zouden we hem simpelweg helemààl niet horen in ons draagbaar radiootje.
Maar om helemaal klankzuivere lage tonen te produceren op kamerniveau moet de pomp veel harder pompen dan een oortelefoontje! Vooral voor de lage tonen is immers een veel grotere luchtverplaatsing nodig! En dat kan ze vooral met een grotere conus, die veel meer lucht kan verplaatsen. De conussen van pakweg 50 jaar geleden waren aan het chassis vastgeplakt met hetzelfde karton als dat waaruit de conus bestond. Ze reageerden bijgevolg nogal stijf; konden niet ver heen en weer bewegen. Aanvankelijk werd dat verholpen met steeds grotere conussen om meer lucht te kunnen verplaatsen. En dat werkte heel goed, maar aan alles zijn grenzen! Luidsprekers van een meter diameter zijn nu eenmaal géén zicht in de huiskamer!
Toen ging men er eindelijk aan denken om de ophanging van de conus dan maar soepeler te maken. Zo kon hij veel verder heen en weer bewegen en dus méér pompen met een kleinere diameter. In de tegenwoordige luidsprekers gebeurt dat door een lichte en uiterst soepele rubberen ring tussen conus en chassis. (Zie figuur boven). Meteen konden luidsprekers veel kleiner worden en toch voldoende lage tonen pompen.
Noteer voor alle duidelijkheid ook nog dat voor de reproductie van lage tonen veel meer energie nodig is dan voor hoge tonen. Dit vanwege de grotere luchtverplaatsing die ervoor nodig is
2. Waarop letten bij de specificatie van een luidspreker of luidsprekerbox? We zagen al dat het van belang is dat een luidspreker goed de lage tonen kan verwerken. Als je bij de specificaties als laagste frequentiebereik zon 20 hertz ziet staan, zit je goed, want lager ervaart de mens eerder als een gebrom dan als een toon. Als hoogste toon mag het gerust 20.000Hz zijn: de hoogste toon die de mens nog kan horen (Honden bijvoorbeeld horen nog veel hogere tonen!). Een goede luidsprekerbox moet bijgevolg een frequentiebereik hebben van 20 tot 20.000 hertz. Ooit was dit een groot probleem voor de fabrikanten!
Want nu stelde zich opnieuw een probleem: een luidspreker die geschikt is voor lage tonen, heeft moeite met hoge trillingen. Logisch: die grote, zware conus heeft het moeilijk met heel hoge trillingen! Daarvoor heb je eigenlijk een heel klein speakertje nodig met een heel lichte conus. Dat probleem werd opgelost door twee luidsprekers in één box te stoppen en door middel van een filter de lage tonen naar de woofer, en de hoge tonen naar de tweeter te sturen. Duurdere systemen voegen daar nog een derde, middentoonluidspreker aan toe. Maar nu komt het: waarom in s hemelsnaam moeten we zon dure luidsprekercombinatie kopen, als de allerhoogste toon van een piano toch maar een goede 8.000Hz is? Wat voor nut heeft dan die dure tweeter die tot 20.000Hz kan?
Want inderdaad, met de vroegere apparatuur, en zéker bij middengolfradio, hoorde je maar frequenties tot hoogstens10.000Hz. En toch dacht je het gehele orkest te horen! Tot je dat orkest life hoorde spelen en vaststelde dat dit toch heel anders klonk! Welnu, de meeste instrumenten geven inderdaad slechts grondtonen tot hoogstens 8.000Hz. Maar ze produceren wél boventonen tot soms wel 20.000Hz. En dat maakt een heel verschil in de puntzuivere, sprankelende klank van bepaalde instrumenten. En niet alleen de harmonischen maken het totaalbeeld. Instrumenten zoals bijvoorbeeld de Hi-Hat in een drumstel (zie afbeelding), worden bij die grens van 10.000Hz nog nauwelijks gehoord! Laat staan dat je er de sprankelende boventonen zou van horen!
En dan te bedenken dat er, nu nog altijd, mensen zijn die een heel dure stereo-installatie hebben, en toch de kans zien de hoge tonen weg te draaien met de hogetonenknop! Klinkt voller, vinden ze dan. Foei! Ze draaien daarmee dan wél de helft van het orkest weg!
3. Luidsprekerbehuizingen. Waarom moet een luidspreker in een box? Esthetiek? Niet echt. De voornaamste reden is de nare eigenschap van lucht om zich rondom te verspreiden. En als een luchtpomp, bestaande uit alleen maar een zuiger die lucht heen en weer pompt, speelt die lucht een spelletje solo slim. Als de voorzijde van de conus vooruit pompt, ontstaat vooraan een druk, maar achteraan een zuigeffect. En de lucht volgt de weg van de minste weerstand en draait simpelweg het hoekje om via de buitenrand van de luidspreker, en compenseert achteraan het vacuum. Lage tonen raken dus wéér niet recht vooruit en tot bij je trommelvlies! Je kunt het vergelijken met een fietspomp: als je de zuiger daarvan uit zijn behuizing haalt, mag je die zuiger zoveel je wilt voor- en achteruit bewegen, het heeft weinig effect op de verplaatste lucht omdat die, als de zuiger vooruit beweegt, zich onmiddellijk verplaatst naar de achterkant ervan.
Door de luidspreker in te sluiten in een box wordt dat nare effect teniet gedaan en moét de pomp de lucht wel recht voor zich uit pompen Daarom ook moet de constructie van de box stevig zijn en niet meetrillen. Want dan zijn we terug bij af en wordt de achterkant van de conus toch bereikt via de meetrillende box.
4. Spijtig fenomeen met het volume! Hier zou de kous normaal af zijn, maar ik moet het nog even hebben over een ander, erg naar fenomeen! De volumeknop! Waarom willen veel mensen die de muziek voor de volle honderd procent willen ervaren, toch steeds weer die volumeknop helemaal opendraaien, zodat je horen en zien vergaat? Het mysterie zit hem weer in de lage tonen! Want als je het volume verlaagt, verminderen de lage tonen het eerst! Die hebben immers de meeste energie nodig! De drums zijn de eersten die er het bijltje bij neerleggen als je de muziek dempt. En inderdaad wordt de klank dan al gauw weer een beetje metaalachtiger en ga je van de drums enkel nog de boventonen horen.
Oplossing: koop een muziekinstallatie die de lage tonen heel erg kan bevoordeligen ten opzichte van de hogere! Dan kun je, zélfs op minimaal niveau, nog altijd van het hele gamma aan klanken genieten en blijven de bassen goed doorklinken. Wil je een hoger volume met een dergelijke installatie, dan draai je de lage tonen maar een beetje terug. Ook heel geschikt hiervoor zijn zogenaamde actieve basboxen die je op zowat elke installatie kunt aansluiten, en hun eigen laagdoorlaatfilter en versterker hebben. Zo zijn die totaal onafhankelijk van het volume van de hoofdversterker. De voordelen van een dergelijke configuratie zijn dat je er, zelfs voor stereo, maar ééntje nodig hebt bovenop je normale stereoluidsprekers. En dat je die overal kunt achter wegstoppen zonder de klank te verstoren!
Dat komt omdat lage tonen zich in alle richtingen verspreiden en het oor nauwelijks kan onderscheiden waar de geluidsbron zich bevindt. Het stereobeeld wordt alleen maar in het leven geroepen door de midden- en hoge tonen. Die verspreiden zich, hoe hoger hoe méér, rechtlijnig, en elk obstakel tussen luidspreker en oor verstoort het stereobeeld.
En nu hou ik er maar mee op. Met welgemeende excuses aan wie dit onderwerp totaal niet interesseerde, maar met de hoop hier en daar toch iets wakker te hebben gemaakt dat tot een betere muziekbeleving kan leiden.
Een toon is een bepaalde vastgelegde frequentie van trillingen. Bij de middelste C (Do) van een pianoklavier, dat is dan de C4, is dat 261,626 Hertz of trillingen per seconde.
Noot
Hertz
C1
32,703
C2
65,406
C3
130,813
C4
261,626
C5
523,251
C6
1046,502
C7
2093,005
C8
4186,009
C9
8372,018
Merk ook op in de tabel dat het aantal trillingen per seconde preciés verdubbelt bij elke octaaf hoger. Zo heeft de C5 van een instrument net het dubbel aantal trillingen per seconde als C4. En dat hoor je ook als je de twee Cs samen aanslaat. Ze klinken harmonisch. Dat komt doordat tussen de twee hoogste punten van de trilling van de C4 (zie de grafiek hieronder) precies twee trillingen van de C5 passen, en die trillingen dus telkens weer samenkomen op de hoogste en laagste punten van de sinus. Op een klavier speel je dan in octaaf als je zeven (witte) toetsen tussenlaat. Je kunt ook in kwinten spelen, dan laat je vijf toetsen tussen beide; of in tertsen. Elke combinatie die je maakt is harmonisch als de toppen van de sinussen telkens samenvallen per volledige heen- en weer golving van de grondtoon. Op die manier werken ze samen door, telkens de toppen van de sinussen samenkomen, elkaar een duwtje te geven. Dat is de theorie, voor wie er tenminste in geïnteresseerd is.
In de praktijk wordt een harmonische combinatie als aangenaam geluid ervaren. Eendisharmonische combinatie wordt daarentegen als storend ervaren door het oor. Je hoort dat er iets niet klopt. Sla bijvoorbeeld maar eens twee naast elkaar geleden noten aan op een piano. Er ontstaat een regelrechte wanklank en je snapt direct wat ik bedoel. De twee tegelijk gespeelde noten bevechten elkaar. Het klinkt duidelijk hoorbaar vals! Een harmonische combinatie van twee, drie of meer noten heet trouwens een akkoord. En het woord zegt het zelf: ze zijn akkoord. Ze kunnen het goed vinden bij elkaar. Als voorbeeld van een harmonisch akkoord moet je maar eens de do, mi en sol tegelijk aanslaan. Dan hoor je direct wat harmonisch betekent.
We zagen al wat een toon is en wat een noot. Nu heb ik het even over de klank. Want niet elke toon of noot heeft dezelfde klank. Zélfs al is de frequentie dezelfde. Iedereen heeft al kunnen vaststellen dat dit verschilt van instrument tot instrument.
Wat is een klank?
Met andere woorden: waarom klinkt de C4 van een piano totaal anders dan diezelfde C4 van een kerkklok of trompet? Ze hebben alle drie toch dezelfde frequentie? Dus zou ons trommelvlies ze als gelijk moeten ervaren, maar dat doét het niet! Wel, nu wordt het wat ingewikkelder, want een klank is altijd samengesteld uit een grondtoon en een aantal boventonen (harmonischen)!
Hoe dat komt is een natuurkundig verschijnsel: elk geluid heeft zijn grondtoon, maar die grondtoon zélf brengt weer boventonen voort. Hogere trillingen dus. En het aantal en de soort van die boventonen bepaalt het totaal klankbeeld van een bepaald instrument. Een puntzuivere C4 bestaat dus niet in de praktijk. We horen de grondtoon, maar ook een afgezwakte toon die nét een octaaf hoger ligt. De dubbele frequentie dus, en, weer zwakker, de drie- en meer dubbele, en daar tussenin, om het helemaal moeilijk te maken, nog boventonen van een vierde of een derde hoger dan de grondtoon, enz. Elke mogelijke trilling die telkens weer samenkomt met de top van de sinus van de grondtoon is een mogelijke harmonische die zich sterker of zwakker manifesteert naar gelang het instrument.
Een hele combinatie van verschillende trillingen dus, maar allemaal gegenereerd door die éne grondtoon. Maar gelukkig! Er worden alleen maar harmonische boventonen geproduceerd door een grondtoon, zodat ons oor niet wordt gefolterd door disharmonischen!
Een puntzuivere toon zou er bijgevolg als één curve van de grafiek hierboven moeten uitzien, maar in werkelijkheid brengt elk geluid, elk instrument, elke stem, een heel specifieke combinatie van harmonische hogere frequenties teweeg. En juist die voor elk geluid unieke combinatie zorgt ervoor dat elk instrument zijn specifieke klank heeft. Sommige instrumenten benadrukken de eerste boventoon, anderen dan weer de derde, of enkele tussenliggende, enz. Zo komt het dat alles zijn specifieke en unieke timbre heeft. Zo komt het ook dat menselijke stemmen zo verschillen. Een man en een vrouw die samen dezelfde noot zingen, zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden. Dat komt omdat een vrouwenstem meestal meer boventonen produceert. (Zie je wel dat ze toch altijd weer een toontje hoger moet zingen?)
En nu laat ik jullie hersenen weer met rust tot morgen.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
