Moest ik al het geld mogen innen dat totaal nutteloos wordt verspild, en dan nog maar van België alleen, dan zou ik multimiljonair zijn. Mijn ‘dotatie’ zou die van de Koning ver overtreffen!

Aanleiding tot dit column waren mijn buren, toen ze me vroegen een betalend extra TV zenderpakket op hun Digibox te zetten. Een pakket dat ze bij ons zagen en ook wilden. Toen ik het karweitje had opgeknapt en de zendernummering voor hun gemak had aangepast, wilden ze even proberen of het allemaal wel klopte. Ze namen de afstandsbediening van de… TV(!?!), en toetsten de nummers in. Natuurlijk hadden ze die zenders niet! Ik zei hen nog dat ze zich vergisten van afstandsbediening en dat ze die van de Digibox moesten gebruiken. Ze gaapten me stomverbaasd aan!

- Die dient toch alleen maar om de Digibox aan te zetten?

- En ook om je zenders nu digitaal te ontvangen in plaats van analoog!

- Maar dat deden wij nooit! Wij gebruikten altijd de afstandsbediening van de TV!

En ik begreep dat ze voorheen gewoon de Digibox aanzetten, en dan verder met de afstandsbediening van de TV werkten. Resultaat: ze bekwamen op die manier enkel het analoge zenderpakket en keken dus nooit digitaal!

Ik vroeg hun laatste facturen van Telenet. Ze bleken 46 euro per maand te betalen en daar stak ook nog een pakket ‘Music Choice’ in van 5,95 euro per maand! Dat hadden ze ooit eens per ongeluk besteld, ‘spelend’ met de afstandsbediening. Ze gebruikten het (natuurlijk) nooit, maar hadden ook nooit stappen ondernomen om het terug te verwijderen! Betaalden gewoon de facturen zonder zich vragen te stellen. En toch betreft het mensen die goed moeten opletten om rond te komen!!!

Ik belde direct naar Telenet om ‘Music Choice’ te verwijderen, wat onmiddellijk werd uitgevoerd. Je kunt namelijk, met de afstandsbediening, zoveel pakketten bestellen als je wilt, maar om ze er terug af te halen moet je wél bellen! Misschien wel een commercieel trucje van Telenet, maar ik heb nooit te klagen gehad van die firma. Je moet natuurlijk een beetje bezinnen alvorens te beginnen, maar anders vind ik dat het er allemaal heel eerlijk en vlotjes aan toegaat.

Bij navraag bleken ze ook al vier jaar geabonneerd op digitale TV… en gebruikten het niet! Keken gewoon analoog verder, denkend digitaal te kijken! Drie jaar! 46 euro per maand! De kabel met analoge zenders steekt daar natuurlijk ook in, maar toch betaalden ze wel minstens een dertigtal euro extra per maand voor iets waar ze totaal geen weet van hadden hoe het te gebruiken! Op die manier hadden ze op vier jaar tijd toch al een goede 1500 euro zomaar weggegooid! Daar hadden ze zich al enkele flatscreen TV’s kunnen mee aanschaffen, want ze kijken nog altijd op een toestel met beeldbuis!

En dat is maar één koppel! En dat gaat enkel maar over TV. Hoeveel gezinnen zouden er in België zijn die zich te pletter betalen aan dingen die ze niet gebruiken? Met pc’s is het nog droeviger gesteld. Ik ken een ander koppel, dat, héél modern en altijd mee met de huidige trend, hoognodig een laptop moest hebben. Die hebben ze nu ook al een drietal jaar en het enige wat ze ermee doen is hun digitale foto’s bekijken en… o wonder… hun bankzaken via pc banking te regelen. Zelfs van het bestaan van e-mail weten ze niet af!

En toch nemen en betalen ze de duurste formule bij Telenet! Supersnel, en met een gigantische downloadcapaciteit. Ik heb hen er nooit willen op wijzen want ze hebben nogal gevoelige teentjes zoals de meeste domme mensen die zich slim willen profileren, en ik wil niet de betweter spelen. Het komt immers niet uit mijn beurs! Ze doen maar! Mijn naam is haas en ik weet nergens van.

En toch… hebben dergelijke domme mensen een functie in de maatschappij. Geld moet rollen zegt men, en het hunne rolt dus wel héél erg goed. Het spijst de communicatie-industrie en houdt de tewerkstelling op pijl. Vind ik héél positief! Leve alle domme mensen! Want zij zorgen ervoor dat ik, die enkel betaal wat ik echt nodig heb, nog relatief goedkoop aan mijn trekken kom.

Over GSM gebruik zal ik dan maar zwijgen, want daar pas loopt het peperdure nutteloze helemaal de spuigaten uit. Een twintigtal jaar geleden hoorde ik uit de mond van een bekende Franse schrijfster dat ons tijdperk wordt getekend door ‘la sublimation de l’inutile’. De verheerlijking van het nutteloze! En dat is inderdaad zo. Al had ze het destijds alleen maar over merkkledij en -producten. Maar ondertussen is dit laatste nog maar het topje van de ijsberg geworden. Evolutie, weet je wel?

Sommige mensen begrijpen niet hoe ik zo ‘krenterig’ kan zijn met mijn internetverbinding (Freesurf van Telenet. 1 euro per maand, ‘SLECHTS’ één gigabyte downloadlimiet, en relatief traag.)

Ik kan me, financieel, ook best een supersnelle verbinding permitteren. Maar ‘emotioneel’ kan ik dat niet! Ik kàn gewoon niet betalen voor iets wat ik helemaal niet nodig heb noch verbruik, en betalen voor een downloadlimiet waarvan ik nog niet een tiende deel zou gebruiken? Dat is gewoon absurd. En dat blijken de mensen steeds minder te snappen! Wat dan weer een teken aan de wand is: mensen lijken steeds dommer te worden!

Ik vergelijk het met een auto: wié zou brandstof willen betalen voor een rit naar pakweg Rome, als hij enkel een pakje sigaretten wil gaan halen om de hoek? Maar dàt zouden ze dan weer wél absurd vinden. Alles wat zij nutteloos verspillen niét. En toch komt het op hetzelfde neer, maar hún verspilling is gewoon veel minder zichtbaar. Ik snap het gewoon niet. Ik zou nu nog zo rijk mogen zijn als de zee diep is, dingen die ik niet kan gebruiken zou ik nooit ofte nimmer willen kopen! Integendeel, van alles wat ik in huis haal zal ik altijd kijken of ik er soms niet méér kan uithalen dan de bedoeling is. Krenterig ben ik dus helemaal niet. Alleen niet grenzeloos en hopeloos verspilzuchtig!

Ik denk dat mijn leven een schoolvoorbeeld is van ‘Meer met Minder’, en die levensstijl is in de loop der jaren bijna een hobby geworden. Als zestienjarige kon ik me al permitteren de toerist te gaan uithangen in de Ardennen. Met bromfiets, tentje en kookmateriaal. Ik reed er een hele dag op, maar dat kon me niet schelen. Ik had dan een week om helemaal mijn plan te trekken en te genieten van de prachtige vergezichten. De ‘échte’ toeristen betaalden voor zoiets minstens 1000 oude Belgische franken per dag en per persoon. Ik kwam niet eens aan 100 F per dag! Benzine en zelfbereide maaltijden inbegrepen.

En daar was ik fier op; daar had ik voldoening van en kon enkel maar medelijden hebben met anderen die voor hetzelfde, maar met veel minder voldoening, het tienvoudige betaalden.

Met minder voldoening? Natuurlijk! Voldoening haal je vooral uit eigen prestaties. Niét door je klakkeloos met alle mogelijk service en comfort te laten omringen en daar zwaar voor te betalen!

Bovendien had mijn manier van ‘reizen’ ook nog iets avontuurlijks. Je brommer kon er de brui aan geven, en dat gebeurde wel eens…je kon lekke banden hebben… Ik had dan ook een klein arsenaal aan gereedschappen mee zodat ik in alle omstandigheden mijn plan kon trekken. Ook kon je ’s nachts, lekker slapend in je tent, plots een onweer over je heen krijgen. En als je dan toevallig gepland had de volgende morgen verder door te trekken kon je dat vergeten! Een natte tent opvouwen maakte hem lek voor altijd! Dus eerst de zon afwachten, tent laten drogen en pas als hij helemaal droog was kon je hem oprollen en vertrekken! Kwàm er geen zon, dan maar blijven waar je was en het buitenste, natte tentzeil, niet teveel aanraken. Want ook dàt zorgde voor blijvende lekken!

Ik had trouwens toch geen ‘schema’ of agenda. Was gewoon zo vrij als een vogel! Dreef gewoon mee met weer en wind naar gelang het me uitkwam.

Of ik dan wel goed at? Reken maar! ’s Morgens eerst koffie zetten op een piepklein campingvuurtje onder het luifeltje van mijn tent, dan een snede spek in de pan, eieren er overheen en smullen maar. ’s Middags patatjes koken en een stuk vlees braden… Ja hoor! Zelfs als zestienjarige kon ik volledig zelfstandig bestaan en bij elke tegenslag mijn plan trekken zonder enige hulp! En dat gaf me een enorme kick. Een kick die ik nooit zou hebben kunnen meemaken als ik een rijkeluiszoontje was geweest!

En dat heeft, zoals alles in mijn leven, zijn sporen nagelaten. Want op school kan je heel veel leren. Maar in de leerschool van het leven zelf leer je nog veel meer. Tenminste, als je ervoor open staat te leren van je fouten en niet de spreekwoordelijke ezel bent die over dezelfde steen blijft struikelen.

Willy.

PS. Even terzijde... Dit weekend is het weer 'Oostende voor anker': de jachthaven ligt dan weer vol oude en nieuwere zeilschepen, en dit jaar ligt de nadruk bovendien op stoomschepen. Een toeristische topper voor wie dit weekend niets gepland heeft. Met de gebruikelijke honderden kraampjes en zo. Bijna vergelijkbaar met Kerstmarkten, maar dan zomers getint.

Waar? Als je het treinstation uitloopt zit je er al onmiddellijk middenin en je laat je maar meedrijven met de massa.