Ik heb Pierre Kartner (Vader Abraham) altijd al moeten bewonderen om de mooie muziek die hij ons bracht. Het kleine café aan de Haven bijvoorbeeld vond ik onovertrefbaar. En dan het smurfenlied! Wisten jullie trouwens dat de verhalen van die smurfjes aanvankelijk een flop leken te worden en op sterven na dood waren? Ze werden pas wereldberoemd NADAT Pierre Kartner er een lied over schreef! Prompt schoot de verkoop van de strips de hoogte in en was er geen houden meer aan! Uit bijgevoegde afbeelding blijken smurfen in Duitsland Schlümpfe te zijn! In Spanje zijn het dan weer Pitufas. In elk geval zijn ze mede dank zij Vader Abraham een succesverhaal geworden.

Maar mijn bewondering werd nog groter toe hij van zijn beroemd klein café aan de haven een remake maakte: Het rookvrij café op het pleintje! Ontroerende waarheid! Daarin spijkert hij alle azijnpissers en jankerds aan de muur in eenvoudige bewoordingen.

Niks geen verwijt aan de overheid te bespeuren, maar ‘het plakt wél aan de ribben’ zoals we in Vlaanderen zeggen!

Wie het niet kent kan het trouwens onder andere hier vinden:

http://www.youtube.com/watch?v=JyFA4fdRbbg

En dit is de tekst:

Vader Abraham
Daar In Dat Rookvrij Café (melodie: in het kleine café aan de haven)

De rook om je hoofd is verdwenen
Je kunt nu gewoon weer zien wie naast je staat
Je kijkt om je heen en het voelt toch wat vreemd
Nu het roken voorgoed overgaat
Je hoort ome Arie al zeggen: als ik niet mag paffen
Neem ik een kroket
Hij wordt sjaggerijnig, de weegschaal op tilt
Arie wordt op den duur moddervet

Refrein: Daar in dat rookvrij café op het pleintje
Daar zijn de mensen niet blij en niet tevree
Ze zitten daar nu met hun wijsvinger tegen de neus
Gebogen over een glasplaatje aan een wit lijntje
Waar is mijn geur, mijn rook, mijn ouderwets café?

Een klant wat gestresst gooit zijn dartpijltjes vrolijk in 't rond
Een beland in een oor
Een ander die springt door een ruit van 't café
Omdat hij steeds met pokeren verloor
De kastelein kijkt wat bedroefd in het rond
Door zijn eens zo gezellig café
Straks wordt ook nog ons kopje koffie verboden
Dan is d'r alleen nog maar thee

Refrein.

Niet roken maakt meer nog kapot dan je lief is
Toch slaan we er ons samen doorheen
Want zonder zo'n witblonde stengel in je mondhoek
Voel jij je toch maar heel alleen
Je mist nu nog erger die blauwgrijze wolken
Die stijgen tot aan het plafond
Ik kan me niet houwe, ik steek er een op
De kastelein krijgt toch de bon

Refrein (2X).

Tja… het zal je café maar wezen! Driewerf hoera voor Pierre Kartner, want waar de pers niet durft te spreken, blogs niet worden gelezen, en kettingmails de prullenmand in vliegen, zou zo’n simpel lied wel eens beter kunnen scoren dan wat dan ook.

Toch vind ik één minpuntje: de tekst had veel beter gekund. Lijkt inderhaast geschreven. Toch geef ik vader Abraham een negen op tien voor het idee alleen al! Spijtig dat het zo overhaast afgewerkt werd, en dat zal hij ondertussen zéker ook wel vinden van zijn werkstukje.

Willy.