xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />

Ervaren pc-gebruikers hoeven hier niet verder te lezen. Dit leesvoertje is bedoeld voor mensen met peeceefobie!

Sommige mensen denken dat, om je pc en alles wat er op zit te kunnen doorgronden, je een technische knobbel moet hebben. Niets is echter minder waar. De meeste problemen die om het hoekje komen kijken, zijn terug te voeren tot ‘begrip’! Niét tot ‘techniek’!

Met ‘techniek’ denk je aan tandwielen, transformatoren, elektrische toestanden en weet ik veel. Maar dat heeft allemaal totaal niets te maken met normaal pc gebruik!

Maar mensen die totaal geen technische knobbel hebben worden door dat waanbeeld van ‘techniek’ zo afgeschrikt dat ze direct al de moed verliezen, door drempelvrees worden beslopen en kippenvel krijgen.

Als je een nieuwe pc koopt, of een nieuw programma installeert, heb je niet in de eerste plaats te maken met technische dingen, maar met hoé de makers ervan een en ander hebben ‘geordend’.

Stel je voor dat je in een vreemd huis komt, een netjes geordende kast opent en er iets uit nodig hebt. Maar niet jij, maar iemand anders heeft de kast geordend. En dus zal het ondanks alle orde toch even goed zoeken zijn alvorens je vindt wat je zoekt. Met een pc-programma is het niet anders.

Want ook dààr kom je terecht in een enorme, maar netjes gerangschikte archiefkast. Maar helaas, hoe netjes het er ook allemaal insteekt, de kast werd door iemand anders geordend, en er zit weinig anders op dan je te proberen in te leven in de handels- en denkwijze van die ander. Logisch denken als blijkt dat de programmamaker logisch heeft gedacht. Kinderachtig denken als blijkt dat de programmeur kinderachtig heeft gedacht. En… luidop vloeken als blijkt dat de programmeur een warhoofd was!

Maar techniek? Totaal niét! De techniek zit heel diep vanbinnen en daar heb je als gebruiker niets mee te maken, tenzij zich een serieuze panne voordoet.

Als je om het even welk programma opent, is het eerste wat je ervan te zien krijgt de zogenaamde ‘interface’: het ‘gezicht’ waarmee het programma zich aan jou presenteert en met jou communiceert. Zoals het dashboard van een auto.

Die interface zegt al heel veel over de maker en over het publiek dat hij wil aanspreken. Steeds meer programma’s hebben een heel erg eenvoudige, eerder speelse interface. De bedoeling daarvan is drempelverlagend te werken. Maar ik heb de indruk dat dit omgekeerd werkt. Want door de eenvoud van de interface, zitten veel functies die het programma nochtans goed aankan, heel diep verstopt en blijf je er maar naar zoeken.

Andere interfaces zien er dan weer hopeloos ingewikkeld uit, maar schijn bedriegt! Bij dié programma’s heb je alles meteen bij de hand en zie je in één oogopslag waar je zult vinden wat je zoekt. Tenminste, eenmaal je de meestal identieke denkwijze van die (logische) programmeurs beet hebt.

Ik deel programmeurs in verschillende categorieën in:

Op kop lopen de ‘logische’ en aan de staart de ‘kinderlijke’. Tussen beide uitersten zitten zoals gewoonlijk tientallen schakeringen.

Ik hou het liefst bij de logisch denkende programmeurs. Bij dié vind je zowat alles op de interface: bovenaan een serie klassieke knoppen zoals ‘bestand’…’bewerken’… ‘beeld’ enz.

Zo’n knop kun je zien als het omslag van een boek: een klik erop en het boek opent zich en presenteert de inhoudsopgave in de vorm van een ‘dropdown’ menu. Klik vervolgens op een van de getoonde items, en je krijgt het gewenste gereedschap.

Bij ‘bestand’ vind je bvb alles wat je ook maar nodig kunt hebben om een heel bestand op te halen, op te slaan, enz.

‘Bewerken’ geeft dan weer elk soort bewerking weer die je kunt uitvoeren op ofwel het gehele bestand, of op een geselecteerd gedeelte ervan.

‘Beeld’ biedt je dan alle mogelijkheden met je beeldinstelling: verkleinen, vergroten, enz.

Met andere woorden: die programma’s zijn zoveel als mogelijk ‘intuïtief’ gemaakt: als je iets, wàt dan ook, met je hele bestand wilt doen, dan ga je je toch intuïtief op ‘bestand’ richten hé? En op ‘beeld’ als je iets met je beeld wilt doen. Zo mag ik het hebben. Eén keer wennen, en je bent vertrokken.

Van sommige ‘drempelverlagende’ interfaces echter, word ik gewoon groen! Daar hebben ze alle instellingen namelijk weggemoffeld onder wie weet welke onnozele afbeeldingetjes en is het hopeloos zoeken. Intuïtie is wel héél ver te zoeken bij die dingen. Drempelverlagend? Mijn voeten!

En dan is er… de muis! Ontelbaar zijn blijkbaar de éénvingerige mensen. Die gebruiken die éne vinger (wijsvinger) voor de linker muisknop. Tja, de wijsvinger is ook de beweeglijkste, en ligt meestal ook al op de linker knop.

De rechterknop? Minstens even belangrijk, zoniet belangrijker! Het loont echt de moeite jezelf aan te leren de ringvinger op die knop te houden, en ook te gebruiken waar nodig.

Moeilijk? Welnee! Je hebt dan nog altijd drie vingers over, waarvan je de duim en de pink gebruikt om de muis vast te houden. En dan nog heb je er zelfs ééntje over.

Wat nu doen met die rechter muisknop? Wel, de meeste bewerkingen die je op een object of tekst kunt uitvoeren zitten inderdaad wel bovenaan onder de knop ‘bewerken’. Maar dat is een omweg, en soms gaat dat gewoon niet, waar je de muis op iets moet houden om het te ‘bewerken’.

Als je iets selecteert, er je muisaanwijzer in plaatst en de op de rechter muisknop klikt, krijg je, naar gelang het geval, enkele of een hele resem opties die je op het geselecteerde object kunt toepassen. (knippen, kopiëren en plakken bvb).

Meer nog: internet… je ziet een mooie afbeelding en wilt die opslaan. Helaas, opslaan is geen optie op die webpagina. Geen nood: gewoon de muisaanwijzer boven de tekening houden en rechts klikken. Nu krijg je wel een héél lange lijst met opties. Eén ervan is: ‘afbeelding opslaan als’… Klik die aan, en kies de map waarin je de afbeelding wilt opslaan. Je kunt de naam dan nog veranderen, een map kiezen en soms kiezen in welk formaat je de afbeelding wilt (JPG…PNG… enz.), en dan klik je op ‘opslaan’. Een fluitje van een cent.

Dit is nu nét een voorbeeld van iets dat je niét via de knop ‘bewerken’ kunt doen, want om die knop te bereiken moet je de muis natuurlijk van de afbeelding weghalen en lukt dat dus niet.

Een van de opties in dit laatste geval is ook ‘website opslaan als favoriet’. Ook dàt scheelt je een hele omweg en een aantal muisklikken.

Waarmee ik meen dat het bestaansrecht van de rechter muisknop voldoende bewezen is.

Willy.