Ik ben een ongelukkige drinker! Lust zo graag elke vorm van alcohol, maar ben nog nooit bestand geweest tegen grote hoeveelheden!

Mijn droevige alcoholische historiek ziet er dan ook als volgt uit:

1. 7 à 8 jaar oud: eerste kennismaking met alcoholische geneugtes. In de kerst- en nieuwjaarsdagen wat mogen meeproeven van de fles ‘Elixir d’ Anvers’ die mama altijd kocht in die periode. Mijn vader dronk nooit. Dat zoete gele spul beviel me wel, al vond ik de glaasjes wel wat héél klein.

2. 12 jaar oud: wonend in een benzinestation recht tegenover een café! Onze helpers haalden zich daar wel eens een flesje bier en brachten er ook eentje voor mij mee. Smaakte bitter, maar de nasmaak beviel me wel en gaf een lichte roes die me ook wel beviel.

3. 16 jaar oud: na vele Western romans te hebben gelezen waarin cowboys het altijd over Whisky hadden, moest ik dat eens proeven en kocht een fles. Vond het heerlijk nootachtig van smaak, maar de roes kwam veel sneller. Veel te snel naar mijn goesting, want ik had graag nog een paar glazen van dat spul geproefd.

4. Tijdens mijn politieloopbaan: hm. Maar niet over praten. Vraag het maar aan Fred, maar die zal ook wel doen of zijn neus bloedt. Bovendien vertegenwoordig ik de teleurstelling van zijn leven: hij heeft me veel kunnen leren, maar kon me nooit leren drinken ‘als een man’. Teleurgesteld zei hij dan dat ik dronk 'als een vogel'!

Maar wàt ik ook dronk, mijn hele leven kampte ik met het feit dat ik het allemaal zo lekker vond, maar er niet veel van op kon.

En dan… pensioen! Met niets of niemand meer rekening moeten houden. Volop aperitieven maar met elke week een fles whisky. Was teveel. Kreeg maagpijn. Overgestapt naar wijn: grotere slok, minder sterk. Werd ook teveel. Kreeg er hoofdpijn van. Stom bier dan maar? Grote slok, dorstlavend, veel minder sterk en veel minder roes per hoeveelheid.

Ja maar… een stomme pint vond ik nu echt niet zo lekker. Andere biertjes uitgeprobeerd, en er bleken echt heerlijke smaken tussen te zitten. Vooral tussen de strafste. Maar daarbij kwam de roes dan ook veel sneller dan het dorstlessend effect! Teleurgesteld dan maar afgeschreven.

En nu heb ik dan eindelijk mijn persoonlijke middenweg gevonden: een lekker abdijbiertje van tussen de 6 à 8 graden, en daar zitten echt ook wel heel lekkere tussen.

Maar de echte topper is voor mij toch Gordon Scotch! Al lang. Van mijn allereerste jaren bij de politie. De verkiezingen waren op til, we moesten de moto’s opzij zetten en helpen kiesbrieven ronddragen. Overal aanbellen, want er moest voor ontvangst worden getekend.

Kwam ik terecht bij een onecht echtpaar (samenwonenden) van 95 jaar oud! Ze vroegen me binnen en deden heel vrolijk en levendig voor hun leeftijd. Het viel me ook op dat ze allebei een rode neus hadden… In de gang had ik al een hele berg met bakken Scotch gezien, maar wist destijds niet eens wat dit was.

Ze drongen aan dat ik er eentje moest meedrinken. En nog eentje en nog een laatste… Die kiesbrieven? Ach, morgen is er ook nog een dag!

En sindsdien associeer ik Scotch een beetje met een lang en vrolijk leven. Maar wil er geen in huis halen. Té lekker om te laten degraderen naar de status van gewoontebiertje! Behoud dat als extraatje voor op een leuk terrasje in aangenaam gezelschap. Tenminste… als ik heel zeker weet dat er maar één zal worden gedronken. Zoniet, en dat spijt me ten zeerste, dan moet ik me met gewone biertjes tevreden stellen. Kan dan tenminste meedrinken met de grote mensen.

En dat maakt van mij… een toch wel een beetje een ongelukkige drinker! Zo moet een vrouw zich voelen die hunkert naar een kind, maar er geen kan krijgen.

Willy.

Zesde deel van de verhalen van de rechter.

6 ongeneeslijk ziek... in thuisland

Nog een veelbeproefde tactiek is het 'artikel 9ter van de Vreemdelingenwet'. "Dat bepaalt dat iemand geregulariseerd kan worden als hij aan een ziekte lijdt die in zijn thuisland niet verzorgd kan worden", legt de rechter uit. "Die persoon moet een leefloon krijgen en mag niet werken. Helemaal aberrant is dat de wet zegt dat ook zijn familieleden niet mogen werken. Er bestaat een circuit van artsen die valse attesten afleveren. Er zijn er die het zo nogal bont maken. Zo kreeg een Russische vrouw, die zogezegd aan sinusitis leed, een tijdelijke regularisatie omdat ze voor 'onbepaalde tijd' niet in een vliegtuig mocht zitten, wegens drukverschillen. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een arts die het op papier zet."

-o-o-o-o-o-