|
De titel van dit column is eigenlijk taboe binnen onze samenleving!
Mag nooit meer worden uitgesproken!
Het frustreert de schuldigen! En dat mag niet weet je wel? Ze zouden zich wel eens schuldig kunnen voelen en dat is niet goed voor de geestelijke gezondheid.
En nochtans
als je even je grijze hersenmassa laat werken en er eens goed bij stilstaat, waaruit hebben wij dan onze kostbaarste levenslessen getrokken? Juist! Uit soms onbezonnen daden die verkeerd afliepen door
eigen schuld! Door met onze neus in ons zelfveroorzaakt vuil te worden gedrukt! De grootste levenslessen bleken telkens weer uit de grootste fouten voort te spruiten!
Door voor jezelf heel goed te beseffen dat niemand anders dan jijzelf de schuldige waart, was je al goed op weg om deze fout nooit meer te herhalen. En was je weer een beetje wijzer geworden.
En had je niet het lef jezelf schuldig te achten, dan waren daar wel anderen voor die je een spiegel voor de neus hielden! En in beide gevallen zat er niks anders op dan zelf opdraaien voor je fouten en zweren ze nooit meer te herhalen.
Maar helaas, onze huidige samenleving steekt zo goed in elkaar dat er voor elke eigen schuld een passende soort Sinterklaas bestaat die het met de mantel der liefde bedekt en er snel voor zorgt dat je eigen schuld vooral niet aan je ziel gaat kleven. Dat je het zo snel mogelijk kunt vergeten.
Waar die Sinterklaas vandaan komt? Meestal van onze eigen belastingscenten of andere bijdragen die we moeten ophoesten!
Voorbeelden? Legio! Een bloemlezing:
- Peperdure autoverzekering. Wiens schuld? Die van brokkenpiloten die lustig van het ene ongeval in het andere lopen en nooit leren van hun fouten, want de verzekering betaalt toch! En rekent die kosten door aan
de voorzichtige chauffeurs!
- Collectieve schuldbemiddeling, bereidwillig betaald door vadertje staat met
onze belastingscenten! Wiens schuld? Die van gewoonteleners die eerst willen kopen en daarna sparen. Die steeds meer lenen tot ze nergens nog een lening kunnen krijgen, in hun hele leven de gemaakte schulden niet meer kunnen inlossen, en dan maar wàt graag een beroep doen op de tussenkomst van vadertje staat. Die het dan weliswaar met een absoluut bestaansminimum moeten doen onder begeleiding van een advocaat (ook met onze centjes betaald), en met een vastgestelde periode om alle schulden te vereffenen. Meestal een vijftal jaar. Na die periode zijn ze gegarandeerd schuldenvrij. Zélfs als de schulden dan nog niét zijn afbetaald. Wie betaalt ze dan wél? Eén drieletterwoord: WIJ!!! Maar of ze nu zélf voor alles hebben moeten opdraaien of niét, ze hebben hun pleziertje gehad en hebben er eigenlijk niets van geleerd.
Moet je dan je hele leven boeten voor een paar misstappen? Jawel! Toch als die misstappen zo zwaar waren dat je zelf je hele leven hebt verknoeid. Dat je dan zelf je verdere leven in ellende moet doorbrengen kan alleen maar positief werken als afschrikwekkend voorbeeld voor de anderen. Want met die schuldbemiddeling geeft de staat alleen maar een signaal aan die anderen dat het heus wel kan. En dat er om de hoek altijd een Sinterklaas staat te wachten om bij te springen. Een Sinterklaas, duur betaald door mensen die wél vooruitziend en verantwoordelijk leven. Leren van je fouten? Kom nou
dat is middeleeuwse en lang vervlogen tijd!
En zo heeft onze welvaartstaat honderden mogelijkheden gecreëerd om elke eigen schuld te verdoezelen voor de rest van de samenleving en voor de schuldige zelf. Het gevolg zou een hond ruiken: geen levenslessen meer; lustig verder doen zoals je bezig waart. Niets meer leren van je fouten. Ja, anderen zelfs het voorbeeld geven van hoe het moet!
En alsof dit alles niet genoeg is gaan veel ouders lustig meedoen aan die mentaliteit door elk foutje van de kinderen te verdoezelen en te bedekken met de mantel der liefde. Ergo: deze kinderen leren niet meer van hun fouten. Doen geen levenservaring meer op in hun jeugd. En dan worden ze zogenaamd volwassen
tja, ik hoef hier niet verder over door te drammen. Elk moet maar voor zichzelf uitmaken wat de desastreuze gevolgen zijn van onze moderne mentaliteit.
Een en ander heeft wél voor gevolg dat, tenminste toch in dié mentaliteit, de goeden steeds meer moeten betalen om de fouten van de slechten te herstellen! Is dàt de tegenwoordige logica? Waarom zou je dan nog je best moeten doen om een goede te worden? Om nóg meer te moeten boeten voor de fouten van anderen? Neen! Er is gelukkig nog een andere reden: om in vrede met jezelf te kunnen leven. Wat vandaag de dag niet van iedereen kan worden gezegd.
Willy.
|
