Ik zou vandaag eens niet bloggen. Lekker een snipperdag nemen. Maar toen kwam het nieuws eraan en werd ik nog maar eens woedend! Ondertussen al tweeduizend cafés over de kop vanwege het rookverbod.

Het zat er aan te komen. Ik wist het, en elke mens met gezond verstand wist het. Maar de relatief warme herfst stelde de executie nog wat uit. De terrasjes konden langer blijven staan en trokken ook een massa volk: half verkleumde rokers die niet meer binnen konden genieten van hun sigaretje en dan maar buiten een verkoudheid riskeerden tot groter welzijn van de volksgezondheid!

Maar nu ook de terrasjes er niet meer zijn, vallen de koppen! Tweeduizend cafés al die over de kop zijn gegaan. En ik vermoed dat dit nog maar het topje van de ijsberg is!

Al komt daar een lief Turtelboompje op TV verklaren dat maatregelen zullen worden genomen. Wel geen asbakken meer op tafel, maar tegemoetkomingen voor de cafébazen die nog niet failliet zijn, om de kop boven water te kunnen houden. Omdat – nu pas!- wordt ingezien dat de stamkroeg een stuk van ons cultuurpatrimonium is en niet mag verdwijnen.

Ach meisje, loop snel terug naar je mama! Zo lang er geen asbakken meer op tafel mogen is dat stuk cultuurpatrimonium ten dode opgeschreven. Op sterven na dood. Subsidies? Tegemoetkomingen? Weeral uit ónze zak? Om alleen een cafébaas te helpen die, tegemoetkomingen of niet, daar toch maar achter een lege toog staat te staren?

En bovendien, wàt men ook nog doet, die tweeduizend komen er zéker niet mee terug. Dat is alvast onomkeerbaar. Cultuur? Daar liggen ze in de Wetstraat niet van wakker. Tenminste... als het ónze cultuur betreft. Moest het een vreemde cultuur zijn, dan zouden er niet genoeg asbakken kunnen komen!

Nu, de jankers hebben hun zin. De rook om hun hoofd is dan wel verdwenen, maar nu lijken ook zij plots geen goesting meer te hebben om op café te gaan! Anders zouden die tweeduizend zaken toch niet hebben moeten sluiten?

Ik zou moeten besluiten dat ze vroeger alleen maar op café kwamen om te kunnen klagen hoe die ellendige rokers hun gezondheid kwamen verpesten. Nu er geen rook meer is, geven ook zij verstek! Chapeau nog maar eens Wetstraat. Chapeau voor de zoveelste blunder die de jankerds jullie hebben aangepraat. En chapeau om nog altijd niet te hebben begrepen dat het zinloos is een cafébaas zonder klanten te sponsoren.

Als jullie dat stukje cultuurpatrimonium in ere willen houden zit er maar één zaak op: asbakken terug!

Willy.